அந்த நாளும் வந்திடாதோ!!!...

படம் இணையத்திலிருந்து

“குடியைக் கெடுக்கும் குடி” இவ்வுண்மை எல்லோருக்கும் தெரிந்த ஒன்றுதான் என்றாலும், குடியால் சீரழிவோர்களின் எண்ணிக்கை, நாளுக்கு நாள் கூடிக் கொண்டேதான் இருக்கின்றது. குடிப்பவர்கள் ஓட்டும் வாகனங்கள் ஏற்படுத்தும் விபத்துக்களின் எண்ணிக்கையும் நாளுக்கு நாள் கூடிக் கொண்டேதான் இருக்கின்றது. குடிப்பவர்களால் ஏற்படுத்தப்படும் விபத்துக்களில், குடிக்காமல் உயிரழப்போர்களின் எண்ணிக்கையும் நாளுக்கு நாள் கூடிக் கொண்டேதான் இருக்கின்றது.

கடந்த வியாழன், திருவனந்தபுரத்திலுள்ள அரசு பொறியியல் கல்லூரியில் ஓணப்பண்டிகையின் கொண்டாட்டத்தின் பாகமாக அனுமதியின்றி கல்லூரிக்குள் நடத்திய வாகன ஊர்வலத்தில் பங்கெடுத்த, 20 பேருக்கும் மேலான மாணவர்களைச் சுமந்து கொண்டு கண்மண் தெரியாமல் பாய்ந்த ஒரு ஜீப் மோதி சிவில் இஞ்சினியரிங்க் 6 வது பருவம் படிக்கும் மாணவி தெஸ்னி பஷீர் உயிரிழந்தார். இந்த ஜீப்பை ஓட்டிய மாணவரும், உடனிருந்த மாணவர்களும் குடி மற்றும் மயக்க மருந்து போதையில் இருந்ததாகச் சந்தேகிக்கப்படுகிறது.

இதில் வேதனை என்னவென்றால், அந்த ஜீப் கல்லூரி விடுதியை ஒட்டிய புதர் காடுகளுக்கிடையே கடந்த 13 வருடங்களாக, அதன் பதிவு கூட புதிப்பிக்கப்படாமல் கிடக்கிறதாம். அரசியல்வாதிகள், மாணவர்கள் இயக்கங்களை வளர்க்கச் செய்ய உதவி!?, கல்லூரியில் கலவரம் ஏற்படும் போது ஆய்தங்கள் கடத்தப் பயன்படுத்தப்படும் ஜீப்பாம் அது! சில வருடங்களுக்கு முன் ஏதோ ஒரு போலீஸ் அதிகாரி அதைக் கஸ்டடியில் எடுத்து பறிமுதல் செய்து காவல்நிலையத்திற்குக் கொண்டு சென்றாராம். உடனே அரசியல் தலைவர்கள் தலையிட்டு அதைத் திரும்ப எடுத்துச் செல்ல வைத்துவிட்டார்களாம்!

இது போல் இரண்டுமாதங்களுக்கு முன்பு மும்பையில் குடித்துக் காரோட்டிய ஜான் ஹவி கட்கர் எனும் பெண் வழக்கறிஞரின் கார் ஒரு டாக்சியில் மோதி, அந்த டாக்சியின் ஓட்டுநரான 55 வயதான முகம்மது அப்துல் சையதும், அதில் பயணித்த பயணியான 50 வயதுள்ள சலீம் பாபுவும் இறந்துவிட்டார்கள். இதையொட்டிக் கைது செய்யப்பட்ட ஜான் ஹவி கட்கர் கடந்த 5 ஆம் தேதி இரண்டு மாத சிறைவாசத்திற்குப் பின் ஜாமீனில் வெளியே வந்துவிட்டார்.  இனி விசாரணை நடக்கும்.  இறுதியில் பெண் வழக்கறிஞரான ஜான் ஹவி தண்டனையிலிருந்து தப்பி விடுவார். அது உறுதி.  

மாணவர்களுக்குக் குடிக்க ஓணப் பண்டிகைக் கொண்டாட்டம் ஒரு காரணமாக இருந்தது போல், ஜான் ஹவிக்கு அன்று குடிக்க ஏதேனும் ஒரு காரணம் இருந்திருக்கலாம்.  குடித்த அவர் காரோட்டாமல் இருந்திருந்தால் அந்த விபத்தையே தவிர்த்திருக்கலாம்.  விபத்தில் உயிரிழந்த அவ்விருவரும் இப்போதும் அவர்களது குடும்பத்தினருடன் வாழ்ந்து கொண்டிருந்திருப்பார்கள்.  பாவம் அவர்களுக்குத் தெரியாது மூக்குமுட்டக் குடித்த ஒரு பெண் அவர்கள் வரும் வழியில் வருகிறாள் என்று.

ஆனால், அந்த ஜான் ஹவிக்குத் தெரியும் தான் கூடுதலாகக் குடித்திருப்பதால் கார் ஓட்டக் கூடாது என்று. இருந்தும் ஓட்டியிருக்கிறார் என்றால் என்ன நேர்ந்தாலும் அதை நீதி மன்றத்தில் சமாளித்துவிடலாம் என்ற துணிவு இருந்திருக்க வேண்டும்.  அது போல் கல்லூரிக்குள் ஜீப் ஓட்டிச் சென்ற மாணவர்களுக்கும் தாங்கள் செய்யும் தவறுகளுக்கானத் தண்டனையிலிருந்து தங்களை மீட்க அரசியல்வாதிகள் வருவார்கள் என்ற அசட்டுத் தைரியம் இருந்திருக்க வேண்டும்.

இது போல் ஒரு அசட்டுத் தைரியம் தானே 2002ல் மும்பையில் குடித்துக் காரோட்டிய இந்தி நடிகர் சல்மான்கானுக்கும் இருந்தது. அன்று அவரால் நேர்ந்த விபத்தில் நடைபாதையில் தூங்கிக் கொண்டிருந்தவர்களில் ஒருவர் உயிரிழக்க நேர்ந்தது. 4 பேருக்கு படுகாயம் ஏற்பட்டது. உரிமம் போலுமின்றி குடித்துக் காரோட்டினார் என்று அவருடன் இருந்த, அவருக்குப் பாதுகாப்பு அளிக்க நியமிக்கப்பட்ட மஹாராஷ்ட்டிர காவல்துறையைச் சேர்ந்த ரவீந்திர பாட்டில் நீதிமன்றத்தில் சொன்னது அன்று எல்லோரையும் திகைப்பில் ஆழ்த்தியது. 

பலமுறை தடுத்தும் கேளாமல் விரைவாக கார் ஓட்டியதால் தான் விபத்து ஏற்பட்டது என்று அந்தப் பாவம் காவலர் சொன்னது அவரது உயிருக்கே வினையாகிவிட்டது.  சொன்னதை மாற்றிச் சொல்ல பலராலும் பலமுறை கட்டாயப்படுத்தபட்ட அவர், திடீரென விசாரணைக்கிடையே ஒரு நாள் காணாமலும் போக, முதலில் சஸ்பென்ஷனும் பிறகு டிஸ்மிசலும் கிடைத்தது அவருக்கு.  நீதி மன்றத்திற்குச் சாட்சி சொல்ல வராததால் அவரைக் கைது செய்ய நீதி மன்றம் உத்தரவும் இட்டுவிட்டது.

வருடங்களுக்குப் பிறகு மஹாபலேஷ்வரில் உள்ள ஒரு சிறிய ஹோட்டலில் வேலை செய்து கொண்டிருந்த ரவீந்திர பாட்டிலை போலீசார் எப்படியோ கண்டுபிடித்து கைது செய்து சிறையிலும் அடைத்துவிட்டார்கள். தன் உயிருக்கு ஆபத்து என்று அவர் இட்ட கூக்குரலை யாருமே கவனிக்கவில்லை.  தண்டனைக்குப் பின் சிறையிலிருந்து வெளியேறிய அவர் மீண்டும் எங்கோ ஓடிப்போய் பிச்சை எடுத்து வாழ்ந்து வந்திருக்கிறார். 2007ல் காச நோயால் பாதிக்கப்பட்டு மருத்துவமனையில் உயிரழந்த போதுதான் அவர் யாரென்று எல்லோருக்கும் தெரிந்திருக்கிறது. 

கடந்த மே மாதம், விபத்து நடந்து 13 வருடங்களுக்குப் பிறகு, முக்கியமான சாட்சியான ரவீந்திர பாட்டில் இறந்து 8 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, 5 ஆண்டு சிறை தண்டனை விதிக்கப்பட்ட சல்மான் கான் உடனேயே ஜாமீன் கிடைக்கப் பெற்று சிறையினின்றும் வெளியேறி, மீண்டும் தன் வழக்கை உயர் நீதி மன்றத்தில் தொடர முடிவு செய்துவிட்டார்.  அவரது குடியால் ஏற்பட்ட விபத்தில் பலியானது இருவர். நடை பாதையில் தூங்கிக் கொண்டிருந்த ஒருவரும், சல்மானுக்குப் பாதுகாவலுக்குச் சென்ற காவலரும்.  இறந்தவருக்கும், காயமடைந்தவர்களுக்கும் சல்மான் கான் 10 லட்சம் ரூபாய் கொடுத்தாராம்.

ஆனால், என்ன பயன்? விபத்து நடக்கும் போது சல்மானுடன் பயணித்த, விபத்தை நேரில் கண்ட சாட்சியான (சிந்திக்காமல் உண்மையைச் சொன்ன) ரவீந்திர பாட்டிலின் வாழ்க்கையே சீரழிந்து போனது.  இதற்கெல்லாம் காரணம், 2002 செப்டெம்பர் 27 ஆம் தேதி நள்ளிரவு வரை சல்மான்கான் குடிக்கக் காரணம், ஐஸ்வர்யா ராய் அவரது காதலை ஏற்றுக் கொள்ளாததால்தானாம்.  இப்படிக் காதல் தோல்வியைத் தாங்க முடியாமல் குடித்த குடி இருவரது உயிரைக் குடித்து விட்டது.  குடித்திருந்த அவர் அன்று காரோட்டாமல் இருந்திருந்தால் அவ்விபத்தைத் தவிர்த்து இரண்டு உயிர்களைக் காப்பாற்றி இருக்கலாம். 

இதே போல் கடந்த மாதம் பிரபல நடிகையும், பாராளுமன்ற உறுப்பினருமான ஹேமமாலினி குடித்துக் காரோட்டி எதிரே வந்த காருடன் மோதி அக்காரிலிருந்த ஒரு குழந்தை இறந்ததாக செய்தித் தாளில் படித்தோம் அல்லவா?  மறுநாளே ஹேமமாலினியின் ஓட்டுநர் முன் வந்து ஹேமமாலினி காரோட்டவில்லை, தான் தான் காரோட்டினேன் என்று சொன்னதாகச் செய்தியும் வெளியானது.

குடித்துக் காரோட்டிய இவர்களெல்லாம் தங்கள் பணம் மற்றும் பதவி பலத்தால், தாங்கள் குடிக்கவே இல்லை என்றோ, குடித்திருந்தோம் ஆனால் காரோட்டவில்லை என்றோ, தாங்கள் ஓட்டிய வாகனத்தின் ப்ரேக் வேலை செய்யவில்லை என்றோ சொல்லி எப்படியும் தண்டனையிலிருந்து தப்பித்தே விடுவார்கள். அப்படி அவர்களுக்குத் தப்பிக்க உதவ எத்தனையோ பேர் காத்திருக்கிறார்கள்.

அப்படிக் காத்திருப்பவர்களுக்குத் தேவையானதைக் கொடுத்து தாங்கள் எப்படிப்பட்டக் குற்றத்தைச் செய்தலும் எத்தனை பேர்களைக் கொன்றாலும், அதற்கானத் தண்டனையிலிருந்து சுலபமாகத் தப்பிவிடலாம் என்ற தைரியம் குற்றம் செய்பவர்களுக்கும் இருக்கின்றது. அப்படிப்பட்ட தைரியத்தில் கண்மண் தெரியாமல் குடித்து காரோ, ஜீப்போ, லாரியோ ஓட்டி வரும் மரண தூதர்களுக்கு பலியாடாக பாவம் மனிதர்கள் அவர்கள் வரும் வழியில் காத்திருக்கிறார்கள். அப்படி உயிரை விடும் அப்பாவியான மனிதர்களை எண்ணும் போது மனது பதைக்கிறது. அப்படிப்பட்ட அப்பாவி மனிதர்களுக்காக வருந்தத்தான் முடிகின்றது.

குடியைக் கெடுக்கும் இக்குடி இவ்வளவு சுலபமாகக் கிடைக்காமல் இருந்தால் இத்தகைய விபத்துகளைத் தவிர்க்க முடியும்தானே.  அத்தகையவர்கள் தண்டனையிலிருந்து தப்ப முடியாது எனும் நிலை ஏற்பட்டால் இது போன்ற விபத்துக்களின் எண்ணிக்கையையேனும் குறைக்கவாவது முடியுமே.

குடியைப் பற்றி மட்டும்தான் இங்கு சொல்லப்பட்டுள்ளது. ஆனால், குடி மட்டுமல்ல எல்லா துறைகளிலும் ஊடுருவிப் பாயும் ஊழல்கள் சட்டத்தையே புரட்டும் அளவு இருக்கின்றதே அதை எதிர்த்து மக்கள் நாம் போராடுவதில்லை. குடியை ஒழிக்க போராடுவது ஒரு புறம் இருக்கட்டும், நமது அன்றாட வாழ்க்கைக்குத் தேவையான, நமது வாழ்க்கைத் தரம் உயரத் தேவையானவற்றிற்கான உரிமையை விட்டுக் கொடுத்து, அந்த உரிமைகளுக்காக, அந்த உரிமைகளைப் பல சமயங்களில் பெறமுடியாமல் இருக்கும் ஊழல்களை எதிர்த்து  நாம் என்றேனும் போராடுகின்றோமா?  இல்லை.  வேதனைதான்.

சட்டமும் சட்டக்காவலர்களும், பணத்திற்கும் பதவிக்கும் அடிபணியாமல் தங்கள் பணியைச் செவ்வனே ஆற்றும் ஒரு நன்னாள் நம் நாட்டிற்கு வராதா என்ற ஏக்கம் வருகின்றது. கூடவே சட்ட விரோதச் செயல்களைச் செய்யாமல் சட்டத்தை மதித்து வாழும் மக்கள், தங்கள் வாழ்க்கைத் தரம் உயர வேண்டி உரிமைகளுக்காகக் குரல் எழுப்பும் மக்கள் அதிகமாக வாழும் நாடாக நம் நாடு மாறாதா, அந்த நாளும் வந்திடாதா என்ற ஏக்கமும் வருகின்றது.