நெலப்பட்டு பறவைகள் சரணாலயம்-புலிகாட் ஏரி - 1

பயணம் என்பதே மனதிற்கினியது! மகிழ்ச்சியையும், உற்சாகத்தையும் தருவதாகும். அதுவும் இயற்கையுடன் ஒன்றிய சுற்றுலா பயணங்கள் என்பது மனதை ஈர்த்து லயிக்க வைத்து ஒரு வித மோன நிலைக்கே கொண்டு செல்லும். இவ்வுலகின் படைப்பை, இயற்கையின் விந்தையை நினைத்து வியக்க வைக்கும். அருமையாகப் படைக்கப்பட்ட உலகின் அழகை நாம் மனிதர்கள் அலங்கோலமாக்குவதையும் சுட்டிக் காட்டும். இயற்கையுடன் ஒன்றி இயற்கையையும் இவ்வுலகையும் ரசிக்க கற்றுக் கொண்டுவிட்டால் மனதில் தீய எண்ணங்கள் எழுமோ? 

எங்கள் வீட்டு உறவினர், நண்பர்கள் அடங்கிய பயணக் குழு, இருவருடங்களுக்கு முன் நெலப்பட்டு பறவைகள் சரணாலயம் மற்றும் புலிகாட் ஏரி என்று ஒருநாள் பயணமாகச் செல்ல முடிவு செய்தது. எப்போது திட்டம் போட்டாலும் நானும் வர வேண்டும் என்று அன்பான வலியுறுத்தல் இருக்கும். என்றாலும் என்னால் பல பயணங்களில் கலந்து கொள்ள முடியாத சூழலினால் வாய்ப்புகள் தவறிய தருணங்கள் உண்டு. ஆனால், இப்பயணத்தில் நானும் இணைந்து கொள்ள வசதியாகச் சூழல் இருந்திடவே விடுவேனா வாய்ப்பை! ஊசி நுழையும் அளவேயான வாய்ப்பு கிடைத்தால் கூட நுழைந்துவிடுவேன்! அவ்வப்போது கிடைக்கும் இது போன்ற பயணங்கள் என்னை உயிர்ப்பித்து உற்சாகத்துடன் இருந்திட வைக்கிறது எனலாம்.

நெலப்பட்டு சென்னையிலிருந்து 95 கிமீ தூரம். நெல்லூர் மாவட்டத்தில் சென்னைக்கும் நெல்லூருக்கும் சரி பாதி தூரத்தில், நெல்லூர் செல்லும் சாலையில் சூளூர்பேட்டை தாண்டி 10 கிமீ தூரத்தில் இருக்கிறது. 

சீசன் அக்டோபர் முதல் மார்ச் வரை. பலவகை பறவைகள் வந்து குவியும் இடம் நெலப்பட்டு. பறவைகள் அருகில் இருக்கும் புலிகாட் ஏரியில் உணவருந்தி, நெலப்பட்டில் இருக்கும் எப்போதும் பச்சையாய் இருக்கும் குறுங்காட்டிலும், நன்நீர் சதுப்பு நிலக்காட்டிலும் கூடு கட்டி தங்கள் தலைமுறைகளை உருவாக்குகின்றன. பெரிய சரணாலயப்பகுதி. ஒரு நாள் முழுவதும் போதாது சுற்றிப் பார்க்க. 

டிசம்பர், ஜனுவரி மாதங்கள் தான் பெருக்கம் அதிகம் உள்ள மாதங்கள் என்பதால் டிசம்பர் 31 ஆம் தேதியை முடிவு செய்தார்கள் குழுவினர். வார்தா புயல் சென்னையைத் தாக்கி 15 நாட்களே ஆகியிருந்த நேரம். எனக்குள் சிறு சந்தேகம் இருந்தது. பறவைகள் இருக்குமா என்று. ஆனால் நான் வாயைத் திறப்பேனோ? வாய்ப்பு கிடைத்த பயணமாச்சே! நெலப்பட்டில் இல்லாவிட்டால் என்ன புலிக்காட் ஏரியில் இல்லாமலா போகும்? ஒரு நாரையாவது? உங்கள் எல்லோரிடமும் சொல்லிப் பெருமை அடித்துக் கொள்ள!!!!

அன்று காலை 7 மணி அளவில் புறப்பட்டு வழியில் நண்பரையும் அவரது மனைவியையும் (இவரைப் பற்றி பர்வதமலை பயணத்தில் குறிப்பிட்டிருந்தேன்). ஏற்றிக் கொண்டு எங்கள் 16 சீட்டர் வண்டி சென்னை நெல்லூர் நெடுஞ்சாலை NH 16 ல் சுறுசுறுப்பாகச் செல்லத் தொடங்கியது.

இப்படித்தான் நாங்கள் வண்டியில் ஒரு பையைத் தொங்கவிட்டுவிடுவதுண்டு. குப்பையைப் போட.....இது முன்பு. இப்போதுதான் ப்ளாஸ்டிக் கவர்கள் தடையாச்சே!

இந்தப் பயணத்தில் வீட்டிலிருந்து சாப்பாடு எடுத்துச் செல்லவில்லை என்பதால் காலை உணவு எங்கே என்று பார்த்துக் கொண்டே வந்ததில் வழியில் நல்ல உணவகங்கள் எதுவும் தென்படவில்லை. இருந்தவற்றில் வண்டி நிறுத்த முடியாத அளவிற்கு லாரிகளின் தொடர் போக்குவரத்து மற்றும் பிற வண்டிகளின் போக்குவரத்து நெருக்கியது. சுங்கச் சாவடிகள் இடையில் இரண்டு.

புழல் எல்லாம் தாண்டி கொஞ்ச தூரம் சென்ற பிறகு சாலையில் இருந்து இடதுபுறமாகக் கொஞ்சம் உள்ளே சென்று அங்கிருந்த உணவகத்தில் காலை உணவை முடித்துக் கொண்டு அப்படியே வலப்பக்கம் உள்ள சாலையில் திரும்பி நெடுஞ்சாலைக்கு வந்தோம். அந்த இடத்தின் பெயர் மறந்துவிட்டது. ஆந்திர எல்லை வரும் சமயம் அங்கிருந்த செக் போஸ்டில் வண்டிக்கான விவரங்களைக் காட்டிவிட்டு, செக்போஸ்டில் வரிப்பணம் கட்டிவிட்டு நெலப்பட்டு நோக்கிச் சென்றோம்.

ஆந்திர எல்லையில் செக்போஸ்ட். குப்பம் பகுதி. வரி ரூ.2650.  வண்டியில் ரிஃப்ளெக்டர்ஸ் இல்லை என்று ஃபைன் ரூ.200 கட்டச் சொல்லி மொத்தம் ரூ.2850 கட்ட வேண்டியதானது. பெர்மிட் ஒருவாரத்திற்குக் கொடுக்கப்பட்டாலும் நம் பயணம் என்னவோ ஒரே நாள் பயணம்.           

சூளூர் பேட்டை தாண்டி 10 கீமீ தூரம் நெடுஞ்சாலை மேம்பாலத்தில் சென்று இறங்கியதும் வலது புறம் திரும்பி - யு டர்ன் - சில அடிகள் சென்றதும் இடது பக்கம் வரவேற்கும் பெரிய வளைவு. வளைவிற்குள் தூசு பறக்கும் சாலையில் 2 கிமீ தூரத்தில் இடது புறத்தில் இருக்கிறது நெலப்பட்டு பறவைகள் சரணாலயம்.

இனி படங்களின் மூலம் உள்ளே செல்வோமா? நிறைய படங்கள் இருக்கின்றன. எனவே இரண்டு, மூன்று பதிவாக நெலப்பட்டு சரணாலயத்தின் ஒரு சிறு பகுதியை மட்டும் கொஞ்சமே கொஞ்சம் சுற்றிப் பார்த்துவிட்டு புலிகாட் ஏரிக்குப் போவோம்!

பாருங்க எல்லாரும். நாம நெலப்பட்டு பறவைகள் சரணாலயம் வந்தாச்சு. சத்தம் போடாம உள்ள வாங்க. இருங்க டிக்கெட் வாங்கிட்டுப் போவோம். 

டிக்கெட்  கவுண்டரில் சொன்னார்கள் வார்தா புயலினால் பறவைகள் வராமல் போய்விட்டன என்று.  எல்லோருக்கும் ஏமாற்றமாக இருந்தாலும் சும்மா உள்ளே போய் பார்ப்போமே என்று போனோம்.

இதோ இந்த கேட் வழிதான் உள்ளே போகனும். வாங்க போலாம். நடக்கத் தயார்தானே?! நீளமான பாதை. உள்ளே பறவைகள் எதுவும் இல்லைனா என்னை யாரும் திட்டக் கூடாதாக்கும். மரம், பூக்கள், பறவைகளின் சிலைகள் எல்லாம் பார்த்துட்டே வாங்க!!!

டவருக்கு ஏறும் வழி.  டவரிலிருந்து, பறவைகள் இருந்தால் பார்க்கலாம். சரணாலயம் முழுவதும் தெரியும். வாங்க ஏறுங்க...

டவரில் இருந்து பார்த்தப்ப இப்பகுதியில் தூரத்தில் மான்கள் இருந்தன.  இதோ கீழே கூடியவரை க்ளோஸப்பில் எடுத்தேன் பாருங்க...

இரு மான்கள் தெரிகின்றனவா?

இது சரணாலயத்தின் மறு பகுதி....டவரிலிருந்து...வியூ. இதில் நீங்கள் பார்க்கும் குறுங்காடுகள்/ஸ்கரப்ஸ் தான் சரணாலயத்தின் பெரும்பகுதி. சதுப்பு நிலம் அடுத்த பதிவுகளில் வரும்.  என்னெல்லாம் பறவைகள் வருகின்றன என்பதையும் சொல்கிறேன்.

           

டவரிலிருந்து கீழே இறங்கியதும் இப்படி பார்க் போல கம்பித் தடுப்புகள் இருந்தது. இவை வேறு  மான்கள்.  முதல் படத்திலும் இரண்டாவது படத்திலும்...

         

நான் கூப்பிட்டதும் அருகில் வந்து பார்க்கிறது பாருங்கள் என்ன அழகு இல்லையா?!!!

அடுத்த கம்பித் தடுப்பில் வாத்துகள் பாருங்க...படுத்திருந்தவை எழுந்து நடக்கத் தொடங்கிவிட்டன. 

அந்தக் கம்பித் தடுப்புகள் முடிந்து இரு பக்கமும் காடு. நீ............ண்ட பாதை. இடையில் ஆங்காங்கே பறவைகள் பற்றிய பதாகைகள், அறிவிப்புகள், பறவைகள் பேசுவது போன்ற வசனங்கள்... 

பறவைகள் நம்மிடம் கெஞ்சுகின்றன......பாருங்கள்!

அப்புறம் அந்த நீளமான பாதையில் ஓர் இடத்தில் பறவைக் கூண்டுகள். கூண்டுகள் எதற்கு என்று தெரியவில்லை. சரணாலயம்தானே இது!!!? இந்தக் கூண்டில் பெயர்ப்பலகை மட்டுமே இருந்தது. பறவையைக் காணவில்லை.

ஒரு கூண்டில் இக்கிளி வகை இருந்தது. தூரத்தில் இருந்தது. கம்பி ஓட்டை வழியாக ஜூம் செய்து எடுத்தேன் கேமராவில்.  அப்போது கேமரா பழுதடைந்திருக்கவில்லை. 

இதுவும் கம்பி வலையின் ஓட்டை வழியாக ஜூம் செய்துதான் எடுத்தேன். பாரகீட்...

அந்த நீண்ட பாதை 1/2 கிமீ தூரம்.  அப்பாதை இங்கு வந்து முடிந்து இங்கிருந்துதான் சரணாலயம் தொடங்குகிறது.   இங்கு கழிவறைகள் இருக்கின்றன. நவீனம் என்று சொல்வதற்கில்லை.  ரொம்ப சுமாராகத்தான் இருக்கும்.  

இந்த அரங்கிற்குள் பறவைகள் பற்றிய படம் காட்டப்படும். நாங்கள் நேரப்பற்றாக்குறையால் பறவைகள் ஷோ பார்க்கச் செல்லவில்லை.

முந்தைய தினம் ஏதோ நிகழ்வு நடந்திருக்கிறது.  சாப்பாட்டுக் கடைகளும் இருந்திருக்கிறது. பாருங்கள் எப்படிப் போட்டுவிட்டுச் சென்றிருக்கிறார்கள் என்று..பறவைகள் சரணாலயத்தில். நம் மக்கள் திருந்தவே மாட்டார்கள்.

அடுத்த பதிவில் வ்யூ பாயின்ட் செல்வோம்.  ....ரொம்ப தூரம் நடந்துவிட்டோம். அதனால கொஞ்சம் ஓய்வு எடுத்துக்கோங்க. அடுத்த பதிவில் சந்திப்போம்.

-----கீதா

முதல் புதினமும், முதல் பார்வையும்

காலம் செய்த கோலமடி பற்றி மீண்டும் ஒரு விமர்சனம். நான் எதிர்பார்க்காதது. நண்பர் திருப்பதி மகேஷின் தோழியான கவிப்பூரணி (இவரும் பார்வைத் திறன் அற்றவர்) என்பவரிடமிருந்து எனது மின் அஞ்சலுக்கு வந்ததோடு என்னை அழைத்தும் பேசினார். திருப்பதி மகேஷின் தோழி என்று தன்னை அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டார். பாட்டு சொல்லிக் கொடுக்கும் ஆசிரியை. வலைப்பூ ஏற்கனவே எழுதிவந்தவராம். ஆனால் இடையில் எழுத இயலாமல் போக மீண்டும் சமீபத்தில் தொடங்கியுள்ளதாகச் சொன்னார். எனை அழைத்த நேரத்தில், அப்போது நான் ஒரு கல்யாண ரிசப்ஷனில் இருந்தேன். மகிழ்ச்சி ஒரு புறம். அதே சமயம் என்னால் சரியாகப் பேச முடியாத சூழல்.

நானே நினைக்காத வேளையில், எதிர்பாராமல் ஒரு விமர்சனம் வரும் போது இன்ப அதிர்ச்சியில் வார்த்தைகள் திக்குமுக்காடிப் போகின்றன. வேறு ஒன்றும் மனதில் தோன்றவில்லை. எனக்கு என்ன சொல்ல என்று தெரியாமல் தவித்தல். வேறு வார்த்தைகள் இல்லை.

மிக்க மிக்க மனமார்ந்த மகிழ்ச்சியுடன் நன்றிகள் பல சகோதரி கவிப்பூரணி மற்றும் நண்பர் மகேஷ்! 

----துளசிதரன்  

ஓவியம் : ஓவியர் தமிழ்ச்செல்வன் 

புதினங்கள் வாசிப்பது என்றாலே அலாதி பிரியம் எனக்கு. உங்களில் பலருக்கும் அப்படித்தான் என்று நம்புகிறேன். ஒரு புத்தகத்தை வாசிக்க ஆரம்பித்தால் அது ஒரு அழகான தியானம் போல் ஒன்றிவிடுவேன். மனம் முழுவதும் அதிலேயே லயித்துவிடும். வேறு எந்த வேலைக்கும் போக விருப்பம் எழாது. அந்த ஒரு காரணத்திற்காகவே நாவல் படிக்கும் பழக்கத்தை கிட்டத்தட்ட 5 ஆண்டுகள் ஒதுக்கியே வைத்திருந்தேன். மீண்டும் 2018 நவம்பரில்தான் துவங்கினேன். சுஜாதாவின் பிரிவோம் சந்திப்போம் மற்றும் தி.ஜானகிராமனின் மோகமுள் ஆகிய இரு நாவல்களும் அப்போது வாசித்தேன்.

2019ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 14 அன்று தம்பி திருப்பதி மஹேஷ் அறிமுகம் செய்த, துளசிதரன் சார் அவர்கள் எழுதிய முதல் நாவலான "காலம் செய்த கோலமடி" என்ற புதினத்தை வாசிக்க முடிவு செய்து தொடங்கினேன்.

என்னை மிகவும் கவர்ந்தது அந்த தலைப்பு.  பெரும்பாலும் எல்லோரது வாழ்விலும் ஏதோ சில தருணங்கள் நிகழ்ந்திருந்தால் அல்லது நிகழாது இருந்திருந்தால் வாழ்வே வேறு திசையில் பயணித்திருக்கும் என்று பல நேரங்களில் நாம் எண்ணியிருப்போம். எல்லாம் காலம் செய்த கோலத்தால் இப்படி ஆகிவிட்டது என்று மிகவும் இயல்பாகச் சொல்லுவோம். அதனாலேயே இந்தத் தலைப்பு எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது. சரி, யாருடைய வாழ்விலோ நிகழ்ந்த ஏதோ ஒரு சம்பவம் அவர் வாழ்வை மாற்றுவதாக கதை அமைக்கப்பட்டிருக்கும் என்று எண்ணித் தொடங்கினேன். ஆனால் படிக்க ஆரம்பித்த சிறிது நேரத்திலேயே அது மூன்று பேரது வாழ்வை மாற்றப்போகிறது என்றது வாசகர்களுக்கு சுவாரசியம் கூட்டுவதாக இருக்கும் என்பதை என்னால் உணர முடிந்தது.

கதையின் களம் மிகவும் நுண்ணீயமாகவும் சிக்கலாகவும் இருந்தாலும் அ்தை எடுத்துக் கொண்டு மிகவும் துணிச்சலோடு கையாண்டுள்ள துளசிதரன் சாருக்கு என்னுடைய மனமார்ந்த வாழ்த்துக்கள். முதல் நாவலையே இவ்வளவு நல்ல செவ்வியல் தரத்தோடு நல்க வேண்டும் என்ற அவரது எண்ணம் ஈடேறியது என்றே நான் உணர்கிறேன். தமிழ், ஆங்கிலம் ஆகிய இரு மொழிகளில், இல்லை இல்லை, கேரளத்தில் பணியாற்றியதால் மலையாள மொழி, ஆக மூன்று மொழிகளில் புலமை பெற்றிருப்பதாலும் குறும்படங்கள் இயக்குபவராக இருப்பதாலும் அவரது எழுத்து நடை மிகவும் தரமானதாகவும் விறுவிறுப்பாகவும் இருக்கக் காரணம் என்று நினைக்கிறேன். முதல் புதினத்திலேயே ஒரு தேர்ந்த எழுத்தாளரின் முத்திரையைப் பதித்துவிட்டார்.  

1983 தொடங்கி 2017 ஆக மொத்தம் 33 ஆண்டுகள் இந்த புதினத்தைப் படைக்க ஆசிரியர் காத்திருந்தார் என்பது அக்கதை மீதும் கதாப்பாத்திரங்களின் மனப்போக்கில் ஏற்படும் மாற்றங்கள் மீதும் எழுத்தின் மீதும் அவர் கொண்டிருக்கும் ஆழமான காதலை வெளிப்படுத்துகிறது. தான் ஒரு ஆசிரியர் என்பதால் கதையில் கல்வி குறித்த தனது ஆழமான கருத்துக்களைக் கூறுவதோடு சில இடங்களில்  மனோதத்துவமும் கூட பேசி இருக்கிறார்.  அளவான கதாப்பாத்திரங்களைக் கொண்டு முக்கியமாக மூன்று கதாப்பாத்திரங்களைச் சுற்றிதான் கதை நகர்கிறது. அதிலும் அந்த மூவருமே அவர்களது கதையை நேருக்கு நேர் அமர்ந்து சொல்லும் முப்பரிமாண பாணியில் அமைந்திருப்பதே இப்புதினத்தின் புதுமை. துரைராஜ், லதா, கோபால் ஆகிய மூவருடனும் உரையாடிய உணர்வை ஏற்படுத்துகிறார் கதாசிரியர்.

புகை பிடித்தல், எண்பதுகளில் அநேகமாக, ஃபேஸ்புக் வாட்சாப் போன்ற சர்வசாதாரணமான விசயமாக, அந்த காலங்களில இருந்திருக்குமோ என்னவோ என்று எனக்கு எண்ணத் தோன்றியது. அக்காலத்து பெற்றோர் தோளுக்கு மேல் வளர்ந்த பிள்ளைகள் தவறு செய்தாலும் எவ்வளவு நாசுக்காக கையாளுகிறார்கள் என்பது  கொபாலின் பெற்றோர் மூலம்  அறியலாம். கோபாலுடைய கதாப்பாத்திரம் மிகவும் எதார்த்தமாக அமைக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஒரே மனிதனுக்குள் மனிதத் தன்மையும் அசுரத்தனமும் மாறி மாறி வேலை செய்கிறது என்பது மிகவும் இயல்பாக சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கிறது. ‘உன் நண்பன் யாரெனக் கூறு, நீ யார்  என்று நான் சொல்கிறேன்’ என்று ஒரு கூற்று உள்ளது. அது இந்த கோபால் விசயத்தில் மட்டுமல்ல நம் எல்லோரது வாழ்விலும் கூட மிகவும் நெருக்கமாக பார்த்தால் நம் கூட இருப்பவர்கள் நம்மை எவ்வளவு தூரம் நாம் அறிந்தும் அறியாமலும் நம்மைக் கையாளுகிறார்கள் என்பதை அறியலாம். கோபாலின் நண்பன் போசு தன்னை முழுமையாக ஆகிறமித்ததாக பல இடங்களில் சொல்கிறார். போசுக்கு பெண்கள் சைக்காலஜி மிகவும் பரிட்சயமாகவே இருக்கிறது.

லதா தனது கடந்த காலத்து வாழ்க்கைக்கும் தற்கால வாழ்க்கைக்கும் அடிக்கடி பயணித்து துரைராஜுவுக்கு நன்றியோடு இருக்க தனக்குத்தானே அந்த வாழ்க்கையைத் திரும்பிப் பார்த்து நிகழ்கால வாழ்வை காத்துக்கொள்ள அதை ஒரு வேலியாக்க முயற்சித்து வெற்றி பெற  முடியாமல் போனதும் துரைராஜ்க்கு லதாவின் பூர்வீகம் தெரிந்ததும்  கதையின் த்ரில்லான கட்டங்கள்.   மிகவும் அன்பான மற்றும் நேர்மறையான கதாப்பாத்திரமான  ஜெயலக்ஷ்மி கதாபாத்திரத்திற்கு இன்னும் கொஞ்சம் அழுத்தம் கொடுத்திருந்தால், துரைராஜ் ஜெயலக்ஷ்மியின் கெமிஸ்ட்ரி வாசகர்களுக்கும் கொஞ்சம் ரசனையூட்டுவதாக இருந்திருக்கும் என்று தோன்றியது. அதோடு, அவர்களது திருமணம் ஏதோ ஒரு அவசரத் திருமணமாக, அதாவது இவர்களுக்குள் காதல் உறுதியாக இருப்பதாகக் காட்டாமலேயே எப்படி இந்தத் திருமணம் நடக்கச் சாத்தியமானது என்று கொஞ்சம் யோசிக்கத்தான் தோன்றியது.

லதா கோபாலின் முதல் சந்திப்பிற்குப் பி்றகும் அடுத்தடுத்த சந்திப்புகளுக்குப் பிறகும்  லதாவின் மனப்போக்கை மிகவும் எதார்த்தமாகவும் ஒரு பெண்ணின் கோணத்திலிருந்தும் மிக இயல்பாக எந்த விதமான சாயமும் தீட்டாமல்  காட்டி  ிருக்கிறார் ஆசிரியர். இறுதியில் இவர்கள் ஒன்றிணைவதாக எடுத்த முடிவு  மகிழ்வான முடிவானாலும் எத்தனையோ திரைப்படங்கள் காட்ட அஞ்சிய முடிவை மிகவும் தைரியமாக லதாவும் கோபாலும் எடுத்துள்ளனர் என்பது வரவேற்கத்தக்கது.

கதை 2016ஆம் ஆண்டிற்கு நகர்ந்த பின் ஒரு விதமான வேகம் இல்லாமல் முதல் பகுதியைப் போலவே ஆசுவாசமாக கதாப்பாத்திறங்களைக் குறித்தும் அவர்களின் வாழ்வியல் மற்றும் மன மாற்றங்களை கொஞ்சம் ஆழமாக அலசி  இருந்திருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும். புதினங்கள் எவ்வளவு நீளமாக இருந்தாலும் படிப்பதற்கு ஆர்வம் மிகுந்து கொண்டேதானே இருக்கும்! அதனாலேயே எனக்கு  அப்படி தோன்றியது.  

 

ஆக மொத்தம் துளசிதரன் சார் மென்மேலும் சிறந்த பல படைப்புகளை எதிர்காலத்தில் வழங்க எனது மனமார்ந்த வாழ்த்துக்கள். இந்த கதையை வழங்கிய சாருக்கும் புத்தகமாகக் கொண்டுவர படைப்பாளருக்கு உதவியாக இருந்த  அனைவருக்கும் என் வாழ்த்துக்களும் நன்றிகளும். ஒரு நல்ல புதினம் வாசித்த திருப்தியில் எனது பார்வையை நான் இங்கு பதிவு செய்திருக்கிறேன்.

ஒரு புத்தகத்தை வாசித்து அதற்கு என்னுடைய அபிப்பிராயத்தை எல்லாம் சொல்ல வருமா என்று எனக்கு நானே கேள்வி கேட்டுக் கொண்டிருந்த சமயத்தில் அதை து்ளசிதரன் சாருடைய புதினத்தை வைத்து டெஸ்ட் செய்துவிட்டிருக்கிறேன். இதுதான் ஒரு புத்தகம் பற்றிய எனது முதல் பார்வை. எவ்வளவு நல்ல ஆசிரியராக இருந்தாலும் நம்மள மாதிரி சின்னவங்க கொஞ்சம் அபிப்பிராயம் சொல்றதா சொல்லி அவங்கள ஒரு வழி படுத்திடுவோமில்ல... ஏதோ நம்மளால முடிஞ்சது:)) அவ்வ்வ்வ்வ்  ஏதேனும் குற்றங்களோ குறைகளோ இருப்பின் பெரிய மனசு பண்ணி மன்னிச்சுருங்க..... 

--------கவிப்பூரணி

www.kavipoorani.blogspot.com

இறந்தவரை சுமந்தவரும் இறந்திட்டார்…..

“மாமா எங்க வந்திருக்கீங்க?” இது பிஜு.

“மல்லேஸ்வரம்” என்றேன்.

மிஸஸ். விஸ்வநாதன் ரிச்சர்ட்ஸ் (1983-1920)

புத்தகம் பற்றிய அறிமுகம், விமர்சனம் எழுதி மூன்று வருடங்களுக்கும் மேலாகிவிட்டது. அதுவும் குறிப்பாக விமர்சனம் எல்லாம் துளசிதான் எழுதுவார். எனக்கு அவ்வளவாக எழுத வராது. நான் என் கருத்துகளை இடையில் நுழைப்பது வழக்கம். நான் மட்டும் தான் புத்தகம் வாசித்தேன். துளசி இன்னும் வாசிக்கவில்லை. வலையில் பலரும் மிக அழகாக நூல் விமர்சனம் செய்கிறார்கள். ஆனால் எனக்கு அதை அத்தனைச் சிறப்பாக எழுத வராது. எனவே, மலர் மற்றும் விசு! என் சிற்றறிவுக்கு எட்டியவரையில் எழுதியுள்ளேன். பிழையிருப்பின் பொறுக்கவும். இது இங்கு கருத்திடுபவர்களுக்கும் நான் சொல்லிக் கொள்வது.  

மிஸஸ். விஸ்வநாதன் ரிச்சர்ட்ஸ்

(1983-1920)

மலர்-விசு

மலர் (மலர்வண்ணன்)-விசு இருவருமே நம் பதிவர் நண்பர்கள். இருவரும் சேர்ந்து எழுதிய படைப்புதான் மிஸஸ். விஸ்வநாதன் ரிச்சர்ட்ஸ் (1983-1920).

விசுவாசத்தின் சகவாசம் எனும் முதல் புத்தகத்திற்கு அடுத்து விசுவின் இரண்டாவது புத்தகம் இது. (மலர்வண்ணனும் இணைந்து எழுதியிருக்கிறார்)

இந்த இரண்டாவது புத்தகத்தின் கதைக்களம் வேலூரைச் சுற்றியே வருகிறது. குறிப்பாக 80 களில் இருந்த வேலூர் டவுன்ஷிப் மற்றும் அதைச் சுற்றி. வேலூரைச் சுற்றியுள்ள சில இயற்கையான பகுதிகள் சொல்லப்பட்டிருப்பது ரம்மியம்.

கதையில் 1920 துகளில் வரும் பகுதியில் தொடங்கும் விஸ்வநாதன் ரிச்சர்ட்ஸ் பகுதியின் ஒரு அம்சம் கதையின் கடைசி முடிவு வரை தொடர்கிறது. இந்த 1920 பகுதியை மலர்வண்ணன் அழகிய தமிழில் எழுதியிருக்கிறார். மலரின் தமிழ் மிக அழகாகப் பயணிக்கிறது அப்போதைய பாலாறு நதியினைப் போலவே! அபிராமி அந்தாதிப்பாடல், நாட்டுப்புறப்பாடல் என்று அப்பகுதிக் கதையில் இழையோடச் சொல்லியிருப்பது நன்றாக இருக்கிறது பொருத்தமாகவும். பங்கஜம், கெளுத்தி ட்ராக்கும், அந்தக் கதாபாத்திரங்களைச் சொல்லிய விதமும் அருமை. அதிலும் நிறைய தகவல்கள் ஆன்மீகத் தகவல்கள் + அந்த பீரியட் வரலாற்றை நல்லா கையாண்டிருக்கிறார் மலர். நல்ல தமிழில்!!. மலருக்குப் பாராட்டுகள்!

தந்தையை சிறு வயதில் நாயகன் இழந்திருப்பது போல அவன் வேலூரில் சந்திக்கும் கதையின் நாயகி உமாவும் அம்மாவை இழந்தவள். அம்மாவின் நினைவில் எப்போதும் வாழ்பவள். இவர்களுக்குள் நட்பு மலர்வதில் அப்போதைய ஆனந்தவிகடனில் வெளி வந்த தொடரான சுஜாதாவின் பிரிவோம் சந்திப்போம் ஒரு முக்கிய அம்சம்.

1920 - பங்கஜம் விஸ்வநாதன் ரிச்சர்ட், 83 ல் நாயகன் கிச்சா/விச்சு/ரிச்சி மற்றும் நாயகி உமா, எப்படி லிங்க் ஆகிறது என்பதை கதையை வாசிக்கும் போது நீங்கள் தெரிந்து கொள்வீர்கள். நான் இங்கு அதைப் பற்றிச் சொல்லிவிட்டால் கதையின் ஸ்வாரஸ்யம் போய்விடும் என்பதால் தவிர்க்கிறேன்.

வேலூரில் நாயகனுக்குக் கிடைக்கும் நட்புகள் மூலம், தான் அத்தனை வருடங்கள் ஏங்கிய அன்பு என்பதன் அர்த்தத்தை நாயகன் புரிந்து கொள்ளும் இடங்கள் இடங்கள் நெகிழ்ச்சி என்றால், உமா அண்ட் ரிச்சி/கிச்சா/விச்சு, இவர்களின் நண்பர்கள் ரகு, குரு, விஜய், எலி மாம்ஸ் வரும் பார்ட் எல்லாம் நகைச்சுவை மற்றும் அலப்பறைதான். எழுத்தாளர் விசுவின் ஸ்டைல் பளிச்! நகைச்சுவை கலந்த உரையாடல்கள், வார்த்தைகளை வைத்து விளையாடுவது, குறிப்பிட்ட வசனம்/வரி அவ்வப்போது ரிபீட் ஆவது, அவை எல்லாம் விசுவின் முத்திரை!

துடிப்பான வசனங்கள். ரேஸி ஸ்டைல்! நண்பர்கள் குழு மிக மிக அருமையான குழு. நல்ல புரிதல் உள்ள குழு. வாசிப்பவர்களைக் கண்டிப்பாகப் பொறாமைப்பட வைக்கும் நண்பர் குழு. அது போலவே உமா ப்ளஸ் கிச்சா/விச்சு/ரிச்சி காதல்! ஆனால் கடைசி வரை காதலைச் சொல்லிக்கொள்ளாமலேயே காதலிக்கிறார்கள். அந்தப் புரிதல், அவர்களின் உரையாடல்கள் எல்லாமே நகைச்சுவையுடனும் அதே சமயம் கருத்துடனும், உணர்ச்சிகளுடனும் சொல்லியிருக்கிறார். (இது என்ன கிச்சா.விச்சு/ரிச்சி? இதெல்லாம் நாயகனின் பெயர்கள்தான். அதை வைத்து ஆசிரியர் விசு எப்படி விளையாடியிருப்பார் என்பதைக் கதை வாசிக்கும் போது அறிந்தால்தான் ஸ்வாரஸ்யம்)

நாயகன் கிட்டார் வாசிப்பார் பாடுவார். நண்பர்கள் குழுவும் அப்படியே என்பதால் அருமையான ஆங்கிலப் பாடல்கள் மற்றும் 80களில் கொடிகட்டிப் பறந்த இளையாராஜாவின் பாடல்கள் பல சொல்லப்பட்டு கதையின் இடையில் விரவி வரும்.

காதல், பருவ வயது நட்புகள் அதுவும் ஆண்கள் வட்டம் என்று வரும் போது சில இடங்கள் அந்தப் பருவ வயது ஊர் சுற்றல்கள், கேளிக்கைகள் என்று வருவது யதார்த்தம் தான். இப்படிச் சொல்லும் போது உமா மீண்டும் மனதிற்குள் வருகிறாள்.

பொதுவாகப் பெண்களுக்குத் தன் ஆண் புகைப்பது, எப்போதேனும் குடிப்பது கூடப் பிடிக்காது. அதை ஏற்கும் மனம் கொண்டவர்கள் வெகு வெகு அபூர்வம். அந்த ஆணின் உண்மையான நல்ல மனதை அறிந்து அதில் அப்பட்டமான நம்பிக்கை வைத்திருந்தால் மட்டுமே அது சாத்தியமாகும். அப்படியான உண்மையான அன்பு – இதை நான் இங்கு காதல் என்று சொல்லமாட்டேன் – விச்சுவின் மீது இருந்ததால்தான் அவள் இறுதிவரை அப்படியே அதே வெல்லூர் உமாவாக இருக்கிறாள் என்பது ஒரே ஒரு வரியில் தெரிந்துவிடுகிறது – நம்மை அறியாமல் கண்ணில் நீர் வரவழைக்கும் பகுதி அது. அங்கு நிற்கிறாள் உமா! என்னவோ தெரியவில்லை மனதில் சில வருத்தங்கள் தோன்றாமல் இல்லை. மட்டுமல்ல உமா நாயகனுக்கு அவன் அம்மாவுடனான ஓர் அன்புப் பிணைப்பையும் ஏற்படுத்தும் இடங்கள் எல்லாம் மிக மிக நெகிழ்ச்சியானவை. உமா மனதில் மிக ஆழமாகப் பதிந்து போகிறாள்.

ரகு கேரக்டர் வாவ்! ரியலி எ க்ரேட் பெர்சனாலிட்டி! என்னதான் அவன் பெற்றோர் சீரற்ற பெற்றோர் என்பதால் வாழ்க்கையில் விரக்தியுடன் இருந்தாலும் நட்பிற்காக அவன் செய்வது மிகப் பெரிய தியாகம்! மனதில் உயர்ந்து நிற்கிறான்.

அவன் சட்டத்தில் சிக்கும் போதேனும் கொஞ்சம் அவன் பெற்றோரின் ரியாக்ஷன் ஏதேனும் கொஞ்சமேனும் சேர்த்திருக்கலாமோ என்று தோன்றியது. பெற்றோர் சீரற்றவர்கள் என்பதால் வாசகர்களின் யூகத்துக்கு விட்டிருப்பார் கதாசிரியர் என்று நினைக்கிறேன்.

பல இடங்கள் என்னை அறியாமலேயே சிரித்துவிட்டேன். சுகவீனம் கதாபாத்திரம் பேசுபவை, அவரும் மிலிட்டரி கதாபாத்திரமும் பேசுபவை எல்லாம் நகைச்சுவை. விசுவின் ஸ்டைல்!

ரசித்த வர்ணனை: காட்டினுள் கருவறைக்குள் இருக்கும் குழந்தைகள்!!! சூப்பர்ப்!!

பல நல்ல கருத்துகள் ப்ளஸ் தகவல்கள் – பாலாறுதான் ஜீவனே அங்குள்ள மக்களுக்கு, காடுதான் நம்மைக் காக்குது, உமாவின் ஈரமனது ஜெயில் கைதிகளுக்கு சாப்பாடு, விளையாட்டுச்சாமான்கள் கொடுப்பது, சிஎம்சி, நம் ராணுவம் மற்றும் வெல்லூர் புரட்சி பற்றிய வரலாற்றுக் குறிப்புகள்.

ஆங்கில உரையாடல்கள் 2013 ல் அமெரிக்க ஆங்கிலம் அதுவும் அமெரிக்காவில் என்று வரும் போது சரியே. அமெரிக்க ஆங்கில உரையாடல்கள் நன்றாக இருந்தாலும், வேலூரில் அந்த பீரியடில் நடக்கும் கதையில் வரும் போது அப்படிப்  பேசப்பட்டிருக்குமா என்று தோன்றியது. 

சில இடங்களில் சுஜாதாவின் வாசம் அடித்தது. அது குறையல்ல.

நாயகன் விச்சுவும் உமாவும் வேலையில் சேர்ந்த பிறகும் கண்ணாமூச்சி ஆட்டம் ஆடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

உண்மை எப்போதும் கசக்கும் என்பதாலோ என்னவோ மனம் அந்த உண்மை கற்பனையாகவே இருந்துவிட்டுப் போகட்டும் என்று நினைத்தது. லைஃப் இஸ் நாட் ஃபுல் ஆஃப் ரோஸஸ் என்பதில் கூட இடையே முள்ளும் உண்டு என்பதை ஏற்கும் சக்தி மனதிற்குக் கிடையாதே! 

மொத்தத்தில் எழுத்தாளர் மலரின் அழகிய தமிழ் மற்றும் விசுவின் முத்திரையுடனான எழுத்து நடையில் நல்லதொரு கதை. கதையின் ஒவ்வொரு சாப்டருக்குமான தலைப்பும் ஈர்ப்பதோடு அப்பகுதியில் என்ன சொல்லப்பட்டிருக்கு என்பதும் தெரியும்.

காதலர்கள் தங்கள் காதலைச் சொன்னார்களா? இணைந்தார்களா? முடிவு என்ன என்பதை கதையில் தெரிந்து கொள்ளுங்கள். கதைப் பகுதியுள் நான் அதிகம் நுழையவில்லை. நுழைந்தால் கதை முழுவதும் தெரிந்தது போல் ஆகிவிடும் என்பதால் மீதி வெள்ளித்திரையில் என்பது போல் நானும் மீதி புத்தகத்தில் என்று சொல்லிக் கொள்கிறேன்.

புத்தகம் கிடைக்கும் சுட்டி இதோ. அங்கு ஆர்டர் செய்து வாங்கிக் கொள்ளலாம்.

https://www.commonfolks.in/…/mrs-viswanathan-richards-1983-…

மிஸஸ். விஸ்வநாதன் ரிச்சர்ட்ஸ்

(1983-1920)

ஆசிரியர்கள்: மலர்-விசு

பதிப்பகம்: வாசகசாலை பதிப்பகம்

புத்தகத்தின் பக்கங்கள்: 380
விலை: ரூ 380

.........கீதா

சந்தைக்குப் போனேன் நானும்...

சண்டே சந்தை  -- தினசரிச் சந்தை

எந்த ஊருக்கு மாறிச் சென்றாலும் அங்கு இருக்கும் வீட்டின் அருகில் சந்தை இருக்கிறதா என்று பார்ப்பது என் வழக்கம். அப்படித்தான் பங்களூர் மாறிச் செல்லப் போகிறோம் என்று தெரிந்ததும் இருக்கப் போகும் வீட்டருகில் சந்தை இருக்கிறதா என்று கூகுளாரிடம் கேட்டு தெரிந்து கொண்டேன். எனக்கு மிகவும் பிடித்தமான ஒன்று. சந்தை அருகில் இருந்தால் கண்டிப்பாகச் சந்தையில்தான் காய்கறி வாங்குவதும் வழக்கமாகிவிட்டது.

அதென்னவோ தெரியவில்லை எனக்கு இப்பழக்கம் சிறு வயது அனுபவத்தினால் தொற்றிக் கொண்டது என்றும் சொல்லலாம். அவ்வப்போது மேல் உலகத்துக்கு ஒரு அழைப்பு விடுத்து அம்மாவழிப் பாட்டிக்கு நன்றி சொல்வது வழக்கம். என் அப்பாவும் சந்தைக்குப் போய் வாங்குவதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தார். அது போல பார்த்து பார்த்து எங்கு பொருட்களின் விலை குறைவு என்று வாங்குவார் அந்தப் பழக்கமும் எனக்கு உண்டு. 

7 ஆம் வகுப்பிலிருந்து அம்மா வழிப்பாட்டி வீட்டில். கூட்டுக் குடும்பம்.  ஞாயிறன்று பாட்டி சந்தைக்குப் போக வேண்டும் என்று அறிவித்துவிடுவார். என் மாமாக்களின் குழந்தைகள் நான் என்று எல்லோரும் கிளம்ப வேண்டும். எல்லோரும் முகத்தைத் தொங்கப் போட்டுக் கொள்வோம். தப்பிக்க வழி உண்டா என்றும் பார்ப்பதுண்டு. பின்னே படிப்பதற்கும், எழுதுவதற்கும், வீட்டுப் பாடமும் நிறைய இருக்குமே. அது தவிர வீட்டு வேலைகளும் இருக்கும். ஆனால், சந்தைக்குப் பாட்டியுடன் நாங்களும் செல்ல வேண்டும் என்பது எழுதப்படாத சட்டம். காய்கள் ஒரு வாரத்திற்குத் தேவையானவற்றை வாங்கி வர வேண்டும். நிறைய இருக்கும்.

ஊரிலிருந்து, வரும் வராது அல்லது தாமதமாக வரும் பேருந்தில், வடசேரிக்குச் சென்று காய்கள் வாங்கிக் கொண்டு ஒழுகினசேரி வரை 1.5 கிமீ நடக்க வேண்டும். வடசேரியில் வரும் வழியில் பே நா கிருஷ்ணண் கடையில் சில சமயம் மளிகை சாமான்கள் சிலதும் வாங்கிக் கொண்டு ஆளுக்கொரு பையாகத் தூக்க முடியாமல் இடுப்பில் குழந்தையை வைத்துக் கொள்வது போல் வைத்துக் கொண்டு நடப்போம். அதுவும் கண்டிப்பாக மத்தன், தடியன் எல்லாம் உண்டு. பாட்டி முழு தடியன்தான் வாங்குவார். பெரிய மிருதங்கம் போல் நீளமாக இருக்கும். இடுப்பில் வைத்துக் கொண்டால் வழுகி வழுகிப் போகும் என்றாலும் அதை கீழே விழாமல் பிடித்துக் கொண்டு தோளும், முழங்கையும் வலிக்க நடப்போம். தூக்குவதில் எங்களுக்குள் பேரம், லஞ்சம் எல்லாம் நடக்கும். அது தனிக்கதை. அப்புறம் சொல்லுகிறேன்.

ஒழுகினசேரியில் பேருந்து நிறுத்தத்தில் எங்கள் ஊர் செல்லும் பேருந்து வருமா வராதா என்று கால்கடுக்க நின்ற நாட்களும் உண்டு. அதுவும் வெயில் காலம் என்றால் கேட்கவே வேண்டாம். கோயிலில் கோலம், வீட்டு எடுபிடி வேலைகள் எல்லாம் முடித்து சந்தைக்குச் சென்று வர அரை நாள் போய்விடும். பேருந்துகள் அடிக்கடி கிடையாதே அப்போது. சில சமயம் ஊருக்குள் செல்லும் பேருந்து வராமல் டிமிக்கி கொடுத்துவிடும். அப்போது திருநெல்வேலி போகும் முக்கியச் சாலையில் ஓட்டாஃபீஸ் என்று சொல்லப்படும் நிறுத்தத்தில் இறங்கி பைகளையும் காய்களையும் சுமந்து கொண்டு முக்கால் மைல் என்று சொல்லப்படும் அந்தச் சாலையில் ஊருக்கு நடப்போம். (முக்கால் மைல் தூரம்)

சாலையின் ஒரு புறம் பெரிய, அகலமான வாய்க்கால். அதை அடுத்து வயல்கள். சாலையின் மறுபுறம் பரந்த வெளியில் கண்ணுக்கு எட்டிய தூரம் வரை பச்சைப் பசேல் என்று வயல்கள். நடுவில் ஓரிரு தென்னந்தோப்புகள். தூரத்தில் பழையாறும், புத்தேரியும் அச்சாலையும் தெரியும். முக்கால்மைல் சாலைக்கும் வயல்களுக்கும் இடைப்பட்ட ஓரத்தில் பூவரசு, வேம்பு, காட்டுச் செடிகள் மரங்கள் என்று பசுமையாக இருக்கும். வழியின் நடுவில் அரசமரத்தின் அடியில் மேடையில் எல்லை தெய்வம் மேலங்கோட்டு அம்மன். இந்த முக்கால்மைல் சாலையில் மேலங்கோட்டு அம்மனைக் கடந்ததும் வண்ணாக்குடி என்ற இடம். அங்கு வயல்களுக்கான சிறிய வாய்க்கால் இப்புறம் உள்ள பெரிய வாய்க்காலில் இருந்து சாலையின் அடி வழியாக ஓடும். பார்க்கவே ரம்மியமாக இருக்கும். பாட்டி சில சமயம் ஒழுகினசேரி பேருந்து நிறுத்தத்தின் எதிரிலேயே இருக்கும் திரையரங்கில் படம் பார்க்கப் போய்விடுவார். அதுவும் (கீதாக்காவுக்கு மிகவும் பிடித்த) ஜிவாஜி படம் என்றால் கண்டிப்பாகப் போய்விடுவார்! அப்படியான நேரங்களில் நான் இந்த வாய்க்காலில் இறங்கி தண்ணீரில் அளைந்துவிட்டுச் செல்வது வழக்கம். 

அப்படி சந்தை மிகவும் பிடித்துப் போன ஒன்றாகிய எனக்கு இங்கு பங்களூரில் இரு சந்தைகள் வீட்டருகில் என்றால் கேட்கவா வேண்டும்? 20 நிமிட நடையில் இருக்கும் கோகிலு க்ராஸில் ஞாயிறு தோறும் காலை முதல் இரவு வரை சந்தை. சண்டே சந்தை. மற்றொன்று தினசரிச் சந்தை.

 சண்டே சந்தை

இந்தச் சாலை முழுவதும் ஞாயிறு சந்தை காலையிலிருந்து, இரவு வரை. படத்தில் காலை வேளை என்பதால் கூட்டம் அதிகமாகத் தெரியா விட்டாலும் நேரம் செல்ல செல்ல கூட்டம் அதிகமாகும் அதுவும் மாலையில் ரொம்பவே கூட்டம் இருக்கும். எனவே காலையில் 7.30மணி – 8 மணிக்குப் புறப்பட்டுச் சென்றுவிடுவதுண்டு

மசாலா சாமான்கள் மற்றும் சமையலுக்குத் தேவையான மற்ற வெஞ்சன சாமான்களும் கிடைக்கிறது. எல்லா ஊர்களில் உள்ள சந்தை போலத்தான்

இது என்னவென்று தெரிகிறதா?!! சொல்லுங்கள். நான் என்னவென்று பதிலில் சொல்லுகிறேன்.

முந்தைய படத்தைக் க்ளிக்கிய போது உரிமையாளர் இந்தத் தாத்தாவை படம் எடுக்கச் சொன்னார். பேச்சுக் கொடுக்கத் தொடங்கினேன் ஆனால் தொடரமுடியவில்லை. எனவே க்ளிக்கிக் கொண்டு வந்துவிட்டேன். (தாத்தாந்னு சொல்லிருக்கேன் பாருங்க! எதுக்குன்னு உங்களுக்குத் தெரியாதா என்ன!!!!!!!!! ஏஞ்சல் வந்தால் புரிந்து கொண்டுவிடுவார் சொல்லி கொஞ்சம் ஓட்டுவார்!!!ஹிஹிஹி இப்ப உங்களுக்கும் புரிஞ்சுருக்குமே!!!!!)

இந்த சைஸ் தேங்காய்களில் ஒன்றின் விலை ரூ 10

இந்த சைஸ் தேங்காய்களில் ஒன்றின் விலை ரூ 15.

 இந்த சைஸ் தேங்காய்களில் ஒன்றின் விலை ரூ 20.

கொத்தமல்லி கட்டுகள் அடுக்கி வைச்சுருக்காங்க பாருங்க. பார்த்ததுமே மனம் வாங்கிடத் துடிக்கும்!

வீட்டிற்கு வந்த மைத்துனர், மற்றொரு மைத்துனர் குடும்பத்தார் எல்லோரும் இரு சந்தைகளையும் பார்த்து காய்கள் எல்லாம் நன்றாக இருக்கின்றன. விலையும் குறைவாக இருக்கிறது அப்படியே அள்ளி வாங்கிக் கொண்டு போய்விடலாம் போல இருக்கு என்று சொல்லிக் கொண்டார்கள்!!!

தினசரிச் சந்தை

இங்கு வந்த புதிதில் சண்டே சந்தைக்குத்தான் முதலில் அறிமுகமானது. அப்புறம் இந்த தினசரிச்சந்தையைப் பார்த்து இங்கு செல்லத் தொடங்கியதும், இங்கு வீட்டில் குளிர்சாதனப்பெட்டி இன்னும் வைத்துக் கொள்ளாததால் இந்த தினசரிச் சந்தைக்கு வாரத்தில் இரு நாட்கள் செல்லத் தொடங்கிவிட்டேன் நடைப்பயிற்சிக்கு நடைப் பயிற்சி. சந்தையில் காய்களும், பழங்களும் வாங்கும் மகிழ்ச்சி. சந்தையின் அருகில் கூட்டமே இல்லாத இரு மிகவும் சிறிய கோயில்கள். வாசலில் இருந்தே சல்யூட் வைக்கலாம்!

வீட்டிலிருந்து 25 நிமிட நடையில் தினசரிச் சந்தை. ஞாயிறு சந்தையிலேயே விலை குறைவாக இருக்கும் என்றால் இந்த தினசரிச் சந்தையில் விலை அதையும் விடக் கொஞ்சம் குறைவுதான். ஒரு கிலோ கோஸ் 10 ரூபாய்தான். எல்லா காய்களுமே கிலோ 10லிருந்து 30க்குள்தான். 

பீன்ஸ் கிலோ ரூ 30. 25க்குக் கூடத் தருவார்கள். ஆனால் அரைக்கிலோ, கால்கிலோ வாங்கினால் கிலோ 30. இரண்டு பங்களூர் கத்தரிக்காய் ரூ 10 

சொல்ல மறந்துவிட்டேனே. மயங்கிடாதீங்க! விதையில்லா கறுப்பு திராட்சை 4 கிலோ ரூ50 தான்!!!!!! மீதி விஷயங்களை அடுத்த பதிவில் மாத்தலாடுறேன்! 

--------கீதா