தலைக் கவசம் மட்டும்தான் உயிர் கவசமா

     

     நான்கு தினங்களுக்கு முன் நண்பர் ஆவியுடன் எனது ஓட்டை வண்டியில் (ஓடற வண்டினு சொல்லுங்க என்று பாசிட்டிவ் செய்திகள் தரும் பாசிட்டிவ் மேன் நண்பர் ஸ்ரீராம் சொன்னதை ரசித்தேன்!) பயணித்த போது, ஆவி சொன்னார், “சேச்சி ஜூலை ஒண்ணாம் தேதிலருந்து ஹெல்மெட் போடணும், பின்னால உக்காந்துருக்கறவங்களும்”, என்றவுடன் தான் “அட ஆமாம்...முன்னாடி வாங்கின ஹெல்மெட்டை எவனோ ஆட்டையைப் போட்டுட்டான்...இப்ப 2 வாங்கணும்ல....ம்ம்ம் பார்ப்போம்..” என்றபடி யோசித்து அப்போதே அடுத்த இரண்டு நிமிடங்களில் அதை மறந்தும் விட்டேன்.

      இன்று காலை விழித்தவுடன், மூளை கணக்கிட்டது, இன்று நான் செய்ய வேண்டியவை என்னென்ன?  வெளியில் போகும் வேலை உண்டா? அதுவும் என்னவோ பெரிய அன்றாடம் காய்ச்சி போல (எல்லோரும் பிரதம மந்திரினு தானே சொல்லுவாங்க....என்னைப் பொருத்தவரை பிரதம மந்திரியை விட நேரம் இல்லாமல் எப்போதும் உழைப்பவர்கள் அன்றாடங் காய்ச்சிகள் தான்..) நினைப்புடன் அப்படியே தேதியைப் பார்த்தா “அடடா...ஜூலை 1.  ஹெல்மெட் வாங்கவே இல்லையே...ஆவி வேற நாங்க சந்திப்பதைப் பற்றி....இன்னைக்குச் சொல்லுவேன்னு சொல்லிருந்தாரே, ம்ம்ம் சரி நம்ம மயில் வாகனம் இல்லைனா என்ன, இருக்கவே இருக்கு மாநகரப் பேருந்து” என்று மனதைச் சமாதானப் படுத்திக் கொண்டு இந்த இனிய நாளைத் தொடங்கினேன். 

      “அம்மா, இன்னிக்கு உனக்கு ஆப்பு டே......வண்டில போக முடியாது..” என்று மகன் என் வயிற்றெரிச்சலைக் கிளப்ப... “சரி அப்படினா நீ வரும் போது எனக்கு ஒரு ஹெல்மெட் வாங்கிட்டு வந்துரு....நீ வைச்சுருக்கறா மாதிரி....” 

      மகன் வாங்கி வரட்டும்.  அதற்கு நிறைய நேரம் இருக்கிறது.  அதற்குள் 4 நாட்களாக எனது மண்டையைக் குடைந்து கொண்டிருக்கும் இந்த தலைக்கவசம் விவகாரத்தில் தோன்றிய சில எண்ணங்களை உங்களுடன் பகிர்வதின் மூலம் காவல்துறைக்கும் (??), அரசிற்கும் (??) சொல்லலாமே என்று அவசரகதியில் அள்ளித் தெளிக்கின்றேன்.

      தலைக்கவசம் உயிர்கவசம் என்பதில் எனக்கு எந்தவித மாற்றுக் கருத்தும் இல்லை.  நல்ல விடயமே. ஆனால், அதற்கு முன் சில விடயங்களை நாம் மட்டுமல்ல, நமது காவல் துறையும், அரசும் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும் என்பது எனது வேண்டு கோள்.

தலைக்கவசம் அணிவதால் மட்டும் விபத்தைத் தவிர்க்க முடியுமா? விபத்திலிருந்து பாதுகாக்குமா? ஏற்படும் விபத்து சிறிய விபத்தாக இருந்தால் தலைக்கவசம் உயிர்கவசமாகலாம்.  ஆனால், விபத்து பெரிய விபத்தாக இருந்தால், ஒரு பெரிய லாரியோ, பெரிய பூதாகாரமான தண்ணிர் லாரியோ (சென்னையும் தண்ணீர் லாரி பூதங்களும் பூர்வ ஜென்ம பந்தங்கள் உடையவை.)  இடித்து விபத்து ஏற்பட்டு இருசக்கர வாகன ஓட்டுனர் லாரியின் அடியில் சிக்க நேர்ந்தால் இந்தத் தலைக்கவசம் உயிர்கவசமாக இருக்குமா?  சரி, ஓட்டுபவரும், பின்னால் அமர்பவரும் தலைக்கவசம் அணிய வேண்டும் என்றால், குடும்பத்துடன் இரு சக்கர வாகனத்தில் பயணிக்கும் போது குழந்தைகளுக்கு? கணவர் ஓட்ட, பின்னால் மனைவி கைக்குழந்தையுடன் பயணிப்பதும் அன்றாடம் நிகழும் ஒன்றுதானே? அந்தக் கைக்குழந்தை? நெரிசலான போக்குவரத்திற்கிடையிலும் சைக்கிளில் செல்பவர்கள்? எவ்வளவு ஒதுங்கி நடந்தாலும் பெரிய வண்டிகள் சில சமயம் தள்ளிவிட்டுச் செல்லுகின்ற பாதசாரிகள்? இவர்களுக்கெல்லாம் உயிர் வரமா? காரில் பயணிப்பவர்களுக்கு மட்டும் பாதுகாப்பு இருக்கின்றதா என்ன? அவர்களுக்கு விபத்து நேர்வதில்லையா? அதுவும் நம்மூர் சாலை விதிகள் கடைப்பிடிக்காத சாலைகளில்.......இல்லை என்பதுதானே உண்மை.

 

சில வருடங்களுக்கு முன் என்னை நிலை குலைய வைத்த, நானே நேரில் கண்ட ஒரு விபத்தில், மேம் பாலத்திலிருந்து இறங்கும் மாநகரப் பேருந்து ஒரு இளைஞனை மோதியதில், தலைக்கவசம் அணிந்திருந்த அந்த இளைஞன் தூக்கி எறியப்பட்டு, தலைக்கவசம் அப்படியே தலையில் இருந்தும், சின்னா பின்னமாகி உயிர் நீத்த காட்சி இன்னும் என் மனதை விட்டு அகலவில்லை.

      தலைக்கவசத்தைக் கட்டாயப் படுத்தும் முன் நமது காவல் துறையும், அரசும், மக்களின் உயிர் நலனைப் பற்றி யோசித்ததாகத் தெரியவில்லை. அப்படி அரசு/ஆட்சியாளர்கள், காவல் துறை யோசித்திருந்தால் முதலில் அவர்கள் விபத்துகளை எப்படித் தவிர்க்க வேண்டும் என்று யோசித்திருப்பார்கள். அப்படி யோசிக்கவில்லை என்பது மிகவும் வேதனைக்குரிய ஒன்று. பொதுமக்கள் நலனைக் கருத்தில் கொள்ளவில்லை என்பது வெட்ட வெளிச்சமாகத் தெரிகின்றது.  அவர்கள் யோசித்திருக்க வேண்டியது விபத்துக்ளை எவ்வாறு தவிர்ப்பது என்பதைப் பற்றி மிகவும் தீவிரமாக யோசித்து செயல்படுத்தியிருக்க வேண்டும். சாலை விதிகளையும், சட்டத்தையும் அமலாக்குவது என்றால் இந்திய அமலாக்கம் அல்ல. கடுமையாக அமலாக்குவது பற்றி தீர்மானங்கள் எடுத்திருக்க வேண்டும்.  இந்தத் தீர்மானங்கள் தொடங்க வேண்டிய இடம் ஓட்டுனர் உரிமம் வழங்கும் இடத்திலிருந்து. இன்று உரிமம் வைத்திருக்கும் எத்தனை பேருக்குச் சாலை விதிகள் தெரியும்? ஓட்டுநர் உரிமம் வழங்கும் அலுவலகத்தில் சாலை விதிகளை எழுதி, படம் போட்டு, விளக்கங்களுடன் வைத்திருக்கத்தான் செய்கின்றார்கள்.  ஆனால், அவை எல்லாம் யார் கண்ணிலும் படுவதில்லை, குறிப்பாக உரிமம் வழங்கும் அதிகாரியே இதை எல்லாம், உரிமம் பெற விண்ணப்பிப்பவர்களிடம் சோதித்து உரிமம் வழங்குவதில்லை என்பது அரசின் கண்களுக்கு ஏனோ தெரிவதில்லை.

      தலையைக் காட்டாமலேயே கூட உரிமம் வழங்கப்படுகின்றது. நான் இருக்கும் பகுதியில் உள்ள அலுவலத்தில், முதலில் எல் எல் ஆர் வாங்குவதற்கு கணினியில் சாலைவிதிகள் பற்றிய சில கேள்விகள் கேட்கப்பட்டு அதற்கு பதில் டிக் செய்ய வேண்டும் என்ற முறை சில வருடங்களுக்கு முன் இருந்தது.  அப்பொழுது கூட நீங்கள் அதை வாசித்து டிக் செய்ய வேண்டாம் அவர்களே டிக் செய்துவிட்டு அனுப்பி விடுவார்கள். எல் எல் ஆர் வந்துவிடும். பின்னர் ஓட்டிக் காட்டும் சோதனை பல சமயங்களில் நடத்தப்படாமலேயே உரிமம் வழங்கப்படுகின்றது.  சமீபத்தில் எனது உரிமம் காலாவதியானது.  அப்போது எல் எல் ஆர் எனும் கண் துடைப்புத் தேர்வு கூட நடத்தப்படவில்லை.  பின்னர் ஓட்டிக் காட்டும் தேர்வு.  அது கடற்கரையை ஒட்டிய சாலை.  ஆள் நடமாட்டமோ, வண்டிகளோ வராத இடம், அதில் மிகச் சிறிய தூரம் இரண்டு, நான்கு சக்கர வாகனங்களை சும்மா உப்புக்குச் சப்பாணி ஊருக்கு மாங்கொட்டை வகையில் ஓட்டிக் காட்டினால் உரிமம் வழங்கப்படுகிறது. பிறந்த குழந்தை கூட இதைச் செய்துவிடும்.  கண் பார்வை சோதனைகள் கூட நடத்தப்படுவதில்லை. பெரும்பாலும் ஓட்டுநர் பள்ளிகள் மூலம் தானே நம்மூரில் உரிமம் வழங்கப்படுகிறது!

      இங்கு நான் எனது ஒரு அனுபவத்தைப் பகிர விழைகின்றேன். 14 வருடங்களுக்கு முன் அமெரிக்காவில், கலிஃபோர்னியாவில் ஒரு வருடம் இருக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. அப்போது அங்கு ஓட்டுநர் உரிமம் பெற முயற்சி செய்த போது,. முதலில் டிப்பார்ட்மென்ட் ஆஃப் மோட்டார் வெஹிக்கிள்ஸ் வெளியிட்டிருக்கும் சாலை விதிகள் புத்தகத்தை நாம் நன்றாகப் படித்து உள் வாங்கி அந்த விதிகளைத் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். அமெரிக்காவில் ஒவ்வொரு மாநிலத்திற்கும் தனித் தனி உரிமம் பெற வேண்டும்.  ஏனென்றால் ஒவ்வொரு மாநிலத்திலும் தட்ப வெட்ப நிலைகளுக்கு ஏற்ப சாலை விதிகள். நெடுஞ்சாலைகளின் விதிகள் உட்பட. முதலில் எழுத்துத் தேர்வு. அதில் 7 தவறுகளுக்குள் இருந்தால் மட்டுமே நாம் தேர்ச்சி பெற முடியும். இல்லை என்றால் ஃபெயில்.  தேர்ச்சி பெற்றால் எல் எல் ஆர் வழங்கப்படும்.

பின்னர் ஓட்டிக் காட்டும் சோதனை.  நமது காரில் பக்கத்து இருக்கையில் பரிசோதகர் அமர்ந்திருப்பார். டிஎம்வி அலுவலத்திலிருந்து நாம் நமது காரை எடுத்துக் கொண்டு போக்குவரத்துச் சாலைகளில் ஓட்ட வேண்டும்.  அவர் வலது பக்கம் திரும்பு, லேன் மாற்ற்று, இடது பக்கம் திரும்பு, இந்த இடத்தில் பாதை ஓரம் இருக்கும் நடை பாதையை ஒட்டி நிறுத்து (பாரெலெல் பார்க்கிங்க் அங்கு மிகவும் முக்கியமாகச் சோதிக்கப்படுகிறது) என்று சொல்லிக் கொண்டு வருவார், நாம் உடனுக்குடன் செய்ய வேண்டும் அதே சமயம் நாம் சைட் மிரர், ரியர் வியூ மிரர், பின் பக்கம் பார்த்தல் போன்றவற்றைச் செய்கின்றோமா என்பதை அவர் கூர்ந்து நமக்குத் தெரியாமலேயே கவனித்து நாம் செய்யும் சிறு தவறுகளைக் குறித்துக் கொண்டே வருவார்.  இப்படி ½ மணி நேரம் ஓட்டி பின்னர் அவர் பாதை சொல்லச் சொல்ல மீண்டும் புறப்பட்ட இடத்திற்கு வந்து சேர வேண்டும்.  இவ்வாறு ஓட்டும் போது பெரிய தவறு ஏதேனும் செய்தால் உடனேயே அவர், “சாரி யு ஆர் ஃபெயில்ட்” என்று சொல்லி அவர் வைத்திருக்கும் அட்டையில் குறித்தும் விடுவார் எதனால் என்று. குறிப்பிடப்பட்டச் சிறு தவறுகளுக்குள் நமது ஓட்டுதல் இருந்தால் என்றால் மட்டுமே நாம் தேர்ச்சி பெற்று உரிமம் வாங்க முடியும். இப்படி மூன்று முறை தேர்வாகவில்லை என்றால் மீண்டும் எழுத்துத் தேர்விலிருந்து ஆரம்பிக்க வேண்டும். அதாவது எல் எல் ஆரிலிருந்து.  தேர்ச்சிப் பெற்றதும் கண் பார்வை டெஸ்ட் செய்வார்கள்.  நமது உடல் நலக் கோளாறுகள் எல்லாம் பதிவு செய்யப்படும். நான் முதல் முறையே பாஸாகி உரிமம் பெற்றேன். நான் பிரமித்துப் போனேன் எவ்வளவு பாதுகாப்பு நியதிகள், உயிருக்கு மதிப்பு என்று! இதோ மீண்டும் இங்கு நமது ஊருக்கு வருகின்றேன்...

      நம் நாட்டில் இப்படிச், சாலை விதிகள் தெரியாமல், கடைப்பிடிக்காமல் ஓட்டி வாங்கிவிட்டு உரிமம் பெற்றால், நெரிசலான சாலைகளிலும், போக்குவரத்து மிகுந்த சாலைகளிலும், நெடுஞ்சாலைகளிலும் எப்படி அவர்கள் விதிகளைக் கடைப்பிடித்து ஓட்டுவார்கள்? மனதில் மெத்தனம் தானே ஒட்டிக் கொள்ளும்.  பிடிபட்டாலும், நோட்டை நீட்டிவிட்டு தப்பித்து விடுவதும் நடக்கும் இந்த நாட்டில் எப்படிச் சாலை விபத்துகளைத் தடுக்க முடியும்? சாலையில் வண்டிகள் பெருகி இன்னும் அதிகமான விபத்துகள்தான் தான் நடக்கும்.

இதே போன்று தலைக்கவசம் அணிய வேண்டும் என்று முன்பும் பல முறை சட்டம் கொண்டு வரப்பட்டு, எல்லோரும் அடித்துப் பிடித்து வாங்கி, கடைகளில் கூட்டம் பெருகி, பின்னர் தலைக்கவசம் கிடைக்காமல் போய், ஒரு வாரத்தில் அந்தச் சட்டமே நீர்த்துப் போனதே.  பின்னர் இப்போது மீண்டும் ஒரு சுபயோக தினத்தில் கொண்டு வந்திருக்கின்றனர்.  கடைகளில் கூட்டம் அலை மோதுகின்றது.  சப்ளை இல்லை என்கின்றனர். பின்னால் அமர்பவரும் அணிய வேண்டும் என்பதால் டிமான்ட். யானை விலை, குதிரை விலை வேறு. இந்தச் சட்டம் தலைக்கவசத்தினால் நன்றாகப் பணம் ஈட்டிய பின் அடங்கிவிடும் என்றே தோன்றுகின்றது. இப்படி நினைத்த போது கொண்டு வந்து, பின்னர் நீர்த்துப் போவது என்பதில் பணம் தான் விளையாடுகின்றதே அல்லாமல் பொது மக்களின் பாதுகாப்பு கருதி அல்ல. அப்படி இருந்தால் நமது அரசும், போக்குவரத்துக் காவல் துறையும் முதலில் மூலத்தில் இருக்கும் தவறுகளையும், ஊழல்களையும் களைந்தால்தான், தலைக்கவசம் அணிந்தாலும் அது உயிர்கவசமாக அமையும். அரசும், போக்குவரத்துக் காவல் துறையும் இதைக் கவனிப்பார்களா?

---கீதா

பின் குறிப்பு : நண்பர் தமிழ் இளங்கோ அவர்களின் இந்தப் பதிவை http://tthamizhelango.blogspot.com/2015/06/blog-post_92.html  சொடுக்கிப் பாருங்கள்.  தலைக்கவசம் பற்றிய யதார்த்தமான கருத்துகள். இது பதிவு இடும் போது வேர்டிலிருந்து காப்பி பேஸ்ட் செய்யும் போது விடுபட்டு போனது..அவசரகதியில் அள்ளித் தெளித்தால்??!!!!....)

 படம் - கூகுள்