தலைநகரில் நாலடியாரும், ஆறடியாரும் - 3

தில்லி ரயில் நிலையத்தில் தொட்டியில் தண்ணீர் தேங்கி தண்ணீர் பாட்டில்கள் மிதந்தன. 

தில்லிப் பயணத்தின் நிறைவுப் பகுதி. எனது முதல் பதிவில் எங்களுடன் பயணித்த உதவிப் பேராசிரியர் திரு தவசிலிங்கமும் அவரது மாணவர் குழு பற்றியும் குறிப்பிட்டிருந்தேன் இல்லையா அவர்களைப் பற்றி இதோ.

திரு தவசிலிங்கம், மதுரை சேது பொறியியல் கல்லூரி, இயந்திரவியல் துறையில் உதவிப் பேராசிரியராகப் பணியாற்றுகின்றார். இளைஞர். அவருடன் அவரது மாணவர்கள் 25 பேர் கொண்ட குழு தில்லியில் நடைபெற்ற பைக் ராலி போட்டியில் கலந்து கொள்ள பயணித்தார்கள்.  நிகழ்வின் பெயர் க்வாட் டார்க். மேலும் தெரிந்து கொள்ள இந்த சுட்டியைச் சொடுக்குங்கள்.  தகவல்கள் அனைத்தும் தெரிந்து கொள்ளலாம்.  இங்கே நான் சுருக்கமாக?! தருகின்றேன்.

படமும் தகவலும் http://quadtorc.in தளத்திலிருந்து

"Quad-TORC" is an off-road design challenge for undergraduate and diploma students of engineering. Quad is a four-wheelers bike, which was initially developed as a farm-to-town vehicle in isolated and mountainous areas. This competition is to design and fabricate a QUAD BIKE under some rules and regulations specified in rule book. This complete work will be done by the students without direct/indirect involvement of the professionals. This competition is a direct entry event i.e., there will be no selection round. Teams are allowed to start manufacturing from the day they register their team. The registered teams will be allowed to manufacture the vehicle while various reports will be asked in between. All the teams will be awarded the points on the basis of their performance in the reports and in the FINAL ROUND.

"Indian Society of New Era Engineers என்பது, இளம்கலை பொறியியல் பட்டதாரிகளுக்கு அவர்களது திறமையை ஊக்குவிக்கும் வகையிலும், திறம்பட செப்பனிடவும், வேலை வாய்ப்புகள் பெற்றிடவும் உதவும் நிறுவனம்.  இவர்கள் கோடைகாலத்தில் பயிற்சிப்பட்டறையும் நடத்துகின்றார்கள்.  இந்த பைக் ரேலி போட்டியில் பங்கு பெறும் மாணவர்கள் குழுவாகத்தான் பங்கு பெறுகின்றார்கள்.  பைக் என்றால் இரண்டு சக்கரம் அல்ல.  நான்கு சக்கரங்களுடன் கூடிய பைக் போன்று மாணவர்களே வடிவமைத்து, அதைப் போட்டியில் ஓட்ட வேண்டும்.

பாகங்கள் வாங்குவது, வடிவம் அமைப்பது, சோதனை செய்வது என்று 4 நாட்கள் போட்டி நடக்குமாம். இந்தப் பாகங்கள் மிகவும் எடை உள்ளதாக இருக்குமாம். அதை எல்லாம் வாங்கி, சுமந்து கொண்டு, வடிவமைத்து என்று ஒரு குழு சார்ந்த போட்டி என்பதால் 25 பேர் கொண்ட அணி. தொழில் முறைக் கல்வியாகவும் இருப்பதால், 2 ஆம் வருட மாணவர்களும் இந்த 25 பேரில் அடக்கம். பொருட்களைத் தூக்கி வருவதில் உதவி புரிவதோடு, இதைப் பற்றிய முன் அனுபவமும் கிடைக்கும் என்பதாலும்.

இப்படி வடிவமைப்பதில் வெற்றி பெறுபவர்களின் வடிவங்கள் ஆட்டோமொபைல் தொழில்நுட்பத்தில் உபயோகப்படுத்தப்படுமாம். வேலை வாய்ப்பிற்கும் வழி வகுக்குமாம். அதே போன்று திறமையான அணித்தலைவருக்கும் பரிசு உண்டு. இப்படி பைக்கை மாற்றியமைக்க 5 லட்சம் ரூபாய் செலவாகுமாம்.  இதற்கான செலவுகளைத்தான் மேலே சொன்ன இந்த  Indian Society of New Era Engineers நிறுவனம் ஏற்றுக் கொள்கின்றது. இதற்கு 2014 நவம்பர் மாதமே விண்ணப்பித்து, இறுதிப் போட்டியில் கலந்து கொள்ளத்தான். இந்தக் குழு, தில்லிக்கு எங்களுடன் பயணம். சேது பொறியியல் கல்லூரி, இயந்திரவியல் துறையிலிருந்தே இரு குழுக்கள் கலந்து கொண்டன. இதுதான் முதல் முறையாம் இந்தக் கல்லூரி மாணவர்கள் கலந்து கொள்வது. நாங்கள் அவர்களுக்கு வெற்றி வாகை சூடி வர வாழ்த்தினோம். இதைப் பற்றி மேலும் அறிந்து கொள்ள இந்தச் சுட்டியைச் சொடுக்குங்கள்.  http://quadtorc.in

4 ஆம் தேதி சென்னையை நோக்கிப் பயணம். நிஜாமுதினிலிருந்து மாலை 3.45க்குப் புறப்படும் துராந்தோ ரயிலில் சாதாரணப் பெட்டியில் பயணம் பதிவு செய்திருந்தோம். குளிரூட்டப் பெட்டி என்றால் இயற்கையை ரசிப்பது அவ்வளவாக முடியாது என்பதால். அன்றும் மகனுக்கு வேலை வந்ததால், நாங்கள் காலையிலேயே என் தங்கையின் வீட்டிலிருந்துப் புறப்பட்டுவிட்டோம். அவனது வேலையை முடித்துவிட்டு அப்படியே நிஜாமுதீன் ரயில் நிலையம் வந்துவிடலாம் என்று. அப்போது தங்கையின் கணவரிடமிருந்து அலைபேசியில் அழைப்பு. அவர்கள் வீட்டுச் சாவிகளில் ஒன்று எனது பையில். எங்கள் உபயோகத்திற்காகத் தந்ததை வீட்டில் கொடுக்க மறந்துவிட்டோம். எனக்குக் குற்ற உணர்வு.

அங்கிருந்து நிஜாமுதின் செல்ல பெருநகர் ரயில் பிடித்தால் கண்டிப்பாக 11/4 மணி நேரம் ஆகும். சாலை வழி என்றால் நாம் 2 மணி நேரம் முன்பே புறப்பட வெண்டும். சாவியைக் கொடுத்துவிட்டு பெருநகர் ரயிலைப் பிடிக்க ஆட்டோ பிடிக்க முயற்சித்த போது தங்கையின் கணவர் அழைத்து, பெருநகர் ரயில் வேண்டாம் என்றும், தனியார் வண்டி அனுப்புவதாகவும் சொல்ல, நாங்கள் தயங்கினாலும், நேரம் இல்லாததால் மறுக்க முடியாமல் சரியென, அந்த வண்டி 5 நிமிடம் தாமதிக்க, போக்குவரத்து நெரிசலைக் கடந்து நிஜாமுதின் நிலையத்தை அடைந்து படிகளில் ஏறி நடைபாதைக்கு இறங்கும் போது, நடை மேடையிலிருந்து துராந்தோ தூரமாகி எங்கள் கண் முன் நகர்ந்து கொண்டிருந்தது. அப்படியே ஒரு நிமிடம் அங்கேயே உட்கார்ந்து விட்டோம்.

அப்போது வெங்கட்ஜி என்னை அழைத்து “ஹேப்பி ஜெர்னி” என்று வாழ்த்த நான், வெங்கட்ஜியிடம் ரயிலைத் தவறவிட்டு விட்டோம் என்று சொல்ல அவர் ஒரு நொடி அதிர்ச்சியாகி எப்படி என, நான் காரணத்தைச் சொன்னேன். தங்கையின் கணவர் எங்களை அலைபேசியில் தொடர்ந்து கொண்டிருந்ததால், அதே வண்டியில் எங்களை மீண்டும் வீட்டிற்கு வரச் சொல்லி, அன்று இரவே தமிழ்நாடு விரைவு வண்டியில் ஏசி பெட்டியில் பதிவு செய்துவிட்டதாகச் சொன்னார். ஆர்ஏசி. வெங்கட்ஜி, உறுதியாவதற்கு உதவுவதாகச் சொன்னார். ஆனால் கூட்டம் இல்லாததால்,  பதிவு உறுதியாகி விட்டிருந்தது. நாங்கள் தீர்மானித்தபடி பெருநகர் ரயிலைப் பிடித்திருந்தால் நிச்சயமாக 2 நிமிட இடைவெளியில், சரியாக துராந்தோ ரயிலில் ஏறியிருந்திருக்கலாம் என்றும் தோன்றத்தான் செய்தது.

துராந்தோ ரயில் என்றால் அதிலேயே உணவு வழங்கப்படும். வெங்கட்ஜி குறிப்பிட்டிருந்த “பனீர் சாம்பார்”???!!!! ஏற்கனவே அனுபவம் உண்டு என்றாலும் மிஸ் ஆகிவிட்டது!? இல்லை தப்பித்தோமா?!

இட்டார்சியில் நின்றபோது ஒரு துண்டறிக்கையை ஒருவர் எல்லா பெட்டிகளிலும் வைத்துவிட்டுச் சென்றார்.  அதில் இருந்ததை இதோ நான் புகைப்படம் எடுத்துத் தந்துள்ளேன். அதைப் பற்றிக் குறிப்பிட்டால் பதிவு இன்னும் நீண்டுவிடும் என்பதால் அதைச் சொடுக்கிப் பார்த்துத் தெரிந்து கொள்ளுங்கள். IRCTC - இணையம் வழியாக நம் பிஎன்ஆர் எண்ணைக் கொடுத்து கொடுக்கப்பட்ட உணவுப் பட்டியலில் என்ன வேண்டும் என்று தேர்ந்தெடுத்துப் பதிவு செய்தால் சரியாக அந்த நேரத்தில் உணவு நமக்கு வந்து விடும். எந்தெந்த ரயில் நிலையங்களில் இந்த வசதி உள்ளது என்ற பட்டியல் இதோ...

வரும் வழியில் எடுத்த சில படங்கள்

வரும் போது வழியெங்கும் நல்ல மழை. போபாலில் 24% அதிகப்படியான மழை ஆதலால் வெள்ளம். அதனால், சில உயிரிழப்புகள், மும்பை வாரணாசி ரயில் தடத்தில் இரு ரயில்கள் தடம் புரளல் என்ற செய்திகள். அதனால் எங்களுக்கு அலைபேசி அழைப்புகள். ஆனால் எங்களுக்கு எந்தப் பிரச்சனையும் இல்லை. அதுவரை இல்லாத பிரச்சனை சென்னையை நெருங்கும் போதுதான்.  வழக்கமானதுதான். ரயில் முன்னதாகவே சென்னையைச் சமீபத்திருந்தது. சேர வேண்டிய நேரம் காலை 7.10. சரியாக வந்த ரயில், கொருக்குப் பேட்டையை 6.50க்குத் தொட்ட வண்டி அதைத் தாண்டியதும் நின்றுவிட்டது. பின்னர் பேசின்பிரிட்ஜிலும் 20 நிமிடம். அதன் பின் மெதுவாக சென்ட்ரலுக்குள் வந்து சேரும் போது 7.55. சற்று ஆயாசமாக இருந்தாலும், தங்கை குடும்பத்தார் மற்றும் தில்லி வலை ராஜாவைச் சந்தித்த நல்ல நினைவுகளுடன், மீண்டும் சென்னை போக்குவரத்து நெரிசலினூடே, சென்னைக் காற்றைச் சுவாசிக்கத் தொடங்கியாயிற்று!

--கீதா