உடலுக்கு எப்படி உடற்பயிற்சியோ, அதுபோல மனதுக்குப் பயிற்சி புத்தக வாசிப்பு! – சிக்மண்ட் ஃப்ராய்ட்

இணையத்திலிருந்து

         தினமும் உடலுக்குப் பயிற்சி அளிப்பது வாடிக்கைதான் என்றாலும், மனதிற்கு அளிப்பது இப்போதெல்லாம் வலைத்தளங்களின் மூலமும், எப்போதாவது இணையத்தில் உள்ள புத்தங்களின் மூலமும்தான். தினமும் மனதிற்கும் பயிற்சி கொடுத்துக் கொண்டிருந்த காலம் உண்டு.  பல வருடங்களுக்கு முன். அதன் பின் (திருமணத்திற்குப் பின்) வாழ்க்கைச் சூழல் மாறியதால் வாசிப்பு குறைந்து, இல்லை என்றாகிப் போனது. இப்போது, நண்பருடன் வலைத்தளம் ஆரம்பித்த பிறகுதான் மீண்டும் எனது வாசிப்பு மெதுவாகத் தொடங்கியுள்ளது.  அதுவும் இணையத்தில்தான்.  தினமும் மனதிற்கும் பயிற்சி கொடுக்க ஆசைதான். ஆனால், இயலவில்லை.  இப்போது சென்னையில் புத்தகக் கண்காட்சி! இதற்கு முன், வருடந்தோறும் நடந்த புத்தகக் கண்காட்சிக்குச் சென்றதுண்டு குடும்பத்துடன். பல புத்தகங்கள் வீட்டிற்கு அணிவகுக்கும், ஆங்கிலத்தில் வேதங்களும், உபனிஷத்துகளும், தத்துவமும் பேசும் புத்தகங்கள், தொழில்நுட்பப் புத்தகங்கள் என்று. எனக்கும் அவற்றிற்கும் தூரம் அதிகம், நேர்துருவங்கள். (எதிர் எதிர் துருவங்கள் என்றால் கவரப்படும்.  நேர் துருவங்கள்தான் ரிப்பெல் செய்யும்!)

      இம்முறையும் செல்ல ஆசை இருந்தாலும், கொஞ்சம் யோசனையாகவே இருந்தது.  வேறு ஒன்றும் இல்லை, சென்றால் நிச்சயமாகக் கைப்பையின் வாய் பிளக்கும், என் உயரத்தின் கால் பகுதி அளவாவது தொடும்வரை புத்தகங்கள் அடுக்கப்படும் ஆதலால், அதற்கானச் சூழல் இல்லாததால் அந்த யோசனை.  கொஞ்சம் வருத்தம்தான். கவிஞர் முத்துநிலவன் ஐயா வருவதாக அறிவித்ததால், ஆவி, குடந்தையார், நான், ராயச் செல்லப்பா சார், வாத்தியார் எல்லோரும் சென்றோம்.  கவிஞரை நேரில் சந்தித்ததில் மிகவும் மகிழ்ச்சி. துளசியும் அவருடன் தொலபேசினார். சகோதரி தென்றல் கீதா அவர்களையும் பார்த்ததும், ஆச்சரியமும், சந்தோஷமும். சகோதரி எங்களுக்குத் தனதுப் புத்தகமாகிய “ஒரு கோப்பை மனிதம்” தனது கையொப்புடன் அன்பளிப்பாகக் கொடுத்தார். நன்றி சகோதரி!  மிகவும் மகிழ்ச்சி! வாசிக்கின்றோம். சகோதரி க்ரேஸ் அவர்களின் தந்தையும் வந்திருந்தார். தளிர் சுரேஷும் வந்திருந்தார்.  சென்னையில் இருந்தாலும், இதுதான் அவரை முதல் தடவையாக நேரில் சந்தித்தேன். 

எனக்குத் தெரிந்த அளவில் - வேட்டி சட்டையில் இருப்பவர் நண்பர் தளிர் சுரேஷ், அவர் கையைப் பிடித்திருப்பவர் வாத்தியார் பாலகணேஷ், இருவரின் நடுவில் கண்ணாடி அணிந்திருப்பவர் நம் கவிஞர் முத்து நிலவன் ஐயா, வாத்தியாருக்கு அடுத்து கண்ணாடி அணிந்து இருப்பவர், பதிவர், குறும்பட இயக்குனர் குடந்தை ஆர்.வி. சரவணன், சிவப்பு டீஷர்டில் இருப்பவர், பதிவர், தற்போது ஒரு குறும்படம் இயக்கியிருக்கும் கோவை ஆவி, அடுத்து சகோதரி தென்றல் கீதா.  எல்லோரும் நண்பர்களே.

    மீனாட்சிப் பதிப்பகத்தில், சுஜாதா அவர்களின் புத்தகங்கள் குறைந்த விலையில் கிடைப்பது அறிந்து குடந்தையார் சில புத்தகங்கள் வாங்கினார். 7 மணி ஆகிவிட்டதால் வீட்டிற்குப் புறப்பட்டுவிட்டேன். பின்னர் இரு முறை செல்ல நேர்ந்தது. அரங்க அமைப்பு நன்றாக இருந்தது. ஹப்பா! எத்தனைப் பதிப்பகங்கள்!  எவ்வளவுப் புத்தகங்கள்! பிரமிப்பாக இருந்தது. எழுதுபவர்ககள் அதிகமாகியுள்ளனரோ?! குழந்தைகளுடன் பெற்றோர் வந்திருந்தனர். வாசிப்புக் கூடியுள்ளது என்பதை அறிய முடிந்தது. என்றாலும், பெரும்பாலான குழந்தைகள் ஆங்கிலப் புத்தகங்களையே விரும்பி வாங்கினர்.  பெற்றோரும் அவர்களை ஆங்கிலப் புத்தகங்கள் விற்கும் ஸ்டால்களையே நாடிச் செல்ல வைத்தனர்.  அதிலும் மிகவும் வருந்தத்தக்க ஓரு நிகழ்வைக் காண நேர்ந்தது. 

ஒரு சிறு குழந்தை தமிழ் சித்திரக் கதைப் புத்தகத்தைக் கண்டு அதைக் கேட்க, உடனே அந்தக் குழந்தையின் தாய், “இந்தப் புக்லாம் வேண்டாம். இது தமிழ். உனக்கு இங்கிலிஷ்ல அதே புக் வாங்கித் தர்றேன்.  உனக்கு எத்தனை தடவை சொல்றது, தமிழ்ல பேசாத, இங்கிலிஷ்ல பேசுனு” என்று ஆங்கிலப் புத்தகங்கள், அமர்சித்திரக் கதைகள் விற்கும் ஸ்டாலிற்கு அழைத்துச் சென்றார். எனக்கு இதைப் பார்த்ததும், அந்தத் தாயிடம் நேரே சென்று குழந்தை வளர்ப்பு பற்றிச் சொல்லிவிடலாமா என்று தோன்றியது. ஆனால், நாகரீகம் கருதித் தவிர்த்தேன். தாய் மொழி கற்றால் பிற மொழிகள் கற்க முடியாது என்பது தவறான எண்ணம். தாய் மொழியில் அறிவு இருந்தால் பிற மொழிகளைக் கற்பது எளிது என்பது எங்கள் தாழ்மையான கருத்து. அச்சமயம், சீனு அவர்கள் குறிப்பிட்டிருப்பது போல், எனக்கு, நண்பர் கார்த்திக் சரவணன் (ஸ்கூல் பையன்) அவர்களின் மகன் ரக்ஷித் நினைவுக்கு வந்ததைத் தவிர்க்க முடியவில்லை. ரக்ஷித், அப்பா சரவணன் வலைப்பூவில் எழுதுவதைப் பார்த்துத் தானும் கதைகள் எழுதுகின்றார்.  அதைப் பற்றி ரக்ஷித் என்னிடமும், துளசியிடமும், ஆவியின் குறும்படப்பிடிப்பின் இடைவெளியில் நிறைய பேசினார். (அவர் அந்தப் படத்தில் ஒரு கதாபாத்திரம்) பெற்றோர் எவ்வழி, குழந்தையும் அவ்வழி.

      பல நடுத்தர வயதுப் பெண்கள், தங்கள் கணவர்களின் நாவிற்கு சுவை சேர்க்கவும், இளம் வயது மகன், மகளைத் திருப்ப்திப்படுத்தவும், தங்கள் ஆரோக்கியம் என்று சொல்லியோ தெரியவில்லை, கணவரின் பர்சின் கனத்தைக் குறைக்க வேண்டி, சமையல் புத்தகங்களைத் தேடிச் சென்றனர்.  குறிப்பாக, இது நாள்வரை இல்லாத விதத்தில், தற்போது அதிகமாகப் பேசப்படும், பல மருத்துவர்கள் பரிந்துரைத்து சந்தையில் புகுந்து தங்களுக்கென்று தனி இடத்தை ஆக்ரமித்துக் கொண்டு, ஜுர வேகத்தில், வியக்க வைக்கும் விலையில் விற்கப்படும், சிறுதானியங்களை உபயோகித்துச் செய்யப்படும் பதார்த்தங்களின் சமையல் குறிப்புகள் அடங்கிய புத்தகங்களுக்கு ஏகக் கிராக்கி.  சிறுதானியங்களின் மவுசு கூடியுள்ளதைக் காண முடிந்தது.

      "நித்தி"க்கு (நித்தியானந்தா) எத்தனைப் பிரச்சனைகள் வந்தாலும், அவரும் அங்கு ஒரு ஸ்டாலில் வழக்கமானச் சிரிப்பில் சிரித்துக் கொண்டிருந்தார்.  மக்களும் அவரது புத்தகங்களை வாங்கக் குழுமினர். ஆச்சரியம்தான். எத்தனை எத்தனை சாமியார்கள் எப்படிப்பட்டவர்களாகச் சமூகத்தில் வளைய வந்தாலும், நம் மக்களின் மதி மயக்கம் தெளிவதில்லை என்பது நிரூபணம் ஆவதைக் காண முடிந்தது. நித்தி சிரித்துக் கொண்டிருப்பதும் இவர்களால்தானோ? அங்கு வாங்க வந்தவர்களுக்கு, அவரது பெண் சீடர்கள் மிகவும் பய பக்தியுடனும், கர்ம சிரத்தையுடனும் புத்தகங்களைப் பற்றி விளக்கிக் கொண்டிருந்தனர். ஒரு வித விளம்பர யுக்திதான். இப்போது, நித்தியின் சிரிப்பு எனக்கு வேறு விதமாகத் தோன்றியது. வெற்றிச் சிரிப்பு?!?! இப்படிப்பட்டவர்கள் இருக்கும் வரை என்னை யாரும் நெருங்க முடியாது என்று?!

இணையத்திலிருந்து

      சர்ச்சை தொடங்கியதாலோ என்னமோ, “மாதொருபாகன்” என்று குரல்கள் அதிகமாகக் கேட்டது. “மாதொருபாகன் இங்கு” என்று டிஸ்கவரி பாலஸ் உட்பட பலர் அட்டை தொங்கவிட்டிருந்தார்கள். நேற்று, 18 ஆம் தேதி காலச்சுவடு பதிப்பகம் ஏற்பாடு செய்திருக்கும் அரங்கில், சாரு நிவேதிதா வாசகர்களைச் சந்தித்து உரையாட வந்திருந்தார். மனுஷ்யப்புத்திரனும் உடன் இருந்தார். சாரு அவர்கள் இருக்கும் இடத்தில் சர்ச்சைகள் இல்லாமல் இருந்தால்தான் ஆச்சரியம். நேற்றும் அதற்குக் குறை வைக்கவில்லை. நான் நிகழ்ச்சி ஆரம்பித்து சற்று தாமதித்துச் சென்றதால் அதற்கு முன் சாரு என்ன பேசினார் என்று தெரியவில்லை, ஆனால், வயதானவர் ஒருவர் திடீரென்று சாருவைப் பார்த்து “அதெப்படி நீ அதக் குப்பைனு சொல்லுவ (மாதொருபாகனை), அந்த எழுத்தாளர விமர்சிப்ப?  நீ எழுதறது மட்டும் ரொம்ப யோக்கியமா” என்றெல்லாம் வசை பாட, சாருவும் எழுந்து அந்த நபரைப் பார்த்து வசை பாட, அங்கு ஒரு தர்மசங்கடமான சூழல், முக்கியமாகப் பார்வையாளர்களுக்கு, ஏற்பட்டது.  எழுத்தாளர்கள், படித்தவர்களின் அரங்கம் போல் இல்லாமல், தெருவோரக் குழாயடிச் சண்டைக் களம் போல் மாறியது.

 

எனக்கு, இதுதான் முதல் முறை, இது போன்ற எழுத்தாளர்கள், வாசகர்களுடன் உரையாடும் நிகழ்வைக் காணுதல். மிகவும் ஆச்சரியப்பட்டுப் போனேன். நெடு நேரம் தொடர்ந்தது அந்த தவிர்க்கப்பட வேண்டிய, நாகரீகமற்ற சர்ச்சை.  காவல் துறையினர் வந்து சூழலை அமைதியாக்கினர்.  சாரு, பெருமாள் முருகனின் நாவலையும், தஸ்லிமா நஸ்ரினின் “லஜ்ஜாவை”யும் குப்பை என்று சொல்லி அதைப் பொது நிகழ்வில் அப்படிக் குற்றமாக விமர்சிப்பதில் தவறு இல்லை என்றும் சொல்வதைக் கேட்க நேர்ந்தது. “பெருமாளுக்குப் புக்கர் அவார்ட் கூட கிடைத்துவிடும்” என்றும் பேசினார். ஒரு எழுத்தை, எழுத்தாளரை விமர்சிப்பதில் தவறு இல்லை.  ஆனால், இப்படியும் கூட ஒரு எழுத்தாளர் தன் சக எழுத்தாளரை, பொது இடத்தில் விமர்சிப்பார்களா? என்ற ஆச்சரியம் எனக்கு இன்னும் நீங்கவில்லை. சுஜாதாவையும் சொல்லத்தான் செய்தார். “சுஜாதா, “எக்சிஸ்டென்சியலிசமும் ஃபேன்சி பனியனும்” அப்படின்ற என் நாவல “கங்கையில், மிதக்கும் மஞ்சள் நிறமா மிதக்குமே” என்று மலம் என்று சொல்வது கூட ஒரு கெட்ட வார்த்தையாக அவருக்குத் தோன்றியது ஏன்னா அவர் கெட்ட வார்த்தை யூஸ் பண்ண மாட்டாரு..” அதுக்காக நான் அவர் வீடு தேடிப் போய் அடித்தேனா?”. எனக்கு விமர்சிப்பதில் கூட உரிமை இல்லையா” என்றெலாம் கேட்டார். பின்னர் வாசகர்களின் கேள்விகளுக்கும் பதில் கொடுத்து விரைவில் முடித்துக் கொண்டார் தனது சந்திப்பை.  இன்று, 19 ஆம் தேதி எழுத்தாளர் ஞானி அவர்கள் வாசகர்களைச் சந்திப்பார் என்று அறிவிக்கப்பட்டது. என்னால் செல்ல இயலவில்லை.

இணையத்திலிருந்து

“அறிவிற்கு உணவில்லாத போது வயிற்றிற்கும் சிறிது ஈயப்படும்” என்பதற்கு மாறாகப், புத்தகக் கண்காட்சி அரங்கின் வெளியில், ஐஸ்க்ரீம், ஜூஸ், ஸ்னாக்ஸ் கடைகள், சாப்பிட வாங்க உணவகம் என்று வாய்க்கும், வயிற்றிற்கும் போரடிக்காத உணவு வகைகள். ஊட்டி மசாலாப் பொருட்கள், பொடிகள், சில பதப்படுத்தப்பட்ட பொருட்கள் என்று ஒரு கடை.  அதற்கும், மற்ற சாப்பாடுக் கடைகளுக்கும், அரங்கத்தின் உள்ளே இருந்த அளவிற்கு நிகராகக் கூட்டம் மொய்த்தது. பெரும்பாலோர் கைகளில் பெரிய டெல்லி அப்பளத்தைக் காண முடிந்தது. மிகப் பெரிய மைதானம் என்பதால் இரு சக்கர வாகனங்களும், நான்கு சக்கர வாகனங்களும் நிறுத்த நல்ல வசதி, ஏற்பாடுகள் செய்யப்பட்டிருந்தது. 

"போதும் என்று நொந்துபோய், புதுவாழ்வைத் தேடுகிறீர்களா… ஒரு புதிய புத்தகத்தை வாங்கி வாசிக்கத் தொடங்குங்கள் – இங்கர்சால். எளிதாகச் சொல்லிவிட்டார். சொல்லுவது போல் புதுவாழ்வைத் தேடுகின்றேன் தான் ஆனால், புதிய புத்தகம் மாதொருபங்கனை வாங்கும் சூழல் இல்லை. அந்த வருத்தமும் நம் நண்பர் மது/கஸ்தூரிரங்கன் அவர்களால் தீர்ந்து போனது.  அவரது வலைத்தளத்தில் இந்தப் புத்தகத்தைப் பகிர்ந்திருந்தார்.  நன்றி தோழரே!.

“ஆயிரம் புத்தகங்களை வாசித்தவன் ஒருவன் இருந்தால் அவனைக் காட்டுங்கள்; அவனே எனது வழிகாட்டி! – ஜூலியஸ் சீசருக்கு வழிகாட்டியாக முடியவில்லை. எப்போது முடியுமோ தெரியவில்லை!  என்றாலும்,

"ஒரு எழுத்தாளன் ஒரு புத்தகத்தைத் தொடங்கி வைக்கிறான்…வாசகன் அதனை முடித்து வைக்கிறான்." ஆம்! முடித்து வைக்க முயற்சிக்கின்றேன்/ப்போம். இடையில் புத்தககப் பதிப்பகங்களுக்கோ, கடைகளுக்கோ சென்று.  இல்லையேல், அடுத்தப் புத்தகக் கண்காட்சியிலாவது! 

-கீதா