முயற்சி திருவினையாக்கும்.....விடா முயற்சி முருகானந்தத்திற்கு உலகப் புகழ் தேடித் தந்திருக்கிறது!!!

உலகின் போக்கை தங்கள் பேராற்றலால் மாற்றிய நூறு சாதனையாளர்களில் ஒருவரும், அப் பட்டியலில், இந்தியாவிலிருந்துத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட நரேந்திரமோடி, அருந்ததிராய் போன்றவர்களுடன், தன் இணையற்ற சாதனையால், இடம் பிடித்தவர்தான் கோவையைச் சேர்ந்த அருணாச்சலம் முருகானந்தன்.

டைம் மாகசின் 2014ல் வெளியிட்ட 100 சாதனையாளர்களின் பட்டியலில் இடம் பிடித்து, இந்தியாவிற்கும், தமிழகத்திற்கும் பெருமை சேர்த்திருக்கின்றார் முருகானந்தம்.  வல்லவனுக்குப் புல்லும் ஆயுதம் எனும் பழமொழியை நினைவுக்குக் கொண்டுவரும் விதம் செயலாற்றி எல்லோரையும் வியப்பில் ஆழ்த்தியிருக்கின்றார். 

1998 ஆம் ஆண்டு, சாந்தியை மணமுடித்த அவர், தன் மனைவி மாதம் ஒரு முறை பழையத் துணிகளைத் தேடி அலைவதைக் கண்டு, “நாப்கின் உபயோகிக்க வேண்டியதுதானே” என்று கேட்க, “நாப்கின் வாங்கினா பால் வாங்குற பணம் அதுக்குப் போயிடும்” என்றிருக்கிறார் அவரது மனைவி.  சரிதான். அன்றெல்லாம் நாப்கின் ஒன்றிற்கு 4 ரூபாய்.  அதனால்தான் இந்தியப் பெண்களில் 12% மட்டுமே நாப்கின் உபயோகிப்பவர்களாக இருந்திருக்கின்றார்கள்.  அந்த விலைக்கு நாப்கின் வாங்கி உபயோகிப்பது மிகவும் நலிந்த நிலையில் இருக்கும் குடும்பத்துப் பெண்களுக்கு இயலாத காரியமே என்று உணர்ந்த அவர், நாம் ஏன் குறைந்த விலையில் நாப்கின் தயாரிக்கத் தொடங்ககூடாது என்று சிந்திக்கத் தொடங்கி விட்டார்.

வெல்டிங்க் படித்திருந்த அவர் எப்படியோ நாப்கின் தயாரிக்கும் இயந்திரத்தை வடிவமைத்து, நாப்கின் தாயாரித்துவிட்டார். அப்படி அவர் தயாரித்த நாப்கின்களை உபயோகித்துப் பார்த்து, அதை மேம்படுத்த வேண்டிய வழிகளை ஆராய உதவ அவரது மனைவியைத் தவிர வேறு யாருமே முன்வரவில்லை.  அவரது சகோதரிகள் கூட உதவிக் கரம் நீட்டத் தயாராகவில்லை.  வேறு வழியின்றி மருத்துவக் கல்லூரி மாணவிகளைத் தேர்ந்தெடுக்க முடிவுசெய்தார்.  20 மாணவிகள் அதை உபயொகித்துக் கருத்து சொல்ல முன்வந்தார்கள்.  ஆனால், கருத்துக்கள் எல்லாம் ஒரே போன்று இருந்ததால், முருகானந்தன் தானே அதை உபயோகித்துப் பரிசோதிக்க முடிவு செய்தார். 

ஃபுட்பால் ப்ளாடரை ஆட்டு ரத்தத்தால் நிரப்பி கர்ப்பபையாக்கித் தன் உடலில் கட்டிவைத்து நாப்கினையும் உபயோகிக்கத் தொடங்கினார். விளைவோ தன் கணவனுக்கு மன நிலை தடுமாறிவிட்டது என முடிவு செய்து அவரது மனவி அவரை விட்டுச் சென்றார். அவரது தாயும் தனது மகனின் செயலைக் கண்டுத் திகைத்து மகனை விட்டுச் சென்றார்.  அவரது கிராமக் குளத்தில் ரத்தக் கறை படிந்தத் துணிகளைத் துவைக்கச் செல்ல, கிராமத்தினர் அவருக்கு ஏதோ பயங்கரமான பாலியல் நோய் என்று சொல்லி, கிராமத்திலிருந்தே விலக்கி வைத்து விட்டார்கள்.

இதையெல்லாம் பொருட்படுத்தாமல், கருமமே கண்ணாய் முருகானந்தம் தன் முயற்ச்சியைத் தொடர்ந்தார்.  ஒரு பேராசிரியரின் உதவியுடன் ஐரோப்பாவிலுள்ள சில கம்பெனிகளுக்குக் கடிதம் எழுதினார்.  அதற்கான செலவுத் தொகைக்காக அந்த பேராசிரியரின் வீட்டில் வேலையும் செய்தார்.  முயற்சி திருவினையாக்கும் என்பது உண்மையானது.  ஒரு நாள் அவருக்கு ஒரு பார்சல் வந்தது.  அதைப் பிரித்துப் பார்த்த போதுதான், நாப்கினில் பஞ்சை மட்டும் உபயோகித்து இரண்டரை வருடம் தான் பாழாகியது புரிய வந்தது.  நாப்கினில் உபயோகிக்கப்படும் முக்கியமான ஒன்று பஞ்சு அல்ல.  அது ஒரு மரத்திலிருந்து எடுக்கப்படும் செல்லுலோஸ் என்று அப்போதுதான் அவருக்குத் தெரிய வந்தது. அப்படி மரத்திலிருந்து செல்லுலோசைப் பிரித்து எடுக்க உபயோகிக்கப்படும் இயந்திரத்திற்குப் பல ஆயிரம் டாலர்கள் விலையாகும் என்பதை அறிந்ததும் முருகானந்தம் அதிர்ச்சிக்குள்ளானார்.

தோல்வியைத் தழுவத் தயாராகாத முருகானந்தம் மரத்திலிருந்து செல்லுலோசை பிரித்தெடுக்கும் இயந்திரத்தை உருவமைக்க முடிவெடுத்தார்.  ஒன்றல்ல, இரண்டல்ல 4 வருட உழைப்பு பலன் தந்தது.  4 மாறுபட்ட இயந்திரங்களின் உதவியால் நாப்கினுக்குத் தேவையான செல்லுலோசை மரத்திலிருந்துப் பிரித்தெடுத்து, அதை உபயோகித்து, நாப்கினைத் தயாரிக்கும் வித்தையைக் கண்டுபிடித்தார்.  கிரைண்டர் போன்ற முதல் இயந்திரம் செல்லுலோசை பொடியாக்கி எடுக்கக் கூடியது.  பின் அதை நீள் சதுரமாக வெட்டி எடுப்பது வேறு ஒரு இயந்திரம்,  அதை ‘நான்வூவன்’ துணியில் சுற்றுவது வேறு ஒரு இயந்திரம்.  இறுதியாக அதற்கு அல்ட்ரா வயலெட் ட்ரீட்மென்ட் கொடுத்து அதற்கு அணு ஆக்கிரமிப்பத் தடை செய்யும் சக்தி பெறச் செய்வதோ மற்றொரு இயந்திரம். அப்படி முருகானந்தம்  ஒரு கண்டுபிடிப்பாளரானார்.

சென்னை ஐஐடியில் 943 பேர்களுடன் போட்டியிட்டு தன் கண்டுபிடிப்பிற்கான நேஷனல் இன்னவேஷன் அவார்டை அன்றைய குடியரசுத் தலைவர் பிரதிபா பாட்டிலிடம் இருந்து பெற்றார்.  பேரும் புகழும் முருகானந்தத்தைத் தேடி வந்தது.  கூடவே அவரை விட்டுப் பிரிந்த மனைவியும் அவரது தாயும்.  தன் கண்டுபிடிப்பால், செல்வந்தனான தொழிலதிபர் ஆகும் எண்ணம் இல்லாத முருகானந்தம், தன் கண்டுபிடிப்பால் இந்தியப் பெண்களும் பயன் அடையும் வகையில் செயலாற்றத் தீர்மானித்தார்.  பெண்களுக்கு இவ்வியந்திரங்களை இயக்கக் கற்றுக் கொடுப்பதுடன், பெண்கள் அடங்கிய கூட்டுறவு நிறுவனங்களுக்கு விலை குறைந்த நாப்கின்களைத் தாயரித்து விற்கத் தேவையான உதவிகளையும் செய்யத் தொடங்கினார்.  பீஹார், மத்தியப் பிரதேசம், ராஜஸ்தான், உத்தர்பிரதேசம் போன்ற மாநிலங்களில் உள்ள பெண்களும், அவர்கள் நடத்தும் கூட்டுறவு நிறுவனங்களும் முருகானந்தத்தின் இயந்திரங்களை அதிகமாக வாங்கினார்கள்.  இப்போது இந்தியாவில் ஏறத்தாழ 1300 க்கும் மேலான கிராமங்களில் முருகானந்தம் கண்டுபிடித்த சானிட்டரி பேட் தயாரிக்கும் இயந்திரங்கள் இயங்கிக் கொண்டிருக்கின்றன.

முருகானந்தத்தின் ஜெயஸ்ரீ இண்டஸ்ட்ரீஸில் உள்ள, 75,000 விலையுள்ள இயந்திரங்கள் தினமும் 200 முதல் 250 வரை நாப்கின்கள் தயாரிக்கும் திறன் படைத்தவை.  வட இந்திய மாநிலங்களில், 23% மாணவிகளும் முன்பெல்லாம் மாதவிடாய் ஆரியம்பிக்கும் போது பள்ளிப்படிப்பை நிறுத்தும் நிலை மாறி, அவர்கள் தொடர்ந்துக் கல்வி கற்கும் நிலை ஏற்பட முருகானந்தமும், அவாரது இயந்திரங்களும் காரணமாகி இருப்பதை நினைக்கையில் நமக்கு மிகவும் பெருமையாக இருக்கின்றது. “முயற்சி உடையார் இடையே இகழ்ச்சி அடைய நேர்ந்தாலும் இறுதியில் புகழ்ச்சி  அடைவார்” என்பதை உலகிற்கு உணர்த்திய முருகானந்தத்தின் சேவை உலகெங்கும் பரவி பெண்களுக்கு நன்மை பயக்க வாழ்த்துவோம்!