அதிசய ராகம், ஆனந்த ராகம், அழகிய ராகம், அபூர்வ ராகம்........அபஸ்வரமாகியதே! - 2

(பாட்டியிடம் தைரியமாகப் பேசும் ஒரே நபர் நான், அவர்கள் முன்னால் சென்று “எனக்குப் பாட்டுக் கற்க வேண்டும். அதுவும் திரு. சேஷகோபாலனிடம்” என்றேன். பாட்டியின் பதில் என்னவாக இருந்திருக்கும்?.....தொடரும்.....

 அபஸ்வரமாகிப் போன எனது அபூர்வ ராகம்)  தொடர்ச்சி

"என்ன?  அடேங்கப்பா ஆசையைப் பாரு!  சேஷகோபாலனாமே! நல்ல ஆசை! அதுவும் ஞானசூன்யமான உனக்கு! முடவன் கொம்புத் தேனுக்கு ஆசைப்பட்டானாம்! நல்லா கோட்டை  கட்டற" என்று உங்களுக்குத் தோன்றியதா?!  உங்களுக்குத் தோன்றியதோ இல்லையோ ஆனால் அப்படித்தான், என்னைச் சுற்றியுள்ளவர்கள் சொன்னார்கள் அன்று! ஆனால் பாட்டியோ....

“பாட்டு ஒண்ணும் சோறு போடாது!  ஒழுங்கா படிச்சு மார்க் வாங்கற வழியப் பாரு! வேலை இல்லைனா வரதட்சணை நிறைய கொடுத்துக் கல்யாணம் பண்ணனும்! அதுக்கெல்லாம் வழி இல்ல. இந்த வீட்டுல இனிமே யாராவது பாட்டு, கூத்துனு வந்தேள்னா...நடக்கறதே வேற.  பாட்டு, கூத்துனு சொல்லறவா வீட்டை விட்டு வெளிலதான் போணும்”

பாட்டி, மாமாக்களில் மூன்றாவது மாமாவைத் தவிர மற்றவர்கள், என் அம்மா இவர்களுக்குச் சங்கீதம் என்றால் கிலோ என்ன விலை என்று கேட்டார்கள்! சங்கீதம் எல்லாம் வெறும் வெத்து வேட்டு!  வேலைக்காகாது என்ற எண்ணம்!

இப்போது, “பாட்டு சோறு போடாது” என்று அன்று மொழியப்பட்ட அந்த வார்த்தைகளை நினைக்கும் போது, இப்போது ஏர்டெல் சூப்பர் சிங்கர் போன்ற நிகழ்ச்சிகள் தான் நினைவிற்கு வருகின்றது! அற்றைத் திங்களில் பிறந்த நான் இற்றைத் திங்களில் பிறந்திருக்க மாட்டேனோ என்று தோன்றியது உண்டு! சுதாரகுநாதன், நித்யஸ்ரீ, அனுராதா ஸ்ரீராம் ஏன் இப்போது வந்த மதுமிதாவிற்கும் பாட்டுதான் சோறு போடுகின்றது! என் பாட்டுக் கனவுகள் கூண்டுக்குள் அடைக்கப்பட்டு சிறைக் கைதியானது!  ஆனால், யாருக்குமே தெரியாமல் எனக்குச் சங்கீதம் கற்றுக் கொடுத்தவர்கள், யாருக்குமே கிடைத்தற்கரிய பெரிய பெரிய இசையுலக ஜாம்பவான்கள்! டி.கே.ஜெ. (டி.கே.ஜெயராமன்), டி.கே.பட்டம்மாள், எம்.எஸ். சுப்புலக்ஷ்மி, எம் எல் வசந்தகுமாரி, மகாரஜபுரம் சந்தானம், மதுரை மணி ஐயர், சேஷகோபாலன், வயலின் மேதைகள், எம் எஸ் கோபாலகிருஷ்ணன், லால்குடி ஜெயராமன், வீணை சிட்டிபாபு, பாலசந்தர், போன்றோர், மற்றும் பலர்.  நன்றி எனது மூன்றாவது மாமாவிற்கு. இந்த நன்றி அவர் காதில் விழுமோ தெரியவில்லை!  அவர் இருக்கும் உலகம் சுஜாதா சொல்லியது போல் நித்ய அகண்டநாம சங்கீர்த்தனம் பாடும் உலகம்! அவர் வாங்கி வைத்தக் காசெட்டுகளை அவருக்குத் தெரியாமல், மற்றவர்களுக்கும் தெரியாமல், போட்டுக் கேட்டுக் கற்றதுதான்.  ஏகலைவனுக்குத் துரோணாச்சாரியார் மட்டும்தான் குரு என்றால், இந்த ஏகலைவிக்கு நேரில் தெரியாத சங்கீத துரோணாச்சாரியார்கள் பலர்!

எனக்கு விவரமறிந்து எனது முதல் குரு என்றால் எனது மூன்றாவது மாமாவின் மனைவி லக்ஷ்மி மாமி. மாமா திருவனந்தபுரத்தில் கணித ஆசிரியராக வேலை செய்துவந்தார்.  மாமி பள்ளியில் பாட்டு டீச்சர்.  திருவனந்தபுரத்தில் ம்யூசிக் அகடமியில் 7 வருடங்கள் பாட்டு பயின்றவர். துணைப்பாடமாக வீணை பயின்றவர்.  இவரது காலத்தில்தான் செம்மங்குடி ஸ்ரீனிவாச ஐயர் அவர்கள் அந்த அகடாமியின் முதல்வராக இருந்தவர். கேரளத் திரையுலகில் இசையமைப்பாளராகக் கொடிகட்டிப் பறந்த எம்.ஜி ராதாகிருஷ்ணன் அவர்கள் மாமியின் கூடப் பயின்றவர். ஏசுதாஸ் அவர்கள் ஜூனியர் இன்னும் பல அன்றைய விஐபிக்கள்! மாமியின் கனவும் கூண்டுக் கிளியானது எங்கள் வீட்டிற்கு மருமகள் ஆனதால்.

பாட்டி கோயிலுக்குச் செல்லும் சமயம்தான் மாமியின் சாதகம் வீட்டின் பூஜை அறையின் முன். மாமி கோயிலில் ஸ்வாமி சன்னிதியில் பாடி யாராவது வீட்டிற்கு வருபவர் மாமியைப் புகழ்ந்தால், பாட்டியிடமிருந்து வேறு வகையான ஸ்வரங்கள் வருமாதலால் அதற்கும் அவ்வப்போது பூட்டு போடப்படும்.  நான் பள்ளி மாணவியாக இருந்த போது மாமியிடம் கற்றுக் கொள்ளவில்லை. மாமி மாதத்தில் ஒரு முறைதான் அதுவும் சனி ஞாயிறில்தான் திருவனந்தபுரத்திலிருந்து நாகர்கோவில் வந்ததால். இப்படி வார விடுமுறை, கோடை விருமுறைகளில் வரும் போது, மாமி பாடினால் ராகம் கண்டுபிடித்து ஆலாபனை செய்வதுண்டு.  அப்போது மாமி சொல்லுவார்,

“கீதா உனக்கு அபார சங்கீத ஞானம்டி. நீ வேற ஆத்துல பொறந்திருக்கணும்டி....பகவான் ஏனோ உன்னை இந்த ஆத்துல பொறக்க வைச்சுட்டார். என்னையும் இந்த ஆத்துல வாக்கப்பட வைச்சுட்டார்” என்று ஆதங்கப் படுவார்.  அவர் மேடை ஏறியிருந்தால் இன்று சங்கீத உலகில் அருணாசாயிராம் போன்று (லேட் என்ட்ரி) கொடி கட்டிப் பறந்திருப்பார். மாமிக்கும் கனமான குரல்!  ஒலிபெருக்கி வேண்டவே வேண்டாம்.

எனது பாடாந்திரம் கல்லூரியில் அடி எடுத்து வைக்கும் போதுதான் ஆரம்பித்தது.  அதுவும் பாட்டி வீட்டில் இல்லாத நேரம் பார்த்துதான்.  மாமி என்னை அடிப்படை ஸ்வர வரிசகளை மனம் செய்து, பயிற்சி செய்யச் சொல்லுவார்.  ஆனால், ஏனோ என்னைத் தாட்டு வரிசை மட்டும் போட்டு வாங்கியது! மனனம் செய்யவும், பயிற்சி செய்யவும் பிடிவாதம் பிடித்தது! நானும் நைசாக அதை விட்டுவிட்டு மாமியிடம் சின்ன சின்ன பாட்டுகள் கற்றுத் தரும்படி சொல்லுவேன். சின்ன வயதில் கொலுவில் பாடிச் சுண்டல் வாங்கிப் பழக்கம் ஆனதாலோ என்னவோ!  மாமியும் என் குரங்காட்டி வித்தைக்கு ஆடுவார்!  சரி என்று பாட்டு சொல்லித் தருவார். ஆனால், அதிலும் எனக்குக் கொஞ்சம் கஷ்டம்.

அவர் பாடுவதைக் கேட்டு மனதில் ரெக்கார்ட் செய்து நிறுத்தி, அதைத் திரும்பவும் நான் மனதில் அவர் பாடுவதைப் போல ஓடவிட்டு, நான் அசை போட்டுவிட்டு ஏதேனும் சந்தேகம் இருந்தால் அவரைத் திரும்பவும் பாடச் சொல்லிக் கற்பேனே தவிர, அவர் பாடப் பாட நான் அதைத் திரும்பப் பாடிக் கற்றது இல்லை!  ஏனோ எனக்கு அதுவும் வரவில்லை! காசெட் கேட்டு, கேட்டுக் கற்றது பழக்கமானதினாலோ என்னவோ, இந்த மாதிரியானக் கற்றல் வரவில்லை!  காசெட்டைப் போட்டுப் போட்டுத் தேய்ந்து போன ரெக்கார்ட் ஆக்கிக் கற்கலாம் ஆனால் மாமியின் தொண்டையை அப்படி வருத்த முடியுமா?! ஆனால் மாமியின் தொண்டையையும் அப்படித் தேய்ந்த ரெக்கார்டாக ஆக்கியது உண்டு!  எனது தொண்டையும் ஆனது உண்டு!  ஒரு சங்கதி சரியாக வரும் வரை! ஞான சூன்யம் என்று என்னையயே நான் திட்டிக் கொண்டு என் தலையில் குட்டிக் கொண்டதும் உண்டு!  நான் சொல்லிக் கொண்டது எனக்குச் சங்கதி வருவதற்குத் தாமதம் ஆகும் போது! தொண்டையை ஒழுங்காகக் காப்பாற்றி, பல தியாகங்கள் செய்தால் தானே! ஆனால், என்னை சங்கீதம் அறிந்த உறவினர்கள் பலர் “ஞான சூன்யம்” என்று சொல்லிப் பாட்டுக் கற்றுத் தர தயங்கினர்! என்னை ஏன் ஞான சூன்யம்? நாளை தொடரும்! 

படங்கள்:  நன்றி கூகுள்!