கண்ணால் காண்பதும் பொய்.....காதால் கேட்பதும் பொய்....தீர விசாரித்து அறிவதே மெய்.

மலம்புழையில், தெற்கேமலை என்னும் இடத்தில், சாலை அருகே காணப்படும் பாறைக் கூட்டங்களுக்கு இடையே உள்ள ஒரு சிறிய குகையிலிருந்து, கடந்த வாரம் திடீரென புகை வர ஆரம்பித்தது.  அருகே சென்று என்னவென்று அறிய முயன்றவர்களுக்கு, சகிக்க முடியாத நாற்றமும், கண்களில் எரிச்சலும், தலை சுற்றலும் ஏற்பட, எல்லோரும் உள்ளே போகப் பயந்து வெளியிலேயே நின்று விட்டார்கள்.  புகை வருவது ஓரிரு நாட்கள் தொடர்ந்ததால், எல்லோருக்கும் பலவித சந்தேகங்கள் ஏற்பட்டது.  அதில் எல்லோராலும், கொஞ்சம் பயத்துடன் அதிகமாகப் பேசப்பட்ட சந்தேகம் தோய்ந்த வாசகம், "பூகம்பம் ஏற்படும் முன் சில இடங்களில் இது போன்ற அறிகுறிகள் தோன்றுமாம்" என்பதுதான்.  அதைக் கேட்ட பாதி, கேட்காத பாதி பொதுமக்கள் "மலம்புழையில் பூகம்பம் உண்டாகப் போகிறது" என்றும், "பாலக்காட்டில் பூகம்பம் உண்டாக வாய்ப்புண்டு" என்றும், தோன்றிய இடங்களில் தங்கள் முன் தோன்றியவர்களிடம் எல்லாம் அவசியம் இல்லாமல் சொல்லி, தங்களின் தூக்கத்தையும், கேட்பவர்களின் தூக்கத்தையும்  கெடுக்கத் தொடங்கி விட்டார்கள்.

காவல்துறையினர், தீயணைக்கும் படை மற்றும் தீயணைப்பு வண்டியுடன், புகைந்து கொண்டிருக்கும் குகையை நோக்கிப் பாய்ந்தனர்.  கூடவே மலம்புழா மக்கள் மட்டுமல்ல, சுற்றுலா பயணிகளில் சிலரும் பாய்ந்தனர்.  தேவையான தற்காப்பு நடவடிக்கைகளை எடுத்து, மிகவும் கவனமாக சில காவல்துறை மற்றும் தீயணப்பு படையைச் சேர்ந்தவர்கள் குகைக்கு உள்ளேச் சென்றன்ர்.  தலை சுற்றி வீழவோ, வெடிப்போ ஏற்பட்டால் அவர்களைக் காப்பாற்றி வெளியில் கொண்டுவர தயாராக காவல் மற்றும் தீயணைப்பு வீரர்கள் வெளியே  காத்திருந்தனர்.  ஏதாவது சத்தம் கேட்டால் தலை தெறிக்க ஓடி, எதிலாவது தட்டி விழுந்து தங்கள் கை, கால்களை உடைத்துக் கொள்ளத் தயாராகத் திகிலுடன் காத்திருக்கும், சாதாரண மக்கள் கூட்டமாக முண்டியடித்துக் கொண்டு குகைக்கு வெளியே கத்திருந்தார்கள்.  

நேரடி ஒளிபரப்பாக, சம்பவத்தைப் பதிவேற்றம் செய்யத் தயாராக, மொபைல்ஃபோன்களை உயர்த்திப் பிடித்துக் கொண்டு முகனூல்காரர்களும், வலைப்பதிவ்ர்களும், ஊடகக்காரர்கள் மட்டுமல்ல நாங்களும், இங்கிருக்கிறோம் என்று அறிவித்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.  இப்படி கண்ணிமையையும், திறந்த வாயையும் மூடாமல் எல்லோரும் சில நொடி நேரங்களை நகர மறுக்கும் நிமிடங்களாக உணர்ந்து சலித்துக் கொண்டிருந்த நேரம அது.  "பிரச்சினை இல்லை போல் தெரிகிறது.  இதுவரை உள்ளேயிருந்து, கத்தல்களோ, கதறல்களோ வெடிச் சத்தமோ கேட்கவில்லை" என்று ஒருவருக்கொருவர் பேசிக் கொண்டனர்.

சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு வெளியே வந்தக் காவல் துறையினரின் கையில் கறுகிப் போன உடல் பாகங்கள் போல் சிலவற்றைக் கண்டதும், பொதுமக்களுக்கு மீண்டும் அதிர்ச்சி.  ஆனால், போலீசார் அதை உயர்த்திக் காண்பித்து, "பயப்பட ஒன்றும் இல்லை.  இதெல்லாம் தீவிபத்தில் கறுகிய வௌவ்வால்களின் உடல்கள்தான்.  காட்டுத்தீ படர்ந்து, இதோ இந்தக் காய்ந்த மரத்தில் பற்றிப் பிடித்து, இதன் வேர் குகைக்குள் சென்றிருந்ததால், அதன் வழியே உள்ளே சென்று, அங்குள்ள காய்ந்த செடிகள், சறுகுகள், இலைகள் மற்றும் வேரின் பகுதிகளில் எல்லாம் தீ பரவி புகை வந்திருக்கின்றது.  பின் வௌவ்வால்களின் உடல் மற்றும் அவற்றின் எச்சம் தீ பற்றி எரிந்த போது உண்டான புகைதான் கண் எரிச்சலுக்கும், தலை சுற்றலுக்கும் காரணமாகி இருந்திருக்கிறது. எனவே பயமின்றி எல்லோரும் திரும்பிச் செல்லுங்கள்.  வீணான பூகம்பப் பயம் எல்லாம் வேண்டாம்",  என்றதும், எல்லோர் முகத்திலும் "அப்பாடா....நிம்மதி!" என்ற புன்முறுவல்.  இப்படிக், "கண்ணால் காண்பதும் பொய், காதால் கேட்பதும் பொய் தீர விசாரித்து அறிவதே மெய்" என்ற உண்மையை உணர்ந்த மக்கள் அங்கிருந்து நகர்ந்தார்கள்.