இந்திய கடற்படையின் கிழக்கு கரையோர தலைமையக நகரத்தில் பயணம் - 6 - கைலாசகிரி

 பகுதி 5,  பகுதி 4, பகுதி 3, பகுதி 2, பகுதி 1

விசாகப்பட்டினத்தில் பயணம் தொடங்கிய நாளில் காலை ஆர் கே கடற்கரையில் இருக்கும் காளி கோயில்,  ஆர்கே கடற்கரை, அதன் பின் சிம்மாச்சலம், அதன் பின் குருசுரா நீர்மூழ்கிக் கப்பல் அருங்காட்சியகம் பார்த்ததை கடந்த பதிவில் சொல்லியிருந்தேன். அங்கிருந்து 8.2 கிமீ தூரத்தில் உள்ள கைலாசகிரி எனும் சிறிய மலைக்குக் சென்றோம்.

ஆட்டோ, கார் அல்லது வண்டியில் சென்றால் கடற்கரைச் சாலையில் சிறிது தூரம் பயணித்து இடப்புறம் உட்புறம்  சாலையில் திரும்பி மலைப்பகுதிக்குத் செல்ல வேண்டும். வண்டி செல்லும் மலைப் பாதை.

மலைப்பகுதியில் பூங்காவிற்கு நடந்து செல்லவும் வழி இருக்கிறது. 30 நிமிடம்தான் நடப்பதற்கு ஆகும் என்று தெரிகிறது. இத்தனையையும் நான் கூகுள் மேப், மற்றும் இணையத்தில் பார்த்து குறித்து வைத்திருந்தேன்.

மலைக்குத் திரும்பும் சாலை வரை செல்லாமல் அதற்கு சற்று முன்னேயே கடற்கரைச் சாலையிலேயே தொங்கூர்தி நிலையம் இருக்கிறது.  அதுவரை செல்ல 7 கிமீ தூரம்தான். அதாவது ஆர்கே கடற்கரை குருசுரா அருங்காட்சியகத்திலிருந்து.

எல்லா வண்டிகளுக்கும், நடராஜா சர்வீஸாக இருந்தாலும் மலை ஏறும் போதே நுழைவுக்கட்டணம் உண்டு. தொங்கூர்தியில் சென்றாலும், பூங்காவின் உள்ளே செல்ல நுழைவுக்கட்டணம் தனி.

வெளிச்சம் இருக்கிறதே என்று எனக்கு நடந்து செல்ல ஆசை. போகும் போது மலையழகை ரசித்துக் கொண்டே நடந்து சென்றுவிட்டு வரும் போது தொங்கூர்தியில் வரலாமே என்று. ஆனால் எல்லோருக்கும் நடக்க முடிய வேண்டுமே. எனவே அது கைவிடப்பட்டது.

தொங்கூர்தியா அல்லது மலையின் மேல் இருக்கும் பூங்கா வரை வண்டியா என்று யோசித்து கடைசியில் தொங்கூர்தியில் சென்றால் கடலின் அழகை இன்னும் ரசிக்கலாமே என்று முடிவு செய்ததால் அருங்காட்சியகம் இருக்கும் ஆர்கே கடற்கரையிலிருந்து 4.15மணி அளவில் கிளம்பி இரண்டு ஆட்டோ வைத்துக் கொண்டு கடற்கரைச் சாலையிலேயே இருக்கும் தொங்கூர்தி நிலையத்தில் இறங்கிக் கொண்டோம். 15 நிமிடப் பயணம்.  

இதோ இந்த இடத்தில் தான்...ஒரு ஆட்டோ தெரிகிறதா? (நாங்கள் சென்ற ஆட்டோ இல்லையாக்கும் இது) கடற்கரை சாலையில் தொங்கூர்தி (ரோப்வே பேஸ் ஸ்டேஷன்) அடித்தள நிலையம்....

கைலாசகிரி மலைக்குத் தொங்கூர்தியில்/கேபிள் காரில் செல்ல விருப்பம் என்றால் கடற்கரைச் சாலையில் உள்ள இங்கு இறங்க வேண்டும். பேருந்தில் சென்றால் கைலாசகிரி ரோப்வே பேருந்து நிறுத்தம்.

சில படிகள் ஏறினால் தொங்கூர்தி அடித்தள நிலையம். (எத்தனைப் படிகள்னு கேட்கக் கூடாது!! நான் எண்ணவில்லை!!!) அங்கிருந்த பார்த்த கடற்கரைக் காட்சியை வர்ணிக்க வார்த்தைகள் இல்லை. கண்ணிற்கு விருந்து. பார்த்துக் கொண்டே இருக்கலாம். அங்கிருந்து கடற்கரையை கொஞ்சம் க்ளிக்கிக் கொண்டேன்.

எதற்கோ ஒரு கூட்டம் அங்கு...

தொங்கூர்திக்கான சீட்டு பெற்றுக் கொண்டு வரிசையில் நின்றோம். தொங்கூர்தி பெட்டி ஒன்றில் 6 பேர் அமர முடியும். நாங்கள் ஒருமித்துச் செல்ல வேண்டும் என்பதால் 10 நிமிடம் காத்திருக்க வேண்டியதானது. ஒரு நபருக்குப் போய் வர டிக்கெட் விலை – அப்போது ரூ 60/70 என்று நினைவு.

டக்கென்று பார்ப்பதற்கு ...இப்படத்தில் இருப்பவர் கேபிள் கார் பெட்டியைத் தள்ளுவது போல் இருக்கு இல்லையா!!!!! கார் ஸ்டார்ட் ஆகத் தள்ளுவோமே அது போல!!!!

வந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு கேபிள் கார்...கேபிள் காரில் போய்க் கொண்டிருந்த போது எடுத்த படம்/படங்கள்

இடையில் குறுக்கிடும் மலைக்குச் செல்லும் சாலை...வண்டில நீங்க தைரியமா போலாம்...இடிக்காது!!!! 

கேபிள் காரிலிருந்து கடற்கரையை ஒரு க்ளிக். நான் வலப்புறம் அமர்ந்திருந்ததால் இக்காட்சி...இடப்பக்கம் என்றால் கடற்கரையின் மறுபுறக் காட்சி கிட்டியிருக்கும்..அது டைட்டானிக் முனை வியூவில் கீ........ழே

கேபிள் காரிலிருந்து நகரத்தின் காட்சி

350 மீ தூரம். 15 நிமிடப் பயணம். கடல் மட்டத்திலிருந்து 173 மீட்டர் (568 அடி) உயரத்தில் இருக்கும் இந்த மலையிலிருந்து விசாகப்பட்டினத்தின் பரந்த காட்சியை தொங்கூர்தியில் செல்லும் போதும், மலையில் பூங்காவுக்குள் இருக்கும் குழந்தைகளுக்கான (பெரிய குழந்தைகளும் செல்லலாம்) ‘டாய்’ ரயிலில் பூங்காவைச் சுற்றி வரும் போதும் காணலாம். பூங்கா காலை 10 மணியிலிருந்து இரவு 8 மணி வரை திறந்திருக்கும்.

தொங்கூர்தியில் செல்லும் போது நகரையும், கடற்கரை காட்சியையும் ரசித்துக் கொண்டே செல்வது என்பது  மறக்க  முடியாத ஓர் அனுபவம். நான் பல காட்சிகள் எடுத்தேன். அவற்றில், என் மூன்றாவது விழி படுத்தலால், வந்தவற்றை மட்டும் இங்கு தருகிறேன்.

இந்தத் தொங்கூர்தி வசதி, விசாகப்பட்டினம் நகர்ப்புற மேம்பாட்டு ஆணையம் (VUDA – Vizag Urban Development Authority), ஆந்திரா சுற்றுலா மற்றும் கன்வேயர் மற்றும் ரோப்வே சேவைகளால் தொடங்கப்பட்டது.

வண்டிகளில் வந்தால் இது நுழைவு வாயில்....தொங்கூர்தி நிலையம் வேறு ஒரு இடத்தில்...நேரடியாகப் பூங்கா அருகில்.

மலை உச்சியில் 100 ஏக்கர் பரப்பளவில் பரந்து விரிந்திருக்கும் பூங்கா  விசாகப்பட்டினத்தின் பெருநகர வளர்ச்சி ஆணையத்தால் (VMRDA) சுற்றுலாத்தலமாக உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறது. பூங்கா நன்றாகப் பராமரிக்கப்படுகிறது. வித விதமான பூக்கள், செடிகள். வித்தியாசமான மரங்கள். ஆங்காங்கே உட்கார்வதற்கு பெஞ்சுகள். பூங்காவை அழகூட்ட சில வடிவங்கள் செதுக்கப்பட்டு ஆங்காங்கே வைக்கப்பட்டிருக்கின்றன.

இப்படிச் சில வடிவங்கள் ஆங்காங்கே

இதன் அமைதியான சூழலும் இயற்கை எழிலும், ஒரு புறம் சுற்றிலும் கடற்கரையின் அழகும், பூங்காவில் குழந்தைகளுக்கான பொழுது போக்கு அம்சங்களும் இயற்கை ஆர்வலர்களை மட்டுமின்றி எல்லோரையுமே கவரும் இடமாகத்தான் இருக்கிறது. தீனிப் பிரியர்கள் உட்பட!

எங்கு பார்த்தாலும் தீனிக் கடைகள்தான்! ஐஸ்க்ரீம், வேக வைத்த சோளம், பஜ்ஜி, டிஃபன், பிரியாணி, குழந்தைகளுக்கான தின்பண்டங்கள் அது இது என்று. நல்ல காலம் குப்பைகள் அவ்வளவாகக் கண்ணில் படவில்லை. சுத்தம் செய்து கொண்டே இருக்கிறார்கள்.

குழந்தைகளுக்கான சறுக்கு மரம் ஊஞ்சல், Bபார் கம்பிகள், சீ சா, என்று பல வகைகள். (படங்கள்? உஷ்!!! கேட்கப்பிடாது!)

பூங்காவைச் சுற்றத் தொடங்கினோம். மிகவும் பெரிய பரப்பளவு என்பதால் குழுவில் இருந்த மற்றவர்களால் அதிகம் நடக்க முடியவில்லை. எனவே டாய் ரயில் இருப்பது பற்றி விசாரித்தோம்.

குழந்தைகளுக்கான!!? (பாப்பாக்களுக்கு மட்டுமா என்ன நாமும் பாப்பாக்கள்தானே!!!) முக்கிய அம்சம் ‘டாய் ரயில்’. இதில் குளிரூட்டப்பட்ட பெட்டிகளும் குளிரூட்டப்படாத பெட்டிகளும் உண்டு. பெரிய குழந்தைகளும் செல்லலாம். குளிரூட்டப்படாத பெட்டி போதும் என்று (பின்னே எனக்கு க்ளிக்க வேண்டாமா!!!!) - நபர் ஒருவருக்கு ரூ 75 என்று நினைவு – டிக்கெட் எடுத்துக் கொண்டு சென்ற ரயில் திரும்பி வரும் வரை காத்திருந்து ஏறினோம்.  

பூங்காவை மெதுவாகச் சுற்றி வரும். பூங்காவில் பல பகுதிகளையும் கண்டு ரசித்துக் கொண்டே வரலாம். ஆனால் நாம் எந்தப் பக்கத்தில் அமர்ந்திருக்கிறோமோ அந்தப் பக்கம் மட்டுமே ரசிக்க முடியும். அப்படிச் சென்ற போது சில இடங்களை படம் எடுத்துக் கொண்டேன். பூங்காவிற்குள் மலர்க்கடிகாரம் (இந்தப் புகைப்படம் எடுத்தும் சரியாக வரவில்லை) சங்கு சக்ர நாமம் (இது சும்மா…அலங்காரம். எனவே ஈர்க்கவில்லை) என்று இருப்பவற்றை சும்மா க்ளிக்ஸ்.  

சங்கு சக்ர நாமம். இது ஓர் அலங்காரம். அவ்வளவே. இரவில் வண்ண விளக்குகளால் ஒளிரும்…TTD - திருப்பதி தேவஸ்தானத்தால் பராமரிக்கப்படுகிறது என்று சொல்லப்பட்டது)

டாய் ரயில் புறப்படும் இடத்தை அடையும் முன் ரயிலில் இருந்து எடுத்த காட்சிகள். விசாகப்பட்டினம் நகரத்தின் ஒரு பகுதி...தூரத்தில் தெரியும் டால்ஃபின் முனை (ஆர்கே கடற்கரை பற்றிய பதிவில் சொல்லியிருந்தேன் அங்கு எடுத்த படத்துடன்)

மலை உச்சியில் ரயிலில் இருந்து க்ளோசப்பில் எடுத்த காட்சி

புறப்பட்ட இடத்திற்கு வந்து சேரும் முன், நகரமும் கடற்கரையும் கண் முன் அழகாய் விரியும். அதை விவரித்திட வார்த்தைகள் இல்லை.  டைட்டானிக் வியூ பாயின்ட், காட்டிற்குள் நடந்து சுற்றி வரும் பாதை, ஏதோ ஓர் ஆசிரமம் என்று நிறைய இருக்கின்றன. ஆசிரமத்திற்கு என்னைத் தவிர குழுவில் இருந்தவர்களுக்குச் செல்ல ஆசை ஆனால் நேரமில்லாததால் செல்லவில்லை.

டைட்டானிக் வியூ பாயின்ட்... 

டைட்டானிக் வியூ பாயின்ட் என்று குறிப்பிடப்படும் அந்த பாயின்டிற்குச் செல்லவில்லை. ஆனால் அந்த இடத்திற்கு மேலேயிருந்தே அதே ஆங்கிளில் படங்கள் பல க்ளிக்கினேன். அதில் ஓரளவு வந்ததை மட்டும் இங்கு தருகிறேன். இப்படம் ருஷிகொண்டா கடற்கரைக்குச் செல்லும் பகுதியில் இருக்கும் கடற்கரை விளிம்பு. இதில் தெரியும் மலைக்கு அப்புறம் ருஷிகொண்டா கடற்கரை

கைலாசகிரியின் முக்கிய அம்சமே அதன் பெயர்க்காரணமான 40 அடி உயர சிவன் மற்றும் பார்வதி சிலைதான். அதனால்தான் இம்மலை கைலாசகிரி என்று பெயர் பெற்றிருக்கிறது.  மாலை மயங்கும் நேரத்தில் சிவனும் பார்வதியும் ஒளிர்வார்கள்! சிலையின் கீழே தண்ணீர் ஓடும் வகையில் படிகளும் கூழாங்கற்களும் இருபுறமும் பூஞ்செடிகளுமாக அழகாக இருந்தது இந்த இடம். ஆனால் தண்ணீர்தான் இல்லை!

கைலாசகிரியின் முக்கிய அம்சமான அதன் பெயர்க்காரணமான 40 அடி உயர சிவன் மற்றும் பார்வதி சிலை

இதற்கு மேல் ஏறி அருகில்செல்லக் கூடாது. அபராதம் 500 ரூ. அனுமதிச்சா மத்தவங்க பார்க்கவோ, படம் எடுக்கவோ முடியாதபடி நம்ம மக்கள் செல்ஃபி எடுத்து தள்ளிட மாட்டாங்க!? 

ஹப்பா, இந்த இடத்தில் விளக்குகள் இருந்ததால் படங்கள் ஓரளவு வந்துவிட்டன.

மாலை 6 மணிக்கு மேல் அதிகம் இருட்டு வரவில்லை (வெயில் காலமாச்சே) என்றாலும் என் மூன்றாவது விழிக்கு மாலைக்கண்ணாச்சே அதனால் பல படங்கள் ஹோ கயா! இந்தப் படங்கள் எடுத்த பிறகு இருள் மெல்லக் கவிழத் தொடங்கியதால் மூன்றாவது விழியை மூடிவிட்டேன்.

வயிறு கெஞ்சி மணியடித்தது. இருந்த உணவகங்களில் அதுவும் உணவு வகைகள் என்று கிடைத்த இரண்டில் ஒன்று அசைவம் என்பதால் அதைத் தவிர்த்து சைவ உணவகம் ஒன்றில் நான் பேல்பூரி சொல்ல, மற்றவர்கள் தோசை, பாவ் பாஜி, என்று சாப்பிட்டு, தொங்கூர்தி நிலையத்திற்கு நடந்து - ஒரு 5 நிமிட நடை – தொங்கூர்தியில் ஏறி மலையின் கீழ் வரும் போது ஒளிர்ந்த அழகான விசாகப்பட்டின நகரையும், இரவுக் கடலின் கரு நீலப்புடவையின் கரை சேரா அலைகளின் பார்டர் போன்ற சுருண்ட வெள்ளை மடிப்புகளையும், தூரத்தில் ஒளிப்புள்ளிகளாய்த் தெரிந்த கப்பலையும் கண்டு ரசித்துக் கொண்டே மலையடிவாரத்தை அடைந்தோம். சும்மா சொல்லப்டாது, Rollicking Evening!

பேருந்தா, ஆட்டோவா என்று ஒற்றையா இரட்டையா போட்டு, பேருந்து என்று ஏகமனதாய் முடிவு செய்து அவ்வழி ரயில் நிலையம் செல்லும் பேருந்தில் ஏறி 20 நிமிடப் பயணம்தான், நாங்கள் தங்கியிருந்த இடத்தின் அருகில் இறங்கி அங்கிருந்து 7 நிமிட நடைதானே என்று நினைத்து இறங்கினால், அங்கு கண்ணில் பட்டது பாருங்க, அன்று காலையில் நான் தெருவைச் சுற்றிப் பார்த்த போது கண்டு குறித்து வைத்துக் கொண்ட புகழ்பெற்ற கராச்சி பேக்கரி!

விடுவோமா? உள்ளே புகுந்தாச்சு. வித விதமான பிஸ்கட்கள், இனிப்பு வகைகள், கார வகைகள் என்று மயக்கின. ஒரு சில வாங்கிக் கொண்டு, சுவையூட்டப்பட்ட பால் குடித்துவிட்டு அறைக்கு வந்த போது இரவு 9.30.  ரிஃப்ரெஷ் செய்து கொண்டு படுத்ததுதான் தெரியும். மறுநாள் எங்கு சென்றோம் என்று அடுத்த பதிவில்…(என்ன ஒரு மாசம் கழித்தா இல்லை அடுத்த வருஷமா என்று யாருடைய?! குரலோ கேட்கிறது!!! பாருங்க!)

கடந்த பதிவுகளைப் (துளசியின் பதிவுகள், என் பதிவு) பார்த்த, கருத்திட்ட அனைவருக்கும் மிக்க நன்றி. 

-----கீதா