இந்திய கடற்படையின் கிழக்குக் கரையோரத் தலைமையக நகரத்தில் பயணம் - 7 - அன்னவரம்

 

அன்னவரம் ஸ்ரீ வீர வெங்கட சத்யநாராயணா கோயிலின் முகப்புக் கோபுரம்

கைலாசகிரி பார்த்துவிட்டு அறைக்கு வந்த போது இரவு 9.30.  ரிஃப்ரெஷ் செய்து கொண்டு படுத்ததுதான் தெரியும். மறுநாள் எங்கு சென்றோம் என்று அடுத்த பதிவில்…// என்று சென்ற பதிவில் சொல்லி முடித்திருந்தேன்.

மறு நாள் காலை அன்னவரம் - ஆந்திர மாநிலத்தின் கிழக்கு கோதாவரி மாவட்டத்தில் உள்ள அன்னவரம் என்ற சிறிய நகரத்தில் உள்ளது இந்த மலைக்கோயில் - செல்ல முடிவு செய்யப்பட்டு, ரயிலில் சென்றால் ஒன்றே முக்கால்-இரண்டு மணி நேரப் பயணம்தான் என்பதாலும் ரயில் நிலையம் அருகில் என்பதாலும் ரயிலில் சென்று விடலாம் என்று முடிவு செய்தோம். காலை 6.10ற்கோ-6.20ற்கோ ரயில் என்ற நினைவு. விசாகப்பட்டினத்திலிருந்து லிங்கம்பள்ளி ஜன்மபூமி விரைவு வண்டி. ரயில் நிலையம் சென்றுதான் டிக்கெட் வாங்கிக் கொண்டோம்.  இரண்டாவது வகுப்பு இருக்கை. டிக்கெட் விலை ரூ 50-60 என்று நினைவு. 

கொஞ்சம் தாமதமாகத்தான் சென்றது. 8.04 ற்கு அன்னவரம் சென்றடைய வேண்டிய ரயில் 8.20க்குச் சென்றது.  ரயில் நிலையத்திலிருந்தே கோயிலுக்குச் செல்லும் பேருந்துகள் இருப்பதால் அங்கேயே ஏறிக் கொண்டோம். ரயில் நிலையத்திலிருந்து கோயில் 4-5 கி மீ தூரம்தான்.

நான் கூகுள் வரைபடத்தில் பார்த்த போது  அன்னவரத்திலிருந்து வங்காள விரிகுடா வெகு அருகில் இருப்பதாகத் தெரிந்தது. மற்றொரு புறம் கிழக்குத் தொடர்ச்சி மலைத் தொடரில் ரத்னகிரி மலைத் தொடர். இடையில் கோயில். ஆஹா அழகான இடம், என் விழிக்கும், மூன்றாவது விழிக்கும் நல்ல விருந்து என்று நினைத்துக் கொண்டேன். 

இந்த மலை கடல் மட்டத்திலிருந்து ஏகதேசம் 300 அடி உயரத்தில் உள்ளது.  மலைக்குச் செல்ல வண்டிகள் செல்லும்படியாக மலைப்பாதையும், ஏறுவதற்கு ஏற்ப படிகளும் ஏகதேசம் 400 இருக்கும் என்று கூட வந்த உறவினர்களில் ஒருவர் (சித்தி) சொன்னார். அவர் சத்யநாராயண பூஜை செய்பவர். அவருக்கு இது இரண்டாவது முறை தரிசனம். முதல்  முறை படிகள் ஏறிச் சென்று தரிசித்திருக்கிறார்.

கோயில் தேவஸ்தானம் வரை 3-4கிமீ. அங்கிருந்து மலை மேல் உள்ள கோயிலுக்கு 1 கிமீ தூரம்தான். படி ஏறிச் செல்பவர்கள் அங்கு இறங்கிக் கொண்டுவிடலாம். இல்லை என்றால் தொடர்ந்து மலைக்குச் சென்று இறங்கிக் கொள்ளலாம். பேருந்தில் சென்றதால் கூட்டத்தினிடையே படம் எடுக்க முடியவில்லை.

அன்னவரம் பேருந்து நிலையத்திலிருந்தும் கோயிலுக்குச் செல்லும் பேருந்துகள் நிறைய உண்டு. பேருந்து நிலையத்திலிருந்தும் கோயில் மிக அருகில்தான்.

வேறொரு கோணத்தில் முகப்புக் கோபுரம்

கோயில் மிகப்பெரிய வளாகத்துடன் இருப்பதால், நாங்கள் சென்றிருந்த போது கூட்டம் இருந்தாலும் நெருக்கித் தள்ளியபடி இல்லை. விரைவில் செல்ல முடிந்தது. கோயிலின் முகப்புக் கோபுரம் உள்ளே சென்றதும் பரந்த வெளி. 

முகப்புக் கோபுரத்திலிருந்தே உள்ளே செல்லும் பகுதியை ஒரு க்ளிக்.

நேரே படிகளுடனும் க்ரில் கதவுடனும் இருப்பது கல்யாண மண்டபம். பரந்த வெளி. இங்கு நிறைய திருமணங்கள் நடக்குமாம்.  (வெங்கட்ஜியின் தளத்தில் கோயில் வளாகங்கள் படங்கள் அவர் எடுத்தவை இருக்கின்றன. அழகாக இருக்கும். பார்த்த நினைவு.) சைடில் நீலக் கூரை தெரிகிறதா? அப்பக்கமாகத்தான் போக வேண்டும்.

நம் உடைமைகளை வைத்துவிட்டுச் செல்ல வேண்டும் என்பதால் அதற்குப் பின் புகைப்படம் எடுக்க முடியாது என்பதால் கேமராவை கொடுக்கும் முன்னரே பக்கவாட்டை கிட்டப்பார்வையில் ஒரு க்ளிக்.  பக்கவாட்டில் நடந்து சில படிகள் ஏறிச் செல்ல வேண்டும். அப்படிச் சென்ற போது நம்முடன் வந்தவர் மேலே சொன்ன உறவினர் சித்தி சில கதைகளைச் சொல்லியபடி வந்தார்.

வருஷம் மறந்து போச்சு  சிலை கிடைச்சப்போ சும்மா ஒரு டென்ட் மாதிரி போட்டுருக்கா. அப்பறம் இங்குள்ளவா எல்லாரும் சேந்து கோயில் கட்டிருக்கா. அப்பறம் சமீபத்துல (நாங்கள் சென்ற வருஷத்தின் சமீபம்) புனரமைச்சு இப்ப பாரு எப்படி ஜே ஜேன்னு இருக்கு கோயில். எவ்வளவு பெரிசா இருக்கு பாரு.  திருப்பதி கோயிலுக்கு அடுத்தாப்ல ஃபேமஸ். திருப்பதி மாதிரி இதுக்கும் நல்ல வருமானம்” 

“இதென்ன கதை? சிம்மாச்சலத்தையும் இப்படித்தானே சொன்னீங்க” என்றேன். “அதுக்கென்ன இப்போ? ரெண்டு கோயிலுக்கும் நன்னா வரும்படின்னு வைச்சுக்கோயேன்!!!!!!” "அது சரி!!" “நீ கதை கேப்பியே தவிர நம்பிக்கையே கிடையாது…..உள்ள போறப்ப பாரு உனக்கே தெரியும்….”

“ஹான் கோயில் கதை சொல்லலியே” என்று மீண்டும் தொடங்கினார். மலை ராஜா மேரு இருக்கானே (மேரு, நேரு ந்னு எழுதிடாதே!!!!) அவனும் அவன் தேவி மேனகாவும் பெரிசா தவம் செஞ்சா. அதென்னவோ அவாளுக்கு எல்லாம் தவம் செஞ்சா புத்ர பாக்கியம் கிடைக்கறது. நானும் சத்யநாராயண பூஜை காலம் காலமா பண்றேன்...ஹூம்...அவாளுக்கு பெருமாளோட கிருபையால ரெண்டு பிள்ளை கிடைச்சுது. ஒருத்தன் பேர் பத்ரா மத்தவன் ரத்னாகர். (B)பத்ராவுக்கு பெருமாள் மேல ரொம்ப பக்தி. தவம் எல்லாம் இருந்தான்…அவரும் அவன் தவத்தை மெச்சி, ராமாவதாரத்துல இவன் பக்திக்காக (B)பத்ராசலத்துல இங்கேயே இருக்கேன்னு இருந்துட்டார். அப்புறம் ரத்னாகர் விடுவனா? அவனும் தவம் எல்லாம் செஞ்சான். பெருமாள் அவனையும் மெச்சி வீர வெங்கட சத்யநாராயாணாவா இங்க வாசம். மலையோட பெயர் அவன் பேர்லயே ரத்னகிரின்னு ஆச்சு"

இந்தக் கோவில் தேர் போல அமைப்புல இருக்கும் தெரியுமா?  நாலு முக்குலயும் சக்கரம் உண்டு. சூரியன் சந்திரன்னு ஐதீகம். அதாவது காலச்சக்கரத்துல பகவான் ஓட்டறார்னு ஐதீகம். 

நாம் கேட்பதை ஆசிர்வதிக்கும் ஸ்ரீ சத்ய நாராயணர் என்பதால் அன்ன(விருப்பங்கள்)வரம் என்றும், அன்னதானம் இங்கு தொடர்ந்து நடைபெறுவதால் அன்னவரம்னும் சொல்வதாக அவர் சொல்லி, "வேண்டிக்கோ" என்றதும் நான் சிரித்துக் கொண்டேன். டொட்டொடெய்ங்க்னு கண்ணை மூடித் திறக்கறதுக்குள்ள கொடுக்கற சினிமா கடவுளா என்ன? "எதுக்குச் சிரிக்கற?" அவரும் சற்று முன் தனக்குக் குழந்தை இல்லை என்பதைச் சொல்லி ஆதங்கப்பட்டது நினைவுக்கு வந்தாலும் நான் அவரைக் கேட்கவில்லை. "உனக்கு வேணா நம்பிக்கை இல்லையா இருக்கலாம்........பாரு நாம பேசிண்டே மெதுவா நடக்கறோம் போல அவன் (என் கணவர்) முன்னாடி ஓடியே போய்ட்டான், மத்தவாளும் அவன் கூடவே போய்ட்டா போல…. அவன் வேகத்துக்கு நம்மால ஈடு கொடுக்க முடியாதுப்பா….நீ எனக்காக இப்படி மெதுவா வரியா?”…என்று பேச்சு திசை திரும்பி என் கையைப் பிடித்துக் கொண்டார். “மலை கீழருந்தே படி ஏறி வந்த காலம் அது…இப்ப பாரு உன் கைய பிடிச்சுண்டு..”. பாவமாக இருந்தது.

கோயில் இரு தளமாக அமைந்திருக்கிறது. தரைத் தளத்தில் ஒரு யந்திரம் (அவர் யந்திரத்தின் பெயர் சொன்னார் முதல் வார்த்தை அது என் மனதில் டக்கென்று பிடிபடவில்லை) வைகுண்ட மஹா நாராயண யந்திரமும், சத்யநாராயண பெருமாளின் தாமரைபாத பீடமும் இருக்கின்றன. யந்திரத்தின் நடுவில் பிள்ளையார், சூரிய நாராயண சுவாமி, பால திருபுரசுந்தரி, மகேஸ்வரர் என்று நான்குபேரும் உள்ளனர்.

நான் பிரமித்துப் பார்த்தேன். முழுவதும் தங்க நிறத்தில் ஜொலித்தது. அந்த இடமே தங்கத்தால், தீபங்களின் ஒளியிலும் மின்சார விளக்கிலும் ஒளிர்ந்தது. கண் கூசியது. மிகப் பெரிய விசாலமான தளம்.

“பாத்தியா இப்பவாவது நம்பறியா? பாரு எப்படி ஜொலிக்கறது. இப்படி பணக்கார கோவிலானதுக்குக் காரணமே இந்த யந்திரம்தான்.  திருப்பதி பெருமாள் வாரி வழங்கறாப்ல இவரும் வாரி வழங்குவர் அதானலதான் இங்க கூட்டம்” 

அங்கு தரிசித்துவிட்டு முதல் தளம் சென்றோம். முன்னால் சென்றவர்கள் அங்கு காத்திருந்தார்கள். முதல் தளத்தில் சத்யநாராயண சுவாமி தன் இடப்புறம் தன் தேவி அனந்த லக்ஷ்மியுடனும், வலப்புறத்தில் அழகான சிவனுடனும் நடுநாயகமாகக் காட்சி தருகிறார். அட! நம்ம பார்த்தசாரதிப் பெருமாள் போல மீசையுடன். வீர என்பதாலோ? தாமரைப் பாதம் கீழ் தளத்தில் என்பதால் அதற்கு மேலான அவரின் திருஉருவக் காட்சி. மிக வித்தியாசமாக இருந்தது. மேல் தளமும் ஜொலித்தது.  

“இங்க பெருமாள், ஹரிஹர ஹிரண்யகர்ப்ப த்ரிமூர்த்தியாத்மகா, அப்படின்னா மும்மூர்த்திகளும் சேந்த வடிவம். இவா மூணுபேரும் சேந்துதானே இந்த லோகம்” சிவனும் பெருமாளும் இருக்கறதுனால எல்லாருமே (சைவ வைணவ)  வருவா" 

எனக்கு என் சுசீந்திரம் நினைவுக்கு வந்தது அங்கும் மும்மூர்த்திகள் உள்ள கோயில்தானே. என் பாட்டியின் நினைவும் வந்தது. 

தரிசனம் முடித்துக் கொண்டு, வெளியில் வந்தோம். மலையில் ராமர், வனதுர்கை, கனகதுர்கை கோயில்கள் இருக்கின்றன ஆனால் நாங்கள் செல்லவில்லை. இக்கோயில் தவிர மலையில் பார்க்க இன்னும் இருக்கின்றன. 

உடைமகளுக்கான சீட்டைக் கொடுத்து எங்கள் உடைமைகளை எடுத்துக் கொண்டு வெளியில் வளாகத்தில் சுற்றிய போது அன்னதான கூடத்தின் அருகில் இப்பெருமாளும் லக்ஷ்மியும். அன்னதானக் கூடத்தில் பிரசாதம் கிடைக்குமா என்று பார்த்தால் அங்கு சமையல்  நடந்து கொண்டிருந்தது, ஆனால் வேறு ஏதோ விநியோகம் நடந்தது. ஆனால் குழுவினரில் சிலர் முன்னே சென்று விட பின் தங்கிய நாங்களும் அப்படியே நடந்துவிட்டோம்.  கீதாவின் விருப்பமான கோயில் சாப்பாடு, பிரசாதம்.  ஹூம் போயே போச் வாய்ப்பு.

அன்னதானக் கூடம் தாண்டி வந்த போது இப்படிப் பெருமாளும் தேவியும் இருப்பதைப் பார்த்ததும் ஒரு க்ளிக்

அன்னவரத்தின் புகழ்பெற்ற பிரசாதமான உடைத்த கோதுமை, பால், வெல்லம், சர்க்கரை, நெய், முந்திரி, ஏலக்காய், திராட்சை எல்லாம் போட்டுச் செய்த பிரசாதம் அத்தனை பிரமாதமாக இருக்கும். வாங்கிச் செல்லலாம் என்று உறவினர் ரொம்ப ஆசைப்பட பார்த்தால் இருந்த இரு Counter களும் மூடியிருந்தன. கோயிலில் விற்பனை 6 மணியிலிருந்து 9 மணி வரைதானாம்.

“மலைக்குக் கீழ படிக்கட்டுப் பக்கத்துல ஒரு Counter உண்டே அங்கயும், ஹைவேல அந்த இன்னொரு கோயில் இருக்கே அங்க Counter லயும் எப்பவும் கிடைக்குமே அங்க போய் வாங்கிக்கலாம். இந்த (B)பங்கி ப்ரசாதம் கெட்டியா இருக்கும் 15 நாளைக்குக் கெடாது” ஆனால் யாருக்கும் அப்படிச் சென்று வாங்க ஆர்வமில்லை. எனக்கும் என்னோடு நடந்த உறவினருக்கும் மட்டும் ஒரே ஆதங்கம். சரி போ கிடச்சது அவ்வளவுதான் சரி போனா போகிறது என்று முகப்புக் கோபுரம் வழியாக வெளியில் வந்தோம்.

வெளியில் வந்ததும் முகப்புக் கோபுரம் அருகிலேயே ஆறும் மலைகளும் பார்த்த பகுதியில் இப்படி ஒரு கிளிக்

ரத்னகிரி மலைத்தொடரும் பம்பா நதியும்

கோயிலின் இப்பக்கம் அழகான ரத்னகிரி மலைத்தொடர். "இதோ ஓடற நதி பம்பா நதி. உங்க ஊர் பம்பையான்னு கேக்கக் கூடாது. அது வேற இது வேற" நான் வியந்து கேட்கும் முன்னரே உறவினர் முந்திக் கொண்டார். “சித்தி, எங்க நதி?”. “இதோ இருக்கு பாரு… இதுதான்….நதி ஓடற தடம் இருக்கு பாரு…உன் கண்ணுக்குத் தெரியலியா”

தூரத்தில் தெரியும் பாலம். இது கோயிலின் பக்கவாட்டில் தூரத்தில்

தூரத்தில் தெரியும் பாலத்தைப் பார்த்தால் பெரிய நதி என்று தெரிகிறது. ஆனால் தண்ணீர் இல்லை. வெயில்காலம் – நாங்கள் சென்றது சித்திரை இல்லையா, அதனால் இப்படி இருக்கிறதோ.

தேங்கியிருந்த நதி?? தண்ணீரில் வெள்ளைக் கொக்குகள்

ஆனால் அழகு! தண்ணீர் நிறைந்திருந்தால் இன்னும் எவ்வளவு அழகா இருந்திருக்கும்! இரு பக்கமும் கரைகளைத் தொட்டுக் கொண்டு!

சில புகைப்படங்கள் எடுத்துக் கொண்டு, கோயில் பேருந்து நிறுத்தத்திற்குச் சென்று தயாராக இருந்த பேருந்தில் ஏறி அன்னவரம் பேருந்து நிலையத்திற்கு வந்து, அங்கிருந்த ஒரு உணவகத்தில் டிஃபன் சாப்பிட்டுவிட்டு விசாகப்பட்டினத்திற்குப் பேருந்தில் ஏறினோம். ரயில் நிலைய நிறுத்தம் உண்டு என்றதும் நல்லதாப் போச்சு என்று அங்கு இறங்க டிக்கெட் எடுத்துக் கொண்டோம். 2.1/2 மணி நேரப் பயணம். ரயில் நிலைய பேருந்து நிறுத்தத்தில் 2 மணியளவில் இறங்கி (ஒரு கிமீ தூரத்தில் உள்ள நாங்கள் தங்கியிருந்த அறை) ஒரு ஆட்டோவில் எங்கள் அறையை அடைந்தோம்.

3.30, 4 மணிக்கு அடுத்த இடத்திற்குச் செல்லலாம் என்று சற்று ஓய்வு எடுத்துக் கொண்டோம். அன்று மாலை சென்ற இடமும், அதற்கு மறுநாள் சென்ற இடமும் எனக்கு மிகவும் பிடித்த இடங்கள். அடுத்தடுத்த பதிவுகளில்…

சென்ற பகுதிகளை வாசித்தவர்கள் கருத்திட்டவர்கள் அனைவருக்கும் மிக்க நன்றி.

 பகுதி 6, பகுதி 5,  பகுதி 4, பகுதி 3, பகுதி 2, பகுதி 1

---கீதா