காப்(ஃபி)பி ஆலாபனை - 1

எங்கள் ப்ளாக், காஃபியின் மணம் மற்றும் சுவையை காலையில் காஃபி... மாலையிலும் காஃபி! என்று சுகமான ஆலாபனை பாடியதிலிருந்தே எனது காஃபி சுவை அரும்புகள், நரம்புகள் ஆலாபனையை மீட்டத் தொடங்கிட, அதன் பின் ஆவியின் அமெரிக்கக் காஃபியின் (அவர் லைட் காஃபிதான் குடிப்பார்!!) சோக கீத ஆலாபனையும் சேர்ந்து கொள்ள இங்கு எனது ஆலாபனைப் பதிவு....

காஃபி!. என் பாட்டி காலை 4.30 மணிக்கு எழுந்தவுடன் வறுத்து வைத்திருக்கும் காஃபி கொட்டைகளை காஃபி மெஷினில் போட்டுத் திரிக்கும் போதே அந்தச் சுகந்தமான மணத்துடன் கூடிய காஃபி ராகத்துடன் தான், சிறு வயது தொட்டே எனது காலைப் பொழுது மலரும். நானும் தினமும் பாட்டியுடன் எழுந்து அரைப்பதற்கு உதவுவேன்! உதவி என்று சொல்லுவதை விட, கமிஷன் என்ற பெயரில்  சற்றுக் கூடுதலாக காஃபி கிடைக்குமே என்பதால்தான் என்று சொல்லலாம். இது அப்பாவின் அம்மா – பாட்டி வீட்டில்.

அந்தப் பழக்கம் வளர்ந்து கல்லூரிக் காலம் வந்த போதும் தொடர்ந்தது. காலை எழுந்தவுடன் காஃபி! பின்பு கனிவு கொடுக்கும் நல்ல காஃபி! மாலையிலும் ஒரு காஃபி! என்று காஃபியை ராகமாய் சுவைப்பவள் நான்.

என் பாட்டி சொல்லுவார், “துரியோதனனுக்குத் தொடையில் உயிர் இருந்ததாம். கீதாவுக்குக் காஃபியில்தான் உயிர் இருக்கு போல” என்று. நான் காஃபி அருந்தும் போதெல்லாம் என் அப்பா தன் தலையில் அடித்துக் கொள்வார். “எப்ப பாரு அம்மைய மாதிரி காப்பி” என்று சொல்லி.

என் அம்மாவும் காஃபி பிரியை. 7 ஆம் வகுப்புலிருந்து கல்லூரி வாழ்க்கை வரை, அம்மாவின் அம்மா – பாட்டி வீட்டில் பெரிய கூட்டுக் குடும்ப வாழ்க்கை. என் பள்ளி, கல்லூரி நாட்களில், நான் முழித்திருந்து படிக்க வேண்டும் என்று ஒரு சாக்குச் சொல்லி, அம்மாவிடம் நைசாய் காஃபி வேண்டும் என்றால், என் அம்மாவும் யாருக்கும் தெரியாமல் ரகசியமாய் காஃபி தருவார், தனக்கும் அந்தச் சாக்கில் கமிஷன் கிடைக்குமே என்றுதான். மறுதினம் பாட்டியின் சிங்கக் குரல் காலையில் 4.30 மணிக்கு எங்களை எழுப்பும்.

“பால் ஏன் இவ்வளவு தண்ணியா இருக்கு? யாரு ராத்திரி திரிசமன் பண்ணினது? உண்மைய சொல்லைலனா இன்னிக்கு யாருக்கும் காஃபி கிடையாது” ஹிஹிஹி. வேறு ஒன்றுமில்லை இரவு காஃபிக்குப் பால் எடுத்ததும் பாலில் கொஞ்சம்?? தண்ணீர் கலந்து வைப்பது...

“பால்கார சுப்பம்மை கள்ளி. எம்புட்டுத் தண்ணியா பால் தந்துருக்கா பாரும்மா. இன்னிக்கு வாங்கப் போகும் போது சுப்பம்மைக்கு நல்ல டோஸ் கொடுக்கறேன்.” – எங்கப்பன் குதுருக்குள்ள இல்லை என்பது போல் என் அம்மா.

“வாடி என் பொண்ணே. சுப்பம்மைக்கு "காஃபி டோஸா"? மாட்டிண்டியா!! சுப்பம்மை கள்ளியா? இங்க வீட்டுலயே ரெண்டு கள்ளிகள் இருக்கேளே.  எனக்குத் தெரியாதா என்ன? ஒங்க திரிசமன். இன்னிக்கு ஒங்க ரெண்டு பேருக்கும் காஃபி கிடையாது” என்று டின் கட்டிவிடுவார்கள்.

பாவம் அம்மா இப்போது மேலே இருந்து நான் காஃபி அருந்தும் போது ஏக்கத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருப்பாராய் இருக்கலாம். “அம்மா! “சியர்ஸ்” நான் காஃபி குடித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.” இப்படித்தான் தினமும்.

கல்லூரிக் காலத்தில் 1985ல் தோழிகளுடன் கன்னியாகுமரிக்குச் சென்றிருந்த போது அங்கு 3 இளம் ஜாப்பானியப் பெண்களைச் சந்திக்க நேர்ந்தது. மொழிப் பிரச்சனையால் தோழிகள் தயங்க, எனக்கு இப்படிச் சந்திப்பவர்களுடன் அளவளாவுவதில் மிகவும் ஆர்வம் உண்டு என்பதால், அவர்கள் கேட்ட கேள்விகளுக்கும், கன்னியாகுமரியைப் பற்றியும் எங்கள் ஊர் பிரதாபங்களையும் ஆங்கிலத்தில் அளந்துவிட்டேன்.

நாங்கள் கொண்டு சென்றிருந்த புளியோதரை, வெஜிடபிள் பிரியாணி, தயிர்சாதம் எல்லாம் அவர்களுக்கும் கொடுத்தோம். வெரி டேஸ்டி என்று சொல்லி குறிப்புகள் கேட்டுக் கொண்டே சாப்பிட்டார்கள். அவர்கள் ஊர் பற்றியும் சொன்னார்கள். அவர்கள் மூவரும் இன்டெர்நாஷனல் டூரைசம், கல்சர் அண்ட் ரிலேஷன்ஷிப் படிப்பதாகவும் அதன் ஒரு பகுதியாக இந்த ஸ்ட்டி டூர் வந்திருப்பதாகவும் சொன்னார்கள். கொடுத்து வைத்தவர்கள். அவர்களும் நட்பு முறையில் எங்களையும் அவர்கள் தங்கியிருந்த அறைக்கு அழைத்துச் சென்றனர்.

“கோஹி/காஃபி”? என்றதும். (அவர்கள் கோஹி என்பதில் ஒரு சி/ஷி மறைமுகமாய் ஒலிப்பது போல் இருந்தது)

“ஓ காஃபி??!! யெஸ்...ப்ளீஸ்” என்றேன்.

அவசரப்பட்டுவிட்டோமோ?! ஜப்பானியர்கள் டீ தானே அருந்துவார்கள். இவர்கள் காஃபி என்கின்றார்களே! அதெப்படி தங்கும் விடுதி அறையில் அடுப்பு எதுவும் இல்லாமல் காஃபி போட முடியும் என்றும் அவர்கள் எப்படிக் காஃபி போடப் போகின்றார்கள், அவர்கள் ஊர் காஃபி எப்படி இருக்கும் என்று சுவைக்கும் ஆர்வத்திலும் நான் சுற்றும் முற்றும் பார்த்திருக்க.

“அலவலாதி” என்று என்னை என் தோழிகள் செல்லமாகத் திட்டினார்கள். அவர்கள் எல்லோருமே “சாயா” கட்சி. ஹும் அவர்களுக்குத் தெரியுமா காஃபி வாசனை?!

அப்பெண்கள் நல்ல சுவையான காஃபி வழங்கினார்கள்.

“அட! இந்த மெத்தட் கூட நல்லாருக்கே” என்று நினைத்துக் கொண்டேன்.

சரி, அந்த மெத்தட் என்னவாக இருந்திருக்கும் என்று யோசித்துக் கொண்டே காபி ராகத்தில் சினிமா பாடல்கள் பல அமைந்திருந்தாலும் இதோ இங்கே இரு வெவ்வேறு மன நிலையில் (மூட்) அமைந்திருக்கும் காபி ராகப் பாடல்களைக் கேட்டுக் கொண்டே நான் காஃபியைச் சுவைப்பது போல் நீங்களும் என்னுடன் சுவைத்து விட்டு எனது அடுத்த ஆலாபனைக்கு வாருங்கள்! அதுவரை....

A coffee break with Cheers!!! ஆலாபனை தொடரும்...

இது எங்கள் ப்ளாகின் துள்ளல் காஃபி ராகம்...

இது ஆவியின் அமெரிக்கக் காஃபி சோக ராகம் - ஹிஹிஹி

--கீதா

படம் - கூகுள். காணொளிகள் - நன்றி யூட்யூப்

(சகோ மனசு குமாரின் தளத்தில் பதிவு சோக்கா எழுதுங்க... சொக்கா பரிசை வெல்லுங்க...சிறுகதைப் போட்டி. இச்சுட்டியைச் சொடுக்குங்கள். 

இதையும் சொடுக்கலாம்.http://vettibloggerstories.blogspot.in/2016/04/VETTIBLOGGER-SHORT-STORIES-COMPITITION-2016.html)