பதிவர் குடும்பத்தில் மீண்டும் ஒரு இழப்பு

கவிஞர் வைகறை! 

நிழற்படம் : நன்றி மலர்த்தரு மது/கஸ்தூரி

உதிர்ந்து கிடக்கும் சாம்பல்

 உன் மகிழ்வுந்தின் கண்ணாடிகள்

ஏற்றப்பட்ட போதுதான் மறைக்கப்பட்டன

உறவுகள் பலரது முகங்கள்.

குளுகுளு அறையில்

நீ வாங்கிக் குடிக்கும்

குளிர்பானங்களின் அடியே

செத்துக் கிடக்கிறான் இளநீர் வியாபாரி.

'வாட்ஸ் அப்' செய்தியை அறிவிக்கும்

ஒற்றை 'பீப்' ஒலியில்

காதுகளை விட்டு

அப்புறப்படுத்தப் படுகின்றன

அருகிருப்போரின் அழைப்புகள்.

அத்தை, சித்தி, பெரியம்மா

மாமா, சித்தப்பா, பெரியம்மா உறவுகளை

வசதியாய் புதைத்து விட்டோம்

ஆண்ட்டி, அங்கிள்களுக்குள்.

மதிற்சுவர் எழுப்பிய

செங்கல் தீவுக்குள் வாழ்பவனே!

வங்கிப் புத்தகப் பக்கங்களிலும்;

கணினி மேசைகளுக்கடியிலும்;

கைபேசித் தொடுதிரைகளுக்குள்ளும்

உதிர்ந்து கிடக்கிறதுன் சாம்பல்.

அதையொரு கலசத்தில் சேகரித்து

நீயே கரைத்துக் கொள்

ஏதாவதொரு ஆற்றில்.

ஆயிரம் வேலையிருக்கக் கூடும்

அப்போது உன் மகனுக்கும்!

புதுக்கோட்டைப் பதிவர் விழாவின் புதுக்கவிதைப் போட்டியின் நடுவராக நாங்கள் இருந்த போதுதான் கவிஞர் வைகறையை,  உதிரும் சாம்பல்கள் எனும் அவரதுக் கவிதை மூலம் அறிமுகம்.  பெயர் அறியாமலேயே நாங்கள் தெரிவு செய்த முதல் 10 கவிதைகளுள் இடம் பெற்று பின்னர், முதல் 5 ற்குள் இடம் பெற்றார். இறுதியில் வெற்றியும் பெற்றார். ஆனால் இன்று மரணம் அவரை வெற்றி கொண்டு, கவிதையின் தலைப்பாகிப் போனார் இந்த இளம்வயதுக் கவிஞர்.

புதுக்கோட்டைப் பதிவர் விழா! பதிவர்களின் புத்தகங்கள் விற்பனையிடத்தில் கவிஞர் வைகறை! அதுதான் நாங்கள் முதன் முதலாக நேரில் சந்தித்த தருணம். தன்னை அறிமுகப் படுத்திக் கொண்டார். சிறு குழந்தை போல் விளையாட்டுத்தனமான பேச்சு. சிரிப்பு. மிக மிக மென்மையான பேச்சு. 

நாங்கள் விற்கப்படாத விசுவின் புத்தகங்களில், ஓரிரு புத்தகங்களை பதிவர் சகோ மைதிலியிடம் கொடுத்துவிடச் சொல்லி மீதம் இருந்த புத்தகங்களை நாங்கள் எடுத்து வைத்துக் கொண்ட போது  எங்களிடம் விளையாட்டாய் பேசிக் கொண்டே, எங்களில் கீதாவைக் கலாய்த்துக் கொண்டே, விசுவின் ஒரு புத்தகத்தை எடுத்து எங்கள் கையேழுத்தை அதில் பதியச் சொன்னார். எங்களுக்கு வியப்பு. நாங்களல்ல இதன் ஆசிரியர், இதன் ஆசிரியர் விசுஆசெம் அமெரிக்கவாசம் என்று சொன்ன போதும்,

“உங்கள் அன்பளிப்பாக இருக்கட்டுமே! அன்புடன் உங்கள் கையெழுத்தைப் போட்டுக் கொடுங்கள், ப்ளீஸ்” என்று அன்புடன் மீண்டும் மீண்டும் கேட்கவும், மிகவும் கூச்சப்பட்டுக் கொண்டே நாங்கள் இருவரும் கையெழுத்திட்டு அந்தப் புத்தகத்தைக் கொடுத்த போது அவரது மகிழ்வைப் பார்க்க வேண்டுமே! இப்போதும் அந்த முகம் கண்களிலும் மனதிலும். பளிச்சிடுகின்றது. 

சமீபத்தில் புத்தகமும் வெளியிட்டார்.

சென்றவாரம் கூட வீதி இலக்கியக் கூட்டத்தை நடத்தியுள்ளார். அதை புதுக்கோட்டை சகோ கீதா அவர்களும் தனது தளத்தில் பகிர்ந்திருந்தார்.
மலர்த்தரு மதுவின் பதிவைப் பார்த்ததும் நம்ப முடியவில்லை. எப்படி? ஏன்? என்ற கேள்விகள் மனதில். மைதிலி சகோவிடம் பேசினோம். வைகறைக்கு லிவர் இன்ஃபெக்ஷன் இருந்தது என்றும், கொஞ்சம் கஷ்டப்பட்டார் என்றும் சொன்னார். சற்று உதாசீனப்படுத்திவிட்டாரோ?

திருநெல்வேலிக்காரரான வைகறை, பணி நிமித்தம் சென்ற இரு வருடங்களாக பதுக்கோட்டை வாசம். (பதிவர் மைதிலியிடமிருந்து அறிந்தோம்) திருநெல்வேலிக்காரர் புதுக்கோட்டைக்கு வந்து எல்லோர் மனதிலும் ஆழமாகப் பதிந்து, தனது இறுதி முச்சைப் புதுக்கோட்டையிலும் பதிந்திருக்கிறார். புதுக்கோட்டை மண்ணின் காற்றில் கலந்தும் இருப்பார்.

வாழ்க்கை புதிரானது, விளையாடுகிறது என்று சொல்லுவோம். ஆனால் இப்படியா புதிராய் விளையாட வேண்டும்? 4 வயதுக் குழந்தை, இளம் மனைவி ஜோஸ்ஃபின், இந்த இழப்பை ஈடு செய்யவும், அவர்களுக்கு இதனைத் தாங்கும் திடமும் கிடைத்திடவும் வேண்டுவோம். வேறு என்ன சொல்ல என்று தெரியவில்லை. மனம் கனக்கிறது. வைகறையின் ஆன்மா சாந்தியடைய பிரார்த்திப்போம். ஆழ்ந்த இரங்கல்கள்.

சாவிலிருந்து - 20 நாட்களுக்கு முன் எழுதிய கவிதை..

ஒரு தூக்குக் கயிறென
தேங்காய்ச் சில்லு தொங்கிக் கொண்டிருக்கும்
மரணத்தின் கூண்டிற்குள்
இரவெல்லாம் அல்லாடிக் கொண்டிருந்த
எலியொன்று
இப்போது திறந்து விடப்படுகிறது
ஒரு கயிற்று சாக்கிற்குள்.
உயிரைக் கையில் பிடித்தபடி
ஓடுகிறது எலி
சாவிலிருந்து
சாவுக்குள்!

-வைகறை 

எழுதிக் கொண்டிருப்பது கவிஞர் வைகறை 

சாவிலிருந்து சாவுக்குள்!  இதோ அவரும் அந்தச் சாவுக்குள். மரணத்தின் கூண்டிற்குள்! 

ஆழ்ந்த இரங்கல்களுடன்...