சமையலறை ஊழலும், புரியாத பெயரும், மோடியும்

ஒரு மாதம் முன், எனது கணவரின் தம்பி மகள் அவள் படிக்கும் நடனத்தில் முதுகலைப் பட்டப்படிப்பின் ஒரு பகுதியாக, ஆய்வு ஒன்றிற்காக எங்கள் வீட்டிற்கு வந்திருந்தாள்.

எங்கள் குடும்ப வீட்டில் ஒரு சிறு விருந்து ஒன்று ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. எங்கள் குடும்ப உறுப்பினர்கள் மற்றும் நண்பர்கள் குடும்பத்துடனான விருந்து அது. இதில் சில வயதானவர்களும் இருந்ததால் வட இந்திய உணவு வகைகளுடன் தென்னிந்திய உணவு வகைகளும் செய்திருந்தேன். குழுவில் மற்றொருவரும் சப்பாத்தி கொண்டு வந்துவிட்டதால் சப்பாத்தியும், அதற்குத் தொட்டுக் கொள்ளச் செய்தவையும் மீந்து விட்டது. அன்று இரவும், மறு நாளும் ஏதோ நாள், கிழமை, திதி அது இது என்று சொல்லி யாரும் பகிர்ந்து எடுத்துச் செல்லவில்லை. என்னைப் போன்றவர்கள் “நீங்க ஏதாச்சும் செய்வீங்க” என்று சொல்லி, இந்தச் சமாச்சாரங்கள் எதுவும் பார்க்காத, பின்பற்றாத என் தலையில் கட்டப்பட்டது!

20 சப்பாத்தியை வைத்துக் கொண்டு என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் முழித்துக் கொண்டிருந்தேன். சப்பாத்திகள் என்னைப் பார்த்து, நீதான் ஏதேதோ உரு மாற்றிப் பெயர் வைத்து காமா சோமானு என்னவோ செய்வியே அப்படி உனக்கு ஒரு சவால் என்று என்னை ஏளனமாகப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தன.

“ஓ பெரிம்மா…ப்ளீஸ் இப்போ சப்பாத்தி வேணாம் பெரிம்மா”

“அடப்பாவி நானும் அப்பாவும் மட்டுமே இத்தனையும் வைத்துக் கொண்டு என்ன செய்வது? அதுவும் நாங்க ரெண்டு பேரும் ச்ச்ச்ச்ச்சோ ச்வீட்”

ஊழல்களின் செல்ல நோட்டுகளான 500ம், 1000மும் செல்லா நோட்டுகளாகியிருக்கும் நேரத்தில்....

ஹும், மோடி இப்படியான செல்லா சப்பாத்திகளுக்கும், உணவுவகைகளுக்கும் அபராதம் ஏதும் விதித்துவிடுவாரோ? உணவு வங்கி என்று ஆரம்பிப்பாரோ? யார் வீட்டிலேனும் உணவு மீந்தால், க்ளீன் இந்தியா அதனால் அதைத் தெருவில் எறியக் கூடாது. குளிர்சாதனப்பெட்டியில் பதுக்கக் கூடாது! தனியொருவனுக்கு உணவில்லையேல் ஜகத்தினை அழித்திடுவோம், நமக்கு எதிரியான பாக்கிஸ்தானிலேயே ஒன் டிஷ் லா போட்டான். நாம் மட்டும் சளைத்தவர்களா என்ன? அதனால் அதிகமாக மீறும் உணவினை அழகாக பேக் செய்து, காலாவதியாகும் தேதி எழுதி, உடனே உணவு வங்கியில் கொண்டு சேர்க்கவும் என்று திடீரென்று ஓர் ஆணை இட்டால்? சென்னை முழுவதும் பெரிய வரிசை நிற்குமே! என்று அமாவாசைக்கும் அப்துல்காதருக்கும் முடிச்சுப் போட விபரீதமான எண்ணங்கள் தோன்றியது.

மகனிடம் பேசினேன். உடனே அவன் பேசாம மோடிகிட்ட, மருந்துக்கெல்லாம் காலாவதியாகும் தேதி கொடுக்கறா மாதிரி நோட்டுலயும் காலாவதி தேதி அடிக்கச் சொல்லிடு, நீயும் சப்பாத்தில காலாவதி தேதி போட்டு தப்பிச்சுருலாம்….அதுவும் சப்பாத்திய நீ பதுக்கினா மோடி என்ன வந்து பார்த்துட்டா இருக்கப் போறாரு” என்று என்னைக் கலாய்த்தான்.

டேய் என்னடா இந்தச் சப்பாத்திய என்ன பண்ணுறதுனு ஐடியா கொடுனா இப்படி ஏடாகூடமா சொல்ற..ஏதாவது ஐடியா கொடுடா

ம்மா அந்த 2000 ரூபாய் நோட்டைக் கொஞ்சம் பாரு……நல்லா பாருமா…”

அட பரவாயில்லையே..…முன்னாடில்லாம் மில்க்மெய்ட் டின்னோட ஒரு பேப்பர் வித வித ரெசிப்பியோட வரும். நான் கூட ரெசிப்பி பார்த்துதான் வாங்குவேன். அது மாதிரி….நோட்டுல ஏதாவது ரெசிப்பி வந்துருக்கோ லென்ஸ் வைச்சுப் பார்க்கணுமோ?!

“ஐயோ அம்மா 500, 1000 ஒழிச்சுட்டு, ரெண்டையும் கலக்கி 2000 ஆக்கிருக்கார்ல புதுசா அதச் சொன்னேன்….…….ம்மா…ம்மா வெயிட்….2000…நோட்டுல ரெசிப்பியா நல்ல ஐடியா……நல்ல டிமான்ட் இருக்குமே.. போணியாகுமே..….”

“என்னடா நீ... அது ஜனகராஜ் ஸ்டைல்டா…எல்லா ஸ்னாக்ஸ்லயும் 100 கிராம் போட்டு நல்லா கலக்கி அதுல 100 கிராம் கேப்பாரு..காலாவதியானது! ஹும் அதே மாதிரி சமையல்ல மீந்தத செஞ்சா.. ஏண்டா அது அரதப் பழசு எரிச்சகறிடா…”

“போம்மா எது சொன்னாலும் ஒரு பேரைச் சொல்லிடற.. ஆள விடு…”

முதலில் முந்தைய தினம் கலந்து கொண்ட உறவினரில் என்னைப் போன்று ஜாலியாக, எந்த மீன மேஷமும் பார்க்காமல் ருசித்துச் சாப்பிடுபவர்களுக்கு அழைப்பு விடுத்தேன்.

‘ஹேய் புதுசா ஒன்னு ட்ரை பண்ணறேன்… ஸோ வந்துருங்கப்பா.”

சோதனை எலிகள்?…..ம்ம்ம் அப்படியும் வைத்துக் கொள்ளலாம்!

எப்போதுமே இப்படித்தான். நான் புதிதாக ஏதேனும் செய்வதாக இருந்தால் இவர்களுக்குக் கண்டிப்பாக அழைப்பு உண்டு.

குளிர்சாதனப் பெட்டியைத் திறந்தேன். ‘குளிர் தாங்கல….குளிரிலிருந்து எப்போது எங்களை வெளியில் எடுப்பாய்’ என்று என்னை ஏக்கத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தன சன்னா மசாலா, கோஃப்தா, வெந்த வேர்க்கடலை காய் சாலட், கொத்தமல்லி புதினா சட்னி.

எல்லாவற்றையும் வெளியில் எடுத்தேன். என்னவோ செய்தேன். அது ஊழல் ரகசியம்! வெளியில் சொல்ல முடியுமா? மோடியிடம் நீங்கள் போட்டுக் கொடுத்துவிடுவீர்கள்!

உருவை மாற்றிய பிறகு, அதற்கும் மேலே உரு தெரியாத அளவிற்குப் பச்சைப் போர்வை போல் கொத்தமல்லி தூவினேன். கோ க்ரீன்!! ஆங்காங்கே பொடியான வெங்காயம் தூவினேன். மேலே ஆங்காங்கே ஒரு ஸ்பூன் கெட்டித் தயிர் விட்டேன். வெள்ளைத் தயிரை அப்படியே வைத்தால் அழகாய் இருக்குமோ? அதனால், தயிரின் மேல் தக்காளி சாசை ஒரு பொட்டு போல் வைத்து, நடுவில் ஒரு சப்பாத்தியை கோன் போல சுருட்டி நுனி பாகத்தை நடுவில் செருகி, வைக்க அது அதிசயமாய் நிற்க, அதன் மேல் பாகத்தில் பூ சாடி போல் இருந்த வாயில் கொத்துமல்லித் தழைகளைக் காம்புடன் நிற்க வைத்து…அலங்காரமாக வைத்தேன்.

எப்போதுமே புதிதாய் ஒன்று செய்ததும் அதற்குப் புரியாத மொழியில், புரியாத வகையில் ஒரு பெயர் சூட்டும் நிகழ்வை மனதில் நடத்துவது போல் அன்றும் அவர்கள் வரும் முன் மனதிற்குள் நிகழ்த்தினேன்! சூட்டினேன்!

இந்த மீந்ததற்கு மாறுவேடம் இட்டு இப்படி அலங்காரமாக்கி, புரியாத பெயர் வைத்து சேல் போட முயன்றேன். அப்படியேனும் போணியாகுமா என்ற நப்பாசைதான்!

ஒவ்வொருவராக வந்து எட்டிப் பார்த்தார்கள்.

“ஹும் என்னத்தெல்லாமோ கலந்து காமா சோமானு வைச்சுருக்கா” இது என் அப்பா…

“வாவ்! அண்ணி கலக்கிட்டீங்க போங்க. என்னென்னவோ கலர் கலரா இருக்கே ஸ்பீக்கர் ஷேப்பை பூச்சாடியாக்கி….ம்ம்ம்”

“ஓ! பெரிம்மா யு ரியலி ராக்! ஒல்ட் வைன் இன் ந்யூ பாட்டில்! ஆம் ஐ ரைட்” என்று சில கிளிக்ஸ் எடுக்க முயன்றாள்.

ஐயோ ரகசியம் வெளியாகிடுச்சே! “ஹேய் உன் ஃபேஸ்புக்ல எல்லாம் போட்டுறாத”

“ஓ! அண்ணி அப்ப நேத்து மீந்ததா…..” என்று அவர்கள் முகங்கள் அஷ்ட கோணலாக...

“ஹேய் அப்படில்லாம் இல்லப்பா…….”

பெண்ணின் நண்பன் வந்தான்.  நேரே வந்து இதன் அழகில் மயங்கி(??!!!) ஒரு ஸ்பூன் எடுத்து வாயில் போட்டான்! ரியலிட்டி ஷோவில் முடிவுகளை வெளியிடத் தாமதிக்கும் அந்தக் கடைசி தருணங்களில் பின்னணியில் ஒரு இசை ஒலிக்குமே, பார்வையாளர்கள் ஒருவித டென்ஷனில் முகத்தை வைத்துக் கொள்வார்களே, அப்படி நானும், என் முகத்தைக் கைகளால் மூடிக் கொண்டு காதுகளை தீட்டிக் கொண்டு……

அவன் வாயில் ஸ்லோ மோஷனில் போட்டு, ஸ்லோ மோஷனில் மெல்ல….வந்தன வார்த்தைகள், “வாவ் ஆண்டி ஆசெம்! கலக்கிட்டீங்க போங்க”

“ஹே’…..

மெய்யாலுமே “கலக்கல்”தாம்பா!!! என்று மனதிற்குள் சொல்லிக் கொண்டேன்! சரி அதன் திருப்பெயரைச் சொல்லவே இல்லையே…….“லெங்லுஓ ஷிப்பின் சாட்” (கில்லர்ஜி, அபயா அருணா சுப்!).

---கீதா