கண்கள் இருந்தும் குருடர்களாய் வாழ்வோர் காணாததைக், காணும் கண் பார்வை இழந்தவர்கள்

      “எவ்வளவு அழகாக நீங்கள் எனக்காக எல்லாவற்றையும் பார்த்தீர்கள்?.  இதற்கு உரிய விதத்தில் நன்றி சொல்ல என்னால் ஒரு போதும் இயலாது”. 

      ஒருவருக்காக வேறொருவர் பார்ப்பதா...!? குழப்பமாக இருக்கிறதா? முதலாண்டு உயர் நிலைப் பள்ளியில் கடந்த வருடம் வரை கற்பிக்கப்பட்ட ஆங்கிலப் புத்தகத்தில் டேவிட் லாம்போனின் “LIFTING THE VEIL”, எனும் அருமையான கதையில் வரும் ஒரு கண்பார்வை இல்லாதவர், தாய்லாந்தில் சுற்றுலா சென்ற இடத்தில் (!?), சுற்றும் நிகழும் காட்சிகளை அவருக்கு விளக்கிச் சொன்ன ஒரு நண்பரிடம், இருவரும் பிரியும் நேரத்தில் சொன்ன வார்த்தைகள் தான் இது.

நம் கதாநாயகன் கிழக்காசிய நாடுகளில் உள்ள ஒரு நிறுவனத்தில் பம்பரமாகச் சுற்றி வேலை செய்பவர். ஒரு மாலை நேரத்தில் அவரது நிறுவன உரிமையாளர், மறுநாள், அவர் நிறுவனத்திற்கு மிகவும் உதவியாய் இருக்கும் ஒரு சீனாக்காரருடன், தாய்லாந்தில் ஒரு நாள் சுற்றுலா செல்ல வேண்டும் என்று சொன்னதும், வேறு வழியின்றிச் செல்ல ஒத்துக் கொண்டார். அவர் சுற்றுலாவுக்கு மகிழ்ச்சியுடன் போக முடியாததற்கு இரண்டு முக்கியமான காரணங்கள் உண்டு.  ஒன்று, அவர் செய்ய வேண்டிய வேலைகளை, அவர்தான் சுற்றுலா முடித்து வந்துச் செய்ய வேண்டும்.  இரண்டாவதாக, அவர் சீனா நண்பருடன் சுற்றுலா போகும் இடம், இது போல் பல முறை, பலருடன் நிறுவனத்திற்காகப் போன இடம். மனமில்லாமல், மறுநாள், சிரித்தபடி சீனா நண்பருடன் தாய்லாந்தில் பல இடங்களிலும் சுற்றினார்.

அது ஒரு பேக்கேஜ் டூர் ஆனதால், பிற்பகலில் அக்குழுவில் உள்ளோர் ஒரு பேருந்தில் ஏறி ஒரு விடுதிக்குப் புறப்பட்டனர்.  சீனா நண்பருக்கு வேறு சில நண்பர்கள் கிடைத்ததால், அவர் அவர்களுடன் அமர, தனியே அமர்ந்த நாயகன், முன் இருக்கையில் அமர்ந்திருந்த ஒருவருடன், பேசத் தொடங்கினார். இடையே எப்போதோ அவரது கையிலிருந்த, கண்பார்வை இழந்தவர்கள் வைத்திருக்கும் ஊன்றுகோலைப் பார்த்த பின் தான் தன்னுடன் பேசிக் கொண்டிருப்பவர் கண்பார்வை இழந்தவர் என்பதைத் தெரிந்து கொண்டார். 

படத்தில் உள்ளவருக்கும் கட்டுரையில் சொல்லப்படும் மனிதருக்கும் சம்பந்தம் இல்லை. அர்த்தம் மட்டுமே.

பெல்ஜியத்தைச் சேர்ந்த 60 வயதான அவருக்கு, அவரது 17 ஆம் வயதில் ஏற்பட்ட ஒரு விபத்தால் கண்பார்வை இழக்க நேரிட்டதாம். இருப்பினும் அவர், அவரது மற்ற நான்கு புலன்களின் உதவியுடன் உலகெங்கும் சுற்றுலாப் பயணம் மேற்கொள்வதுண்டாம். அவர்கள் இப்படிப் பேசிக்கொண்டே விடுதியை வந்தடைந்தனர். இறங்கும் போது அவர் நம் நாயகனிடம், தன்னுடன் அமர்ந்து உணவருந்த வேண்டும் என்றும், தனக்காகச் சுற்றிலும் உள்ளவற்றை விளக்கிக் கூறவேண்டும் என்றும் வேண்டிக் கொண்டதும், நம் நாயகனும் சம்மதித்து விட்டார்.  அவருடன் வந்த சீனா நண்பர் அவருக்குக் கிடைத்த புதிய நண்பர்களுடன் அமர்ந்ததால், இவ்விருவரும் அங்கிருந்த ஒரு மேடைக்கு அருகே அமர்ந்தனர்.  உணவுகள் பரிமாறப்பட்டன. கண்பார்வை இழந்தவர், உணவருந்திக் கொண்டே சுற்றிலும் அமர்ந்திருப்பவர்களைப் பற்றிக் கேட்க, நாயகன் ஒவ்வொருவரையும் உன்னிப்பாகக் கவனித்துச் சொல்லத் தொடங்கினார். 

அப்போதுதான் அவரும் கவனிக்கிறார், உலகின் பல நாட்டவர்கள், பல வயதினர்கள், பலவிதமான உடையணிந்து அமர்ந்திருக்கிறார்கள் என்பதை. இடையே மேடையிலிருந்து இசைக்கலைஞர்கள் இன்னிசை வழங்கத் தொடங்கியதும், அவர்கள் கையிலிருந்த ஒவ்வொரு இசைக் கருவியையும் விவரிக்கும் போது நம் நாயகன் உண்மையிலேயே வியந்து போனார்.  பலமுறை அங்கு வந்திருந்த அவர், இதற்கு முன், ஒரு போதும் அவர்களையோ, இசைக் கலைஞர்களையோ, இசைக் கருவிகளையோ கவனித்ததே இல்லை! அதன் பின், சில இளம் பெண்களின் நடன நிகழ்ச்சி நடந்தது. பார்வை அற்றவர் கேட்காமலேயே மிகச் சிறப்பாக நடனமாடுவோரின் உடை, அணிகலன்கள் மற்றும் நடனத்தைப் பற்றி மிக அருமையாக விவரித்தார் நம் நாயகன். நடனப் பெண்களின் கைகளில் பொருத்தப்பட்டிருந்த நீளமான தங்க நிறமுள்ள செயற்கை நகத்தைப் பற்றி கேட்ட பார்வை இழந்தவர்,

“எனக்கு அவற்றைத் தொட்டுப் பார்க்க வேண்டும் போல் இருக்கிறது. முடியுமா?” என்றதும், நம் நாயகன் மேடையின் பின்புறம் சென்று நடன இயக்குனரைக் கண்டு அனுமதி பெற்று, பார்வை இழந்தவரை அங்கு அழைத்துச் சென்று அதைத் தொட்டு உணர வைத்தார்.  நிகழ்ச்சிக்குப் பின் எல்லோரும் பிரிய வேண்டிய நேரத்தில் நம் பார்வை இல்லாத நண்பர், நம் நாயகனிடம் சொன்ன வார்த்தைகள்தான் அது.

“எவ்வளவு அழகாக நீங்கள் எனக்காக எல்லாவற்றையும் பார்த்தீர்கள்?.  இதற்கு உரிய விதத்தில் நன்றி சொல்ல என்னால் ஒரு போதும் இயலாது”. உடனே நம் நாயகன்,

 “இத்தனை நாள் கண்கள் இருந்தும் இவற்றை எல்லாம் காணாதிருந்த என் கண்களை மூடியிருந்த திரையை அகற்றி, நீங்கள் தான் என்னை அதையெல்லாம் காண உதவினீர்கள்.  எனவே, நான் தான் உங்களுக்கு நன்றி சொல்ல வேண்டும்”.  என்று கூறி விடை பெற்றார். 

      இது போல் கடந்த வாரம், நியூசிலாந்தில் உள்ள ஓக்லாண்டைச் சேர்ந்த பார்வை இழந்தவர்களான பீட்முரே என்பவரும், அவரது மனைவி கேரன்ப்ளீமரும் பாலக்காடு வந்திருந்தார்கள்.  ஷொர்னூரின் அருகே உள்ள கலாமண்டலத்தைக் கண்ட (?!) பின் கொச்சி, ஆலப்புழா, திருவனந்தபுரம், கன்யாகுமரி, போன்ற இடங்களையும் கண்டு(?!) டெல்லிக்குப் போகிறார்களாம். வாசித்துக் கேட்ட இந்தியாவைக் காண, நம் பெல்ஜியம் நண்பர் தாய்லாந்து போனது போல், இங்கு வந்தவர்கள் இவர்கள்.

ஜோத்பூர் மசாலா மார்க்கெட்

இவர்களுக்கு வட நாட்டிலுள்ள ஜோத்பூர் என்றால் சாலைகளின் இருபுறமும் மசாலாப் பொடிகள் நிறைத்து வைக்கப்பட்டிருக்கும் இடமாம். அங்குள்ள ஸ்பைசஸ்/மசாலா விற்கும் மார்க்கெட்டில் ஏறத்தாழ இருநூறு விதமான மணங்களை நுகர்ந்து அனுபவித்திருக்கின்றார்கள். காசியில், நெய்யின் மணத்தை நுகர்ந்ததால், காசி என்றால் நெய் மணம் தான் நினைவுக்கு வருமாம். அது போல் கோயில்களில் இருந்து வரும் வித்தியாசமானச் சத்தங்களும் நினைவுக்கு வருமாம். பாலக்காடு வந்த அவர்கள் பலாப்பழத்தின் மணத்தை நுகர்ந்து சென்றிருக்கின்றார்கள். ஊட்டியின் குளிரை உணர்ந்து ஊட்டியை நினைவுக்குள் பூட்டி வைத்திருக்கின்றார்கள்.

கண்பார்வை இல்லாத எங்களுக்கு, “ஒவ்வொரு இடமும், நகரமும், நாடும் ஒவ்வொரு அற்புதங்களைப் பதுக்கி வைத்திருக்கின்றது. அதை நாங்கள் அங்கு சென்று எங்களது நான்கு புலன்களால் உணர்ந்து மகிழ்கின்றோம்” எனும் போது, இறைவனிடம் அவர்களுக்கு ஆயுள், ஆரோக்கியம், தேவையான பணம் மற்றும் அவர்களுக்கு உதவிக்கரங்கள் நீட்ட நல்ல மனிதர்களையும் கொடுக்க, வேண்டிக் கொள்ளத் தோன்றுகின்றது. வேண்டிக் கொள்வோம். கூடவே, கண்களின் இன்றியமையாமையையும் உணர்ந்து, எல்லாவற்றையும் கண்குளிரப் பார்த்து, மனதில் நிறைத்துக், கண்கள் இருந்தும் குருடராய் வாழாமல், அகக்கண்ணையும் திறந்து வாழ வேண்டும் என உறுதி எடுத்துக் கொள்வோம்.

படங்கள் : கூகுள்

**********************************************************************************************************************

பின் குறிப்பு : நண்பர்களுக்கு : நம் பதிவர் நண்பர் கோவை ஆவி அவர்கள் 

அறிவித்திருக்கும்  

"ஆவி டாக்கீஸ்" - வெள்ளைத்தாள் டூ வெள்ளித்திரை..!

குறும்பட- சிறுகதை போட்டி 

விருப்பம் உள்ளவர்கள் கலந்து கொள்ளலாம்.  அதைப் பற்றிய விவரங்களைத் தெரிந்து கொள்ள http://www.kovaiaavee.com/2014/10/blog-post_30.html  ஐ க்ளிக் செய்யவும். விரையுங்கள்!  இறுதித் தேதி நெருங்குகின்றது. நன்றி! 

************************************************************************************************************************

இந்தக் காணொளியைக் காணுங்களேன்! நாங்கள், யானைகள் மனிதர்களைக் கொன்றதைப் பற்றிய பதிவுகள் எழுதி இருந்தோம். யானைகளின் மீது தவறே இல்லைதான்! சரி, சிறிய ஆடுகள் மனிதரை யானையிடமிருந்துக் காப்பாற்ற முடியுமா?! காணுங்கள் இந்தக் காணொளியை. யானையும் அந்த ஆடுகளையும் ஒன்றும் செய்யவில்லை. இயற்கை இயற்கைதான்! என்றுமே! நாம் தான் இயற்கையைப் பழிக்கின்றோம்! அதைப் புரிந்து கொண்டு அதனோடு ஒன்றி வாழத் தெரியாமல்!