கொக்கரேபெல்லூர் - பறவைகளும் மனிதர்களும் இயைந்து வாழும் கிராமம் - 2

‘சக்கரே நகரா’ என்று அழைக்கப்படும் மாண்டியா மாவட்டத்தில் இருக்கும் இந்த கொக்கரே கிராமத்திற்கு சக்கரே உடம்பாக இருக்கும் நான் இரு முறை சென்று வந்தேன்/தோம்.

இரண்டாவது முறை சென்ற போது எங்களுடன்  இளைய பதிவர் மிகவும் சிறியவர் சேர்ந்து கொண்டார். இரண்டாவது பயணம் பற்றிச் சொல்லும் அடுத்த, நிறைவுப் பதிவில் அவர் வந்துவிடுவார்! இப்போது முதல் முறை சென்ற போது பார்த்ததைச் சொல்கிறேன்.

இணையத்தில், அக்டோபரிலிருந்து மே//ஜூன்/ஜூலை வரை சீசன் என்று இருந்ததே தவிர எந்த மாதம் என்பது தெளிவாகக் குறிப்பிட்டு இல்லை. படங்களை வைத்து சரியாகக் கணிக்க முடியவில்லை.

நம் முந்தைய வீட்டருகில் இருந்த ஏரிகளில் நடைப்பயிற்சியின் போது ஓரிரு வண்ண நாரைகள், ஓரிரு கூழைக்கடாக்கள்   ஜனவரியில் வந்து மே, ஜூனில் காணாமல் போவதையும், தண்ணீரில் நீந்துவதையும் மட்டுமே பார்த்திருக்கிறேன்.  

சென்ற பதிவில் சொல்லியிருந்த தகவல்கள் கிடைத்ததும், டிசம்பரில் ரிஸ்க் எடுக்க வேண்டாம், ஜனவரியில் பொங்கல் விடுமுறையில் சென்று பார்த்து பறவைகள் இருந்தால் பார்க்கலாம் இல்லை என்றால் தகவல்கள் தெரிந்து கொண்டு வரலாம் என்று முடிவு செய்தேன்.

பொங்கலுக்கு மறுநாள் சனிக்கிழமை அன்று காலையில் வீட்டிலிருந்து 7 மணிக்குக் கிளம்பினோம். கையில் காலை உணவு,  மதிய உணவு என்று கட்டிக் கொண்டு, தண்ணீர் குப்பிகளுடன் கிளம்பியாச்சு.

எங்கள் பகுதியிலிருந்து மெயின் ரோட்டிற்குச் சென்று அங்கிருந்து பனசங்கரிக்குப் பேருந்தில் 40 நிமிடப் பயணம். அங்கிருந்து மெஜஸ்டிக்கிற்கு மெட்ரோவில் 25 நிமிடப் பயணம். ஸ்டேஷன் விட்டு வெளியில் வந்து ஒரு ஓரமாக அமர்ந்து காலை உணவைச் சாப்பிட்டோம். சாட்டிலைட் பேருந்து நிலையம் செல்ல வேண்டும். அங்கிருந்துதான் மத்தூர் ஸ்டாப்பிங்க் உள்ள  மைசூர் செல்லும் பேருந்தில் செல்ல வேண்டும். 

மெஜஸ்ட்டிக்கிருந்து பேருந்து உடனே கிடைத்துவிட்டது. ஆனால் போக்குவரத்தினால் சாட்டிலைட் பேருந்து நிலையம் அடைய 10 மணி ஆகிவிட்டது. சாட்டில்லைட் பேருந்து நிலையத்தில் மத்தூர் செல்லும் பேருந்து 4, 4a ப்ளாட்ஃபார்மில் என்று தெரிந்து கொண்டு அந்த ப்ளாட்ஃபார்மில் தயாராக இருந்த பேருந்தில் ஏறியாச்சு. கூட்டம் இல்லை. இடம் கிடைத்தது. இடப்புற ஜன்னல். அதனால் செல்லும் வழியில் சில க்ளிக்ஸ்

இதோ மேலே உள்ள ஒற்றைப் படத்தில் நீச்சல் குளம் போல ஒன்று அது என்ன என்று தெரிந்தால் சொல்லுங்கள். வித்தியாசமாக இருக்கு ராமநகராவிற்கும், சன்னபட்டனாவிற்கும் இடையில் என்று நினைவு. எனக்கு அது என்ன என்று தெரியவில்லை. அங்கு ஏதோ எழுதிய பலகையும் இருந்தது ஆனால் பேருந்து வேகத்தில் அதை வாசிக்க முடியவில்லை

மத்தூர் வந்துவிட்டது என்ற அடையாளம் ஷிம்ஷா நதி 

மத்தூர் பேருந்து நிலையம் சென்றடைய 2 1/2 மணி நேரம் ஆனது. 12.30 மணி. இறங்கியதும் இயற்கை அழைப்பை முடித்துக் கொண்டு, கிராமத்திற்குச் செல்ல பேருந்துகள் உண்டு என்றாலும் நம் நேரத்திற்கு ஒத்துவராது என்பதால், ஆட்டோவில் செல்லலாம் என்று விசாரித்தால் ஸ்டாண்டில் வரிசையில்  முதலில் நிற்பதில்தான் ஏற வேண்டும் என்று சொல்லப்பட்டது. (15கிமீ) ரேட் பேசி சென்று வர 600ரூ. வெயிட்டிங்க் என்றால் 100 ரூ என்று பேரம் பேசி என்று ஏறியாச்சு. ஆட்டோக்காரருக்கு வழி தெரியும். ஆனால் கிராமம் பற்றிய விவரங்கள் தெரியவில்லை, என்றாலும் நாம் ஆங்கிலம், ஹிந்தியில் பேசிட நல்ல ஒத்துழைப்பும் கொடுத்தார்.

கிராமத்திற்குச் செல்லும் முக்கிய சாலையான ருத்ராக்ஷிபுர் - ஹலகுரு சாலையில் கிராமத்தை அடைய இரு வழிகள் இருக்கின்றன. அதில் பேருந்து செல்லும் மெயின் சாலையில் அன்று சென்றோம். ஆட்டோவில் செல்லும் போது சில க்ளிக்ஸ் எடுத்துக் கொண்டே சென்றேன். பச்சைப் பசேல்!

சோள வயல்கள். ஆட்டோக்காரர் திடீரென்று வண்டியை நிறுத்தினார். என்ன என்று பார்த்தால் வயலில் இறங்கிட நானும் இறங்கிச் சென்றேன். சோளம் குழந்தைப் பருவத்தில் இருந்தது. சட்டென்று ஒரு பேபி கார்ன் பறித்துக் கொடுத்தார்! நான் சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. எனக்குப் பயம். ஆனால் யாரும் எதுவும் சொல்ல மாட்டாங்க என்று சொல்லும் போதே அங்கு வயலில் வேலை செய்தவர் வந்து சிரித்துக் கொண்டே எடுத்துட்டுப் போங்க என்றார்.

கிராமத்துக்குச் செல்லும் வழியில் நிறைய சோள அறுவடை. சாலைகளில்.

 இப்படி ரோட்டோரம் ஒரு ஷீட்டில் குவித்து வைத்திருந்தார்கள். நான் ஃபோட்டோ எடுத்துக் கொண்டே கேழ்வரகா, சோளமா என்று சொல்லிக் கொண்டே வந்ததை ஆட்டோக்காரர் புரிந்து கொண்டு உடனே நிறுத்தி தன் கையில் எடுத்துக் கொண்டு வந்து காட்டினார். நான் அதைச் சின்ன வீடியோ எடுத்தேன். இது என்ன என்று சொல்லமுடிகிறதா பாருங்க.

கரும்பு வயல்கள். இந்த இடத்தில் ஆட்டோக்காரர் இறங்கிச் சென்றதும் அவர் கரும்பு எடுத்துத் தருவதற்குத்தான் போகிறார் என்று புரிந்திட நான் உடனே வேண்டாம் எடுக்காதீங்க என்றேன்.  வலப்புறம் பாருங்க சோள வயல்.

வழியில் ஒரு பெரிய குளம். மரம் அதில் பறவைகள். 

ஒரு சிவன் கோவில் - கொக்கரேபெல்லூர் வரவேற்பு வளைவு

வளைவைப் பார்த்ததும் கிராமத்திற்குள் வந்துவிட்டோம் என்று தெரிந்தது. 1 மணி ஆகியிருந்தது. ஆரம்பப் பகுதியில் வீடுகள் இருந்தாலும் பறவைகள் கூட்டமாகக் கூடு கட்டுவது உட்பகுதியில். வளைவு தாண்டி இடப்புறம் சென்றதும் ஒரு கடையில் உட்கார்ந்திருந்த சிலரிடம் விசாரித்த போது, ஆர்வத்துடன் ஒருவர் வந்து இன்னும் பறவைகள் வரவில்லை ஜனவரி கடைசியில்தான் வரும் அதாவது தை அமாவசையில் என்றார், ஏதோ நம்ம வீட்டு மனுஷங்க தகவல் கொடுத்து வருவது பத்தி சொல்றாப்ல!! "அதோ அடுத்தாப்ல அந்த இடப்புறம் திரும்பினால் அங்கு பறவைகள் பாதுகாப்பு மையம் மற்றும் தகவல் மையம் இருக்கிறது" என்று அவர் சொன்னதும், ஆட்டோக்காரரை வரச் சொல்லிவிட்டு நாங்கள் நடந்து சென்றோம்.

பள்ளியிலிருந்து சில பையன்கள் (10, 11, 12 ஆம் வகுப்பு) வந்து கொண்டிருந்தார்கள். அவர்கள் என்னைக் கண்டதும் நட்புடன் சிரித்தார்கள். ஆங்கிலம் புரியும் ஆனால் கன்னடம் மட்டுமே பேசத் தெரிந்த பையன்கள். அவர்கள் பறவைகள் கூடுகட்டும் பகுதியில் இருப்பவர்கள். அவர்களும் பறவைகள் வரவில்லை என்றார்கள்.

வனத்துறை நிறுவும் பறவைகளுக்கான மருத்துவமனை மற்றும் பாதுகாப்பகம். பறவைகள் கூண்டிருக்கும் நிலத்தை கிராமத்தின் விவசாயி மற்றும் பறவைகள் மனிதரான லிங்கெ கௌடா அவர்கள் கொடுத்திருக்கிறார். இவரைப் பற்றி முந்தைய பதிவில் சொல்லியிருந்தேன்.

கேட் மூடியிருந்ததால் வெளியில் இருந்து படம் எடுத்தேன். எங்கள் ஆட்டோக்காரர் கேட்டைத் திறந்து எங்களை உள்ளே அழைத்துச் சென்றார்.

முட்டியில் க்ளிப், உலோகக் கட்டு தெரிகிறதா? முறிவு போலும். அலகையும் பாருங்க உடைஞ்சுருக்கு இல்லேனா ஏதேனும் பிரச்சனையால் கட் பண்ணிருப்பாங்க போல. நீளம் கம்மியா இருக்கு, கூர் முனை இல்லை. என்னை ஃபோட்டோ எடுக்கறியான்னு!!! மற்றவை காணொளியில்

https://youtu.be/ir3I1Tm2WjA

கால்களில் அடிப்பட்ட பறவைகள், உடல்நலம் குறைந்தவை எல்லாம் அங்கு சிகிச்சை பெற்று வருகின்றன. காணொளியில் அவற்றைக் காணலாம். ஒரு வண்ண நாரை சத்தம் போட்டுக் கொண்டிருக்கும்.

 

இயற்கை விளக்க மையம் முகப்பு 

மையத்தின் வரைபடம் மற்றும் உள்ளே ஏறியதும் ஊரின் அடையாளமான பறவை பொம்மைகள்

மருத்துவமனையை அடுத்து இருக்கும் Nature Interpretation Centre - இயற்கை விளக்க மையத்திற்குள் சென்றோம். கிராமத்தின் செயல் குழுவினரில் சிலர் அன்று கூடியிருந்தார்கள்.  Endangered Species Conservation - World Wildlife Fund - இயற்கைக்கான உலகளாவிய நிதியம் இந்தக் கிராமத்தை NEST IN PIECE என்று குறிப்பிடுகிறது. அரிதாகிவரும் வண்ண நாரைகள், கூழைக்கடாக்கள் இக்கிராமத்திற்குக் கூட்டமாக வருவதால் ஹெஜ்ஜரிகே பாலகா - "பெலிக்கனின் நண்பர்கள்" குழுவினரின் முயற்சியால் WWF அவற்றைப் பேண இந்த மையத்தை 2007ல் உருவாக்கியிருக்கிறது. உள்ளே சிறிய அறையில் விளக்கப் படங்கள். 

Nature Interpretation Centre - இயற்கை விளக்க மையம் உட்பக்கம், வெளிப்பக்கம். சிறிய காணொளிகள் கீழே

https://youtu.be/h77V3gzg5tc

https://youtu.be/eCM9OU_UodU

படங்கள், காணொளிகள் எடுத்துக் கொண்டு அங்கிருந்து கிளம்பி வளைவைத் தாண்டி வந்ததும் இடப்புறம் வயலில் ஏதோ பறவைகள் இருக்கின்றன என்று சொன்னதும் ஆட்டோக்காரர் நிறுத்தினார். பார்த்தால்... ஆஹா Red Naped Ibis - சிவப்பு நேப்ட் அரிவாள்மூக்கன்/இந்திய கருப்பு அரிவாள்மூக்கன்/கருப்பு அரிவாள்மூக்கன். கீழே படங்கள்.

Red Naped Ibis - இந்திய கருப்பு ஐபிஸ்/கருப்பு ஐபிஸ்/சிவப்பு நேப்ட் ஐபிஸ்

ஆட்டோக்காரர் எங்களை மத்தூர் பேருந்து நிலையத்தின் எதிரில் பெங்களூர் செல்லும் பேருந்து நிறுத்தத்தில் இறக்கிட அப்போது மணி 2.00. உடனே பேருந்து கிடைத்தது. கூட்டம் இல்லை. உட்கார இடம் கிடைத்தது. சாட்டில்லைட் பேருந்து நிலையத்திற்கு 4.30 மணிக்கு வந்து அங்கிருந்து மெஜஸ்டிக். மெட்ரோவில் பனசங்கரி வந்து 6 மணிக்கு மேல் ஆகிவிட்டதால் ஆட்டோ பிடித்து 6.45 மணியளவில் வீட்டிற்கு வந்து சேர்ந்தோம். அடுத்த பதிவு நிறைவுப் பகுதி!

------கீதா