2 கிலோ அரிசி + 100 கிராம் மல்லிப் பொடி = மரணம்

பிஎஃப் கணக்கை முடிப்பதில் ஏற்பட்ட சில சந்தேகங்களை நிவர்த்தி செய்ய புதுநகரம் பள்ளிக்கு என் இருசக்கர வாகனத்தில் (பைக்கில்) சென்ற போது வழியில் தேநீர் அருந்த ஒரு தேநீர் கடையில் நிறுத்தினேன். அங்கிருந்த செய்தித் தாளில், கைகள் கட்டப்பட்டுக் கண் கலங்கி நிற்கும் மதுவின் புகைப்படத்தைக் கண்டதும் என் கண்களில் நீர் நிறைந்தது. அங்கிருந்து நான்கு கிலோமீட்டர் தொலைவிலுள்ள பள்ளி செல்லும் வரை நிறைந்த கண்ணீர் வழிந்து கொண்டே இருந்தது.

People take selfies as mob lynches man on suspicion of theft

The police refused to reveal the identity of persons in custody and said interrogation was still in progress. It is learnt that persons in custody were identified from the pictures and videos shared via social media. (Picture and these lines - courtesy - Times Of India)

(The State celebrates itself as God’s Own Land and highly literate!!!!!!! )

பிறந்த நாள் முதல் போதுமான சத்துணவு கிடைக்காததால், ஆரோக்கியம் இழந்து மெலிந்த அந்த உருவம் இது போல் எத்தனை ஆயிரம் கண்களில் கண்ணீரை வரவழைத்திருக்குமோ தெரியவில்லை. “தனியொரு மனிதனுக்கு உணவில்லை எனில் இச்செகத்தினை அழித்திடுவோம்” என்ற பாரதியின் வரிகள் மனதில் எதிரொலித்துக் கொண்டே இருக்கிறது.  பாரதி அவ்வரிகள் எழுதும் போது பாரதிக்கு உண்டான மனநிலை எப்படி இருந்திருக்கும் என்று உண்மையிலேயே உணர்ந்த நேரம் அது.

ஒன்பதாயிரம் கோடியுடன் ஓடிப் போன மல்லையாவும், பதினோராயிரத்து நானூறு கோடியுடன் ஓடிப் போன நீரவ் மோடியும், ஐயாயிரம் கோடி அபகரித்த சோக்ஸியும், ரெண்டாயிரத்து தொள்ளாயிரத்து பத்தொம்பது கோடி அபகரித்த விக்ரம் கோத்தாரியும்  பிரச்சனையின்றி நம் நாட்டிலும் வெளிநாட்டிலும் சுகமாக வாழும் போது பசியைப் போக்க இரண்டு கிலோ அரிசியும், நூறு கிராம் மல்லிப் பொடியும் திருடியதாகக் குற்றம் சுமத்தப்பட்டு மனிதர்களுக்குப் பயந்து பாறை இடுக்கில் தனியே தங்கி வாழ்ந்து வந்த ஆதிவாசியான மதுவை கடந்த வியாழனன்று (22-02-2018) பதிமூன்று பேர் பிடித்து காவல்துறையினரிடம் ஏற்பித்தார்கள்.

அட்டப்பாடி அருகே, முக்காலியிலுள்ள கடைகளில் இடையிடையே அரிசி திருடு போகிறதாம். திருடியதும், திருடுவதும் மதுதானாம். பிற்பகல் 2.15க்கு முக்காலியில் ஒரு பேருந்து நிறுத்தத்திலிருந்து, உடுத்தியிருந்த கைலியால் கைகள் கட்டப்பட்ட, உடலெங்கும் கரியும் சேறும் பற்றியிருந்த 27 வயதுள்ள, ஆரோக்கியம் இல்லாத மதுவை வண்டியிலேற்றிய போலீஸார் அகளியிலுள்ள மருத்துவமனைக்கு மருத்துவப் பரிசோதனைக்குக் கொண்டு சென்றார்கள். போகும் வழியில் தாவளம் எனும் இடத்தை அடைந்ததும் வாந்தி எடுத்த மது மயங்கிவிட்டார். மாலை 4.15க்கு அகளி மருத்துவமனையில் மயங்கிய நிலையில் கொண்டுசெல்லப்பட்ட மதுவை பரிசோதித்த மருத்துவர் மது மரணம் அடைந்ததாகக் கூறினார்.

மேச்சேரியில் ஹுசைன், மாத்தச்சன், மனு தாமோதரன், அப்துல் ரஹ்மான், அப்துல் லத்தீஃப், அப்துல் கரீம், உம்மர் என்பவர்கள்தான் மனிதகுலம் வெட்கித் தலைகுனியும் இக் கொடும்பாதகத்தைச் செய்தவர்கள். அவர்கள் எங்கிருந்தோ வந்தவர்கள் அல்ல. முக்காலியில் பிறந்து வளர்ந்தவர்கள். மனநிலை சரியில்லாத மது எனும் ஆதிவாசி வாலிபரைப் பற்றித் தெரிந்தவர்கள். பசி என்ன என்று அறியாமல், எப்போதும் வறுத்ததையும், பொரித்ததையும் தேவைக்கு அதிகமாக உண்டு ஆரோக்கியமான உடல்வாகுள்ள அவர்களது அடி உதைகளை வாங்கும் ஆரோக்கியம் அந்த மதுவிற்கு இருக்கிறதா என்று கூடச் சிந்திக்க முடியாத அளவிற்கு முட்டாள்களாகிப் போனவர்கள்.

தட்டிக் கேட்கக் கூட்டம் கூடும் போது, மனிதர்கள் மானைக் கூட்டமாகத் தாக்கிக் கொல்லும் சிங்கக் கூட்டத்தைப் போல் மிருகமாகவே மாறிவிடுகிறார்கள். பள்ளியில் கற்றதும் மதம் போதித்ததும், சட்டம், ஒழுக்கம், ஈவு, இரக்கம், மனித நேயம் எல்லாவற்றையும் மறந்து மற்றவர்களின் வேதனையில் கெஞ்சல்களில், அழுகைகளில், கண்ணீரில் இன்பம் காணும் நீச ஜென்மங்கள் ஆகிவிடுகிறார்கள்.

பீஹார், உத்தரப்பிரதேசம் போன்ற வட மாநிலங்களில் இடையிடையே 13 வயது மாணவியை 10 பேர் கற்பழித்து பெட்ரோல் ஊற்றிக் கொளுத்திக் கொன்றார்கள் என்பது போன்ற செய்திகளை வாசிக்கும் போது அதிர்ந்து போகும் நாம், தென்பகுதியில் அப்படி எல்லாம் நடக்காது என்ற நம்பிக்கையுடனும் இருக்கிறோம். ஆனால், இது போன்ற மனநிலை ஒரு தொற்று நோய் போல் பலவீனமானவர்களைத் தொற்றி நாடெங்கும் காட்டுத்தீ போல் படர்ந்து கொண்டிருக்கிறது.

சில ஆண்டுகளுக்கு முன், பெரும்பாவூர் பேருந்து நிலையத்தில் பிக்பாக்கெட் அடித்தார் என்று ரகு என்பவரை அடித்தே கொன்றுவிட்டார்கள். தங்கைக்குத் துணையாகச் சென்ற அண்ணனை “மாரல்”(moral) போலீஸார்கள் என்று சொல்லித் திரிபவர்கள் பேச விடாமலேயே அடித்தும், உதைத்தும், சித்திரவதை செய்துவிட்டார்கள். இப்படிப்பட்ட சம்பவங்கள் தென் மாநிலங்களிலும் நடக்கத்தான் செய்கிறது.

நான்கு பேர் கூடினால் எதுவும் செய்யலாம் எனும் நிலை. பணம், அரசியல், சாதி, மத செல்வாக்கைப் பயன்படுத்தி எந்தக் குற்றத்தைச் செய்தாலும் தப்பிவிடலாம் எனும் தைரியம். இவர்கள் செய்யும் அக்கிரமங்களை எல்லாம் வேடிக்கைப் பார்க்கும் கூட்டம் தங்களுக்கும் ஒரு நாள் இது போல் நிகழும் போது மற்றவர்கள் வேடிக்கைப் பார்ப்பார்களே ஒழிய உதவிக்கு வரமாட்டார்கள் என்பதை மறந்துவிடுகிறது.

ITDP, அட்டப்பாடி ஆதிதிராவிடர்களின் மேம்பாட்டிற்காக ஒவ்வொரு வருடமும் கோடிக்கணக்கான பணத்தைச் செலவிடுகிறது. அலுவலகங்கள், அலுவலர்கள், சமூக சமையலறைகள் (ஆதிவாசிகளுக்கு உணவு ஒரு பிரச்சனையாகக் கூடாது என்பதற்காக) என்று ஒவ்வொரு ஆதிவாசிகளின் ஊரின் மேம்பாட்டிற்கு 10க்கும் மேற்பட்ட அரசு ஊழியர்கள் பணியாற்றியும் மதுவைக் காப்பாற்ற முடியவில்லை.

ஏழாண்டுகளுக்கு முன்பு பாலக்காட்டில் கட்டிட வேலைக்கு வந்த மது, உடன் வேலை செய்த ஒருவருடன் தகராறு நேர்ந்ததால் பயந்து வேலையை உதறி வீட்டிற்குச் சென்றாராம். அச்சம்பவத்திற்குப் பிறகு மனநிலை பிறழ்ந்ததால், தாய் மற்றும் சகோதரிகளுடன் தங்காமல் தனியே ஒரு பாறை இடுக்கில் தங்கிவந்திருக்கிறார். உயிருடன் இருந்த மதுவுக்கு ஒன்றும் செய்ய முடியாத சமூகம் இப்போது மதுவுக்காக அழுகிறது. மதுவின் குடும்பத்திற்கு கேரள அரசு 10 லட்சம் ரூபாய் கொடுத்து உதவ தீர்மானித்திருக்கிறது. மத்திய அமைச்சர் ஜுவல் ஓரம் தீவிர விசாரணை நடத்த உத்தரவிட்டிருக்கிறார். இனியேனும் இப்படிப்பட்ட சம்பவங்கள் நிகழாதிருக்கட்டும். 

--------துளசிதரன்