எனது மூன்றாவது விழியின் பார்வையில் - 10 - கா....கா....கா என்னை கா! 1

"நான் வெளிய போய் உனக்குச் சாப்பாடு கொண்டு வருகிறேன். அது வரை நீ கூட்டில் பத்திரமாக இருக்க வேண்டும். நான் வந்த பிறகு என் முன்னால் பறக்க முயற்சி செய்தா போதும். தாந்தோன்றித்தனமா பறக்க முயற்சி செய்யாதே” னு அம்மா சொல்லிட்டுத்தான் போனாங்க. நான் கேட்டால்தானே! அதான் நான் பறக்க முயற்சி செய்து இதோ கீழே விழுந்துவிட்டேன். என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. அண்ணன் எங்கு போனானோ அவனையும் காணவில்லை. சரி அதோ ஏதோ தரை தெரிகிறதே! அங்கு போய் பார்ப்போம்னு கொஞ்சம் பறக்க முயற்சி செய்து தத்தி நடக்கத் தொடங்கின்.

ஹப்பா. எப்படியோ தரைக்குப் பக்கத்தில் வந்தாயிற்று. இன்னும் கொஞ்சம் தான் முயற்சி செய்தால் ஏறிவிடலாம். முயற்சி திருவினையாக்கும் னு அம்மா சொல்லிக் கொடுத்தாங்களே! அப்புறம் எங்களைப் பத்தியும் சொல்லறேன். எங்க இனத்துல 40 வகை இருக்காம். நாங்க எங்க வேணா அட்ஜஸ்ட் பண்ணி வாழ்வோமாம். எங்ககிட்டருந்து கத்துக்கோங்க! ஆனா ரொம்ப பனி உறைஞ்ச இடத்துல மட்டும் நாங்க இருக்க மாட்டோமாம். நாங்க உங்களுக்கு ரொம்ப நல்ல நண்பர்களாக்கும்! எங்களுக்குனு ஒரு மொழி உண்டு. ஒவ்வொரு பகுதிக்கேற்ப எங்கள் மொழியும் மாறுபடும்! உங்களைப் போலத்தான்! எங்களுக்கும் சைக்காலஜி தெரியும்! உங்கள் மனதைப் படித்து அதற்கு ஏற்ப நாங்கள் நடந்து கொள்வோம் தெரியுமா?! அப்புறம் ஒரு முக்கியமான விஷயம் சொல்லறேன்! எங்க அம்மா சொன்னாங்க! நாங்க ஏக பத்தினி விரதன்களாம்! ஒரே துணையுடன் தான் வாழ்வோமாம். அம்மா எனக்கு அறிவுரை சொன்னாங்க. மனிதர்கள் நீங்கள் எங்களிடம் கற்றுக் கொள்ள வேண்டிய முக்கியமான விஷயம் இது!!!

அடடா! தப்பா வந்துட்டேன் போலருக்கே! நாங்க பறவைகளிலேயே மிகவும் சமயோசித புத்தியும், அறிவும் பெற்றவங்க னு எங்க மூதாதையர் பத்தி அம்மா நிறைய கதை எல்லாம் சொன்னாங்களே! எங்க மூதாதையரில் ஒருவர் பறந்துக்கிட்டே இருக்கும் போது அவருக்கு ரொம்ப தாகம் எடுத்ததாம். அப்போது வழியில் ஒரு பெரிய குவளையில் தண்ணீர் இருந்ததாம், ஆனால் அவரது அலகிற்கு எட்டவில்லையாம். உடனே அந்தக் குவளையில் கொஞ்சம் கூழாங்கற்களைப் போட்டு தண்ணீர் கொஞ்சம் மேலெழுந்து அலகிற்கு எட்டிட, தன் தாகத்தைத் தீர்த்துக் கொண்டாராம். பாருங்கள் என்ன சமயோசித அறிவு!. எங்கள் மூளைப் பகுதியில் "நிபோபொடாலியம்" எனும் மூளையின் செயல்பாட்டுப் பகுதி அமைந்துள்ளதாம். அதான் எங்க அறிவுத்திறனுக்குக் காரணமாம். அப்போ நானும் இப்ப கொஞ்சம் என் மூளையைப் பயன்படுத்தி சரியான பாதையில் போகணுமே! அப்போதானே என் அண்ணனையோ, அம்மாவையோ காண முடியும்! இதோ இறங்கிட்டுப் பேசறேன். 

ஒரு வழியா இறங்கிட்டேன்! இன்னும் கொஞ்ச தூரம் எதிர்ப்புறமாகப் போய் பார்க்கிறேன். வழி தெரிகிறதா என்று. கொஞ்சம் காத்திருங்களேன்!

இவ்வளவு தூரம் வந்துவிட்டேன்! அம்மா, அண்ணா யாருடைய குரலும் கேட்கலையே. இதோ இங்கு தெரியும் சிமென்ட் பாதை சரியான பாதையா? பார்க்கணும்! பார்த்துட்டு வரேன்! களைப்பாக இருக்கிறது. பசி, தாகம் வேறு! அமாவாசை, தீபாவளி, பொங்கல் என்றால் நிறைய சாப்பாடு கிடைக்குமாம்! மற்ற தினங்களிலும் கூட சில நல்ல மனிதர்கள் சாப்பாடு, தண்ணீர் எல்லாம் தருவார்களாம். இன்று அமாவாசையா? அல்லது யாரேனும் ஏதேனும் தருவார்களா? கிடைக்குமா தெரியலை. ஆனால், கிடைத்தாலும் பயமாக இருக்கிறது சாப்பிட. அம்மா ஊட்டியே பழக்கமாகிவிட்டது. இனிதான் தனியாகச் சாப்பிடப் பழக வேண்டும். முதலில் பறக்கணுமே அதற்கு! நாங்கள் ஒற்றுமைக்குப் பெயர் போனவர்களாம். எங்களுக்குச் சாப்பாடு கிடைத்தால் எங்கள் உறவினர், நண்பர்கள் எல்லோரையும் அழைத்து உண்போமாம்! 2 கால் மனிதர்கள் நீங்கள் அப்படிச் செய்வீர்களா? அம்மா சொன்னார், மனிதர்களில் எச்சில் கையால் கூட எங்களை விரட்டாதவர்கள் உள்ளனராமே! ரொம்ப மோசம்!

எப்படியோ கிட்ட வந்தாச்சு! "மியாவ்" ஆ! இது ஏதோ வித்தியாசமான குரலா இருக்கே! இதைப் பத்தி அம்மா ஒன்னுமே சொல்லலியே! இது யார்? என்னையே முறைக்கிறாரே! கடித்துவிடுவாரோ? பயத்தைக் காட்டிக் கொள்ளலாமா? கூடாது. "நீங்க யார்? என்ன சிரிப்பு? எனக்கு வழி தெரியாமல் தவிக்கிறேன்னா? நீங்கள் என்னை எதுவும் செய்ய முடியாது. நான் பறந்துருவேனாக்கும். பறக்கத் தெரியாதுனு இவர்கிட்ட சொல்லக் கூடாது! என்று மனதில் நினைத்துக் கொண்டேன். பார்வை சரியில்லை. தாக்குவதற்குத் தயாராவது போல இருக்கே! ஐயோ! கா...கா...கா...என்னைக் கா! ஹை! என்னைப் பயமுறுத்தியவர் ஓடிவிட்டாரே! எப்படி? யார் விரட்டினார்கள்? ஓ! இங்கு யாரோ நிற்கிறார்களே! இவர்தான் துரத்தி விட்டிருக்கிறார் என்று நினைக்கிறேன். நன்றி! நன்றி! 

மெதுவாகப் பறக்க முயற்சி செய்கிறேன்! என்னையும் விரட்டிவிடாதீர்கள்! ப்ளீஸ்! உங்களில் பலர் குடும்பம் ஒற்றுமையா இருக்கணும், சகோதரர்கள் பாசமாக இருக்கணும்னு எங்களை வழிபட்டு எங்களுக்குச் சாப்பாடு எல்லாம் வைப்பீங்களாமே! அப்ப நாங்க ரொம்ப நல்லவங்கதான் இல்லையா? சரி இப்படி வழிபாடு செய்யும் நீங்கள் ஏன் எங்கள் இருப்பிடமான மரங்களை எல்லாம் வெட்டுகிறீர்கள்? இந்த வீட்டுல நல்ல காலம் மரம் எல்லாம் வெட்டுவதில்லைனு அம்மா சொன்னாங்க. அதனால இங்கதான் அம்மா எப்பவும் இருப்பாங்களாம். ஆனா எங்க உறவினர், நண்பர் கூட்டமெல்லாம் இடம் இல்லாம தவிக்கிறாங்களாம். நீங்க கட்டடமா கட்டினீங்கனா நாங்க அங்கதானே வந்து இருக்க முடியும்! கொஞ்சம் யோசியுங்க ப்ளீஸ்! சரி இருங்க மீண்டும் பறக்க முயற்சி செய்யறேன்.

ஹும்! நானும் எவ்வளவோ முயற்சி செய்துதான் பார்க்கிறேன்! இதற்கு மேல் எழ முடியவில்லையே! அதோ ஒரு நல்ல செடி தெரிகிறதே! அங்கு நிழல் கிடைக்கும் போலத் தெரிகிறதே! கொஞ்சம் அங்குச் சென்று ஆசுவாசப்படுத்திக் கொள்கிறேன்..

ஹப்பாடா! எப்படியோ இங்கு வந்தாச்சு! கொஞ்சம் என்னை ஆசுவாசப்படுத்திக் கொள்கிறேன். சரியா! என் அம்மா வந்தாங்களா? நான் என் அண்ணனைப் பார்த்தேனா? இல்லை என்னை அப்போ ஒருவர் மிரட்டினாரே அவரிடம் சிக்கினேனா? எல்லாத்தையும் சொல்லறேன். கொஞ்சம் பொறுங்கள்! மேல் மூச்சு கீழ் மூச்சு வாங்குகிறது. கொஞ்சம் காத்திருப்பீங்கதானே!

--------கீதா