கபாலி

உலகெங்கிலும் உள்ள 5000 திரையரங்குகளில் திரையிடப்பட்டு “கபாலி” ஒரு சரித்திரமே படைத்துவிட்டது. 1975 ல் வெளிவந்த பாலசந்தரின் அபூர்வராகங்களில் புதுமுகமாய் தோன்றிய ரஜனி 41 வருடங்களுக்குப் பிறகு இப்படி ஒரு சரித்திரம் படைப்பார் என்று அன்று யாருமே எண்ணி இருக்க மாட்டார்கள். கலைப்புலி எஸ் தாணுவின் தயாரிப்பில் பா, ரஞ்சித் எழுதி இயக்கிய “கபாலி” ஒரு வித்தியாசமான ரஜனியைத்தான் நம் முன் கொண்டு வந்து நிறுத்துகிறது.

25 ஆண்டுகள் சிறைத்தண்டனை அனுபவித்து விடுதலையாகும் கபாலியின் வாழ்வில் நடந்த சம்பவங்கள் ஒவ்வொன்றாய் நம் முன் தோன்றச் செய்து, அவர் தன் நிறைமாத கர்ப்பிணியான மனைவியை இழந்து கைது செய்யப்படும் காட்சி வரை படம் விறு விறுப்பாகவே செல்கிறது. விடுதலையாகி வரும் கபாலி தன் வீட்டிற்குள் நுழையும் காட்சியில் ஒளிப்பதிவாளர் முரளியும், எடிட்டர் பிரவீணும், எழுதி இயக்கிய ரஞ்சித்தும் காட்சிக்கு உயிர் கொடுத்த ரஜனியும் தாங்கள் ஒருவருக்கொருவர் சளைத்தவர்கள் அல்ல என்று போட்டி போட்டு அசத்தியிருக்கிறார்கள்.

அது போல் லோகாவை காரேற்றிக் கொல்லும் காட்சியும் கைதட்டல் பெறுகிறது. 150 நிமிடப்படத்தில் கபாலியின் காதலும், கல்யாணமும் எஸ்டேட் தொழிலாளர்களுக்கானப் போராட்டமும் வெற்றியும் மலேஷிய தமிழர் தலைவர் தமிழ்நேசனின் நட்பும், அதனால் நிகழும் இன்ப துன்பங்களும் மிகக் குறைந்த நேரத்தில் சொல்லிப் போன விதத்தைப் பாராட்டியே தீர வேண்டும்.

படம் இணையத்திலிருந்து

விரசேரனாக வரும் கிஷோர் கபாலியால் சுட்டுக் கொல்லப்படும்வரை தன் வில்லன் கதாபாத்திரத்தைக் கச்சிதமாகக் கையாண்டிருக்கிறார். கபாலியைக் கொல்ல முயலும் யோகி ஒவ்வொருமுறையும் தோல்வியுற்று கபாலியை தாய்லாந்திலுள்ள் வில்லன் வேலுவின் வீட்டில் கண்டதும் கபாலியைச் சுடாமல் தன்னுடன் வந்தவர்களைச் சுட்டு வீழ்த்தும் போது, நாம் வியந்தே போகிறோம். வேலு கபாலியின் மகள் உயிருடன் இருக்கிறாள் என்பதும், உடனே யோகி அப்பா என்றழைத்து கபாலியை வில்லன்களிடமிருந்துக் காப்பாற்றும் இடம் அருமை. 

மகளுடன் திரும்பும் வழியில் எதிர்பாராமல் சுடப்படும் கபாலி, உயிர் பிழைத்தபின் எங்கோ உயிரோடிருப்பதாகச் சொல்லப்படும் தன் மனைவி குமுதவல்லியையைத் தேடித் தன் மகளுடன் சென்னைக்கும், அங்கிருந்து பாண்டிச்சேரிக்கும் செல்லும் போது படம் பார்க்கும் ஒவ்வொருவரையும் கபாலி மற்றும் யோகியுடன் அதே பதட்டத்துடன் செல்ல வைக்கும் ரஞ்சித்தைப் பாராட்டியே தீர வேண்டும்.

இரண்டு வருடம், இரண்டு மாதம், 18 நாட்கள் மட்டும் கபாலியுடன் வாழ்ந்து, 25 ஆண்டுகள் பிரிந்து வாழ்ந்த தன் கணவனைக் காணும் குமுதவல்லி கதறிக் கண்ணீர் விடும் இடத்தில் ராதிகா அப்தே நம் கண்களிலும் நீரைக் கசிய வைக்கிறார், இழந்த மனைவியையும், மகளையும் திரும்பப் பெற்ற கபாலி தன் நண்பர் அமீருக்கு நிகழ்ந்த விபத்திற்குக் காரணமான டோனி லீ மற்றும் வீரசேகரனைப் பழிவாங்குமிடம் மிகவும் அருமையாகப் படம் பிடிக்கப்பட்டிருக்கிறது. கபாலி நெருப்பாகி ரஜனி ரசிகர்கள் வயிற்றில் பாலை வார்க்கிறார்.

அதோடு படம் முடிந்தது என்று எல்லோரும் எழும் போது, கபாலி நடத்தும் சீர்த்திருத்தப் பள்ளியான ஸ்ரீ லைஃப் ஃபௌண்டேஷனில் படித்த டைகர் எனும் இளைஞனிடம் போலீஸ் அதிகாரிகள் துப்பாக்கியைக் கொடுத்து கபாலியிடம் அனுப்புகிறார்கள். டைகர் கபாலியைச் சுடும் காட்சி காண்பிக்க வேண்டாம் என்று ரஜனியின் மகள் ஐஸ்வர்யா சொன்னதாலோ என்னவோ வெடிச்சத்தம் மட்டும்தான் கேட்கிறது. கபாலியைச் சுட்டாலும் கபாலி சாகமாட்டார்.  கபாலி 2 வில் கண்டிப்பாக மீண்டும் வருவார்.

தமிழ்நேசனாக வரும் நாசர், யோகியாக வரும் தனிஷ்கா, அமீராக வரும் ஜான் விஜய் போன்றோர் தங்களுடைய கதாபாத்திரங்களை நன்றாகவே செய்திருக்கிறார்கள். முக்கியமான வில்லன் டோனி லீயாக வரும் தாய்வான் நடிகர் வின்ஸ்டன் சாவோவின் நடிப்பு சுமார்தான்.

சந்தோஷ் நாராயணனின் இசையில், ஆனந்து, ப்ரதிப் குமார், ஸ்வேதா மோஹன் பாடும் “நெஞ்சமெல்லாம் பலவண்ணம்” பாடல் சற்று இனிமையாக இருக்கிறது.

படம் இணையத்திலிருந்து

பாடல் காட்சிகளில் நடிக்க மனம் ஒத்துழைக்க மறுக்கிறது என்று ரஜனி சொன்னதற்கு நாம் அதற்குரிய முக்கியத்துவம் கொடுக்க வேண்டும்.. காதல் காட்சிகளில் மட்டுமின்றி பல இடங்களில் ரஜனிக்கு நடிப்பின் மீதான ஆர்வம் குறைகிறதோ என்றும் தோன்றுகிறது. (அதனால்தானோ என்னவோ ரஞ்சித் ஏராளமான ரீடேக் எடுத்ததாகச் சொல்லப்படுகிறது) 66 வயதான ரஜனி தாடியுள்ள கபாலியாக வரும் போது ஜொலிக்கும் அளவிற்கு தாடியில்லாமல் வரும் போது ஜொலிக்கவில்லையோ என்று தோன்றுகிறது.

மொத்தத்தில் மிகச் சாதாரணமான, வழக்கமான ஒரு நிழல் உலகக் கதை. அவ்வளவே. ரஜனி அதில் நடித்திருக்கிறார் என்பதால் மட்டுமே இப்படம் இவ்வளவு பரபரப்பை ஏற்படுத்தியிருக்கிறது. அப்படியாக ஒரு வழியாக கபாலி ஜுரம் குறைந்திருக்கிறது என்று நினைக்கிறேன்.

(பின் குறிப்பு: "அப்பா" "சாட்டை" என்ற இரு மிக மிக நல்ல திரைப்படங்களைத் தவறவிட்டிருக்கிறேன். அவற்றைக் காண வேண்டும். )