திருநெல்வேலி - நாகர்கோவில் - 1

 

பெங்களூர் – நாகர்கோவில்  (கடம்போடுவாழ்வு, திருவனந்தபுரம் வழி திருவண்பரிசாரம்) – 6

பயணப் பதிவை கடைசியிலிருந்து தொடங்கியிருந்தேன்.  தண்ணீர் வந்தது பற்றிய பதிவுகள் முடிந்த நிலையில் இனி பயணம் பற்றியும், என் பிரிய சகி, என்னோடு எப்போதும் பயணிக்கும் என் மூன்றாவது விழி வழியே சேமித்த காட்சிகளோடு சில குறிப்புகளுடன் தொடர். (விசாகப்பட்டினம் பற்றி இன்னும் எழுதவில்லை!! ஹிஹிஹி! அதுவும் எழுதிவிடுவேன் படங்களைத் தொகுத்ததும்)

சமீபத்தில் மேற்கொண்ட பயணத்தை சுற்றுப் பயணம் என்று சொல்வதற்கில்லை. தனிப்பட்ட ஒரு முக்கியமான பயணம். எனவே அதற்கான திட்டமே மனதில் இருந்தது. அப்பாவின் 87 வயதான சித்தியும் அவரது இரு பெண்களும் சேர்ந்து வசிக்கும் கடம்போடுவாழ்வு கிராமம், (அவர்கள் அப்பாவை தீபாவளிக்கு அழைத்திருந்ததால்) அங்கிருந்து நாகர்கோவில் வழி திருவனந்தபுரம் (என் தங்கை) அங்கிருந்து நாகர்கோவில்- திருவண்பரிசாரம். 

நான் புறப்பட்ட சமயம் தீபாவளிக்கு முன். கோவிட் பயண விதிமுறைகளே இருந்ததால்  நாகர்கோவிலில் இருந்து திருவனந்தப்புரம் செல்ல பேருந்துகள் இல்லை என்பதோடு ரயிலிலும் கூட  - ரயிலில் 1 ½ - 2 மணிநேரப் பயணமே என்றாலும் - முன்பதிவு செய்ய வேண்டுமாக இருந்தது. உட்கார்ந்து செல்லும் பெட்டிகள் என்று ரயிலின் முன் பகுதியில் ஒரு பெட்டியும், பின் பகுதியில் ஒரு பெட்டியும். 

முன்பதிவு இல்லாத பெட்டிகள் கிடையாது. பயணிகள் ரயிலும் இல்லை. எனவே சென்று திரும்புவதற்கு முன் பதிவும் செய்தாயிற்று. நான் திருவனந்தபுரம் சென்ற மறு தினத்திலிருந்து முன்பதிவு இல்லாத பெட்டிகளும் இணைக்கப்பட்டன என்றாலும் முன்பதிவு செய்து சென்றது வசதியாக இருந்தது. தள்ளுமுள்ளு இல்லாமல், நம் இருக்கை நமக்கு. இத்தடத்தில் ரயிலில் பயணிப்பதுதான் எனக்கு விருப்பம்.

ரயில் பயணம் எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும். அதுவும் ஜன்னலோர இருக்கை கிடைத்துவிட்டால் – கூடியவரை அப்படித்தான் பதிவு செய்வது வழக்கம் - மனம் மிகவும் மகிழும். பேருந்துப்  பயணம் என்றாலும் அதேதான். எப்படியான பயணம் என்றாலும் ஜன்னலோர இருக்கை என்றால் மூன்றாவது விழியையும் தயாராக வைத்துக் கொண்டுவிடுவேன்! இதிலும் அப்படியே.

பயணக் காதலியான எனக்கு, ஊர் சுற்றிப் பார்க்கும் வாய்ப்பு அவ்வளவாகக் கிடைக்காது என்பதால், அனுமதியும், வாய்ப்பும் கிடைத்த இப்பயணத்தை அப்படியே விட்டுவிடுமா மனம்? இப்பயணத்தின் இடையிலேனும் என் சில விருப்பங்களை செயல்படுத்திக் கொண்டால் என்ன என்று மனம் கணக்கிட்டது.  புயல் பற்றியோ, மழை எச்சரிக்கை பற்றியோ சற்றும் நினைத்துப் பார்க்கவில்லை. பயண மகிழ்ச்சி அதை எல்லாம் மறைத்துவிட்டது! (ஏதேனும் சொலவடை உங்கள் நினைவுக்கு வந்தால்….ஹாஹாஹாஹா!!)

99% தனியான பயணம்தான்.  இதுவும் அப்படியே. மொத்தம் 25 நாட்கள். பெரும்பாலும் பொதுப்போக்குவரத்துதான் என்பதால், ஊர்ப்பகுதியில் எந்தெந்த இடங்கள் நான் (தனியாக) செல்ல முடியும், (அதுவும் கோவிட் சமயத்தில்) கையடக்கச் செலவில், இப்பயணத்தின் நோக்கத்திற்குப் பங்கம் வராமல் போகமுடியும் என்று மனம் கணக்கிட்டது. செல்ல முடிந்த இடங்கள், செல்ல முடியாமல் போன இடங்கள் எல்லாம் இடையிடையே சொல்கிறேன்.

பங்களூரிலிருந்து நாகர்கோவிலுக்கான ரயில்கள் பலவும் ரத்து செய்யப்பட்டிருந்ததால், மாலை  5 மணிக்குக் கிளம்பி மறுநாள் காலை 8.15ற்கு நாகர்கோவிலை சென்றடையும் ரயிலில் முன்பதிவு.

ஜன்னலோர இருக்கை. மகிழ்ச்சி. ஆனால் மூன்றாவது விழியைத் திறக்க முடியவில்லை. வெளிச்சம் குறைவானதாலும், என் கேமராவிற்கு இரவு பிடிப்பதில்லை என்பதாலும்.

எதிர் சீட்டில் கண்டோன்மென்டில் ஏறிய ஒரு குடும்பம் வீட்டையே கொண்டுவந்திருந்தார்கள். அத்தனையையும் சீட் அடியில், மேலே கீழே என்று வைக்கப் படாத பாடுபட்டார்கள்.

எனக்கு அடுத்தாற்போல் ஒரு பெண்மணியும் அவரது மகனும். மகனுக்கு 15 வயதிருக்கலாம்.  ஆனால் ரொம்பவே விளையாட்டுப் பிள்ளையாக இருந்தார். செல்லமும் போல!! அப்பெண்மணி மகனிடம் அவ்வப்போது சிரித்துக் கொண்டே ஏதோ சொல்லிக் கொண்டே வந்தார். அவர்களது சுமைகள் வெளிநாட்டுப் பயணத்தில் எடுத்துச் செல்லும் செக்கின் பெட்டி போல பெரிய பெட்டி ஒன்றும், இரு பெரிய பைகளும். எல்லாம் இருக்கையின் அடியில் கஷ்டப்பட்டுத் தள்ளப்பட்டது.

எனது லக்கேஜ் - மடிக்கணினி மற்றும் என் உடைமைகளுடன் ஆன ஒரு முதுகுப் பை என் மடியில். ஊரில் 15 நாட்கள் தங்கும் திட்டம் என்பதாலும், சாப்பாட்டுச் செலவு தாங்காது என்பதாலும், ஒரு ரைஸ்குக்கர், புளிக்காச்சல், ஓரிரு பொடி வகைகள், எனக்கான தலையணைகள், (போகும் இடத்தில் தலையணை என் உபாதைக்குச் சரியாக இருக்குமா எனத் தெரியாததால்) பெட்ஷீட் கொண்ட ஒரு பை இருக்கையின் அடியில். 

எதிர் சீட்டுப் பயணிகள் செய்த அட்ராசிட்டியில் எங்கள் சுமைகள் அட்ஜஸ்ட் செய்யப்பட்டு அமர்வதற்குள் போதும் போதுமென்றாகிவிட்டது. பக்கவாட்டு இருக்கையில் கணவன் மனைவி, 2 வயதிற்குள்ளான ஆண் குழந்தை. நான் இருந்த இருக்கையின் கடைசியில் ஒரு பெண்ணும் அவரது பெண் குழந்தையும். அதுவும் 2 வயதிற்குள். சிரித்துக்கொண்டே இருந்தது. சுட்டி!

இதற்குள் சைட் இருக்கை ஆண் குழந்தை அழத் தொடங்கியது. குழந்தையைப் பார்த்துக் கொள்ள அதன் அம்மாவுக்குப் பொறுமை இல்லை. அடித்து அதன் கையில் மொபைலைக் கொடுத்து தன் கடமையைத் தவிர்த்துக் கொண்டிருந்தார்.

குழந்தை அப்பாவை நாட, அவர் அந்த மொபைலை மெதுவாக வாங்கி அம்மாவிடம் கொடுத்துவிட்டுக் குழந்தையுடன் விளையாடத் தொடங்கினார். குழந்தை சிரிக்கத் தொடங்கியது. ஒரு வேளை அந்தப் பெண்ணிற்கு ஏதேனும்  உடம்பு அசௌகரியமோ தெரியவில்லை. மொபைல் அவரை ஆட்கொண்டது!

என் அருகில் இருந்த பெண்மணி தமிழா? நான் எந்த மொழியில் தொடங்கலாம் என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்த போதே, அவர் திவேலி என்பதும் ஆசிரியை என்பதும் அவர் தன் மடிக்கணினியைத் திறந்ததும் தெரிந்தது. அதுவும் என்னைப் பாடாய்ப்படுத்திய சப்ஜெக்ட் இயற்பியலில் ஆசிரியை! நான் கொஞ்சம் தள்ளி அமர்ந்தேன்!!!!!! அவருக்கு நெட் சரியாகக் கிடைக்கவில்லை. சுற்றிக் கொண்டே இருந்தது.

எங்கள் இருக்கையில் இருந்த பெண் சுட்டியும் அந்த பக்கவாட்டு இருக்கை ஆண் குழந்தையும் விளையாடத் தொடங்கிட நடப்போரும், ரயில் கேண்டீன்காரர்களும் கஷ்டப்பட்டார்கள். பெற்றோர் கண்டுகொள்ளவில்லை. இரண்டும் ஒரே ஓட்டம். அங்குமிங்கும். ரயிலின் ஆட்டத்தில் கீழே விழுந்தன. அழுகை. சாப்பாடு நேரம் தொடங்கியது.

பெண் குழந்தைக்கு அம்மா ஊட்டிட, ஆண் குழந்தை தன் அம்மாவிடம் சாப்பிடக் கொஞ்சம்  படுத்திட, அவருக்கு ஊட்டவும் பொறுமை இல்லை. மிகப் பொறுமையுடன் அதை தாஜா பண்ணி அப்பாதான் சாப்பாடு ஊட்டினார்.

பெண் குழந்தை அதன் அம்மாவிடம் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தாலும், அந்த ஆண்குழந்தையின் அப்பா, தன் குழந்தையின் சாப்பாட்டை இந்தப் பெண் குழந்தைக்கும் கொடுத்து இரு குழந்தைகளுக்கும் அவரே ஊட்டினார். என்னதான் குழந்தைகள் என்றாலும், ஒரு குழந்தையின் எச்சில் மற்றொரு குழந்தைக்கு நல்லதில்லை. இரு பெற்றோரும் கண்டு கொள்ளவே இல்லை.

இரு குடும்பத்திற்கும் குழந்தைகளால் ஏற்பட்ட ரயில் சினேகிதம் தான்! 8 மணி அளவில் குழந்தைகள் சாப்பிட்டு முடித்ததும் தூங்க வைத்துவிட்டார்கள். சைட் மேல் பெர்த்தில் அப்பாவும் குழந்தையும். கீழே அம்மா ஃப்ரீயாக!!! அம்மா முழுவதுமே ஃப்ரீதான்.

எதிர் இருக்கை தட்டுமுட்டு சாமான் பயணிகள் சாப்பாடு மூட்டையை அவிழ்க்கத் தொடங்கினார்கள். ஆசிரியை ரயில்வே காட்டரிங் ஊழியரிடம் சப்பாத்தி, சிக்கன் குருமா ஆர்டர் செய்தார். என் ஊண் கடமையும் முடிந்தது!

ஆசிரியைக்கு இணையம் கிடைத்திட, மாணவர்களின் தேர்வு விடைகளைத் திருத்தத் தொடங்கினார். வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டே வந்ததில் அவ்வப்போது ஆசிரியையின் கணினியில் என் கண் ஓடிட, அந்தச் செயலி மிகவும் சுவாரசியமாக இருந்ததால், அவரது அனுமதியுடன் பார்க்கத் தொடங்கினேன். திருநெல்வேலியின் பிரபலமான கிறித்தவப் பள்ளி. 9 ஆம் வகுப்பு இயற்பியல் தேர்வு விடைகள். முதல் 4 மாணவர்களின் விடைகள் அனைத்தும் டிக் டிக் டிக்!! ஆ!! நான் இன்னும் கொஞ்சம் தள்ளி அமர நினைத்தேன்!!

அவருக்குக் கொஞ்சம் வசதியாக இருக்கட்டும் என்று, பக்கவாட்டில் இருந்த மேஜையை உயர்த்திவிட்டு அதில் கணினியை வைத்துக் கொண்டு திருத்தச் சொன்னேன். அவருக்கும் மகிழ்ச்சியாகிவிட இடம் மாறிக் கொண்டோம். 9 மணிக்குள் பெட்டி முழுவதுமே லைட் ஆஃப்! திருநெல்வேலிப் பெட்டிகள் பெரும்பாலும் அப்படித்தான்!

அதிகாலையில் கண் விழித்த போது பெண்குழந்தையையும் அம்மாவையும் காணவில்லை! மதுரை என்று தெரிந்தது. 5.30க்கு  திருநெல்வேலிக்குச் சென்று விட்டது ரயில். ஆசிரியை, எதிர் இருக்கை மக்கள் இறங்கிட நானும், அந்த ஆண்  குழந்தையும் அதன் பெற்றோர் மட்டுமே. ஹப்பா ஃப்ரீ!

திருநெல்வேலி-நாகர்கோவில் தடம் மிகவும் அழகான கண் கொள்ளாக்காட்சிகள் நிறைந்த தடம். என் மூன்றாவது விழியைத் தயாராக வைத்துக் கொண்டேன்.

திருநெல்வேலியில் கொஞ்ச நேரம் நிற்கும். எனவே நீங்களும் என்னோடு ஏறத் தயாராகுங்கள்! காட்சிகளைப் பார்த்துக் கொண்டே பயணத்தைத் தொடர்வோம்!

 

------கீதா