ஒரு ப்ளேட் மரியாதை கிடைக்குமா? என்ன விலையானாலும் பரவாயில்லை

யாருக்காகப் பாடுகிறார்

தான்ஸேனின் இசைத்திறன் பற்ரி அக்பருக்கு எப்போதுமே பெருமை. அவரை விடச் சிறப்பாக வேறு யாராலும் பாட முடியுமா என்று கேட்பார். தான்ஸேன் ஒரு முறை இதற்குப் பதில் சொன்னார். “இருக்கிறார். அவர்தான் என் குரு – சுவாமி ஹரிதாஸ். ஆனால் அவர் உங்கள் தர்பாருக்கு வந்து பாடமாட்டார். யார் சொல்லுக்காகப் பாடக் கூடியவருமல்ல.”

மாறு வேடமணிந்து சுவாமி ஹரிதாஸ் இருக்குமிடம் சென்று அவர் பாடலைக் கேட்க விரும்பினார் அக்பர். அவருடைய குடிலுக்கு அக்பரும், தான்ஸேனும் போனார்கள். ஆயினும் ஹரிதாஸ் பாடவில்லை.

தான்ஸேன் வேண்டுமென்றே ஒரு பாடலைத் தவறாகப் பாடினார். உடனே ஹரிதாஸ் அவருடைய தவறைத் திருத்தி, அதே பாடலைச் சரியான முறையில் அற்புதமாக பாடினார். அக்பருக்கு அளவில்லாத மகிழ்ச்சி.

அரண்மனைக்குத் திரும்புகையில் தான்ஸேனைக் கேட்டார், “உங்கள் குருவைப் போல் அத்தனை இனிமையாக ஏன் உங்களால் பாட முடியவில்லை!” என்று.

தான்ஸேன் சாந்தமாய் பதிலளித்தார், “நான் உங்கள் கட்டளைப்படி உங்களை மகிழ்விக்கப் பாடுகிறேன். என் குருவோ இறைவனுக்காகவே பாடுகிறார். அதுதான் வித்தியாசம்”

---தினமணி கதிர் – பழைய இதழிலிருந்து 

                               

                        குரு                           சிஷ்யை              

*********************************************************

மேசை உப்பு

கடல் நீரில் எடுக்கப்படும் உப்பில் அயோடின், மெக்னீஷியம், லிதியம், செலினியம், துத்தநாக, வெள்ளீயம் போன்ற பொருட்கள் ஏராளமாகக் கலந்திருக்கின்றன. உப்பை நயப்படுத்தி, மேசை உப்பாக மாற்றும் பொழுது இத்தகைய அபூர்வமான பொருட்கள் அனைத்தும் அழிந்து போய் வெறும் சோடியம் குளோரைடு மட்டும் மிஞ்சுகிறது. மேசை உப்பைத் தவிர்ப்பது உடல் நலத்துக்கு வளம் தரும் என்பது டாக்டர்கள் கருத்து.

 – ஹெரால்டு ஆஃப் ஹெல்த்

எங்கள் குடும்ப ஆயுர்வேத மருத்துவர் இதைத்தான் சொல்லுவார். கல்லுப்பும் கூட நயப்படுத்தப்படாத உப்பைப் பயன்படுத்தச் சொல்லுவார். ஆனால் கடைகளில் கிடைப்பதில்லை.

இதத்தானே நான் பல ஆண்டுகளாகக் கூவிக் கொண்டு கிடக்கிறன். ஆரு நான் சொல்லுறதை கேட்கினம்.

************************************************

நான் மிகவும் ரசித்த கதை. அதிலிருந்து சில பகுதிகள். யாராக இருக்கும் என்று நீங்கள் சொல்லுங்களேன். உங்களில் பலருக்கும் தெரிந்திருக்கும் இதை எழுதியிருப்பது யாராக இருக்கும் என்று.

-------- - - -- - -- - -- - -- -- ---- ---- - - --

“அல்சூர் ஏரி. நீங்கள் இங்கே வந்து இன்னும் பெங்களூர் சுற்றிப் பார்க்கவில்லையே?”

--------------------  - -------  ---

அம்மா, அல்சூர் ஏரின்னு அடிக்கடி சொல்வாள். அதுதான் தெரியும். ஒரே வார இடைவெளியில், ப்ளேக்கில் தன் இரண்டு தம்பிகளையும் பறி கொடுத்ததே காரணம், எனக்கு ஆறுவயசில் குடும்பம் பட்டணம் வந்துவிட்டது. அப்புறம் இப்பத்தான் வரேன்.------------------அம்மாவுக்கு எத்தனையோ ஷாக்குகள் நேர்ந்திருக்கின்றன. ஆனால் இதுதான் அம்மாவுக்கு முதல் ஷாக்.

முதல் ஷாக்; முதல் காதல், ஆனால் எல்லாவற்றிற்கும் Common denominator துயரம். அவர் அவனை ஓரக்கண்ணால் பார்த்தார். அவனுக்குப் பார்வை உள்ளுக்கு வாங்கியிருந்தது ஏன் என்று தெரிகிறது. நான் என்ன செய்ய முடியும்? அவரவர் துயரம், அவரவர் ‘ஷாக்’ எவருக்குமே எதுவுமே முதல் தடவை என்று நேர்ந்துதானே ஆகணும். இந்து அக்கினிஸ்னானம் தேவைதான். அக்கினி ஸ்னானம்……

“அப்பா இந்த ஏரியில் மாதம் ஒரு த்ப்போத்ஸவம் நடக்கும்,”

“அப்படியா? என்ன ஸ்வாமியோ?”

சிரித்தான், “மல்லாந்த ஸ்வாமி!”

‘சுருக்’. அருவருப்பு தட்டிற்று. இவர்களுக்கு எல்லாமே வேடிக்கைதானா? ஆனால் ஒண்ணு; எழுபதை எட்டிப் பிடிக்கப் போறேன். ஆனால் சாவுக்கு ஏன் மனம் இன்னும் சமாதானம் ஆகவில்லை? அப்படி என்ன இங்கே இன்னும் கொட்டி வெச்சிருக்கு? இருக்கவும் பிடிக்கல்லே. போகவும் பிடிக்கல்லே. இந்த சங்கடத்துக்கு என் செய்ய?

……………………………………………………………

என்ன ரவா இட்லியோ? உளுந்து இட்லி சாம்பாருக்கு ஈடாகுமா? ஹோட்டலுக்குள் நுழைஞ்சே வருடக் கணக்காறது. வீட்டில், கிடைச்ச அன்னிக்கே கிடைச்சதுதான். ஓட்டம் ஏது? 

“என்னடா அனந்து, பாதிக்குமேல் எறிஞ்சுட்டே"

“எல்லாம் கொள்றவரைக்கும் தான்.”

“சாமான் விக்கிற விலையிலே, இதென்ன பெரிய மனுஷத்தனம்?”

'இந்தப் பெரியவாள் இருக்காளே’ முணுமுணுத்தான்….

"இப்போ என்னடா பண்ணிட்டேன்?”

“என்ன பண்ணனும்? காசுக்குப் பயந்துண்டு வாங்கமாட்டா. வாங்கவும் விட மாட்டா. வாங்கினால் காசுக்கு கவலைப்பட்டே ருசியைக் கெடுத்துடுவா. வாங்கினது பிடிக்கல்லேனா, காசு வீணா போறதேன்னு தின்னு வயத்தைக் கெடுத்துப்பா. மொத்தத்தில் வாங்கற சந்தோஷத்தைக் கெடுத்துடுவா, நீங்கள் கடிச்சு முழுங்கறது தெரியறதே, பிடிக்காட்டா எறிஞ்சுட வேண்டியதுதானே?”

அவர் தன் தட்டையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். பிறகு மெதுவாக சின்னக் குரலில், 

“இங்கே ஒரு ப்ளேட் மரியாதை கிடைக்குமா? என்ன விலையானாலும் பரவாயில்லை”…..........................

………….

“அப்பா”

திரும்பினார். ஒரு சிவப்பு ஸ்வெட்டரை …………

“அப்பா அப்படியே நில்லுங்கோ ஏக் மினிட்”……………………………………………..அங்கேயே அவர் கழுத்தில்மாட்டி, இந்தக் கையை இப்படி, அந்தக் கையை அப்படி இழுத்து, நிமிஷமாய்ப் போட்டுவிட்டான். “அட கர்ரெக்டாயிருக்கே! ஒரு நம்பர் ஓவர் சைஸாயிருக்குமோன்னு உள்ளூரப் பயந்தேன்……………………

“……….உன்னை எவண்டா இதைக் கேட்டான்? உன் டம்பாச்சாரிப் பிழைப்புக்கு என்னை உடந்தை ஆக்கறையா?”

“என்னப்பா, ஏதாவது புரியும்படிச் சொல்லுங்களேன்!”

“இதென்ன கோமாளி வேஷம் எனக்கு மாட்டிவிட்டால் என்னடா அர்த்தம்? ஏண்டா இந்த அனாவசியச் செலவுன்னு கேட்டால், “நான் சம்பாதிக்கிறேன், நான் செலவழிக்கிறேன்” வெளிப்படையா சொல்லமாட்டே. ஆனால் அதானே அர்த்தம்! அதானே உங்கள் போக்கு!”

“சரிப்பா!”

“நீங்கள் எல்லோருமே நாணயமற்றவர்கள்டா!”

“சரிப்பா!”

“என் காசு. என் இஷ்டம்னு உன் மாதிரி உன் வயதில் நானும் இருந்திருந்தேன்னா, உன் மேல் இப்போ புல் முளைச்சிருக்கும், ஞாபகம் வெச்சுக்கோ.”

“சரிப்பா!”

“என்னடா சரி சரி? கேலி பண்றையா?”…..

“இல்லேப்பா உங்களை சமாதானப்படுத்துவதுதான் எனக்கு முக்கியம். நாம் ஒருவரையொருவர் புரிஞ்சுக்காததால் தவறு எப்படியோ நேர்ந்துடறது. இல்லாட்டி, இப்படி நான் வாங்கிக் கொடுத்து வாங்கிக் கட்டிப்பேனா?”

“ஆமாம் நாம் ஒருத்தரையொருத்தர் புரிஞ்சுக்க இன்னும் நாலு வருஷம் போகட்டும். என்னை நாலு பேர் மேலே தூக்கிண்டு போயிடுவா. அப்பவாது புரிஞ்சிப்பியா?”

காதைப் பொத்திக் கொண்டான். 

“ஆனால் நான் உங்களைப் புரிஞ்சிண்டிருக்கேன். நீங்கள் எல்லோரும் பாட்டுகள். நிசமா என்னை ரேழியில் இழுத்துப் போட்டிருக்கும் போது, உன் தேனிலவில் இருப்பாய்.”

“ராமா! ராமா! ஏம்பா இத்தனை கொடுமையாப் பேசறேள்? தேனிலவாம்! இன்னும் இரண்டு வருஷத்துக்கு என் கலியாணத்தைப் பற்றியே பேச வேண்டாம். வேணும்னா இதுவே ஒரு வேண்டுதலையா திருப்பதிக்குப் போய் முடி கொடுத்துட்டு வந்துடறேன்.”

வெடுக்கென இருவரும் சேர்ந்த சிரிப்பு திகிறியடித்தது. .............................

"அப்பா ஏ

“அப்பா ஏதேனும் வேணுமா” ……………………………………………..

………………………………….”உன் அம்மா நினைப்பு. எங்களுக்குக் கலியாணம் ஆன புதிதில், மெரினாவில் இப்ப்டியெல்லாம் வாங்கிச் சாப்பிட்டிருக்கிறோம்.”

“ஊங்!...”அப்படியும் ஒரு நாள் இருந்ததா என்ன?"

“ஏன் அப்படிக் கேக்கறே?”

“நீங்களும் அம்மாவும் சுமுகமாக இருந்த நாளைப் பார்த்ததாவே எனக்கு ஞாபகமில்லை” ………………………………………………………………………………………………………”நீங்களும் அம்மாவும் வாக்குவாதம் பண்ணும் போது எத்தனை இரவுகள் என் தலையணை நனைஞ்சிருக்கும் தெரியுமா? ஏம்பா, அப்படி ஆகணும்? முக்யமா இப்பத்தானே நீங்கள் இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் துணையா, தோழமையா இருக்கணும்? அப்பா, அம்மா வெகுளியாயிருக்கலாம். ஆனால் ரொம்ப நல்லவள் அப்பா.”

“சரி நான் தான் பொல்லாதவன் போயேன். இனி யாரிடத்தில் நல்ல பெயர் வாங்கி எனக்கு என்ன ஆகணும்?” அந்தக் குரலில் கோபமில்லை. ஆனால் ஏதோ ஒரு விரக்தி.

“அப்பா அப்படி அர்த்தமில்லை. அனுபவிக்க எல்லாமிருந்தும் ஏன் நம்மால் சந்தோஷமாயிருக்க முடியவில்லை.”

அவர் கை விரித்தார். “கொடுப்பினை என்று ஒன்றிருக்கிறது. நம் தேவைகளுக்கு மீறிய ஆசைகள் ஆதிக்கம் கொண்டு விட்டன. தவிர உன் தாயார் பிள்ளைகளுடன் கட்சி ஹ்கேர்ந்துவிட்டாள். முன் வாழ்ந்த நாட்களைப் பெண்டிர் எப்படியோ சுருக்க மறந்துவிடுகிறார்கள்”

“அப்போ, அப்பா நாங்கள் உங்கள் கட்சியில்லையா?”

“கொள்ளி போடத்தான் பிள்ளைகள். பந்தம் பிடிக்கப் பேரன்மார். சாஸ்திரமே அப்படி நியமிச்சுடுத்தே! ஆனால் யார் பற்ற வைத்தாலும் வேகும். நெருப்பின் தூய்மை அதில்தான். ஸர்வம் பஸ்ம மயம் ஜகத்…..”

……………………………………………………………………………………………….

“தோ பார் அனந்த். நியாயம் யார் பங்கில், என் மேல் தப்பில்லை என்றெல்லாம் நான் சாதிக்கப் போவதில்லை. ஒரு குடும்பத்தில் இதெல்லாம் சாதிக்க முடியாது. சாதிக்கக் கூடாது. அனுசரணை என்பது இரண்டு பக்கமும் இருக்கணும். சுயநலம் ஓங்கிவிடால் சிரமம்தான். போகப் போக ஆணுக்குத் தனிமையொன்று வயது மூலையில் காத்திருக்கிறது. ஆத்மாவின் தனிமை. உன் முறை வரும் போது நீயும் உணர்வாய்……………………………………………………………………………இங்கிதம் தெரிந்து நன்றி அறிந்து, முட்டுக் கொடுக்கும் அகமுடையாள் வாய்பதற்குப் பாக்கியம் செய்திருக்க வேண்டும். இல்லையேல் நீயும் நானுமடி, எதிரும் புதிருமடி இழுபறிதான். ஆனால், ஸ்த்ரீகள் என்றுமே யதார்த்தவாதிகள். ஆண்கள் லஷியவாதிகள்….

அனந்து அப்பாவை தர்மபுரியில் நடக்கவிருக்கும் தன் நண்பனின் கல்யாணத்திற்கு அழைத்துச் செல்கிறான். ஹோசூர், தர்மபுரி, ஹோகனேக்கல். "நான் எதுக்கடா அழையா வீட்டுக்கு?"

"அப்படி நினைக்காதீர்கள். அவன் அப்படி சந்தோஷப்படுவான். குற்றாலம் பார்த்த உங்கள் கண்ணுக்கு ஹொகனேக்கல் எப்படிப்படுமோ தெரியாது. ஆனால் அங்கு சினிமா ஷூட்டிங்க் உண்டு.”.....................................................................

காவேரிப்பாட்டி காலங்கடந்த வயதில். எக்கச்சக்கமாகப் பருத்து போய், அகன்று, அவிழ்ந்து, பரவி, அவளுடைய வயதில் அந்தஸ்துக்கேற்ப, ரவிக்கையைக் கழற்றிவிட்டு வெள்ளை மேனியில் திண்டு மேல் சாய்ந்த விதமாய், சரிந்து தனக்குள் ஏதோ ரஹஸ்யச் சிரிப்பில் உடல் பூரா குலுக்கிக் கொண்டிருக்கிறாள். சிற்றலைகள்; குட்டிப் பேத்திகள், பேரன்மார்கள் அவளைச் சுற்றித் தவழ்கின்றனர்……அமைதி………………………………………………………அலைகள் அத்தனையும் அத்தனை கைகள் நீட்டி தம்முள் அழைக்கின்றன……………………………………தேவி, இந்த சமயத்தில் என் மனவாசற்படியில் நின்று என்னத்தையே கேட்கும் விதத்தில் கை நீட்டி நிற்கிறாளே! என் செய்வேன்? என்ன செய்யலாம்?

அவளுடைய புன்னகையின் ஜாஜ்வல்யத்திற்கு என்னையே காணிக்கையாகக் கொடுத்தாலும் போதுமோ? உள்ளே போய்விட்டால்தான் எனக்கென்ன? ஒரு தாவல், ஒரே தாவல். அப்புறம் எனக்கென்ன தெரியப் போகிறது?........................................

ஒரு சில பகுதிகள் தான் இவை. மிக மிக அருமையான கதை. வரிகள் மிக மிக ஆழமான அர்த்தமுள்ளைவை. சிந்திக்க வைக்கும். யூகித்துப் பாருங்களேன் எழுதியது யாராக இருக்குமென்று.

  யாராக இருக்கும்?  சரியா சொல்பவர்களுக்கு……ஆஹா! நிறையப் பேர் சொல்லிடுவாங்களோ!!

--------கீதா