வருமுன் காவாத அரசு

நமது அரசுகள், மத்தியிலும் சரி, மாநிலத்திலும் சரி படு சுறு சுறுப்பு, எள் என்றால் எண்ணையாக நிற்பார்கள், அதுவும் மக்களின் நலன் என்றால், என்பது உங்களுக்குத் தெரியாதா என்ன!?

இப்போது இங்கு வடகிழக்குப் பருவமழை பெய்யும் காலம் என்பது அரசிற்குத் தெரியாதா என்ன? ஒரு வேளை ஆட்சியாளர்கள் பூகோளப் பாடம் சரியாகப் படிக்கவில்லை போலும்.  சரி போனால் போகிறது. நமது வானிலை மையம் சொல்லும் வானிலை அறிக்கை கூடவா தெரியாமல் போகும்? அரசிற்கே வானிலை மையத்தின் அறிக்கையின் மீது நம்பிக்கை இல்லையோ?  மக்கள் கிண்டலடிப்பது போல்! 

சரி, அதான் இந்த முறை வானிலை அறிக்கை பலித்துவிட்டதே. பருவமழை பெய்து கொண்டிருக்கின்றதே என்று நீங்கள் சொல்லுவது கேட்காமல் இல்லை. மழையல்ல பிரச்சனை.  தோண்டப்படும் குழிகள் தான் பிரச்சனை. சென்னைவாசிகள் என்றில்லை, தமிழ்நாட்டில் உள்ள பெருநகர் மக்களுக்கு ஏற்படும் சங்கடங்கள்தான் இது. இதோ கீழே உள்ள படத்தைப் பாருங்கள்.

மழை பெய்யும் காலங்களில் பெருங்காற்று அடித்தால் மின் இணைப்புகள் துண்டிக்கப்பட வேண்டும். ஆனால், பல இடங்களில் மின் இணைப்புகள் துண்டிக்கப்படாமல், மரக்கிளைகள் ஒடிந்து விழுந்தோ அல்லது தென்னை ஓலைகள் விழுந்தோ கம்பிகள் அறுந்து கீழே விழுந்து கிடக்கும். தேங்கியிருக்கும் தண்ணீரில், அந்தக் கம்பியில், அறியாமல் கால் வைப்பவர்கள், அதுவும் இரவு நேரங்களில், பலியாவதும், நாலுகால் செல்லங்களும் அதற்குப் பலியாகி தீனக் குரல் எழுப்பி மனதை நோகடிப்பதும் நிகழத்தான் செய்கின்றது.

அப்படித்தான், இரு தினம் முன்பு மேலே செல்லும் மின் கம்பி அறுந்து விழுந்து, மழைத் தண்ணீரில் கிடக்க, நாலுகால் செல்லம் அதில் நடந்து இறக்க நேரிட்டது. வீடுகளில் வோல்டேஜ் மாறி மாறி வந்து கொண்டிருந்தது. பொதுமக்கள் விழிப்படைந்து மின்சாரவாரிய அலுவலகத்தை அழைத்துச் சொல்ல, இதோ நல்ல மழையில், எங்கள் தெருவில், எலெக்ட்ரிக் கேபிள் போடுவதற்கு, எங்கள் வீடுகளின் முன்பு நீளமாகப் பெரிய குழி தோண்டி இருக்கின்றார்கள். நல்ல விஷயம்தான். ஏம்பா உங்களுக்கு இந்தப் பருவம் தான் கிடைச்சுச்சா? இது வருடா வருடம் நடக்கறதுதானே. அழகாய் திட்டமிட்டுச் செய்யலாமே. இப்பணி எல்லாம் வெயில் காலத்தில் மின்வெட்டு இருக்கும் நேரங்களில் செய்யப்பட வேண்டியவை.  அப்போது அரசிற்கும் நட்டம் ஏற்படாது.  இப்போது இப்பணிக்காக மின்வெட்டு செய்து பொதுமக்களுக்கும் இடையூறு, அரசிற்கும் நட்டம்.

தார் ரோடில் நோண்டி இருக்கின்றார்கள். மீண்டும் தார் உடனடியாகப் போடமாட்டார்கள். தாமதிப்பார்கள். மண்ணால் மூடிவிடுவார்கள். மழைக்காலம். மண் அரிப்பெடுத்துக் குழிகளாகும். வண்டிகளை வெளியில் எடுப்பதும் சிரமமாகும்.  

முன்பெல்லாம் 300, 400 வாட்ஸ் உபயோகமே ஒரு வீட்டிற்கு சராசரியாக. ஆனால் தேவைகள் பெருகப் பெருக இப்போது 1000 வாட்ஸிற்கும் மேலாக ஒரு வீட்டிற்குத் தேவைப்படும் போது, அப்பகுதியில் எத்தனை வீடுகள் இருக்கின்றன, அவர்கள் எவ்வளவு மின் சக்தி உபயோகிக்கின்றனர், எதிர்காலத்தில் இன்னும் எவ்வளவு தேவைப்படலாம் என்றும், அந்தப் பகுதியில் இருக்கும் ட்ரான்ஸ்ஃபார்மர் எவ்வளவு மின் இணைப்புகளைத்தாங்கும் என்றும் கணக்கிட்டு, மின் இணைப்புகளைப் பாதுகாப்பாக ஏன் கொடுப்பதில்லை? சரி அப்படித்தான் செய்யவில்லை.  போகட்டும். இதை எல்லாம் மழை பெய்யாத காலத்தில், முன் கூட்டியே செய்திருக்கலாமே. 

காலம் காலமாய் நடந்து வருவது மட்டுமல்ல, சில பல உயிரிழப்புகளும், பின்னர் குழிகள் மூடப்படாமல் அப்படியே விடப்படுவதும், தண்ணீர் தேங்குவதும், யாரேனும் அதில் விழுவதும், நடக்கும் ஒன்றே. அனுபவம் என்பது நல்ல பாடம் என்பார்கள். ஆனால் நமது அரசுகளுக்கு இந்த அனுபவங்கள் எதுவுமே எந்தப் பாடமும் புகட்டுவதாகத் தெரியவில்லை. சொந்த அனுபவம் இல்லாததாலோ?

படம் - நன்றி - இணையம்

பலரையும் தாக்கி வேகமாகப் பரவி வரும் டெங்கு காய்ச்சலுக்காக, சமீபத்தில் அம்மாவின் படம் தாங்கிய அறிவிப்பு “உங்கள் வீட்டையும், சுற்றுப்புறத்தையும் சுத்தமாக வைத்துக் கொள்ளுங்கள்”, என்ற அறிவிப்புப் பலகை ஒன்றை அன்று கோயம்பேடு பேருந்து நிலையத்தில் பார்த்த போது எனக்குச் சிரிப்பு வந்துவிட்டது. 

பின்னே என்னங்க, அம்மா தனது அறிவிப்புப் பலகையின் கீழ், குப்பையுடன் குட்டையாகத் தேங்கியிருந்த மழைத் தண்ணீரில், கொசு முட்டைகள் குமிழிகளாக மிதந்திட, கொசுவை வளர்த்துக் கொண்டிருக்கின்றார் என்றால் சிரிக்காமல் என்ன செய்வது? சரி நாங்கள் வீட்டையும், சுற்றுப் புறத்தையும் தூய்மையாக வைத்துக் கொள்ளலாம்.

ஆனால், பொது இடங்களில் உள்ள குப்பைக் கூளங்கள் நீக்கப்படாமல் அப்படியே இருந்தால், அதுவும் மழை பெய்யும் காலத்தில் கொசுக்கள் தங்கள் இனத்தை வளர்க்காமல் என்ன செய்யும்.  ஹும் இந்தச் சுத்தம் பற்றிய அறிக்கை டெங்கு வரும் போது மட்டும்தான். அதுவும் ஊர் சுத்தம், பொதுநல சுகாதாரம் பற்றி அக்கறை இல்லாத அரசு. அரசு எவ்வழி அவ்வழி மக்கள் என்பது போல் மக்களும் பொதுசுகாதாரத்தைப் பேண ஒத்துழைப்பதில்லை. எல்லாவற்றிற்கும் சிங்கப்பூரைப் போல அபராதம் விதித்தால்தான் பொறுப்புணர்வார்கள் போலும். 4.30 மணிநேரப் பயணத்தில் இருக்கும் அந்த அண்டை நாட்டினைப் பார்த்து அரசும், மக்களும் நிறைய கற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.

டெங்கு பரவுவதையும், அதன் தீவிரத்தையும் தடுக்க, அம்மா உணவகத்தில் நிலவேம்புக் குடிநீர், பப்பாளி இலைச் சாறு இலவசமாக வழங்கப்படுவதாக அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. கண்கெட்டபின் சூரியநமஸ்காரம் என்பதைப் போல். பிள்ளையையும் கிள்ளிவிட்டுத் தொட்டிலையும் ஆட்டுவது போல் என்றும் சொல்லலாமோ?

நம் அரசிடம், வரும் முன் காக்கும் எந்தத் திட்டமும், செயலும் ஏன் இல்லை? என்பது மிகவும் வேதனைக்குரியது. வரும் முன் காப்பதுதானே ஒரு அரசின் வேலை.  வந்த பின் உயிர் போனபின் என்ன செய்ய முடியும்? ஒப்பாரி வைத்து, அரசை நாலு கெட்ட வார்த்தைகள் போட்டு, இரண்டு நாட்கள் திட்டிவிட்டு மீண்டும் மக்களாகிய நாம் எதுவுமே நடக்காதது போல் இயல்பு வாழ்க்கைக்குத் திரும்புவதுதான் நடந்து வருகின்றது. அரசிற்குச் சாதகம்தான்.

தேர்தல் சமயத்தில் மட்டும் வாக்குறுதிகள் பேசி, குடிசைகள் பக்கம் சென்று, பின்னர் மறக்கும் அலட்சியப் போக்கு.  மக்கள் நாம் முட்டாள்கள் மட்டுமல்ல பொறுப்பற்றவர்களும் கூட. அரசு பேருந்துகளிலும், அரசு அலுவகங்களிலும் திருக்குறள் பதியத் தெரிந்த அரசிற்கு “வருமுன் காவாதார் வாழ்க்கை” எனும் திருக்குறள் தெரியாமல் போனது ஏனோ?!  

பதிவர் நண்பர்களுக்கு ஒரு அன்பான வேண்டுகோள்.  இங்கு கொடுக்கப்பட்டிருக்கும் நம் வலைச்சித்தர் டிடி அவர்களின் வலைத்தளத்திற்குச் சென்று வேண்டுகோளை நிறைவேற்ற முயற்சி செய்யலாமே...http://dindiguldhanabalan.blogspot.com/2015/11/World-Tamil-Bloggers-Guide-Book.html

--கீதா