என் கனவுக் கோட்டையைத் தகர்த்த அட்ரியானா, லியான்ரோ!...இன்று போல் என்றும் வாழ்க!!!

      ஒன்றா? இரண்டா?  29 வருடங்களாகப் பாதுகாத்து வந்த ஆசைகள் அடுக்கப்பட்டக் கோட்டை!  90% பணியும் முடிந்து விட்டது. இன்னும் 10% பணிதான்.  எப்படிச் செய்வது என்ற சிறு குழப்பம்.  நானும்தான் பெரிதாகி 29 வருடத்தை விழுங்கிவிட்டது.  சென்ற வருடம்தான் தோழி கீதா, “நான் செய்கிறேன் மீதமிருக்கும்  பணியை” என்று ஏற்றுக் கொண்டார்.  பெரும்பாலும் அடுத்த வருடம் பணி தீர்ந்து புதுமனை புகு விழாவிற்கு வழக்கம் போல் நம் பதிவர்கள் அனைவரையும் அழைத்து (அழைத்தாலும் வருவது வழக்கம் போல் அதே அளவு அன்பான பதிவர்கள் தானே!) அதிர வைப்போம் அல்லது புத்தகமாக வெளிக் கொணரலாம் என்று கனவு கண்டு கொண்டிருந்த வேளையில், எதிர்பாரா விதமாகப் பிரேசிலைச் சேர்ந்த 39 வயதான அட்ரியானாவும், அவரது கணவர் லியான்ரோவும், ரேடியோ க்ளோபோவின் உதவியுடன் “காலம் செய்த கோலமடி” எனப் பெயரிட்டிருந்த அந்தக் கோட்டையை ஏவு கணை எய்தித் தகர்த்தெரிந்து விட்டார்கள்.  அப்படி, என் கதை “வானத்து நிலவைத் தண்ணீரில் சிறை வைத்த”க் கதையாகிவிட்டது.  இனி, இப்படிப் புலம்பி, அழத்தான் முடியும்.  அதற்கு முன் யார் இந்த அட்ரியானாவும், லியான்ரோவும்?  அவர்கள் எப்படி என் “காலம் செய்த கோலமடி”யை “காலம் சென்ற கோலமடி (காமடி?!)” ஆனதற்குக் காரணமாகிப் போனார்கள் என்பதைச் சொல்லி விடுகிறேன்! இதுதான் கேயோட்டிக் தியரி என்பதோ?!!!!

படம் இணையம்

      
     தென்னமெரிக்காவிலுள்ள பிரேசிலில், காணாமற்போன பெற்றோர்கள், குழந்தைகள் மற்றும் சகோதர, சகோதரிகளைக் கண்டுபிடித்துச் சேர உதவும் நிகழ்ச்சியொன்று அங்குள்ள “ரேடியோ க்ளோபோ” நடத்துகிறது.  அதில் 39 வயதான அட்ரியானா பங்கெடுத்துத் தனக்கு ஒரு வயதாக இருந்த போதே தன்னை விட்டுப் பிரிந்த தன் தாயைக் கண்டு பிடிக்க முயன்றிருக்கின்றார்.  தாயை இழந்த அவர் தன் தந்தையின் பராமரிப்பில் வளர்ந்து, லியான்ரோ என்பவரை ஏழு வருடங்களுக்கு முன்பு மணந்து ஒரு குழந்தையுடன் மகிழ்ச்சியாக வாழ்கிறார்.  அட்ரியானவைப் போல் லியான்ரோவும் அவருக்கு 8 வயதாக இருந்த போதுத் தாயைப் பிரிந்தவர்தான்.  அவரும் அப்போதைய தாயின் புகைப்படத்தைப் பாதுகாத்து வைத்துத், தன் தாயை என்றேனும் காண முடியும் என்ற நம்பிக்கையில் தேடிக் கொண்டுதான் இருந்திருக்கின்றார்.

      எப்படியோ, அட்ரியனாவின் தாயை ரேடியோ க்ளோபோ கண்டு பிடித்துத், தாயும் மகளும் தொலைபேசியில் பேசி அதை ஒலிபரப்பவும் செய்தது.  அப்படி ஒலிபரப்பப்பட்ட போது, அட்ரியானா வின் தாய் சொன்ன செய்தி அட்ரியானாவிற்கு அதிர்ச்சியளிக்கும் ஒன்றாக இருந்தது.  அட்ரியானோவைப் பிரிந்தது போல், அதன் பின் அவருடன் வாழ்ந்து வந்த அவரது மூத்த மகனான லியான்ரோவையும் அவனுக்கு 8 வயதாக இருந்த போது பிரிய வேண்டியச் சூழல் ஏற்பட்டதைச் சொல்லி அத் தாய் வருந்தியிருக்கிறார்.  அப்போதே, அந்தத் தொலை பேசித் தொடர்பிலேயே இருவரும் பரிமாறிக் கொண்ட ஓரிரு கேள்விகளும், பதிலும், இருவருக்கும் அட்ரியானாவின் கணவரான  லியான்ரோதான் வருடங்களுக்கு முன்பு காணாமற் போன அந்த எட்டு வயதுச் சிறுவன் எனப் புரிய வைத்தது.  ஒரு வயதில் தன்னை விட்டுப் பிரிந்த தன் மகளது கணவன் எட்டு வயதில் தன்னை விட்டுப் பிரிந்த மகன் என்பதை அறிந்த போது அந்தத் தாய்க்கு எப்படி இருந்திருக்கும்? 

ஏழு வருடமாகத் தன்னை கண்ணின் இமை போல் காக்கும் கணவன் தன் சிறுவயதில் தன்னைப் பிரிந்த தன் சகோதரன் என்பதை அறிந்த அட்ரியானோவுக்கு எப்படி இருந்திருக்கும்? தனக்கும் அட்ரியானோவுக்கும் பிறந்த அன்புக் குழந்தையை தோளிலேற்றி இதையெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டிருக்கும் லியான்ரோவுக்கு எப்படி இருந்திருக்கும்?  இதையெல்லாம் விதியின் விளையாட்டென்றோ,  காலம் செய்த கோலமென்றோ தானே சொல்ல முடியும்!  இது போன்ற சில உண்மைகள் எப்போதும் உறங்கிக் கிடப்பதுதான், அந்த உண்மைகள் வெளிப்படும் போது வேதனைப்படவிருக்கும் மனிதர்களுக்கும் நல்லது.

இது அட்ரியனாவுக்கும், லியான்ரோவுக்கும் வேதனை ஏற்படுத்தியது போல் எனக்கும் வேறு ஒரு விதத்தில் வேதனை ஏற்படுத்தித்தான் இருக்கின்றது.  இது போன்ற ஒரு சம்பவத்தின் அடிப்படையில்தான் நான் “காலம் செய்த கோலமடி” என்ற தலைப்பில் ஒரு நாவலை , முப்பரிமாணப் பார்வையில் எழுதியிருந்தேன். முடிவு எப்படி இருக்க வேண்டும் என்ற சிந்தனையில் 29 வருடங்கள் ஓடிவிட்டது. ஊமை கண்ட கனவாகிவிட்டது. இன்னும் ஐந்தே ஐந்து அத்தியாயங்கள் எழுதி நாவலை முடித்து வாரம் இருமுறை வலைத்தளத்தில் இட்டுக் காலத்தை ஓட்ட நினைத்த என் “காலம் செய்த கோலமடி” எனும் தயிர் தாளியில், தோழி கீதாவின் உதவியுடன் வெண்ணைய் திரண்டு வரும் வேளையில், ரேடியோ க்ளோபோ கொடுத்த தடியால் அட்ரியானாவும், லியான்ரோவும் அடித்து அதை உடைத்தே விட்டார்கள்.  என்ன செய்ய?   இப்படியாக இவர்களால் எனது காலம் செய்த கோலமடி காலம் சென்ற காமெடி ஆகிவிட்டது!  காலம் செய்த கோலம்தான் இதுவும்.  இச்சம்பவம் தங்களது இல்லற வாழ்வை பாதிக்காது என்றும், தங்களை மரணத்தால் மட்டுமே பிரிக்க முடியும் என்றும் சொல்லிய அட்ரியானாவும், லியான்ரோவும், “இன்று போல் என்றும் வாழ்க”  என்று வாழ்த்துகிறோம்.

-துளசிதரன் 

பி.கு.: 29 வருடமாகப் படுத்த படுக்கையில் இருந்த என் எழுத்தில் உருவான கதை, சோகக் கதை, இனியும் அப்படியே தொடரட்டும்!  வேறு வழி?....எல்லாம் காலம் செய்த கோலம்!

-

***************************************************************************************************************

      

    என் இனிய நண்பர் துளசி மிகவும் விரக்தியடைந்து விட்டார் என்றே தோன்றுகின்றது.

         ("துளசி! புலம்ப வேண்டாம்! அழவேண்டாம்! அதற்கு அவசியமில்லை! தயிர் தாளியில், ரேடியோ க்ளோபோ கொடுத்த தடியால் அட்ரியானாவும், லியான்ரோவும் அடித்து உடைக்கவில்லை".)  

     அந்தக் கதை இந்தப் பதிவில் சொல்லப்பட்டச் சம்பவத்தை சிறிது ஒத்து இருந்தாலும், அவரது கதையின் பயணம் வித்தியாசமானது. சம்பவங்களை முப்பரிமாணத்தில் சொல்லியிருக்கின்றார். மூன்று பரிமாணங்களும் ஒன்றின் முடிவில் அடுத்த பரிமாணம் ஆரம்பிக்கும் வகையில் எழுதியிருக்கின்றார்.  அவர் முடிவு எழுதாமல் அப்படியே கிடப்பில் இருந்ததை நான் தூசி தட்டி எடுத்து உயிர்ப்பிக்கலாம் என்ற நோக்கத்தில் அவருடன் விவாதித்து வருகின்றேன்.  முடித்துத் தருகின்றேன் என்ற வாக்குறுதி வேறு. 80 களில் இருந்த எழுத்து நடை.  எனவே அப்போது தொடங்கிய கதை இப்போது முடிவது போல் கொண்டுவர உத்தேசம். எழுத்தின் நடை சிறிது வித்தியாசப்படும்.  எனவே, அதற்கான விவாதம் நடந்தது/நடந்து கொண்டே இருக்கின்றது. அதில் மறைந்திருக்கும், அதிகம் பேசப்படாத ஒரு உளவியல் ரீதியிலானக் விஷயத்தைச் சொல்லலாம் என்பதைப் பற்றியும், அதற்கு எங்கள் இருவருக்குள்ளும் காரசாரமான விவாதம். முடிவு அட்ரியானா, லியான்ரோ போல் அல்ல.  எனவே நண்பர் விரக்தி அடையத் தேவை இல்லை.  படுத்த படுக்கையும் அல்ல.  சோகக் கதை  தொடரப் போவதுமில்லை.  “காலம் செய்த கோலம்”... புள்ளி வைத்தக் கோலம். புள்ளி வைத்தாகிவிட்டது. பெரிய புள்ளிக் கோலம் அல்லவா...எனவே புள்ளிகளை இணைப்பதில் சிறு சிக்கல் அவ்வளவே! சிக்கலை அவிழ்த்தால் கோலம் தயாராகி விடும்!  பார்வைக்கு! 

--கீதா