அமெரிக்கக் கல்வி முறையும், இந்தியக் கல்வி முறையும், கற்றல் குறைபாடு இருந்த குழந்தையும் LD - 3

அமெரிக்கப் பயணம், அமெரிக்க கல்வி முறை என் மகனின் வாழ்வில ஒரு பெரிய திருப்பு முனை. கண்டிப்பாக அந்தக் கல்வி மகனை எப்படி மாற்றியது என்பதை இங்கு சொல்லியே ஆக வேண்டும். ஆம், 7 ஆம் வகுப்பில் சேர, அங்கு அவனுக்கு ஒரு சிறிய தேர்வு வைத்தார்கள். குறிப்பாக ஆங்கில அறிவும், கணக்கும் அவனது வயதுக்கு ஏற்றார் போல் உள்ளதா என்று அறிய. இங்கு அவர்களது முறையை விளக்க ஆரம்பித்தால் மிகப் பெரிதாகி விடும் அதனால் இந்தத் தலைப்பிற்கு வேண்டியது மட்டும் இங்கு பகிர்கின்றேன். நாங்கள் இங்கிருந்து செல்லும் முன்னரே நான் நெட்டில் எல்லாம் ஆராய்ந்து எந்த ஸ்கூல் அதைச் சுற்றி எந்த அபார்ட்மென்ட், இவனது கராத்தே ஸ்டைல் அங்கு எங்கு உள்ளது என்பது முதற் கொண்டு, முடிவு செய்து சென்றேன். மகனை பப்ளிக் ஸ்கூலில் சேர்த்ததால் இவனது டெஸ்ட் School District –ல் நடந்தது.  பள்ளியில் அல்ல. (அமெரிக்காவில், கலிஃபோர்னியாவில் Cupertino School District ல் உள்ள பள்ளிகள், பப்ளிக் பள்ளிகளுமே நல்ல தரம் வாய்ந்தவை.  இங்குள்ள அரசுப் பள்ளிகள் போல் அல்ல)

http://en.wikipedia.org/wiki/School_district

இவனை டெஸ்ட் செய்த ஆசிரியை நம் வட இந்தியாவைச் சேர்ந்தவர். அவர் டெஸ்ட் செய்துவிட்டு இவனை “Borderline Child”  என்று சொல்லி எங்களிடம் “நீங்கள் உங்கள் குழந்தைக்கு வேண்டிய நல்ல சப்போர்ட் கொடுப்பதாக இருந்தால் அவனை “Main Stream” ல் சேர்த்து விடலாம். இல்லை என்றால் அவனுக்கான பள்ளியில் சேர்த்துவிடலாம்” என்று எங்களிடமே முடிவெடுக்கக் கூறினார். 

நாங்கள் முதலாவதைத் தேர்ந்தெடுத்தோம்.  “MainStream”.   அவரும் இவனை அசெஸ் பண்ணிய விவரங்களை எழுதி பள்ளிக்கு அனுப்பிவிட்டார். நானும் இவனது குறைபாடு பற்றி படித்து என் அறிவையும், கையாளும் முறையையும் வளர்த்துக் கொண்டேன். தெரிந்து கொள்ள ஆர்வம் உள்ளவர்கள் இந்த லிங்கிற்கு சென்று வாசிக்கலாம்.

http://www.ncld.org/learning-disability-resources/checklists-worksheets

http://www.sess.ie/sites/all/modules/wysiwyg/tinymce/jscripts/tiny_mce/plugins/filemanager/files/Categories/ASD/7BorderlineMGLD.pdf

இவனைப் பள்ளியில் நடத்திய விதம் சொன்னால் நம்ப மாட்டீர்கள் அத்தனை மரியாதை, மதிப்பு!  இவன் எது நன்றாகச் செய்தாலும் உடன் எங்களுக்கு மெயில் வரும், கூப்பிட்டுப் பாராட்டுவார்கள் அவனையும், எங்களையும்! அவனது கணக்கு ஆசிரியைக்கும், சோசியல் நடத்திய ஆசிரியைக்கும், அறிவியல் நடத்திய ஆசிரியைக்கும் நெருக்கமானவன் ஆனான்.  இவனுடைய பொது அறிவு அந்த ஆசிரியையை மிகவும் கவர்ந்துவிட்டது. கணித ஆசிரியை அவனுக்கு Word Problem  தான், எழுத பிரச்சினை என்று அறிந்து அவனுக்கு அதில் பயிற்சி அளித்தார். ஆங்கில ஆசிரியைகள் இருவர் இருந்தனர். ஒருவர் நம் வட இந்தியாவைச் சேர்ந்தவர்.  மற்றொருவர் அமெரிக்கர். இவனது ஆங்கில அறிவு B grade வாங்கும் அளவு முன்னேறியது! எங்கள் அனுமானத்திற்கு எதிராக, அமெரிக்க ஆசிரியை இவனது முன்னேற்றத்தை உச்சி முகர்ந்து பாராட்டினார். ஆனால், நம் இந்திய ஆசிரியை கொஞ்சமும் கண்டு கொள்ளவில்லை என்பது மட்டுமல்ல அவனைப் பற்றி குறைதான் கூறினார்கள். ஏன் என்பது இன்னமும் எனக்குப் புரியாத புதிர்! வகுப்பில் சில பாடங்களை மாணவர்களிடமே அசைன்மென்டாகக் கொடுத்து, அதை வகுப்பில் இவர்கள் நடத்த வேண்டும்.  நாங்கள் எதிர்பார்த்ததை விட இவன் மிக நன்றாக நடத்தியிருந்திருக்கிறான். அறிவியலிலும் அதுவும் பயாலஜியில் நல்ல அறிவு. அந்த ஒரு ஆசிரியை தவிர மற்ற ஆசிரியைகள் எல்லாரும் இவனது சிறிய குறைக்கு நடுவிலும், அறிவையும், திறமையையும், presentation skill ஐயும் பாராட்டிக் கொண்டாடினார்கள்.மகனின் கால்நடைமருத்துவ ஆசையையும் ஊக்கப்படுத்தினர். இவனது செயலில், படிப்பில் எல்லாமுமே நல்ல முன்னேற்றம். தன்னம்பிக்கை உயர்ந்தது.

இங்கு ஒன்று சொல்லியே ஆக வேண்டும்.  அங்கு வகுப்பில் மாணவர்கள் சந்தேகம் கேட்டால், ஆசிரியை தனக்குத் தெரிந்தால் உடனே அதை விளக்கித் தீர்த்து வைப்பார்.  தனக்குத் தெரியவில்லை என்றால், உடன் கம்ப்யூட்டரில் நெட்டைத்தட்டி கண்டுபிடித்து விளக்கிவிடுவார்.  இல்லை என்றால் மறுநாள் விளக்குவதாகக் கூறி, மறு நாள் வகுப்பில் முதல் வேலையாக முதல் நாள் கேட்கப்பட்ட சந்தேகங்களைத் தீர்த்துவிட்டு, கேள்வி கேட்ட மாணவர்களைப் பாராட்டி விட்டுத்தான் வகுப்பை ஆரம்பிப்பார்கள். இது எனது மகனின் அனுபவம். இது நம் இந்தியாவில் அப்படியே தலைகீழான அனுபவம் மகனுக்கு.  இந்தியா திரும்பும் சமயம் அவனது ஆசிரியைகள் எல்லாரும் இவனைப் பாராட்டி, வாழ்த்தி, “Miss You” என்று அட்டைகள் வழங்கிக் கொண்டாடினார்கள். எங்கள் மகனையும் மதித்து நடத்தி, அவன் முன்னேற்றத்திற்கும், தன்னம்பிக்கை உயரவும் உதவிய அந்த ஆசிரியைகள் அனைவருக்கும் எங்கள் நன்றி என்றுமே உண்டு! Hats off to all those Teachers!!

அங்கும் ஒக்கினாவா கொஜுரியு கராத்தேயில் உலகின் மிகச் சிறந்த கிரான்ட் மாஸ்டராக விளங்கிய யமாகுச்சியின் நேரடி மாணவரான கார்னல் வாட்ஸ்ன் என்பவரிடம் இவனைச் சேர்த்தோம்.  அங்கும் மிக நல்ல பெயர்.  இவனது திறமையைத் தலையில் தூக்கி வைத்துக் கொண்டாடினார்.  அங்கு வந்த எல்லா மாணவர்களுக்கும் இவனை மிகவும் பிடித்துப் போக அவர்களுடன் நன்றாகப் பழக ஆரம்பித்தான். பெரியவர்களுடனும். அங்கு அவர்களுடன் சேர்ந்து தங்கியும், அவர்களுடன் பீச்சில் சென்று விளையாடி, கராத்தே செய்து, இப்படி பல விஷயங்கள் அவனது தன்னம்பிக்கையை வளர்த்தது. நாங்கள் இந்தியா திரும்பும் சமயம் மாஸ்டர், “ஒரு ஆசிரியருக்கு நல்ல மாணவன் கிடைப்பது அரிது.  கிடைத்தாலும் ஒன்று அல்லது இரண்டுதான்.  உங்கள் மகன் எனக்குக் கிடைத்த அரிதான ஒரு மாணவன்.   I miss him! If you come back to this place please give him to me”

முதலில் அங்கேயும் வீட்டிலேயே முடங்கிக் கிடந்தவன், அபார்ட்மென்ட் குழந்தைகளுடன் விளையாட ஆரம்பித்தான். பேசிப் பழகாதவன் பேசிப் பழக ஆரம்பித்தான்!  பள்ளியிலும் நண்பர்கள் சேர்ந்தனர். அரைப் பக்கமாவது எழுத ஆரம்பித்தான். நல்ல முன்னேற்றம். இந்த முன்னேற்றம் அவனை மட்டுமல்ல, எங்களை மிகவும் ஊக்கப்படுத்தியது! ஒரு நல்ல பாஸிட்டிவ் சூழ்நிலை ஒரு குறைபாடு உள்ளக் குழந்தையைக் கூட எப்படி மாற்றுகின்றது! நானும் அவனுக்கு சிறு வயது முதல் தன் வேலையைத் தானே செய்யக் கற்றுக் கொடுத்து, எனக்கும் வீட்டில் உதவி செய்யக் கற்றுக் கொடுத்தேன். மகனுக்கு நல்ல முன்னேற்றம் தொடங்கிய சமயம், அடுத்த 3 மாதங்களில் இந்தியாவிற்கு திரும்ப வேண்டிய சூழ்நிலை வந்துவிட நாங்கள் Back to India.

இங்கு 8 ஆம் வகுப்பு சேர முதலில் பள்ளி அமெரிக்க கல்வியை ஒத்துக் கொள்ளாவிட்டாலும் பின்னர் சேர்த்துக் கொண்டுவிட்டனர். இங்கு வந்ததும் திரும்பவும் பழையபடி ஆமை ஓட்டிற்குள் புகுந்து கொள்வது போல ஆனது. வீணை கற்றுக் கொள்ள ஆசைப்பட்டான்,  சேர்த்தோம். அது அவன் “mind body coordination” க்கு உதவியது. சைக்கிள் கற்றுக் கொடுத்து சைக்கிளில் பள்ளிக்குப் போக வைத்தோம். எனது strategies ம் பழையபடி அவன் படுத்தால் நானும் படுத்து, அவன் பின்னாலேயே போய்க் கொண்டே வாசித்துக் கொண்டே அவன் காதில் விழுந்தால் போதும் என்று.....திரும்பவும் இந்தி படிக்க வைத்து...இப்படி 10 ஆம் வகுப்பு வந்து, அதில் அரையாண்டு பரீட்சையில் மகன் 60% தான் வாங்கியதால் (அப்போதெல்லாம் அரையாண்ட்டுத் தேர்வு அடிப்படையில்தான் 11 ஆம் வகுப்பு அட்மிஷன்) 11 ஆம் வகுப்பிற்கு பயாலஜி பாடப் பிரிவு தர மாட்டோம், CBSE பொதுத்தேர்வில் இவன் 90 க்கு மேல் எடுத்தால்தான் பயாலஜி என்று கூறிவிட நாங்கள் அவனை கால்நடை மருத்துவம் பற்றி நினைவு படுத்தி அவனை சந்தோஷப் படுத்தி, 10ஆம் வகுப்பில் அறிவியலும், கணக்கும் சேர்த்து 92% வாங்கி விட்டான்.  ஆனால், பள்ளியில் பயாலஜி கொடுக்க மறுத்தனர். 

“அவனால் 11, 12 ஆம் வகுப்பு படிக்க முடியாது. அவன் மிகவும் கஷ்டப்படுவான்.  அவனுக்கு அவ்வளவு திறமை இல்லை என்றனர்.”

நாங்கள் விவாதம் செய்தோம்.  “அவனது திறமையை நாங்கள் பார்த்துக் கொள்கின்றோம். ஒரு மாணவனின் எதிர்காலத்தை 10ஆம் வகுப்பிலேயே முடக்கக் கூடாது. உங்களுக்கு அந்த உரிமை கிடையாது. எல்லாருக்கும் அவரவர் விரும்பும் கல்வித் துறையை படிக்கும் உரிமை உண்டு.   மகன் 2 ஆம் வகுப்பிலிருந்து கால்நடை மருத்துவம் படிக்க வேண்டும் எனறு ஆசைப்பட அதை நாங்கள் ஊக்கப்படுத்திக் கொண்டுவந்துள்ளோம். இப்போது பயாலஜி அவன் படிக்கவில்லை என்றால் அவன் கால்நடை மருத்துவம் அப்ளை கூட செய்ய முடியாது. 12 ஆம் வகுப்பிற்கு பிறகு அவன் விரும்புவது கிடைக்கிறதோ, கிடைக்காமல் போகிறதோ. அது அப்போது. அதை ஏன் இப்போதே தடுக்க வேண்டும்?.”

கோர்டிற்கு போவோம் என்றும் சொன்னோம். நாங்கள் இந்த இடத்தில் அமெரிக்கக் கல்வி முறையை, தனிமனிதனின் கல்வி விருப்பத்தை நிறைவேற்றிக் கொள்ளும் உரிமையையும், கல்வித் துறையில் உள்ள flexibility யையும் ரொம்பவே நினைத்துக் கொண்டோம்.

கோர்ட் என்றவுடன், 10 நாட்கள் கழித்து பயாலஜி கொடுத்தார்கள்!. பரவாயில்லை.  அவன் வகுப்பில் Back Bench  தான். ஸ்பெஷல் வகுப்புகள், ட்யூஷன் எதிலும் எங்களுக்கு ஆர்வமில்லை ஏன் என்றால் இந்தக் குறைபாட்டைக் கையாளும் அளவிற்கு வகுப்புகள் இங்கு இல்லை. ஆதலால், நாங்கள் அவனுக்கு வீட்டிலேயே பயிற்சி கொடுத்து, பெரிய விடைகளை எல்லாம் சிறிது சிறிதாகப் பிரித்து தேவையான பாயின்ட்ஸ் படிக்க வைத்து,  எழுதவைத்து பயிற்சி கொடுத்தோம். எழுதுதல் கஷ்டப்பட்டாலும் முன்னேற்றம் நன்றாகவே இருந்தது. அவனுடைய வித்தியாசமான எண்ணங்களும், நமது கல்வி முறையும் முரண்பட்டதால் வந்த கஷ்டமே.  அவனது முறை கொஞ்சம் ஸ்லோ. படிப்படியாகத்தான் ஏறும். எங்களுக்குத் தெரியும் அவன் இறுதிப் பரீட்சையில் நல்ல மதிப்பெண் பெற்று விடுவான் என்று. எனவே, ஆசிரியர்கள் சொன்ன கமென்ட்ஸிற்கு நாங்கள் காது கொடுக்கவில்லை. 12 ஆம் வகுப்பில் 87% எடுத்துவிட்டான்.  ஆனால், கால்நடை மருத்துவ சேர்க்கை, தமிழ்நாட்டில் wait list 1 ல், வந்தது என்றாலும் யுனிவர்சிட்டியில் கேட்டதற்கு இறுதிவரை அவனுக்குக் கிடைக்கும் என்ற உத்தரவாதம் தரவில்லை. எனவே, பாண்டிச்சேரியிலும் அப்ளை செய்து, கிடைக்கப் பெற்று, 7.3 OGPA  எடுத்து, இப்போது, இங்கு படித்து ஆஸ்திரேலியாவில் பயிற்சி பெற்ற கால்நடை மருத்துவரின் கீழ் பயிற்சி மருத்துவராக 1 ½ வருடமாக வேலை செய்து வருகிறான். 

இப்போதும் எழுதுதல் கொஞ்சம் பிரச்சினைதான். ஸ்லோ தான். பேசிப் பழகுதல், Socialization  வாசித்தல், ஆங்கில அறிவு, ஆங்கிலம், தமிழ் சினிமாக்கள் பார்த்து அலசுதல், இப்படி, முன்பு செய்ய முடியாத, கொஞ்சம் கஷ்டப்பட்ட பல விஷயங்களில் நல்ல தேர்ச்சி பெற்றுவிட்டான். முந்தைய இடுகையில் கூறியது போல கானடாவில் க்ளினிக்கல் பயிற்சி பெற அப்ளை செய்துள்ளான்.  GRE எழுத வேண்டாம். TOEFL மாத்திரமே. அதில் 99 வாங்கியது பொதுவாகக் குறைவு என்றாலும், எங்களைப் பொருத்த வரை அவனுக்கு இது நல்ல ஸ்கோர்தான்.

மகனுக்கு காலேஜில் அவனைப் புரிந்து கொண்டு கிடைத்த நண்பர்கள் அதிகம். சொல்லப் போனால் வகுப்பு முழுவதுமே அவனது அறிவைக் கண்டு, புரிந்து கொண்டவர்கள். அதனால் அவனில் நிறைய முன்னேற்றம்.  நல்ல பழகல், விளையாட்டுப் பயிற்சி, காலேஜ் கல்சுரல்ஸ் என்று பல மாற்றங்கள். அவனது OGPA அவனது ப்ரொஃபசர்களுக்கு மிக ஆச்சரியம்!  அதாவது அவர்கள் இவன் தான் முதல் மாணவனாக வருவான் என்று நினைத்திருந்தனராம்!!! “காமன் சென்ஸ், ப்ராக்டிகல் அப்ரோச், நல்ல சப்ஜெக்ட் அறிவு எல்லாம் பொருந்திய அவனுக்கு எப்படிக் கிடைக்காமல் போனது” என்று கேட்டதற்கு, மகனின் நண்பர்கள் “அவன் எழுதவே மாட்டான்  ஒரு கோடு போடவே ரொம்பவே நேரம் எடுத்துக்குவான். கேள்வித்தாள் கொடுத்ததும் உடன் எழுத மாட்டான். ½ மணி நேரம் எடுத்துக் கொள்வான்.  பெரிய விடைகள் எல்லாம் பாயின்ட்ஸ் மட்டும்தான் மிஞ்சி மிஞ்சி போனால் ¾ பக்கம். (அதுவே பெரிய விஷயம்). எக்ஸ்ட்ரா ஷீட்ஸ் வாங்கியதாகச் சரித்திரம் கிடையாதாம்.  இத்தனைக்கும் நடுவில் அவனது மார்க் எங்களைப் பொருத்தவரை பெரிய விஷயம்தான்.!

இங்கு நான் நமது Professional  கல்வியின் தரத்தைச் சொல்ல வேண்டும். மகன் பயிற்சி மருத்துவராக இருந்த சமயம், கிராமங்களுக்கு சென்று மருத்துவம் பார்க்கும் பயிற்சியில், பரீட்சை சமயம் இவனுக்கு வந்த கேஸ் மாடு.  இவன் மாட்டைச் சோதித்து டயக்னாசிஸ் செய்துவிட்டு கேஸ் ஹிஸ்டரி க்ரிஸ்பாக ½ பக்கத்திற்கு எழுதியிருக்கிறான்.  அதைத் திருத்திய ஆசிரியர், இவனிடம் “2 பக்கம் எழுதணும், நீ என்ன படிச்சிருக்க புக் படிக்கலையா”. 

இவன், “எப்படி சார், எனக்கு வந்த மாட்டுக்கு என்ன பிரச்சினையோ அதைத்தானே எழுத முடியும். இது தியரி இல்லியே! அதுமட்டும்ல புக்குல நான் படிச்சது அமெரிக்க மாடு பத்தி.  எனக்கு வந்த மாடு, நம்ம கிராமத்து மாடு” 

“என்ன எதிர்த்து பேசற. உன்ன வைவாவுல கவனிச்சுக்கறேன். உனக்கு இதுல மார்க் கம்மிதான்”  என்று சொல்லி அந்த பரீட்சையில் மார்க் குறைவாகக் கொடுத்தார். அதே பிரிவில் உள்ள கைனக்காலஜி ஆசிரியர் இவன் எழுதிய கேஸ் ஷீட்டை மாணவர்களிடம் காட்டி “ஒரு டாக்டரின் ஷீட் இப்படித்தான் க்ரிஸ்பாக இருக்க வேண்டும்.  சம்பந்தம் இல்லாத கதை கூடாது” என்று சொல்லியிருக்கிறார்.  முரண்பாடு!

குறை உள்ள குழந்தைகளோ, இல்லாத குழந்தைகளோ, பெற்றோர்களே! உங்கள் குழந்தைகளின் ஈடுபாடு, ஆர்வம், திறன், இவற்றை அறிந்து, அதற்கேற்றார் போல் அவர்களது எதிர்காலத்தைத் தீர்மானிக்க வேண்டும். நம்முடைய எதிர்பார்ப்புகளை, நம்மால் முடியாமல் போன காரியங்களை அவர்கள் செய்ய வேண்டும் என்ற பிடிவாதம், பெற்றோர்களுக்கும், குழந்தைகளுக்கும் இடையில் பிரச்சினைகளைத்தான் உருவாக்கும். எனவே குழந்தைகளையும் மதித்து, கையாளும் விதத்தில் கையாள வேண்டும்.

பி.கு: இந்த இடுகையை வாசிப்பவர்களுக்கு இது போன்ற குறைபாடுகள் உள்ள குழந்தைகளுக்கு எப்படிப் பயிற்சி அளிக்க வேண்டும் என்பது குறித்து ஏதாவது உதவி வேண்டும் என்றால், என்னைத் தொடர்பு கொள்ளலாம். அது போன்று கால்நடை மருத்துவ மேற்படிப்பு அயல்நாட்டில் படிக்க விரும்புபவர்கள், இல்லை Clinical Training  பயிற்சி பெற விரும்புபவர்களுக்கு, அது பற்றிய முழு தகவல்களும் கொடுத்து உதவமுடியும்.