பஸ்சிமவாஹினி - ரங்கனதிட்டு- ஸ்ரீரங்கப்பட்டினம் கோவில் - 9

 

ரங்கனத்திட்டுவிற்குச் செல்லும் போது ஆட்டோக்காரர் ஒரு இடத்தைக் குறிப்பிட்டுச் சொன்னதாகவும் அப்போது அங்கு நாங்கள் இறங்கவில்லை, பறவைகளைப் பார்த்த பிறகு வரும் போது பார்க்கலாம் என்றும் முடிவு செய்து சென்றதாகச் சொல்லியிருந்தேன். அந்த இடத்தைப் பற்றி இப்பதிவுத் தொடரோடு சொல்வதா இல்லை தனியாகப் போடலாமா என்று இங்கி பிங்கி பாங்கி போட்டுப் பார்த்ததில், மனதின் மெஜாரிட்டிக் குரல்கள், 'பயணத்தில் இதைக் கடந்துதானே கோவிலுக்குப் போனோம், தொடரிலேயே போட்டுவிடு'  என்பதற்குக் கை தூக்கியதால், இதைப் போட்டுவிட்டு அடுத்ததாக  கோவிலுக்குப் போய்விடுவோம் என்று முடிவாகி, இதோ அந்த இடத்தைப் பற்றி.

ரங்கனத்திட்டுவிலிருந்து எங்களை அழைத்துச் செல்ல வந்த அந்த ஆட்டோக்காரரிடம் முதலில் வந்த ஆட்டோக்காரர் குறிப்பிட்ட அந்த இடமான “பஸ்சிமவாஹினி”யைப் பார்க்க வேண்டும் என்று சொன்னோம். அந்த இடம் ஹைவேயிலிருந்து ரங்கனத்திட்டு சாலைக்குத் திரும்பும் சந்திப்பில் உள்ளது. போகும் போது, அதன் முகப்பில் கருடன் பக்ஷி சிலை இருந்ததைப் பார்த்த நினைவு. அந்த வழி ஒருவழிப்பாதை என்பதால் வரும் போது அதைச் சுற்றி இடப்பக்கம் சென்றதால் முகப்பைச் சரியாகக் கவனிக்க முடியவில்லை.

ஆட்டோக்காரரிடம் இந்த இடம் தான் நாங்கள் பார்க்க வேண்டும் என்று சொன்னாலும், அவர் கவனிக்கவே இல்லை. நான் சத்தமாகச் சொன்னதும் ஆற்றின் பாலத்தில் பாதி மனதோடு நிறுத்தினார். அங்கு பெரிய மண்டபமும், கோயிலும் இருப்பதாக ஆட்டோக்காரர் சொன்னார் ஆனால் ஆற்றின் பக்கம் இறங்கிச் சுற்றி நடக்க வேண்டும். ஒருவழிப்பாதை என்பதால் ஆட்டோவும் கோவிலுக்குச் சுற்றிச் செல்ல வேண்டும். பாலத்துப் பகுதியில் இருந்தே கொஞ்சம்  படங்களும் சிறிய காணொளியும் எடுத்துக் கொண்டேன்.

எதிர் புறத்தில் மக்கள் ஆற்றில் இறங்கி நிற்பது தெரிகிறதா?

மக்கள் ஆற்றில் நீராடிக் கொண்டிருந்தார்கள். ஏதோ பூஜை போலும். அங்கு இப்படி மக்கள் சில விசேஷ தினங்களில் வந்து நீராடி, பூஜைகள் செய்து கோவிலுக்கும் சென்று வணங்கிவிட்டுச் செல்வதுண்டாம். பஸ்சிமவாஹினி பற்றி புராணங்களிலும் சொல்லப்பட்டிருக்கிறதாம்.

கிழக்கு நோக்கிப் பாயும் காவிரி இந்த இடத்தில் ஒரு ட்விஸ்ட் அடித்து மேற்காகச் சிறிய தூரம் ஓடிவிட்டு - இப்படி மேற்கு நோக்கிப் பாய்வதால் - கன்னடத்தில் பஸ்சிம என்றால் மேற்கு -  எனவே பஸ்சிமவாஹினி. இந்த இடத்தில் இப்படிப் பாய்ந்து ஒரு சிறு தீவை உருவாக்கி உள்ளது - மீண்டும் கீழக்கில் பாய்ந்து  ‘காவிரி, ஹேமவதி, லோகபாவனி எனும் மூன்று ஆறுகள் சங்கமிக்கும் இடத்தில்  இணைகிறது. அந்த இடத்தை 'சங்கம்' என்று சொல்கிறார்கள்.

இந்த சங்கமத்தில் இருக்கும் கோசாய் காட் என்ற படித்துறையும் பஸ்சிமவாஹினியும் காசி, கயா, ப்ரயாக்ராஜ், போன்ற இடங்களுக்கு நிகராக மூதாதையருக்குத் திதி, பித்ரு பூஜை, பிண்டம் கொடுத்தல் போன்றவை செய்யும் இடமாகவும், அஸ்தி கரைக்கும் புண்ணிய இடமாகவும் கருதப்படுகிறது. தென்னிந்தியாவில் இப்படியான இடம் இது ஒன்றுதான் என்ற சிறப்பையும் பெறுகிறது பஸ்சிமவாஹினி.

 100 வருஷம் பழமை வாய்ந்தவை வயோதிகமாகி புறக்கணிக்கப்பட்டதாக...

துலாமாதத்தில் இந்த இடங்களில் நீராடிப் புண்ணியம் பெறலாம் என்பது நம்பிக்கை. 100 வருடங்களுக்கு முன் இந்த இடத்தில், மக்கள் தங்கி தங்கள் பித்ரு காரியங்கள் செய்வதற்கு வசதியாக மைசூர் ராஜாவினால் கட்டப்பட்ட கட்டிடங்களும் சிறிய கோவிலும் பராமரிக்கப்படாததால் மிகவும் பாழடைந்து உள்ளன. இதைப் பராமரிக்க வேண்டிய அவசியத்தையும், ஏன் இப்படிப் பாழடைந்துள்ளன, இந்த இடத்தில் வாழும் மக்கள் தொகை, ஜீவாதாரம்  என்பதைப் பற்றிய ஓர் ஆய்வுக் கட்டுரையும் இருக்கிறது. இங்கு மஹாத்மா காந்தியின் அஸ்தியை 1948, ஃபெப்ருவரி மாதம் 12 ஆம் தேதி கரைக்கப்பட்டதாக இந்த ஆய்வுக்கட்டுரையில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அதற்கான ஆதாரக் குறிப்புகள் உள்ள கல்லும் இருக்கிறதாம் ஆனால் புதர் மண்டிக் கிடக்கிறதாம். 

மேலும் கங்கையில் தினமும் ஆரத்தி நிகழ்வு நடப்பது போல காவிரிக்கும் ஆரத்தி நிகழ்வு செய்வார்களாம் மக்கள். அப்படியான இந்தப் பாரம்பரிய கலாச்சார மதிப்பு பெற்ற இந்த இடத்தை சீரமைத்து மிகவும் அழகாக மாற்றுவதற்கான பரிந்துரைத் திட்டங்களும் அந்த ஆய்வுக் கட்டுரையில் சொல்லப்பட்டிருக்கின்றன.

இப்படி இணையத்தில் இந்த இடத்தைப் பற்றித் தேடிய போது, பஸ்சிமவாஹினி கரையில் உள்ள கிருஷ்ணர் கோவில் பற்றிய மிகவும் சுவாரசியமான கதை கிடைத்தது. (மேலே உள்ள கோவில் அல்ல இப்பகுதியில் சொல்லப்படுவது. இப்பகுதியில் சொல்லப்படும் கோவில் இருப்பது மற்றொரு புறத்தில் அதற்குச் சுற்றிச் செல்ல வேண்டும்)  கோவிலை எழுப்பியவரின் வம்சத்தில் வந்த, பெங்களூரைச் சேர்ந்த துரைசாமி ஸ்ரீநிதி என்பவர் தன் பாட்டியிடம் அறிந்த கதையையும் தனது அனுபவங்களில் அறிந்ததையும் தன் தளத்தில் அவரே சொல்லியிருக்கிறார்.

நன்றி - ஸ்ரீநிதி துரைசுவாமி. இப்படம் அவர் தளத்தில் இருந்து எடுக்கப்பட்டது. இந்த மரத்தின் அடியில்தான் கிருஷ்ணர் சிலை இருந்ததாம், அவருடைய பாட்டியின் தாத்தா குடகு ஸ்ரீநிவாஸ ஐயங்கார் படுத்திருந்த மரத்தடியாம். இப்புறத்தில்தான் கிருஷ்ணர் கோவில் இருக்கிறது.

ஸ்ரீநிதியின் அம்மா வழிப் பாட்டியின் தாத்தா குடகு ஸ்ரீனிவாச ஐயங்கார் குதிரையில் நீண்ட பயணம் செய்ததால் சோர்வடைந்திருந்த சமயத்தில், குளித்து ஓய்வெடுக்க ஒரு நல்ல இடத்தை பஸ்சிமவாஹினி பகுதியில் கண்டிருக்கிறார். அந்த இடத்தில் இருந்த அஸ்வத மரத்தின் கீழ் தூங்கிக் கொண்டிருந்தபோது அவருக்கு ஒரு கனவு வந்ததாம். அந்த இடத்தில் கீழே பூமியைத் தோண்டினால் கிருஷ்ணர் சிலை கிடைக்கும்.  ஒரு கோயில் கட்டி அச்சிலையை அங்கு நிறுவ வேண்டும். இந்தப் புனித இடத்திற்கு வருகை தரும் அனைத்து யாத்ரீகர்களையும், பித்ரு சடங்குகள் செய்ய வரும் மக்களையும் கவனித்துக் கொள்வதற்கான கைங்கர்யத்தையும் செய்ய வேண்டும் என்று அக்கனவில் சொல்லப்பட்டதாம்..

அப்படி அங்கு கோயில் எழுப்பப்பட்டு, அவரது கனவில் கூறப்பட்டபடி, அங்கு வந்த யாத்ரீகர்களுக்கு உணவு வழங்கப்பட்டது. 200 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தொடங்கிய பாரம்பரியம் இன்று வரை தொடர்கிறதாம். அவரது குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பலர், துலாமாசத்தின் போது வரும் யாத்ரீகர்கள் ஆற்றில் நீராடி பிரார்த்தனை செய்யும் போது அவர்களுக்கு 'அன்னதானம்' ஏற்பாடு செய்வதற்காகவும், கோவில் விஷயங்களை மேற்பார்வையிடுவதற்காகவும் மாதம் முழுவதும் அங்கேயே தங்குவார்களாம்.

தன் இளம் பருவத்தில் பாட்டியின் சகோதரர் ஈடுபாட்டுடன் செய்ததைப் பார்த்த நினைவுகள் இருப்பதாகச் சொல்கிறார். அதன் பின்னர் அவரது அம்மா, தாய் மாமா, மாமிகள் மற்றும் மூத்த உறவினர்கள் அனைவரும் தங்கி கவனித்துக் கொண்டார்களாம்.

தற்போது இளைய அத்தைகள் மற்றும் உறவினர்கள் கவனித்து வருகிறார்களாம். ஒரு மாதம் முகாமிட்டு பல பிரச்சினைகளைச் சமாளிப்பது எளிதல்ல என்றும் சில நாட்களில் வருகை தரும் யாத்ரீகர்களின் எண்ணிக்கை எதிர்பாராத விதமாக அதிகமாக இருக்கும் சமயங்களிலும் எப்படியாவது அவர்களுக்கு உணவு கொடுப்பதையும்  பாராட்டிக் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

இந்த அனுமன் தான் கீழே சொல்லப்பட்டிருக்கும் நிகழ்வில் குறிப்பிடப்படும் அனுமன். நன்றி - துரைசுவாமி ஸ்ரீநிதி

அவரது அம்மா தனக்கு நேர்ந்த அனுபவத்தை தன்னிடம் ஒவ்வொரு முறையும் மிகவும் உற்சாகமாகச் சொல்வாராம். (அம்மா தற்போது இல்லை அவரது அஸ்தியும் இங்குதான் கரைத்திருக்கிறார்கள்). அவருடைய அம்மா, கோவிலின் முற்றத்தில் அமர்ந்து விளக்குகளுக்குத் திரிகளை உருட்டிக் கொண்டிருந்தபோது, ​ ஒரு பலத்த சத்தம் கேட்டதாம். அவர் அருகில் ஒரு வெள்ளிப் பாத்திரம் கிடப்பதைக் கண்டு ஆச்சரியப்பட்டிருக்கிறார். மேலே ஒரு குரங்கு, பாத்திரத்தை கீழே எறிந்துவிட்டு அவரையே பார்த்துக் கொண்டிருந்ததாம். பின்னர் குரங்கு அப்படியே மறைந்துவிட்டதாகவும், பாத்திரத்தைத் தேடி யாரும் வராததால், அங்கிருந்த அனுமன் சிலைக்குக் கவசம் தயாரிக்க அந்த வெள்ளியைப் பயன்படுத்த முடிவு செய்ததாகவும், இந்த அதிசயம் நடந்தது அனுமனின் அருளால்தான் என்றும் மேலும், தான் அப்படி அனுமனால் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு ஆசிர்வதிக்கப்பட்டவள் என்று உணர்ந்ததாகவும் அம்மா சொன்னதாகக் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.

பஸ்சிமவாஹினி - சிறிய காணொளி

https://youtube.com/shorts/KQuV8KgMe9c

அடுத்த முறை அப்பகுதிக்குச் செல்லும் வாய்ப்பு கிடைத்தால் கண்டிப்பாக ஆற்றில் குளித்து (எனக்கு ஆற்றில், நீர்வீழ்ச்சியில் குளிக்க ரொம்பப் பிடிக்கும். வேறு சென்டிமென்ட்ஸ் கிடையாது!) இந்த இடத்தையும் கோவிலையும் நிதானமாகப் பார்த்து வர .வேண்டும் என்று நினைத்திருக்கிறேன். படங்கள் காணொளிகள் எடுத்து உங்களிடமும் பகிர்ந்து கொள்ளாமல் இருப்பாளா இந்த கீதா? சொல்லுங்க!

-------கீதா