மரம் ஒரு வரம்

 

“மரம் ஒரு வரம்”.  ‘வீட்டுக்கு ஒரு மரம் வளர்ப்போம்’ என்ற வாசகங்கள் பயணத்தின் போதெல்லாம் முன் செல்லும் வாகனத்தின் பின்னால் எழுதியிருப்பதை நாம் எல்லோரும் எத்தனையோ முறை பார்த்திருப்போம். ஒரு மரம் எனக்கு எப்படி வரமானது என்பதைப் பற்றித்தான் இங்கு நான் உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ளப் போகிறேன்.

“யானை இருந்தாலும் ஆயிரம் பொன். இறந்தாலும் ஆயிரம் பொன்’ என்பதைப் போல், இருந்த போதும் தேனாய் தித்திக்கும் ஆயிரம் பலாச் சுளைகளைத் தந்ததோடு மட்டுமின்றி இறந்த போதும் வீட்டின் கதவின், ஜன்னலின் கட்டையின் பாங்களாயும், விறகாயும் மாறி எங்களின் பாகமாய் மாறிய ஒரு பலாமரத்தின் கதைதான் இது. 

இந்த மரம், இறைவனிடம் நான் கேளா வரமாய் எனக்கு, 2000 ஆம் ஆண்டில் நான் எடக்கரையில் ஒரு புதுவீடு கட்டிய போது வீட்டின் முன் முளைத்து வளர்ந்தது.

இதனிடையே நான் பல நர்சரிகளிலிருந்து கொண்டு வந்த மா, கொய்யா, ரம்பட்டான் இப்போதும் பூக்காமலும், பூத்தும் காய்க்காமலும், காய்த்தும் கைக்குக் கிடைக்காமலும் வீட்டைச் சுற்றி ஆங்காங்கே பிராணவாயு மட்டும் தந்து வரும் போது, கடந்த 12 ஆண்டுகளாக ஒவ்வொரு வருடமும் 25 முதல் 50 பலாப்பழங்கள் வரை தந்து வாழ்ந்தது. பேப்பர் போடும் மத்தாயி, பால் கொண்டு தரும் நண்பர்கள், மனைவியின் தோழிகளான ஆசிரியைகள் இப்படி எத்தனையோ பேரது வீட்டிலும் இனித்த பலா அது.

கடந்த ஐந்தாண்டு காலமாய் மாறிவரும் பருவமழை, காற்று, வீட்டின் முன் படர்ந்து நின்ற மரத்தை ஒரு அச்சத்துடன் பார்க்க வைத்தது. அதனாலேயே இடையிடையே அதன் கிளைகள வெட்டுவதுண்டு. அதனால்தானோ என்னவோ முடி முதல் அடி வரை பலா காய்த்துத் தொங்குவதுண்டு.

வெள்ளரிக்காயின் பருமனில் இருக்கும் போது அதை அரிந்து தோரன், அவியல் ஆக்கலாம். பழுக்கும் முன் வேக வைத்து மிளகாய், தேங்காய் அரைப்புடன் சாப்பிடலாம். பழுத்தால் சுளையாக உண்பது மட்டுமல்ல, பழத்தை சர்க்கரைப் (வெல்லம்) பாகுடன் வேகவைத்து பலாப்பழ அல்வா செய்து குளிர்சாதனப்பெட்டியில் வைத்து தேவைப்படும் போது சாப்பிடலாம்.

அதையே அரிசி மற்றும் கோதுமை மாவுடன் சேர்த்து இலைகளில் பொதிந்து ஆவியில் வேகவைத்து இலையடையாக்கிச் சாப்பிடலாம்.

பலாக்கொட்டைகளைக் கொன்றை மர இலையில் வைத்து நீண்டகாலம் பாதுகாத்து பொரியல் செய்து சாப்பிடலம். பழுக்காத பலாச் சுளைகளை உளுந்துக்குப் பதிலாக அரிசியுடன் சேர்த்து அரைத்து பலமுறை தோசை சுட்டும் சாப்பிட்டிருக்கிறோம். அப்படி அந்தப் பலா எங்கள் வாழ்வில் நீண்ட காலம் எப்படியெல்லாமோ உணவாகி எங்களின் உடலின் பாகமாகியிருக்கிறது. 

எர்ணாகுளத்திலும், கண்ணூரிலும் உள்ள எங்கள் உறவுகள் மற்றும் நட்பு வட்டாரங்களின் வீடு சென்று அவர்களையும் மகிழ்வித்திருக்கிறது. எல்லாத் தொடக்கமும் முடிவடையத்தானே வேண்டும்! அப்படி ஒரு முடிவு கடந்த டிசம்பர் மாதத்தில் அதற்கும் ஏற்பட்டது. வீட்டின் முற்றம் கொஞ்சம் பெரிதாக்க வேண்டிய அவசியம். சக்தி கூடி வரும் சூறாவளிக் காற்றில் வீட்டின் மேல் விழுந்துவிடுமோ என்ற பயம். இப்படிப் பல காரணங்களால் விற்க முடிவு செய்தோம்.

தேக்கு

வீட்டின் முன்புறமுள்ள தேக்கு, பலா வேங்கை போன்ற மரங்களுக்குச் சாதாரணமாகக் கிடைக்கும் விலையில் பாதி கூடக் கிடைக்காது எனும் நிலை. 

வீட்டின் மேலே ஓரிரு அறைகளுக்குக் கதவுக்கும் ஜன்னலுக்கும் படியாக சிமென்ட் மற்றும் இரும்பு உபயோகித்தாலும் அவற்றுக்குச் சட்டமாக மரம் அவசியம் எனும் நிலை. எனவே, பலா உள்ளிட்ட பல மரங்களை வெட்டி மர அறுவை நிலையத்தில் தேவையான பாகங்களாக்கிக் கொண்டு வர முடிவு செய்தோம்.

இயந்திர கை ரம்பம் உபயோகிக்கும் Noufal - நௌஃபல் என்பவர் இரண்டு மரங்களை வெட்டி தேவையான நீளத்தில் துண்டுகளாக ஆக்க ரூ 3000 தேவை என்றார். பலாமரத்தை 6 அடி நீளத்தில் இரண்டும், 4 ½ அடி நீளத்தில் நான்கும், 3 அடியில் மூன்றும் ஆக வெட்டினோம். வேறு ஒரு மரம் இதுபோல் 6 அடியில் ஒன்றும், 4 ½ அடியில் மூன்றும் ஆக வெட்டினோம். 

சுப்பிரமணி எனும் ஆசாரியை அழைத்து வந்து கதவு, ஜன்னல், கட்டில், சோஃபா செட் இப்படித் தேவையானவைகளுக்கான துண்டுகளின் அளவை எழுதி வாங்கினோம்.

கேரளாவில் மரம் வெட்டி ஏற்றுவதற்கு அதற்கான சுமை ஏற்றும் (Loaders) வேலை ஆட்கள்தான் செய்ய வேண்டும். இல்லையேல் வீட்டார்கள் மட்டும் செய்யலாம். மற்றவர்களின் உதவி கூடாது எனும் நிலை.

06.12.2022 அன்று மில்லில் 9 மணி முதல் 12 மணி வரை என் மரங்களை அறுக்க சம்மதித்தார்கள். ஏறத்தாழ ஒரு 50 க்யூபிக் அடி என்று சொன்னதால் அதை ஏற்றிக் கொண்டு வர Jafar என்பவர் தன் Pick up வண்டியுடன் வர தயாரானார்.

காலை 7.30க்கு ஜாஃபர், சுமை ஏற்றும் ஆட்கள் பத்து பேருடன் Pick up வண்டியில் வந்தார். அவர்கள் வந்து கயிற்றால் கட்டியும், தோளில் சுமந்தும் வெட்டிய மர பாங்களை வண்டியில் ஏற்றினார்கள். 

ஒரு க்யூபிக் அடிக்கு ரூ 60 வீதம் 3000ரூ கூலியும் கொடுக்க வேண்டியதானது. (மரம் விலைக்கு எடுக்க வந்த மர வியாபாரிகள் மரம் எடுத்து விற்பதில் ஏராளமான செலவு உண்டு. முன்போல் இல்லை என்று சொன்னது நினைவுக்கு வந்தது). இப்படி ஏராளமான செலவுகள் உண்டு. அறுவை நிலையத்திற்குக் கொண்டு செல்லும் போது ஏற்றுபவர்களுக்கும், வாகனத்திற்கும் இதற்கெல்லாம் அதிகமான செலவாகும் என்பதும் ஒரு காரணமாக இருக்கலாம்.

நான், ஆசாரி தந்த அளவுப் பட்டியலுடன் அறுவை நிலையத்தை அடைந்தேன். அங்கும் இந்த மரத்துண்டுகளை இறக்கும் ஆட்கள் உண்டு. மரமிறக்க அவர்களுக்குத் ‘தட்டு கூலி’ என்று 500ரூ கொடுக்க வேண்டியதானது. அந்த மில்லில் மிகவும் திறமையான ஷிஹாப் எனும் மரம் அறுப்பவர் இருந்தார்.

என் கையிலிருந்த பட்டியலில் சோஃபா செட்டில் கை வைக்கும் hand rest இடத்தின் அளவு இல்லை. அதனால், “நான் எடுத்துக் கொள்கிறேன்” என்றார். அப்படிச் செய்யும் தொழிலில் கவனமும், ஈடுபாடும்  உள்ள அவரைத் தேடி தூர இடங்களிலிருந்தும் ஆட்கள் வருவதுண்டாம்.

பலா மரத்தின் இரண்டு அடிபாகங்களை முதலில், தரையில் உள்ள ஒரு இயந்திர ரம்பத்தில் 4 பகுதிகளாக அறுத்த பின், மேசை மேலே பொருத்திய இயந்திர ரம்பத்திற்கு அவை கொண்டு செல்லப்பட்டன.

ஆசாரி எழுதிய எல்லா அளவுகளிலும் அறுக்கப்பட்ட பலகைகளும் மற்ற பாகங்களும், அதன் அருகே உள்ள Plainer  எனும் இயந்திரத்தின் அருகே இடப்பட்டன. அளவில் வந்த பாகங்களுக்குப் பிறகு மீதமான மரத்தில் மற்ற உபயோகத்திற்கான பாகங்களும் அறுக்கப்பட்டது. மீதமுள்ளவற்றை விறகாக உபயோகிக்கலாம்.

Plainer எனும் இயந்திரம் எல்லா பலகைகள் மற்றும் படிகளின் நான்கு பாகத்தையும் சீவும் வேலையைச் செய்கிறது. அதாவது சிலும்புகள் இல்லாமல் மென்மையாக்குதல். எனவே இனி அவற்றை ராவ வேண்டிய கருவியால் சீவ வேண்டிய அவசியம் இல்லை.

அப்படி Plainer ல் இரண்டு மணி நேரமும், ஐந்து நிமிடங்களும் தேவையாக இருந்தது. ஒரு மணி நேரத்துக்கு 660 ரூ வீதம் Plainer க்கு ரூ 1370 ஆனது. மர அறுவை கூலி ரூ 5300 வந்தது. மர உறுப்புகளை வண்டியில் ஏற்ற உதவியவர்களுக்கு ரூ 300ம் ஆனது. மரத்தை காலை மில்லில் கொண்டு இறக்கி, மாலை 4 மணிக்கு அதை வீட்டிலும் இறக்கித் தந்த Pick up  வண்டி, ஓட்டுநர், Jafar க்கு ரூ 1500ம் கொடுத்தேன்.

அதிலுள்ள ஈரப்பதம் ஆவியாகிப் போக வேண்டும் என்பதற்காக இப்படி சரித்து வைக்க வேண்டுமாம். இப்படி வைப்பது நல்லதாம் 

அப்படி இருந்தாலும் ஆயிரம் பொன், இறந்தாலும் ஆயிரம் பொன் எனும் யானையைப் போல், இருந்த போது இனித்த, இப்போதும் இறந்த பின்னும் எங்கள் வீட்டில் கதவாய், ஜன்னலாய் இருந்து காக்க இருக்கும் சோர்ந்து அமரும் போதும் தூங்கும் போதும் தாங்க இருக்கும் பலாமரத்தின் பாகங்களை மரியாதையுடனும் பாசத்துடனும் வீட்டின் முன்பாகத்தில் சுவற்றில் சரித்து அடுக்கி வைத்தேன்.  இதை உணர்ந்த என் மனதில் அவை என்றும் நிலைத்திருக்கும்.

வீட்டின் முன்பாகத்து முற்றத்தை விசாலமாக்க, மரங்களை வெட்டிய பின் மண்ணின் அடியில் புதையுண்டு இருக்கும் வேர்களை அகற்ற இயந்திரம் வந்து வேர்களைத் தோண்டி அகற்றிய போது, திடீரென்று நான் இப்போது கல்லூரி மாணவர்களுக்குக் கற்பிக்கும் கீவ் பட்டேல் (Gieve Patel) எனும் இந்திய ஆங்கிலக் கவிஞரின் On killing a tree எனும் கவிதை நினைவுக்கு வந்தது.

Gieve Patel - Indian Poet

இறக்கும் எல்லா உயிரினங்களையும்  மண்ணின் அடியில் புதைக்கும் போது, மரங்களைக் கொல்ல மண்ணின் அடியில் ஒளிந்திருக்கும் அவற்றின் உயிர் வேர்களை மண்ணிலிருந்து தோண்டி எடுத்துக் கொல்வதாகச் சொல்லியிருப்பார். நமக்கு உதவும் மரங்களை இப்படிக் கொல்வது முறையா என்று கேட்டு, கீவ் பட்டேல் தன் ஆதங்கத்தை அக்கவிதையில் வெளிக் கொணர்ந்திருப்பார்.

எனக்கு அக்கவிதை நினைவுக்கு வந்தது. நானும் இங்கு எனக்கு உதவிய பலாமரத்தை ஈவு இரக்கமின்றி வெட்டிக் கொல்வதை எண்ணி வெட்கமாக இருந்தது.

நாம் மனிதர்கள் சுயநலவாதிகள். நாம் செய்யும் ஒவ்வொரு தவறையும் ‘வேறு வழியில்லை’ என்று சொல்லிக் கொண்டே தொடர்ந்து செய்து கொண்டேதான் இருப்போம்.  ஆம் மரம் ஒரு வரம். இதை எல்லாம் பார்க்கும் போது அந்த வரிகளில் உள்ள உண்மையான பொருளை உணர முடிகிறது. ஆம் உண்மையிலேயே மரம் நம் எல்லோருக்கும் ஒரு வரமேதான்.

https://youtu.be/wjvcVW8OIEY

மர அறுவை நிலையக் காணொளிகள், விறகு வெட்டும் இயந்திரம் எல்லாம் காணொளியில் இருக்கின்றன. முடிந்தால் நேரமிருந்தால் பாருங்கள்

thillaiakathu clicks எனும் water mark இல்லாத படங்கள் எல்லாம் இணையத்தில் இருந்து எடுக்கப்பட்டவை.

(இப்படி வீட்டுப் பணிகள், வீட்டு மேம்பாட்டுப் பணிகள் நடப்பதால்தான் நட்புகள் உங்களின் பதிவுகளை வாசிக்க வலைப்பக்கத்திற்கு வர இயலவில்லை. பணிகள் முடிந்ததும் வருகிறேன்)

------துளசிதரன்