சில்லு சில்லாய் - 3 - முன்னோர் பாட்டி(கள்) சொல்லைத் தட்டாதீர் - 1

இப்போது.....

"Garden City"  பெங்களூரின் செல்லப் பெயர் காலாவதியாகிவிட்டது. ஊர் இன்னும் மோசமாகிக் கொண்டே போகிறது. சமீபத்திய ஒரே நாள் கடும் மழையில் பெங்களூர் தற்காலிகமாகத் தண்ணீரில் மிதந்தது. பல நகரங்களும் இப்படித்தான் இருக்கின்றன. 

    

“மழையினால் பாதிக்கப்பட்ட இடங்களை அமைச்சர் பார்வயிட்டார் ---------கோடி ரூபாய் நிவாரணத்திற்கும், பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கும் வழங்கப்படும் என்று அறிவித்துள்ளார்”

வருடா வருடம் நடக்கும் நகைச்சுவைக் கூத்து.

வளர்ச்சி என்பது தவிர்க்க இயலாத ஒன்றுதான் ஆனால், இதனை வளர்ச்சி என்று சொல்ல முடியவில்லை.

மழையைக் குற்றம் சொல்கிறார்கள். Rain Havoc என்று. அது தன் கடமையை ஒழுங்காகத்தான் செய்கிறது. நாம்தான் நம் கடமையிலிருந்து தவறி நிற்கிறோம்.  

கண்ட இடங்களில் வீடுகள், கட்டிடங்கள் கட்ட அனுமதி வழங்குவது, மேம்பாலங்கள், புதியதாய் சாலைகள், கட்டுமானங்கள், அடுக்குமாடிகள் என்று கட்டும் போது, முடித்ததும், சாமான்கள், குப்பைகளை அப்புறப்படுத்தாமல் இருப்பது அல்லது சாலையில் மழைநீர் வடிகால்கள், சாக்கடைகள் அடைக்கும்படி போடுவது;

மேம்பாலங்கள் கட்டும் போது அதன் அடியிலும், சுரங்கப்பாதைகள் கட்டும் போது அடியில் ஏற்றம் இறக்கம் என்று சாலைகள் போடும் போது அந்த இடத்தில் கட்ட முடியுமா? பள்ளமாக இருப்பதால் அங்கிருக்கும் ஓடைகள் அடையாமல் இருக்கிறதா, தங்கு தடையின்றி தண்ணீர் போகும் அளவிற்கு விரிவாகக் கட்டப்படுகிறதா, பராமரிக்கப்படுகிறதா என்று பார்த்து வடிவமைத்துக் கட்டுவதற்கான நகர கட்டமைப்பு வடிவமைப்பாளர்கள் நிபுணர்கள் யோசித்துச் செய்ய மாட்டார்களோ?

இந்தக் கேள்விக்கான பதிலைத் தெரிந்து கொண்டே  கேட்பது நியாயமா என்று நீங்கள் கேட்பதும் தெரிகிறது.

குப்பை அள்ளுபவர்கள் வீடு வீடாக வந்தாலும், தெருவில் குப்பை போடுவது, குவிப்பது. இதற்கும் சட்டம் எதுவும் இல்லை. 

ஓரு ஊரின், நாட்டின் முன்னேற்றத்திற்கு, பொது மக்களையும் நாட்டின் முனேற்றத்தில் ஈடுபடச் செய்வது, கலந்தாலோசிப்பது மிக முக்கியமாகும். 

கட்டுமானப்பகுதியின் நிலை.  எங்கள் பகுதியில் அடக்கம். அதுவும் இப்போது மெட்ரோ வேலை வேறு...

இது ஹோரமாவு - பானுக்கா முன்பு இருந்த பகுதி

இப்படிக் கட்ட வேண்டியது, அதன் பின் தண்ணீரை பம்ப் செய்து எடுக்கச் செலவழிக்க வேண்டியது. பல வருடங்கள் முன் கட்டியதை விடுங்கள் சமீபத்தில் பல அனுபவங்கள் ஏற்பட்டும் கட்டும் போது யோசிக்கவே மாட்டார்களோ?  படங்கள் - நன்றி த ஹிந்து - இணையத்திலிருந்து

மழை அடித்துப் பெய்த அன்றைய இரவு நெஞ்சு வரை இருந்த நீரில் ஒருவர் நீச்சலடிப்பது போலக் கையைத் துழாவி நடந்து கொண்டே, 'புதிய நீச்சல் குளத்திற்கு' கர்நாடக முதல்வருக்கு நன்றி என்று சொல்லி, கூடவே, வெள்ளம் சூழ்ந்த இடத்திற்கு வந்து தன்னோடு சேர்ந்து நீச்சலடிக்க முதல்வரை அழைக்கும் காணொளி (சுட்டி) வைரலானது.  

லால்பாக் அருகே வசிப்பவர் – “கழிவுநீர், வடிகால் வழியாக வருவதால் நாங்கள் கழிப்பறையைக் கூடப் பயன்படுத்த முடியவில்லை”

தாழ்வான பகுதிகளில் உள்ள வீடுகளுக்குள் தண்ணீர் புகுந்ததால், அப்பகுதி மக்கள் செவ்வாய்க்கிழமை இரவு உணவு, குடிநீர் போன்ற அத்தியாவசியப் பொருட்களுக்கு கூட சிரமப்பட்டனர். அவர்களால் வீட்டில் சமைக்க முடியவில்லை. மழை தீவிரமடைந்ததால் உணவு விநியோகம் செய்யும் உணவகங்கள் கூட தங்கள் சேவையை நிறுத்திவிட்டன.

“ஹெச்எஸ்ஆர் லேஅவுட், கோரமங்கலா, ஹெச்ஆர்பிஆர் லேஅவுட், ஹென்னூர், ஆகிய இடங்களின் பிரதிநிதிகளும் இதே புகார்கள் மற்றும் கோரிக்கைகளை வைத்தனர். "மழைக்காலங்களில், பிபிஎம்பி அதிகாரிகள் மற்றும் அரசியல்வாதிகள் பார்வையிடுகிறார்கள் மற்றும் உறுதிமொழிகளை வழங்குகிறார்கள், ஆனால் ஆண்டு முழுவதும், அவை உத்தரவாதங்களாக மட்டுமே இருக்கும், எதுவும் செயல்படுத்தப்படுவதில்லை," என்று ஒரு பிரதிநிதி கூறினார். (எல்லா ஊர்களிலும் இப்படித்தானே!)

கால்வாய்கள், நீர்ப்பிடிப்புப் பகுதிகள் மற்றும் ஏரிகள் பகுதிகளை கட்டுமானர்கள் ஆக்கிரமித்துள்ளனர், இதற்கு நகரத் திட்ட அதிகாரிகள் மற்றும் பிபிஎம்பி அதிகாரிகள் அனுமதி வழங்கக் கண்டுதான் கட்டுமானங்கள் அதிகரித்துள்ளன. நில விவரங்களை முறையாக விசாரிக்காமல் மக்கள் இந்தச் சொத்துக்களை வாங்குகிறார்கள்.

இந்த அவல நிலைக்கு 3 வகையினரும் பொறுப்பு ஏற்க வேண்டும்தான். 

எங்கள் பகுதியில் மாதம் மூன்று முறையேனும் ஏதேனும் ஒரு தெருவில், முக்கியத் தெருவில் கழிவுநீர் சாக்கடை நீர் மேலே வந்து தெருவில் ஓடும், யாரேனும் புகார்க் கொடுக்கக் குழிகள் திறக்கப்படும், நோண்டப்படும்.  மக்களும் இதற்குக் காரணம் என்பதைச் சொல்லியே ஆக வேண்டும்.

இந்த ஊரின் சாலை மற்றும் கட்டமைப்பின் தலைமைப் பொறியாளர் சொல்வது இது.....

“எந்தவொரு நகரமும், அதன் உள்கட்டமைப்பின் தரம் எதுவாக இருந்தாலும், மழையின் போது தெருக்களில் தண்ணீர் வெளியேறும். நகரத்தின் கான்கிரீட் காடு 94% பரப்பளவைத் தாண்டியுள்ளது! இதனால் நீர் நிலத்தில் இறங்குவதற்கான வாய்ப்புகள் குறைவு. டோக்கியோ போன்ற நகரங்களைப் போல, வடிகால்களில் கூட வெள்ளம் ஏற்படுவதைத் தவிர்க்க சாலையில் தண்ணீரைத் தேக்கி, நிலத்தடி நீரை மீள்நிரப்புச் செய்யும் வசதிகளை உருவாக்க வேண்டும். இங்கு இவை இப்படியான நிகழ்வுகளை எதிர்க்கொள்ள உருவக்கப்படவில்லை. மழைநீரைப் பிடிக்கவும், வெள்ளத்தைத் தவிர்க்கவும், நிலத்தடி நீர்மட்டத்தை மீள்நிரப்புச் செய்யவும், தெருக்களில் நீர் மீள்நிரப்புக் கிணறுகளை உருவாக்க வேண்டும்.”

இதை கட்டமைப்பு திட்டமிடும் போதே செய்திருந்தால் நன்றாக இருந்திருக்கும். ஏன் செய்யவில்லையோ? இப்போது இதைப் பற்றிப் பேசுகிறார்கள்! கண்கெட்ட பின் சூரியநமஸ்காரம்! இப்படிச் சொல்லி அடுத்து சாலையை நோண்டுவார்கள். மூட மாட்டார்கள். அடுத்த மழை வரும். மீண்டும் இதே பல்லவி. தொடர்கதை. 

செய்தித் தாள்களுக்கும், இதழ்களுக்கும், எழுதுபவர்களுக்கும் எழுதிட விஷயம் கிடைக்கும்.  நான் உட்பட! அதன் பின் அடுத்த மழையில்தான் மீண்டும் பேசப்படும். 

அப்போது  

42 வருடங்களுக்கு முன்னான அப்போதைய பாட்டிகளில் ஒருவர்...

(கீழே உள்ள வரிகளுக்குப் பாட்டியோடு அவரது பேத்திகளில் ஒருத்திக்கும் அப்போதே பங்கு உண்டு)

 “அம்மா, வீடு வாங்கலாம் இல்லைனா கட்டலாம்னு இருக்கேன்.” 

“இதப் பாரு, கிராமத்துக்குள்ள பழைய வீடாருந்தாலும் பரவால்ல கிடைச்சா வாங்கிப் புதுப்பிச்சுக்கலாம். இல்லைனா கிராமத்துக்குள்ள சும்மா இருக்கற நிலம் உடமஸ்தா விக்கறான்னா வாங்கிக் கட்டு. வயலையோ தோப்பையோ வாங்கி அதுல நீ வீடு கட்டலாம்னு நினைச்சியானா கட்டப்டாது. வாய்க்கா பக்கம். ஆத்தங்கரைப் பக்கம் தோண்டக் கூடாது சொல்லிட்டேன். லோகமே நாசமாப் போயிடும்”

வரப்புயர நீர் உயரும், நீர் உயர நெல் உயரும், நெல் உயரக் குடி உயரும், குடி உயரக் கோல் உயரும், கோல் உயரக் கோன் உயர்வான் - ஔவைப்பாட்டியைத் துணைக்கு அழைத்துக் கொண்டார் பாட்டி.

அதோடு விட்டாரா “இங்கப் பாரு கட்டும் போது மழைத் தண்ணீ வீட்டுக்குள்ள ஏறப்படாது, கொஞ்சம் உசத்திக் கட்டு.  திண்ணை இருக்கட்டும். முற்றத்துல தேங்காம கிணத்துக்குள்ள விழறா மாதிரி பண்ணு. விழறதுக்கு முன்ன தூசி தும்பு இல்லாம வடியறதுக்கு பொடி துவார ஜல்லடை போடு. மழைத்தண்ணிய வாய்க்கால்ல விடும்படியா ஆச்சுனா, கொஞ்சம் பெரிய ஒடையா கட்டு, திறந்தாப்ல இருக்கட்டும் இல்லைனா குப்பை விழுந்து அடைசல் தெரியாது. (பாட்டியின் வீடு அப்படித்தான் இருந்தது. அழகான கிராமத்து வீடு அது கை மாறி இப்போது வீட்டிற்குள் வேண்டாதவை மிதக்கிறது.)

அப்புறம் இந்த கக்கூஸ் அசிங்கம் எல்லாம் தேங்கப்படாது. அது பின்னாடி மூலைல கெடங்குக்குள்ள போறாப்ல அகலமா குழா போட்டு அடைசல் வராமக் கட்டணும். அடைஞ்சு மொதக்கக் கூடாது.

அரிசி உளுந்து களையறது, காய் அலம்பறது தட்டு அலம்பறது, சோப் இல்லாம கை அலம்பறது எல்லாம் பின்னாடி செடிக்குப் போறாப்ல பாத்துக்கோ.

பாத்தியோல்லியோ பக்கத்தாத்துல என்னவோ சரி பண்ணறேன்னு கக்கூஸ் எல்லாம் சரியா கட்டாம சாக்கடைத் தண்ணி எல்லாம் முற்றத்துல தேங்கறது. குத்தி குத்தி விடறா சனியன் போகமாட்டேங்கறது. இப்ப பாரு மழைல அத்தனையும் வெளில நரகல். மாசா மாசம் இதுக்குச் தண்டச் செலவு அழறா. கட்டும் போதே நன்னா யோசிச்சு காலத்துக்கும் வராப்ல  ஒழுங்கா கட்டிருந்தா இப்படி மாசா மாசம் செலவு பண்ண வேண்டாமோல்லியோ? போறும் போ என்ன குடும்பமோ செட்டா இருக்காம. அப்புறம் கடன ஒடன வாங்க வேண்டியது. ஹூம்”

“இப்ப நம்மாத்துக் கிணத்துக்கும் அடில வந்து தண்ணில கலந்துடுமோன்னு கவலையாருக்கு. என்னத்த படிச்சி கிழிச்சதுகள் இஞ்சினீர் சுக்குனீர். நோட்டுல சர்க்கரைன்னு எழுதினா மட்டும் போறுமா? புத்தி வேண்டாமா? ஹூம். கருமம்”

“அதனால இதுக்கு எல்லாம் வழி இருக்கா நன்னா கட்ட முடியுமான்னு யோசிச்சு பேசிட்டு அப்புறம் அஸ்திவாரம் தோண்டறதுல கை வைச்சா போறும். அப்புறம் முறிச்சுக்கப்டாது. கட்டற குப்பை ஒண்ணும் தெருல கிடக்கப்பிடாது கேட்டியா. கரெக்ட்டா வேணுங்கறத மட்டும் வாங்கிக் கட்டணும். பட்ஜெட்டுக்குள்ளதான் வரணும்.”

இதை ஏன் சொல்கிறேன் என்று உங்களுக்குப் புரிந்திருக்கும்! தனிநபர் திட்டத்திற்கு என்றாலும் பல தனிநபர்கள் ஒன்று சேரும் போதுதானே சமுதாயம்! இந்த அடிப்படை விஷயங்கள் நாட்டிற்கும் எந்தக் கட்டமைப்பிற்கும் பொருந்தும்தானே?  

ஆதலால்,  பாட்டிகள் சொல்லைத் தட்டாதீர்!

**********************

ஆதி, இப்போது எழுதி வரும் "யாரிவள்" தொடரில் சமீபத்தில், அவர்கள் வீட்டில் அவர் அம்மா, மாலை நேர சிற்றுண்டிக்குச் "சேவை" செய்வது பற்றிய அனுபவத்தைப் பகிர்ந்திருந்தார். எனக்கும்  உடனே என் சிறு வயது நினைவுகளும் நான் எழுதிய பதிவும் நினைவுக்கு வந்தன.  அப்பதிவின் சுட்டி   நேரமிருந்தால் வாசித்துப் பாருங்கள். 

---------கீதா