வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழும் அம்மையார் - 2

     

எஸ்தர் கார்னிலியஸ் அம்மா. இவரைப் பற்றி எங்கள் தளத்தில் ஏற்கனவே பதிந்திருக்கின்றோம். இவரைப் பற்றிப் புத்தகமும் வர இருப்பதால், இங்கு இவரைப் பற்றி அதிகம் எழுதாமல், 1970, 71 களில் முதன்முதலாக அவர் ஆரம்பித்த மாற்றுத் திறனாளிக் குழந்தைகளுக்கான பள்ளிகள், மனநிலை பாதிக்கப்பட்ட குழந்தைகளுக்கான பள்ளி இன்று எப்படி வளர்ந்துள்ளன என்றும், அவரது மாணவக் குழந்தைகள் (நான் காண நேர்ந்த ஒரு சிலரை மட்டும்) இன்று எப்படி உள்ளனர் என்பதைப் பற்றியும் மட்டும் புகைப்படங்களுடன் பகிர்ந்துள்ளோம். மட்டுமல்ல, மாற்றுத் திறனாளிகள் தங்கள் தேவைகளைக் கவனித்துக் கொள்ள, அவர்கள் தொழில் கற்கும் பள்ளி பற்றியும் இங்கு குறிப்பிட்டுள்ளோம். இவை எல்லோருக்கும் ஒரு ஊக்கம் தருவதாக அமையும் என்ற நோக்கத்துடன்.  இவரைப் பற்றித் தெரிந்துகொள்ள மேலே உள்ள சுட்டியைச் சொடுக்கி தெரிந்து கொள்ளலாம்.                                                                                                                                                                                                                   எங்கள் ப்ளாகிலும் பாசிட்டிவ் செய்தியில் இடம் பெற்றவர்.  சமீபத்தில் ஆறாவது பூதம் எனும் தளத்திலும் அடையாளப்படுத்தப்படாமல் போற்றப்பட்டவர்.

எஸ்தர் அம்மா, ஒவ்வொரு வருடமும் வருவது போன்று, தற்போது அமெரிக்காவிலிருந்து வந்து ஆம்பூரில் தங்கியிருந்து தனது சேவை தொடர்பான வேலைகளைத் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கின்றார். அவருக்கு கானடாவில் சமூக சேவைக்கான டாக்டரேட் பட்டம் அளித்துக் கௌரவிக்கப்பட்டதால், அமெரிக்காவிலிருந்து இந்தியா வரும் போது கூடுதலாக ஒரு பெட்டி கொண்டு வரலாம்.  அதில் அங்கிருந்து சேகரித்த துணிகள், குழந்தைகளுக்காக பென்சில், பேனாக்கள், அழிப்பான்கள், ஹேர்பின்கள், ஹேர் பேண்டுகள், என்று பல வாங்கி அதில் எடுத்து வருகின்றார்.  அவரது தனிப்பட்ட பெட்டி மிக மிகச் சிறியது! 
       

1970 ஆம் ஆண்டில் எஸ்தர் அம்மாவால், காது கேளாத, வாய் பேச முடியாத குழந்தைகளுக்காக  ஆரம்பிக்கப்பட்ட முதல் பள்ளி.  இதன் பெயர் காட்டு பங்களா.  அருகில் எந்த வித கடைகளோ, போக்குவரத்தோ இல்லாத வருடம். அப்போது 4,5 குழந்தைகள் மட்டுமே.  

இப்போது அந்தப் பள்ளி மேல்நிலைப் பள்ளியாக உயர்ந்து நிற்கின்றது.

சமீபத்தில் வந்த பூஜை விடுமுறையில் வீட்டிற்கு அழைத்துச் செல்லப்படாத ஆதரவற்ற குழந்தைகள் பள்ளியிலேயே தங்கியிருந்தனர். இவர்கள் எல்லோருமே மாற்றுத் திறனாளிகள்.  ஆனால், மனம் முழுவதும் அன்பு நிறைந்த உள்ளங்கள்.  இந்தப் புகைப்படம் எடுத்த போது அவர்களது முகத்தில் தெரியும் மகிழ்வைப் பாருங்கள்! 

ஜான் - வருணன்.  ஜானிற்கு ஏற்பட்ட விபத்தில் தலையில் அடிபட்டு உடைந்ததால், உடைந்த சதையுடன் கூடிய ஓட்டுப் பகுதியை  மீண்டும் பொறுத்தும் வரை உயிர்துடிப்புடன் வைத்திருக்க வேண்டும் என்பதால், அறுவை சிகிச்சை செய்யும் போது அந்த உடைந்த பகுதியை அவரது வலது தொடயினுள் வைத்துத் தைத்து, பின்னர்  தலையில் வைக்கும் தருணம் வந்த போது அதை மீண்டும் தொடையிலிருந்து எடுத்து, உடைந்த பகுதியில் வைத்து அறுவைசிகிச்சை செய்துள்ளனர். அதனால் அந்தத் தொடைப்பகுதி இன்றும் பெரிய அளவில் வீங்கிப் புடைத்துக் கொண்டு அவ்வப்போது வலியுடன் இருக்கிறது.  இவர் வூரிஸ் கல்லூரியில் எம் ஏ படித்திருப்பவர்.  வருணனுக்கும் இரு அறுவை சிசிச்சைகள் - ட்யூமர் -நடந்திருக்கின்றது. அதனால் அவரது இயக்கம் மிக மிக மெதுவாக இருக்குமாம்.  இருவருமே இந்த வொக்கேஷனல் யூனிட்டில் மெழுகுவர்த்தி பேக் செய்யும் வேலை செய்கின்றனர்.  அதற்கு அவர்களுக்கு ஊதியம் உண்டு.  இவர்கள் இருவருக்குமே செவி கேட்கும் திறனும் பேசும் திறனுமற்றவர்கள். 

மெழுதுவர்த்தி செய்யும் இயந்திரம்.  25 கிலோ வாக்ஸிற்கு 213 மெழுகுவர்த்திகள் செய்யமுடியுமாம்.  அதாவது இங்கு படத்தில் உள்ளது போல் பெரிய தடிமனாக.  ஒரு நாளைக்கு 500 மெழுகுவர்த்திகள் செய்கின்றனராம்.  வாக்ஸ் எதுவும் வீணாகாமல் செய்கின்றனர்.

இது பெண்களுக்கான பயிற்சி வகுப்பு.  இங்கு அவர்கள் வித விதமான பைகள் செய்கின்றனர்.

பெண்கள் தைத்த பைகள்.  

.இது போன்று வித விதமாகப் பைகள் தைக்கின்றனர்

இது போன்ற கோட் மடித்து வைக்கும் பைகளும் செய்கின்றனர். இங்கு செய்யப்படும் மெழுகுவர்த்திகள், பைகள் இவற்றிற்கு விற்பனையாளர்கள் இன்னும் இருந்தால் நல்லதாக இருக்கும்.  அங்கு பைகள் செய்ய கேட்டலாக் வைத்திருக்கின்றார்கள்.  நமக்கு எப்படிப்பட்ட பை வேண்டும் என்று சொல்லி ஆர்டர் கொடுத்தால் எண்ணிக்கையும் சொன்னால் அதற்கு ஏற்ப செய்து கொடுக்கின்றார்கள்.  அதற்குத் தொடர்பு கொள்ள வேண்டிய முகவரி இதோ...

தொடர்பு கொள்ள வேண்டிய முகவரி.  அந்த இளைஞர்களுக்கும், பெண்களுக்கும் உதவியாக இருக்கும்.

இங்கு மேலே உள்ள கட்டிடம், மிக மிக ஏழ்மைக் குடும்பத்துக் குழந்தைகளுக்கான விடுதி/ஹோம்.  இங்கு அவர்களுக்கு எல்லாமே இலவசம்.  கடந்த ஒரு வருடமாக இந்த ஹோமில் குழந்தைகள் விடுமுறைகளில் காலையில் வந்து விட்டு, மதியம் 2 மணி அளவில் சென்று விடுகின்றனர்.  அங்கு அவர்களுக்கு உணவு அளிக்கப்படுகின்றது. இயங்காததன் காரணம், பொள்ளாச்சியில், இது போன்ற ஒரு ஹோமில் 4 பெண் குழந்தைகளை, சில வஞ்சகர்கள் கற்பழித்த காரணத்தினால், தமிழக அரசு, இந்த விடுதிகளைச் சுற்றி தடுப்புச் சுவர் எழுப்ப வேண்டும் என்றும், CCTV கேமரா பொருத்த வேண்டும் என்றும் அப்படிச் செய்தால்தான் இயங்க வேண்டும் என்றும் சொல்லியிருப்பதால்,  எஸ்தர் அம்மா அரசுடன் பேசி சுவர் எழுப்புவதற்கான ஏற்பாடுகளைச் செய்ய அனுமதி வாங்கிவிட்டார்.  விரைவில் இயங்க ஆரம்பித்துவிடும், என்ராலும்காமேரா வைக்க பெரிய அளவில் நிதி தேவைப்படுகின்றது.  இந்த ஹோம்கள் பல வெளிநாடுகளிலும் இயங்கி வருகின்றனவாம்.  வெளிநாடுகள் உதவியும் கிடைக்கின்றது. என்றாலும் இவற்றிற்கும் அவர்கள் அளிக்கும் நிதி போதவில்லை. உதவ நினைப்பவர்கள் உதவலாம்.

மேலிருக்கும் இப்படமும் கீழுள்ள  படங்களும்....1971ல், பர்கூரில், பார்வையற்றோருக்காக ஆரம்பிக்கப்பட்ட முதல் பள்ளி.  மிக மிகத் தரமாக இருக்கின்றது.  விடுதிகளுடன் கூடிய பள்ளி.

எஸ்தர் அம்மா பள்ளி ஆரம்பிக்கும் போது அவரது முதல் மூன்று பார்வையற்ற மாணவ குழந்தைகளுள் ஒருவர்.  இவர் எலிசபெத்.  இன்று பள்ளியில் இசை பயிற்றுவிக்கும் ஆசிரியையாகப் பணிபுரிகின்றார். மற்ற இருவர்கள் மோசஸ், ஆல்பெர்ட்.  ஆல்பெர்ட் தான் முதல் மாணவர். அவரது புகைப்படம் இப்போது கிடைக்கவில்லை.  புத்தகத்தில் வெளிவரும்.

கறுப்புப் பையுடன் அமர்ந்திருப்பவர் திரு மகாலிங்கம்.  ஈரோடு சென்று துணிகள் வாங்கி விற்பவர். பல இடங்களுக்கும் தனியாகச் சென்று வருகின்றார்.  மிக மிக  நன்றாகப் பாடுகின்றார்.  இசைஆல்பத்தில் பாடியிருக்கின்றார்.  அடுத்து இருப்பவர் திரு சீனு.  இவர் எம்.ஏ எம் எட்.  மேல் நிலைப்பள்ளி ஆங்கில ஆசிரியர். இவரது மகள் இப்போது அண்ணா பல்கலைக் கழகத்தில் பொறியியல் கல்வி பயில்கின்றார்.  மகன் 9 ஆம் வகுப்பு.  இவர் வீட்டில், அவரது உடன் பிறப்புகள் இருவரும் பார்வையற்றவர்கள். எஸ்தர் அம்மா அவரது பெற்றோரிடம் பேசி அழைத்து வந்து படிக்கவைத்து இதோ இன்று ஆசிரியர்.

இவரைப் பற்றிச் சொல்லியே ஆக வேண்டும்.  அவரது பெற்றோர், ரவியும் அவரது தம்பியும் பார்வையற்று பிறந்திருப்பது, முற்பிறவியில் செய்த பாவம், கர்ம வினை, விதி என்று சொல்லி ரவியை 12 வயது வரை பள்ளிக்கு அனுப்பவில்லை.  இதை அறிந்த எஸ்தர் அம்மா அவரது இல்லத்திற்குச் சென்று அவரது பெற்றோரிடம் பல முறை பேசி, பல முயற்சிகளுக்குப் பிறகு ரவியை அம்மாவுடன் அனுப்பினர்.  ரவி கொஞ்சம் வசதியாக வளர்ந்த பிள்ளையாதலால், பள்ளியில் அவர் இருக்க விரும்பவில்லை. சாப்பாடும் பிடிக்கவில்லை.  எஸ்தர் அம்மா அவரைத் தன்னுடன், தன் குழந்தைகளுடன் சேர்த்து பார்த்துக் கொண்டு அவருக்கான சாப்பாட்டைத் தனியாக செய்து கொடுத்து, அடிப்படைக் கல்வியான, சுகாதாரம், சாலையைக் கடத்தல் என்பது போன்று சொல்லிக் கொடுத்து, 14 வயதில் அ, ஆ, ஏ, பி சி டி சொல்லிக் கொடுத்து அடித்தளம் அமைத்த பிறகு, ரவி சென்னையில் உள்ள அடையாரிலுள்ள பார்வையற்றோருக்கான பள்ளியில் சேர்ந்து தனது தம்பியையும் அங்கு அழைத்துச் சென்றிருக்கின்றார்.  இதோ இன்று அவர் தமிழ்நாட்டிலேயே, முதல் மாற்றுத் திறனாளி தலைமையாசிரியராக, பெண்கள் மேல் நிலைப்பள்ளி, பள்ளிகொண்டாவில் (வேலூர்)பணியாற்றுகின்றார்.   அவரது தந்தையும், ரவியும் சொல்லுவது, "எஸ்தர் அம்மா அன்று என்னை/எங்களை வற்புறுத்திப் படிக்க வைகத்திருக்கவில்லை என்றால் இன்று நான் இந்தப்பதவிக்கு வந்திருக்க முடியாது" என்பதுதான்.  மிக மிக அருமையாக கீ போர்ட் வாசிக்கின்றார்.  அவரே வடிவமைத்துக் கொடுத்துக் கட்டப்பட்ட அவரது வீடு. 

இதுதான் முதன்முதலில் மன நிலை பாதிக்கப்பட்டோருக்காக ஆரம்பிக்கப்பட்ட பள்ளி. இப்போது நிதி வரவு குறைந்துள்ளதால், மேம்படுத்த முடியாமல் இருக்கின்றது.

ம்ன நிலை பாதிக்கப்பட்ட குழந்தைகளுக்காக 1995ல் முதன் முதலாக ஆரம்பிக்கப்பட்ட பள்ளி.  இந்தப் பள்ளிகளில் பெரும்பான்மையான குழந்தைகள் மிகவும் ஏழ்மையான குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்கள்.  மிக மிக அன்பான குழந்தைகள்.  அவர்களுடன் பேசிய போது மனம் மிகவும் சந்தோஷம் அடைந்தாலும் அதே சமயம் கனத்தும் விட்டது.

அவர்களது கைவண்ணத்தில் உருவாகும் கூடைகள், சித்திரத் தையல் வேலைப்பாடுகள்

இக்குழந்தைகள் செய்யும் கூடைகளையும், சித்திரத் தையல் வேலைப்பாடுகளையும் யாரும் வாங்குவதில்லையாம்.  அதற்கும் யாரேனும் உதவினால் நல்லது என்று ஆசிரியர்கள் சொன்னார்கள். விரும்புபவர்கள் உதவலாமே. 

மனநிலை பாதிக்கப்பட்ட ஆண் குழந்தைகள்

இதோ எஸ்தர் அம்மாவுடன் இங்கிருக்கும் பெண்ணின் பெயர் புவனேஸ்வரி.  வயது 45. செவித்திறன், பேசும் திறன் அற்றவர்.  சிறிது பார்வை  அற்றவர். மனநிலையும் பாதிக்கப்பட்டவர். இவரையும் தன்னுடன் பார்வையற்ற பள்ளியில் சேர்த்துக் கொண்டாலும், பிற பாதிப்புகளும் இருந்ததால் தன் குழந்தைகளுடனேயே வைத்து வளர்த்து, தன்னைப் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டிய அடிப்படைத் தேவைகளை நிறைவேற்றிக் கொள்ளப் பழக்கியிருக்கின்றார். பெற்றோர் நன்றாகக் கவனித்துக் கொண்டதால் அவர்களுடன் அனுப்பியிருக்கின்றார்.  இப்போது அப்பெண் வீட்டில் சிறு சிறு உதவிகள் செய்து வருவதாகவும், பெண்ணின் தாயார் வெளியூர் சென்றால், மெதுவாக தன் தந்தைக்கு உணவு சமைத்துக் கொடுப்பதாகவும் அவளின் பெற்றோர் கூறினர்.  தாயார் சொல்லச் சொல்ல எங்களுக்குத் தண்ணீர், பழங்கள் எல்லாம் எடுத்துக் கொண்டு வந்துக் கொடுத்தார்.  இப்பெண்ணைப் போன்றே மேரி என்ற பெண்ணும் பார்வை, செவி, பேசும் திறன் அற்ற ஆனால் மன நிலை நல்லதாக இருந்த பெண்ணையும் தன்னுடன் வைத்து வளர்த்து பின்னர் மும்பையில் உள்ள பள்ளிக்கு அனுப்பி, தற்போது அப்பெண் வேலையில் இருக்கின்றார். 

இது வேலூரில் ஆரம்பிக்கப்பட்ட பள்ளி.  செவித்திறன், பேசும் திறனற்ற குழந்தைகளுக்கான பள்ளி.

இந்த நான்கு படங்களும் காந்தி பிறந்த வீடு, காமராசர் பிறந்த வீடு என்று சொல்லுவது போல்.....எஸ்தர் அம்மாவின் 8 வது குழந்தையாகிய, விசுவாத்தின்சகவாசம் எனும் புத்தகத்தின் ஆசிரியரான,  நண்பர் பதிவர், திருமிகு விசு அவர்கள் பிறந்து வளர்ந்த வீடு.  கொசுறுச் செய்தி.  மேலே சொல்லப்பட்ட மேரி என்ற பெண்ணிற்கு, எஸ்தர் அம்மா தனது ஊழியத்திற்காக வெளியூர் சென்றிருந்த போது 20 நாட்கள் சமைத்துப் போட்டுப் பார்த்துக் கொண்டிருந்திருந்திருக்கின்றார். அப்போது விசுவின் வயது 18, கல்லூரிப் படிப்பு.  அம்மாவிற்குத் தப்பாத பிள்ளை!!!

இன்னும் பல தகவல்கள் இருக்கின்றன. ஆனால் அவை எல்லாம் புத்தகத்தில் வரவிருப்பதால், இங்கு இவ்வளவே.  

மிக்க நன்றி.

கீதா