சில்லு சில்லாய் - 17 - பாட்டியின் ரகசியம் - ஓவியம் - கரும்புலிகள்

சில்லு - 1 - சினிமா வைபவங்கள்

சிறு வயது, இளம் வயதில் சினிமா பார்க்கச் சென்ற அனுபவங்களை ஸ்ரீராம் எழுதியிருந்தார். வாசித்த போது சினிமாவில் ஃப்ளாஷ் பேக் வரும் முன் ஒரு சக்கரம் போல வருமே அது மனதில் வந்தது. 

எங்கள் பிறந்த வீட்டில் பாட்டியின் கீழ் தான் மொத்தக் குடும்பமும். பெரிய குடும்பம். சினிமா, கதைப் புத்தகங்கள், மாத வார இதழ்கள், ரேடியோவில் பாட்டு எல்லாவற்றிற்கும் 144. அவை Un parliamentary. காவலர்கள் ரோந்து போவது போல் வீட்டில் கெடுபிடி காவலாக என்னவோ அரண்மனை வீடுன்ற நினைப்புல இருக்கற ஒரே ஒரு ஹால், அடுக்களைக்குள் ரோந்து நடக்கும், நாங்கள் யார் யார் என்ன படிக்கிறோம் செய்கிறோம் என்று.

ஆங்கில இலக்கணப் புத்தகங்கள், கணக்கு, எதிர்கால வேலை தேடலுக்கான பரீட்சைக்கான புத்தகங்கள்,  Know your English – அப்போது ஹிந்து பேப்பரில் செவ்வாய் தோறும் வருமே அது இரவலுக்கு எடுத்து வந்து வார்த்தைகளைக் கற்றுக் கொள்ளுதல் இப்படியானவை மட்டும் தான் வாசிக்கலாம். கூடவே  மாமா இருப்பாரே!

இப்படி எங்கள் ஊர் எல்லையைத் தாண்டாமல், வெளியுலக அறிவு, பரந்த அறிவு எதற்கும் வழி இல்லாமல் கிணற்றுத் தவளையாகவே இருந்தோம். வாழ்வாதரத் தேவைகளுக்கு அப்பாற்பட்டு வாழ்க்கையை எப்படி உள்ளார்ந்து வாழ வேண்டும் அனுபவிக்க வேண்டும் என்பவை போதிக்கப்படவும் இல்லை, அனுபவ ரீதியாகப் பார்த்ததும் இல்லை.

பாடப் புத்தகங்களுக்கு அப்பால் பலவற்றை வாசிக்க வேண்டும், தெரிந்து கொள்ள வேண்டும், கற்க வேண்டும், ஊரைச் சுற்றியிருந்த கண்ணில் தெரியும் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகள் சூழ் ஊர்களைப் பார்க்க வேண்டும், என்று ஆசைப்பட்ட எனக்கு ஸ்வாசம் முட்டிய காலங்கள்.

அப்படியான வீட்டில் ஒரு சினிமா பார்ப்பது என்றால் அது மிகப் பெரிய வைபவம். முதலில் சின்னவர்கள் எங்களுக்குள் ஒரு டிஸ்கஷன் நடக்கும். யார் பூனைக்கு மணி கட்டுவது!

“பாட்டிக்குப் பிடிச்ச சிவாஜி படம் வந்திருக்குடி. நேத்திக்கு என் ஃப்ரென்ட் சொன்னா. அவ வீட்டுல எல்லாரும் பார்த்தாச்சாம். பாட்டிகிட்ட நைஸா ஐஸ் வைக்கலாமா?”

“ஐயோ நான் மாட்டேன். நேத்திக்கு வீட்டை மொழுகலைன்னு திட்டு வாங்கினேன்”

“கீதா நீதான் சரியான ஆளு, நீ கேளுடி”

“அவ ரேங்க் கார்ட் பாட்டிகிட்ட காமிக்கலை கணக்குல ஃபெயில்” நான் ஃபெயில் ஆவது பெரிதாகப் பேசப்படும். அவங்க எல்லாம் ரேங்க்!

என்றாலும் நான் தான் பாட்டியிடம் பேசும் எதிர்க்கும் தைரியசாலி. அதற்கான தருணம் என்பது, மதியம்/இரவு, பாட்டி கட்டிலில் படுத்துக் கொண்டுவிட்டால் யாரேனும் கால் பிடித்துவிட வேண்டும் அத்தருணம்.

எங்களில் அதற்கும் பங்கீடுகள் பேரம் பேசுதல் நடக்கும். அப்படியாக நான் அடிக்கடி அந்தப் பணியை ஏற்றுக் கொள்வதுண்டு. பாட்டிக்கு விருப்பம் போல் கால் பிடித்து விட்டுக் கொண்டே, “ஓ பாட்டி உங்க கால்ல என்ன பாட்டி இப்படி இங்க லைட்டா புடைச்சிண்டுருக்கு?”

“நன்னா அழுத்திப் பிடிச்சுவிடுவ்ட்டி” (குட்டி என்று கடைசியில் சொல்லிப் பேசுவது எங்கள் வழக்கம். அதுதான் பாட்டியின் அகராதியில் ஏவ்ட்டி!)

“நான் மெதுவா நீவி விட்டு பிடிக்கறேன்”…அப்படிப் பிடித்து விடும் சமயம் பாட்டி அதில் கொஞ்சம் மயங்கி இருக்கும் சமயம்….

“பாட்டி, நாங்க எல்லாரும் ஆத்துலதானே இருக்கோம். வடசேரி சந்தைக்கும், மாவு மெஷினுக்கும் போலாமா? நாங்க எல்லாம் தூக்கிண்டு வருவோமே….சிவாஜி படம் கூட ஏதோ புதுசா வந்திருக்காமே! அப்படியே அதையும்….”

இந்தக் கேள்வியை நான் ஏன் கேட்டேன் என்பதற்கு ஒரு கதை உண்டு. மஹாபாரதக் கதையில் மட்டும் தான் கிளைக் கதைகளா?

பாட்டிக்குச் சிவாஜி ரொம்பப் பிடிக்கும். சிவாஜி படங்களைத் தவிர வேறு எதுவும் பார்க்க மாட்டார். கேரளத்திலிருந்து பாட்டியின் கடைசித் தங்கை வந்துவிட்டால் இருவருமாகக் கண்டிப்பாக சினிமா செல்வது வழக்கம்.

திட்டமிடல்கள் பிரமாதமாக அரங்கேறும். சாம்பார் பொடிக்கு வெஞ்சன சாமான்கள் போட்டு தட்டில் பரப்பி என்னிடம் கொடுத்துக் காய வைக்கச் சொல்வார்கள். அரிசியைக் களைந்து ஊற வைத்து வடிய வைக்கச் சொல்லி துணியில் பரப்புவார்கள். இல்லை என்னிடம் சொல்வார்கள். கோலமாவிற்கு அரிசியை திரிக்க எடுத்து வைக்கச் சொல்வார்கள். உளுத்தம் பொடிக்கு உளுந்தை வெயிலில் காய வைப்பார்கள். .ரவையை வறுத்து சர்க்கரை, ஏலாக்காயுடன் திரிக்க - லட்டு செய்ய……இவை அனைத்தும் அப்போது ஒழுகினசேரியில் இருந்த மாவு மெஷினில் திரிக்க. அடுத்து வடசேரி சந்தையில் காய் வாங்க. காய் லிஸ்ட், வடசேரி பேனா கிருஷ்ணன் கடையில் வெஞ்சன சாமானுக்கு லிஸ்ட் என்று இத்தனையும் கனஜோராக நடக்கும். காரணம் இல்லாமல் காரியம் இல்லை!

எங்களுக்கு யோசனையாக இருக்கும். “பாட்டி இப்பதானே சாம்பார் பொடி, ரசப்பொடி, எல்லாம் திரிச்சுண்டு வந்தோம்”

"சட்டம்பி! உன்னை யாரு கேட்டா" பாட்டி முழித்துப் பாத்துக் கண்ணை உருட்டுவார்! நான் தான் சட்டம்பி! (சட்டம் பேசுறேனாம்!)

சட்டம்பி வாய் டம்மியாகும்! என் ரேங்க் கார்ட் என்னை பயமுறுத்தும். அக்காவும் தங்கையுமாகக் காலை சாப்பாடு முடிந்ததும் கிளம்பிவிடுவார்கள். மாலையாகிவிடும் வீடு திரும்ப.

எங்களுக்குப் பாட்டி இல்லாதது கொண்டாட்டம்தான். ஆனால் மற்ற பெரியவங்க யோசிப்பாங்க என்ன இது போனவங்களைக் காணலையே என்று.

இறைவன் எங்கும் இருக்கிறார் என்பது போல் எங்கெங்கும் நிறைந்திருக்கும் எங்கள் ஊர் மக்கள்! 

“மக்கா, உங்க பாட்டியும், கொச்சிப்பாட்டியும் ஒழுகினசேரி பஸ் ஸ்டாப்புல நின்னுட்டுருந்தால்லா. ஆனா பஸ்ல ஏறல பாத்துக்கங்க. மெஷின்ல மாவு திரிச்சுட்டுவாரோன்னு நிக்கா”

எங்களுக்குச் செய்தி வந்துவிடும்.

மாலை, 5.15 பேருந்தில்தான் வருவார்கள் சாமான்களைச் சுமந்து கொண்டு ஆடி அசைந்து வருவார்கள். வந்த பிறகு சால்ஜாப்பு கதை பிறக்கும்.

“ஒழுகினசேரி மெஷின்ல திரிச்சுண்டு நின்னா 1.30 மணி பஸ் போய்டுத்து. அதுக்கப்புறம் 3 மணி பஸ். வெயில் கொளுத்தித்தா, வெயில் தாழ்ந்தப்புறம் வரலாம்னு ஜானகி சொன்னாளா, அவ்வளவு நேரம் என்ன செய்யறதுன்னு அப்படியே எல்லாத்தையும் அங்க வைச்சுட்டு, எதித்தாப்ல லஷ்மி தியேட்டர் இருக்கே வெயிலுக்கு அங்க நுழைஞ்சுட்டோம்.” 

“என்ன படம் பாட்டி?”

“அது உங்க பாட்டிக்குப் பிடிச்ச படம்தான்” - சித்திப்பாட்டியின் பதில்

சிவாஜி படம் என்பது ஊரறிந்த ரகசியம்! லஷ்மி தியேட்டரில் பெரும்பாலும் கொஞ்சம் பழைய சிவாஜி படங்கள் தான் ஓடும். நாங்கள் கமுக்கமாகச் சிரிப்போம். படம் பார்க்க சந்தை, மெஷின் எல்லாம் ஒரு சால்ஜாப்பு. இதெல்லாம் அனுபவங்களுக்குப் பிறகு பின்னால் தெரியவந்தவை.

ஏனென்றால், சனி ஞாயிறுகளில் எங்களைத்தான் கூட்டிக் கொண்டு போவார் காய்கள், சாமான்கள் எல்லாம் தூக்கிக் கொண்டு வர! நாங்களும் அதே ஒழுகினசேரி பஸ் ஸ்டாண்டில் பாட்டியோடு நின்றதுண்டு. எதிர்த்தாற் போல் தியேட்டர். படம் போஸ்டர் கண்ணில் படும்.

ஆனால் எங்களைப் படத்துக்கு? ம்ஹூம் கூட்டிக் கொண்டு செல்ல மாட்டார். சில சமயம் எங்களை சாமான்களுடன் பேருந்தில் ஏற்றிவிட்டுத் தனக்கு ஏதோ முக்கியமான வேலை இருப்பது போல தியேட்டருக்குள் நைஸாக நுழைந்துவிடுவார்! இதெல்லாம் எங்களுக்கு எப்படியும் சேதி வந்து விடுமே! பின்னால் தெரிந்த விஷயங்கள்.

அப்படியான பாட்டியிடம், மேலே அந்தக் கறுப்பு வண்ணம் பூசிக் கொண்ட பாராவில் சொன்னது போல் நான் ஒரு பிட் போட்டுப் பார்த்தேன்……!!!

என்ன ஆச்சு?!! குழந்தை அழுததா சிரித்ததா? தொடரும்.

சில்லு – 2 – யார் வரைந்த ஓவியம்

இது யார் வரைந்த ஓவியம் என்று தெரிகிறதா? ஊகியுங்கள். நான் மாலை சொல்கிறேன். யாரென்று. ஊகிப்பவர்களுக்குப் பரிசு என்றெல்லாம் நான் சொல்லமாட்டேனே!!!! 

இது நம் மனோ அக்கா வரைந்த படம்!  பன்முகத் திறமை கொண்டவர் நம் மனோ அக்கா. மிக நன்றாக வரைவார், பாடுவார் - முறையாகக் கர்நாடக இசை கற்றுக் கொண்டவர். அருமையான எழுத்திற்குச் சொந்தக்காரர்  மிக நன்றாகச் சமைப்பார்!!! நம் பரிவை சே குமார், காலக்ஸி தளத்தில், எபியில் வெளியான எனது கதை புரியாத புதிரைப் பகிர்ந்திருந்தார் அந்தக் கதைக்குப் பகிர்ந்திருந்தார். 

 

சில்லு – 3 – கரும்புலி/கள்

இதென்ன கரும்புலிகள்? சிறுத்தைகளின் வகைகள் - லெப்பர்ட், பாந்தர், புமா, இவற்றில் கருஞ்சிறுத்தை - தெரியும். ஆனால் கரும்புலிகள் இது வரை பார்த்ததில்லை. ஒடிசா மாநிலத்தில் உள்ள சிமிலிபால் தேசிய பூங்கா புலிகள் சரணாலயத்தில்  நடத்தப்பட்ட கணக்கெடுப்பில் அங்கு 16 புலிகள் இருப்பது தெரிய வந்தது. இதில் 10 புலிகள், அரிய வகை கரும்புலிகள் என்று மத்திய சுற்றுச்சூழல் துறை தெரிவித்துள்ளது. கரும்புலிகளின் புகைப்படங்களை மத்திய வனத்துறை அதிகாரி பர்வீன் கஸ்வான் வனத்துறை  சமூக வலைதளத்தில் பகிர்ந்திருக்கிறார் “இவை இந்தியாவின் கரும்புலிகள். மரபணு மாற்றத்தால் பிறந்த இவை மிக அரிய வகையைச் சேர்ந்தவை. அகவுடி என்ற நிறமி மாற்றத்தால் புலிகளின் உடலில் கருப்பு வரிகள் உருவாகின்றன. கருப்பு அல்லது மெலனிஸ்டிக் புலிகள் என்று அழைக்கப்படும் இந்த அரிதான புலிகளின் உடம்பில் கருப்பு நிறத்திலான பட்டைகள் காணப்படும். .இதன் காரணமாக இவை கரும் புலிகள் என்றழைக்கப்படுகின்றன. (நன்றி இணையம்)

வனத்துறை கேமராக்களில் சிக்கியுள்ள கரும்புலி ஒன்று. மரம் ஒன்றின் மீது கீறல்கள் போட்டுத் தனது எல்லையை குறித்துவிட்டுச் செல்லும் காட்சி பதிவாகியுள்ளது. அதை ஐஎஃப்எஸ் அலுவலர் சுஷந்தா நந்தா X / ட்விட்டரில் பகிர்ந்திருக்கிறார். நான் ட்விட்டர் எதிலும் இல்லை. யுட்யூபில் கிடைத்தது. இதோ அந்தச் சுட்டி. பாருங்கள். நான் ரசித்தது போல் நீங்களும் ரசிப்பீர்கள் என்று நினைக்கிறேன். (கரும்புலிகள் பற்றிய செய்திகள் கூகுள் செய்தில் வந்தன)

https://www.youtube.com/watch?v=HieDCrbOioA

அடுத்து, தொடரும் என்று போட்டிருந்த பதிவுகளைத் தொடர்வேன் என்று நம்புகிறேன்.

எங்கள் தளத்தை வாசிப்பவர்கள் கருத்து சொல்பவர்கள் அனைவருக்கும் நன்றி!

------கீதா