பர்வதமலை-கோமுகி அணை-பெரியார் நீர்வீழ்ச்சி - 2

முதல் பகுதியின் சுட்டி https://thillaiakathuchronicles.blogspot.com/2018/01/Parvathamalai-Trekking-1.html

மலை ஏறத் தயாராக இருக்கச் சொல்லி இதற்கு முந்தைய பகுதியை முடித்திருந்தேன். அதற்கு முன் நாங்கள் புறப்பட்டதையும் மலையடிவாரத்தைப் பற்றியும் சொல்லிவிடுகிறேன்.

கோடம்பாக்கத்திலுள்ள என் மாமியார் வீட்டிலிருந்து காலை 4.30 மணிக்குப் புறப்பட இருந்ததால் நாங்கள் ஒரு சிலர் முதல் நாள் இரவே அங்குச் சென்று தங்கிவிட்டோம். மறுநாள் மதியம் மலையில் சாப்பாடு கிடைக்காது என்பதால் என் மைத்துனர் சப்பாத்தி, அதற்குத் தக்காளி வெங்காயம் சேர்த்து வதக்கிய கறி, மற்றும் தயிர்சாதம் எல்லாம் கேட்டரிங்க் செர்வீஸில் ஆர்டர் செய்திருந்ததால் இரவு 10 மணிக்குச் சுடச் சுட வந்தது. ஆற வைத்து அதை மூன்று முதுகுப் பைகளில் ஓரளவு சமமாக வெயிட் இருக்குமாறு மாற்றிக் கொண்டோம். மறுநாள் காலை ஏற்கனவே 6 முறை சென்ற அனுபவம் உள்ள நண்பரும் மற்றொரு நண்பரும்  வந்து சேர்ந்தனர். 4.30க்குச் சரியாகப் புறப்பட்டு வழியில் கத்திப்பாரா சந்திப்பில் மற்றொரு நண்பர் குடும்பம் (அக்குடும்பத்தில் ஒரு குட்டிப் பையனும் அடக்கம்) ஏறிட பர்வதமலையை நோக்கிய எங்கள் பயணம் தொடர்ந்தது.

சென்னையிலிருந்து பங்களூர் செல்லும் தேசிய நெடுஞ்சாலையில் வழியில் முருகன் இட்லி உணவகத்தில் காலை உணவிற்காக வண்டி நிறுத்தப்பட்டது. எங்கள் குழுவில் ஒரு பழக்கம் உண்டு. நபர்கள் அதிகம் என்பதால், எங்குச் சென்றாலும் உணவகங்களில் நேரம் அதிகம் ஆகாமல் இருக்க, தனித்தனியாகச் சொல்லாமல், யாரேனும் ஒருவர் பெரும்பாலும் என் மைத்துனர் எல்லோருக்குமான உணவினை சொல்லிவிடுவார். 

யாருக்கேனும் உணவு அதிகம் என்றாலும் மற்றவர்கள் அதனைப் பங்கு செய்துகொள்வார்கள். குறிப்பாக நான் எனக்கு அதிகம் என்பதால் எடுத்து வைத்துவிடுவேன். எல்லோருக்கும் இட்லியும், கொஞ்சம் பொடி தோசையும் ஆர்டர் செய்து காஃபியும், தேநீரும் சொல்லி முடித்துக் கொண்டு பயணத்தைத் தொடர்ந்தோம்.

ராணிப்பேட்டை, ஆரணி வழி போளூர் கடந்ததும் போளூர் செங்கம்/போளூர் சாலையில் அருணகிரிமங்கலம் வழி வலப்புறமாக தென்மாதிமங்கலம்-பர்வதமலை சாலையில் சென்று மலையடிவாரக் கிராமமான தென்மாதிமங்கலத்தை அடைந்தோம். 4 மணி நேரப் பயணம்தான் என்றாலும் இடையில் காலை உணவிற்கு நிறுத்தியதால் சென்றடைந்த நேரம் 9.15.

 தென்மாதிமங்கலம் கிராமத்தில் வண்டி நின்ற இடத்திலிருந்து எடுத்த படம்

அங்கு மெட்டடரை நிறுத்திவிட்டு ஏறுவதற்கு முன் இயற்கை உபாதைகளை முடித்துக் கொள்ள அங்குக் கட்டணக் கழிப்பிடமும் குளியல் அறை வசதிகளும் இருக்கிறது ஆனால் அப்போது திறந்திருக்கவில்லை. என்றாலும் வந்த வழியிலேயே ஒரு 5 நிமிடம் நடந்தால் ஒரு வீட்டின் பின்புறம் 4 குளியல் அறைகளுடன் கூடிய கழிவறைகளும் இருப்பதை அறிந்து அங்குச் சென்று கட்டணம் செலுத்தி (ஒரு நபருக்கு 5 ரூபாய். பொதுக் கழிப்பிடத்திலும் அதே கட்டணம் தான்.) வேலைகளை முடித்துக் கொண்டோம். சுற்றிலும் வயல்கள், வயல்களில் கடலைச் செடிகள், ,மரங்கள் என்று அழகாக இருக்க அங்கு மீன் கொத்திப் பறவைகள், கருங்குருவிகள், இரட்டைவால் குருவிகள், கொக்குகள் என்று ரம்மியமான சூழல். அமைதியோ அமைதி! மனதிற்கு மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. 

மூன்று பேர் (6 முறை சென்ற அனுபவம் உள்ள நண்பர், மற்றொரு நண்பர் மற்றும் என் மைத்துனர்) சாப்பாடு மற்றும் தண்ணீர் பாட்டில்களுடன் ஆன முதுகுப் பையுடனும், 7 வயது சிறிய பையன் (துறு துறு சமர்த்துப் பையன். அடுத்த பதிவுகளில் சொல்கிறேன்.) வந்ததாலும், எல்லோருக்காகவும் ஏறும் போது இடையிடையில் தளராமல் இருந்திட வேண்டி இனிப்பு மிட்டய்கள், சுவை கூட்டப்பட்ட பால் டப்பாக்கள், தண்ணீர் பாட்டில்கள் என்று முதுகுப் பையுடன் பையனின் பெற்றோர் தயாராகினர். அங்கு இருந்த ஸ்ரீ பச்சையம்மன் கோயிலும் அங்கிருந்த சிலைகளும் ஈர்த்திட நான் சில படங்கள் எடுத்துக் கொண்டேன். 

தென்மாதிமங்கலம் ஸ்ரீ பச்சையம்மன் கோயிலும் அங்கிருந்த சிலைகளும்

பாதை தொடக்கத்தில்  வீர ஆஞ்சநேயர் கோயில்

சுமார் 4560 அடி உயரத்தில் செங்குத்தான பாறையின் மீது அமைந்துள்ள கோயிலை நோக்கி எல்லோரும் 9.45 மணிக்கு நடக்கத் தொடங்கினோம். பாதை தொடங்கும் இடத்தில் வனத்துறை அலுவலகமும், செக்போஸ்டும் (சும்மா ஒரு பெரிய கம்பி குறுக்கே உள்ளது அவ்வளவே) வீர ஆஞ்சநேயரின் பெரிய சிலையும் கோயிலும் இருந்திட வணங்கிவிட்டு நடக்கத் தொடங்கினோம். வீர பத்ரர், வனதுர்கை கோயில்களும் வழியில் உள்ளன. படம் எடுக்கவில்லை. கேமரா அவ்வப்போது மக்கர் செய்தது.

கோயிலை அடைய மொத்தம் 5.5 கிலோமீட்டர். நமது வேகத்தைப் பொருத்து அங்கு அடையும் நேரம் மாறுபடும். 3.1/2 மணி நேரத்தில் அடையலாம் என்று சொல்லப்பட்டாலும் எங்களுக்கு 4.1/2 மணி நேரம் ஆனது இடையில் ஆங்காங்கே ஓய்வு எடுத்துச் சென்றோம். செல்லும் பாதை 4 பகுதிகள். நடந்த போது என் மனதில் தோன்றியதை அடைப்பிற்குள் கொடுத்துள்ளேன்.

முதல் பகுதி நேர்ப்பாதை - சாப்பாட்டு முதுகுப் பையுடன் இருவர் 

முதல் பகுதி 2 கிலோமீட்டருக்குள் நேர் பாதை. தார் ரோடு, மண் பாதை, என்று இருக்கிறது. (பிறக்கும் போது குழந்தைப் பருவத்தில் மகிழ்ச்சியாக வாழ்க்கை எளிதாக)…இப்பாதையில் ஒரு சாப்பாட்டுப் பை இழுக்கும் முதுகுப் பை என்பதால் கொஞ்சம் மாற்றி மாற்றி இழுத்துக் கொண்டு நடந்தோம்.

இடையில் வந்த காட்டாற்றின் ஓடை. இது கடந்ததும் சிறிது தூரத்தில் படிகளில் ஏற வேண்டும்

சுற்றிலும் அடர்த்தியாகக் காட்டு மரங்களும் தூரம் செல்லச் செல்ல காடும் அடர்ந்து நிழலாகவே இருந்தது. மழைக்காலம் என்பதால் இருக்கலாம். ஆனால் வெயில் காலத்தில் இம்மலை ஏறுவது எளிதல்ல என்றே தோன்றியது. இடையில் காட்டாறு ஓடையாகச் செல்லும் பாதையைக் கடந்து செல்ல வேண்டும். சமீபத்து மழையினால் சிறிது தண்ணீர் ஓடிக் கொண்டிருந்தது. மனது லயித்தது. ஆனால் நெடுந்தூரம் செல்ல வேண்டும் என்பதால் நிற்க முடியவில்லை. படம் மட்டும் எடுத்துக் கொண்டு தொடர்ந்தோம். 

இப்பாதை முடிவடைந்ததும் இரண்டாவது பகுதியான படிகள் ஏறும் பாதை தொடங்குகிறது. (வளர்ந்து வரும் பருவம்… கொஞ்சம் மெனக்கெடல் நம் வாழ்க்கையில்) தொடக்கத்தில் கொஞ்சம் எளிதாக இருந்தாலும் போகப் போகக் கொஞ்சம் செங்குத்தாக இருக்கிறது. 1263 படிகள். படிகள் ஏறும் இடத்திலிருந்து நம் மூதாதையர்களின் ஆட்டம் தொடங்குகிறது. அதைப்பற்றி அடுத்த பதிவில் சொல்கிறேன். சரி சற்று ஓய்வு எடுத்துக் கொள்ளுங்கள்.

........தொடர்வோம்.

-----கீதா