டூப் போடாத ஹீரோ - Alastair Atchison

இந்தக் காணொளி யூட்யூபிலிருந்து. இதுதான் அந்த ஹீரோவின் நிகழ்வின் அடிப்படையில் எடுக்கப்பட்ட ஆவணப்படம்.  40 நிமிடங்கள் பாருகங்கள் பொறுமையாக.  வியந்து போவோம்

பிரிட்டிஷ் ஏர்வேஸ் விமானம் 5390 (Callsign Speedbird 5390) இந்தப் பயணிகள் விமானம் பிரிட்டிஷ் ஏர்வேஸால், இங்கிலாந்திலுள்ள பிர்மிங்காம் விமான நிலயத்திற்கும், ஸ்பெயினிலுள்ள மலாகாவிற்கும் இடையில் பறக்கவிடப்பட்ட ஒன்று.  1990 ஆம் வருடம் ஜுன் 10 ஆம் தேதி இந்த விமானம் வழக்கம் போல, 11,050 மணி நேரம் பறந்த அனுபவம் பெற்றிருந்த, 42 வயதான டிம் லாங்காஸ்டெரை முதன்மை பைலட்டாகவும் (Tim Lancaster), 7,500 மணி நேரம் பறந்த அனுபவம் பெற்றிருந்த, 39 வயதான அலாஸ்டெய்ர் அட்கிசனை (Alas Atchison)  துணை பைலட்டாகக் கொண்டு பறக்கத் தயாராகி காலை 07.20 மணிக்கு (அந்த ஊர் நேரம்) பறக்கத் தொடங்கியது. 81 பயணிகள் பயணித்தனர். 4 பேர் கொண்ட கேபின் குழு, 2 பேர் ஃபளைட் க்ரூ. துணை பைலெட்டான அட்கிசன் வழக்கமான டேக் ஆஃபைக் கவனித்துக் கொண்டு பின்னர் விமானம் ஏறுவதில் நிலையான பிறகு அதன் கவனிப்பை பைலட்டான ;லாங்கேஸ்டரிடம் ஒப்படைத்தார். இருவரும் சற்று தங்களை ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டனர்.  பைலட் தனது மடியோடு இணைக்கப்பட்ட பெல்டையும் தளர்த்திக் கொண்டார்.

     7.33 மணிக்கு கேபின் குழுவினர் பயணிகளுக்கு காலை உணவை வழங்க ஆரம்தித்தனர். அப்போது விமானம் ஆக்ஸ்ஃபோர்ட், டிட்காட் மேலாக 17,300 அடி உயரத்தில் பறந்து கொண்டிருந்தது. அப்போது திடீரென பலத்த பேரிடி ஓசையுடன் விமானத்தின் கட்டுமானச்சட்டம் (fuselage) உறையும் நீராவித் துளிகளால்(condensation) நிரப்பப்பட்டது. கேப்டன் இருக்கும் காக்பிட்டின் இடது புற முன் கண்ணாடி விமானச் சட்டத்திலிருந்து இளகி பிரிக்கப்பட்டு, உள்ளே மோதிய காற்றின் அழுத்தத்தால், கேப்டன் அவரது இருக்கையிலிருந்து பெயர்க்கப்பட்டு, தலை வெளியிலும், அவரது மூட்டு பாகம் விமானத்தின் கட்டுப்பாடுத் தளத்தோடு பிணைக்கப்பட்டது. இதனால் அவரது உடலின் மேல் பாகம் முழுவதும் விமானத்தின் வெளியிலும் இடுப்பின் கீழ் பாகம் மட்டும் உள்ளேயுமாக. விமானத் தளத்தின் கதவு பறந்து ரேடியோ மற்றும் விமான வழி இயக்கலுக்கான இணைப்புகளையும் தாக்கியது. அதனால் த்ராட்டில் கன்ட்ரோல் இழந்து, விமானம் கீழ் நோக்கி வேகமாகப் பயணிக்கவும், பயணிகள் கேபினில் இருந்த காகிதங்கள் எல்லாம் காக்பிட்டை நோக்கிப் பறக்கவும் செய்தது. விமானத்தளத்திலிருந்த நைஜெல் ஓக்டென் (Nigel Ogden) எனும் விமானப் பணியாளர் கேப்டனின் பெல்டைப் பிடித்துக் கொண்டார்.  சூசன் ப்ரைஸ் மற்றும் மற்றொரு விமானப் பணியாளர் இருவரும் பயணிகளுக்குத் தெம்பூட்டி, அவர்களது பொருட்களை எடுத்துக் கொடுத்து, அவசரகால நிலைமையைச் சமாளிக்கத் தயார்படுத்தினர்.  வெளியில் காற்று 345 மைல் வேகத்தில் விமானத்தை நோக்கி அடித்ததால் இழுக்கப்பட்ட கேப்டன் லான்காஸ்டெர் அடிக்கப்பட்டு, உறைந்து நினைவிழக்கத் தொடங்கினார்.

     துணை பைலட் அட்கிசன் அவசரகால விமான இறக்கத்தை மேற்கொண்டார்.  தற்காலிகமாக இயங்காமல் போன ஆட்டோ பைலட்டை மீண்டும் இயக்கத் தொடங்கி அவசரகால இடர்பாட்டிற்கான ஒலியை ஒலிபரப்பினார்.  விமானத் தளத்தினுள் காறுமிக வேகமாக அடித்ததால், அவரால் விமானப் போக்குவரத்துக் கட்டுப்பாடு அறையுடன் தொடர்பு கொள்ள இயலவில்லை.  அவர்கள் சொல்லுவது இவருக்குக் கேட்கவில்லை. இதனால் பிரிட்டிஷ் ஏர்வேஸிற்கு இந்த அவசரகால இடர்பாடு தகவல் கிடைக்காமல் செயல்பாடுகள் எல்லாமே தாமதமாகியது.

    கேப்டனைப் பிடித்துக் கொண்டிருந்த ஓட்கெனும் குளிர்ந்து மூச்சுவாங்கத் தொடங்கினார். அதனால் மற்ற இரு பணியாட்கள் அவரை விடுவித்து அவர்கள் கேப்டனைப் பிடித்துக் கொண்டனர். அப்படிப்ப் பிடித்துக் கொண்டிருந்தாலும் கேப்டன் இன்னும் வெளியே இழுக்கப்பட்டிருந்தார். உள்ளே  இருந்தவர்களால் மற்றக் கண்ணாடி வழியே அவரது உடலையும் முகத்தையும் பார்க்க முடிந்த்து. அவரது கண்கள் திறந்தே இருந்தன இமைக்கவில்லை.  அவர் இறந்தே போனார் என்று முடிவு செய்துவிட்டனர்.  அட்கிசன் அவர்களை கேப்டனைப் பிடித்துக் கொள்ளுமாறு ஆணையிட்டார், அவர் இறந்து விட்டார் என்று யூகித்தாலும்.  ஏனென்றால் பிடியை நழுவ விட்டால் அவரது உடல் இடப்புறம் உள்ள இஞ்சின் மேல் வந்து விழுந்து தீப் பற்றி இன்னும் அதிகப் பிரச்சினைகளைக் கொடுக்கலாம்.  பயணிகளை மிகவும் பாதுகாப்பாக காப்பாற்றும் ஒரு மனப் பிரயாசத்தில் அட்கிசன் இருந்தார். 

     அட்கிசனுக்குத் தெரிந்த விமான நிலையத்தில் விமானத்தை இறக்க விழைந்தார். இடையில் அவருக்குக் கன்ட்ரோல் அறையின் தொடர்பு கிடைத்திட சௌதாம்டன் விமான நிலையத்தில் விமானத்தை இறக்குமாறு அனுமதி கிடைத்திட விமானப் பணியாளர்கள் கேப்டனின் முட்டியை விமானத்தளத்தின் கன்ட்ரோல் பேனலிலிருந்து விடுவித்தனர். ஆனால், பிடியை விடவில்லை.  7.55 ற்கு விமானம் தரையிறங்கியது. கேப்டன் பொதுமருத்துவமனைக்கு கொண்டுசெல்லப்பட்டார்.  அவருக்கு  சில எலும்பு முறிவுகளும், குளிர் உறைதலால் ஏற்பட்ட மன அழுத்தம் இவற்றிற்கு சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டு 5 மாத்த்திற்கும் குறைவான கால அவகாசத்தில் மீண்டும் விமானம் ஓட்ட்த் தொடங்கினார்.  நைகெல் ஓட்கென் தோள்பட்டை விலகலிலும், முகம் உறைந்து அதனால் கண்ணில் ஏற்பட்ட பாதிப்பும் சரியானது.  பயணிகள் எந்தவித சேதமும் இல்லாமல் பாதுகாப்பாக உயிர் தப்பினர். இந்த மாதிரியான உயிர் போகும் இக்கட்டான சூழலிலும், மனம் தளராமல், சமயோஜித அறிவால் பல உடனடித் தீர்வுகளை எடுத்தும், பணியாட்களுக்கு ஆணையிட்டும் அனைவரின் உயிரையும் காப்பாற்றிய அட்கிசனுக்கு 1992ல் ஹீரோ என்று கொண்டாடப்பட்டு போலாரிஸ் அவார்ட் கொடுக்கபட்டுக் கௌரவிக்கப்பட்டார்.  அதிலிருந்த பணியாளர்களும் கௌரவிக்கப்பட்டனர்.

     இந்த விமான விபத்திற்குக் காரணம், விமானம் பழுது பார்க்கப்பட்டு, பராமரிப்பு செய்யப்பட்ட போது கண்ணாடிகள் தகுந்த ஸ்க்ரூவினால் பொருத்தப்படாத்தே என்று கண்டு பிடிக்கப்பட்டது.

    இங்கு பகிர்ந்திருக்கும் காணொளி நேஷனல் கியோக்ராஃபிக் தயாரிக்கும் மேடே ஏர்க்ராஷ் இன்வெஸ்டிகேஷன் என்று, நிஜமாக நடந்த விபத்துகளின்  அடிப்படையில் எடுக்கப்பட்ட தொடர்களின் ஒன்றான ஆவணப் படம்.

என் மகன் இன்று காலையில் (9 ஆம் தேதி) சென்னை வந்து சேர்ந்தான்.  அவன் ஃபிலடெல்ஃபியாவிLIRUNTHU 7 ஆம் தேதி இரவு 10 மணிக்கு (அமெரிக்க நேரம்) லண்டனுக்கு விமானம் ஏறினான்.  அப்போது அங்கு நல்ல மழை பெய்து கொண்டிருந்ததாம்.  பறக்கத் தொடங்கி 2 மணி நேரத்தில் விமானம் மிகவும் அதிகமாகத் தடதட என்று ஆடியதாம்.  அரை மணி நேரம்.  அப்போது கேப்டன் பேசினார். “நான் உங்கள் கேப்டன் அலாட்ஸ்டெய்ர் அட்கிசன் பேசுகின்றேன். நாம் ஒரு ஸ்டார்மின் நடுவில் இருக்கின்றோம்.  அதனால், ரஃப் ரைட் இன்னும் ஒரு 45 நிமிடம் இருக்கும். என் ஜன்னலில் மழை அடித்துக் கொண்டிருக்கின்றது. என்னால் முடிந்த அளவு அதை அப்புறப்படுத்துகின்றேன். (பயணிகள் சிரித்தார்களாம் ) இன்னும் சிறிது நேரத்தில் நிலைமை சரியாகிவிடும்.  கவலைப்பட வேண்டாம்” என்று சொன்னதைக் கேட்டதும்,

     “அட! அட்கிசன்! இவர் தானே நம்மை விமானத்தினுள் நுழையும் போது க்ரீட் செய்து வரவேற்றார். நம்ம ஹீரோ! அப்போ 1990 ஹீரோவையா நான் பார்த்தேன்? அவரா இந்த விமானத்தின் கேப்டன்!  ஆஹா! அப்ப ஹீரோவே ஓட்டும் போது என்ன கவலை! நிம்மதியா தூங்கலாம். இறங்கும் முன் அவரிடம் இரண்டு வார்த்தைகள் பேச வேண்டும்” என்று நினைத்தவாறே உறங்கினானாம்.  பெருமையாக உணர்ந்ததாகச் சொன்னான். ஆனால், அவர் இந்த நிகழ்விற்குப் பின் மீண்டும் அந்த நிகழ்வை நினைவு கொள்ள விரும்பவில்லை என்று பேட்டி கூடக் கொடுக்க மாட்டேன் என்று சொன்னதால் அந்தக் காணொளியில் அவர் இருக்க மாட்டார். அதுவும் நினைவுக்கு வர, இறங்கும் முன் அவரிடம் பேச நினைத்ததைப் பேசாமல் கை கொடுத்து, நன்றி சொல்லிவிட்டு, வாஹ்த்திவிட்டு வந்துவிட்டேன் என்றான். 

“ஹீரோவே ஓட்டறாரு.அப்புறம் என்ன கவலை என்று நிம்மதியாகத் தூங்கி வந்தேன் மா.”

மகன் அந்த ஹீரோவைப் பார்த்தேன் என்று சொல்லி இந்தச் சம்பவத்தை என்னுடன் பகிர்ந்து காணொளியைக் காட்டியதால் உங்களுடனும் பகிரலாமே என்ற எண்ணத்தில்தான் இந்தப் பதிவு!

கீதா