மதிய உணவு சாப்பிட்டுவிட்டுப் புறப்படுவோம் என்று சொல்லி முடித்திருந்தேன் சென்ற பதிவை. சாப்பிட்டாச்சு. சாப்பிட்டதும் அந்தத் தெருவில் கொஞ்சம் நடந்துவிட்டு அங்கேயே டீ, காஃபி என்று குடித்துவிட்டுக் கிளம்பினோம் 4.30 மணி அளவில்.
சூளூர்பேட்டை சந்திப்பிலிருந்து நேர் சாலையில் சென்றால் அந்தச் சாலை முடிவதே ஷார் அதாவது ஸ்ரீஹரிகோட்டாவுக்குச் சென்றுவிடலாம். சதிஷ் தவான் ஸ்பேஸ் சென்டரில் தான் போய் முட்டும். 21 கிமீ தூரம்.
சூளூர்ப்பேட்டையிலிருந்து ஷார் சாலையில் கொஞ்சம் தூரம் சென்றதுமே புலிகட் ஏரி தான். முதலில் வலது பக்கம் நீர்ப்பரப்பு. பின்னர் இரு பக்கமும் நீர்ப்பரப்புதான். இரு புறமும் பறவைகளைக் காணலாம் என்றாலும் வலப்புறம் தான் அதிகம் பறவைகள் இருந்தன.
இதுதான் ஷார் செல்லும் சாலை.
ஏரி தொடங்கும் இடத்தில் சில பறவைகளைக் கண்டதும் உடனே வண்டியை நிறுத்தி கரையில் இறங்கிச் சென்றோம். நான் முடிந்த அளவு படங்களை எடுத்துக் கொண்டுவிட்டேன். ஏரியில் நீர் கரையை விட்டுக் கொஞ்சம் தள்ளித்தான் இருந்தது. சமீபத்தில்தான் தண்ணீர் குறைந்திருப்பது தெரிந்தது. கரையில் காலை கவனமாக வைக்க வேண்டியதாக இருந்தது. இல்லை என்றால் கால்கள் புதைந்துவிடும். அதுவும் நான் ஷூ அணிந்திருந்ததால் ரொம்பவே கவனமாகச் சென்றேன்.
இதோ இந்த இடத்தில் எடுத்த புகைப்படங்கள்.
ஷார் வரை செல்லும் இந்த ஏரி அப்படியே கடலுடன் ஐக்கியமாகிவிடும்.
சுற்றிலும்
உள்ள நீர்ப்பரப்பைக் கிளிக்கினேன். தூரத்தில் பறவைகள். ஜூம் செய்து முடிந்த வரை எடுத்தேன்.
என் கேமராவின் சக்தி அவ்வளவுதான்.
தூரத்தில் பறவைகள் இருந்தன ஜூம் செய்தாலும் என் கேமராவின் சக்தி என்று முன்னாடி சொன்னதற்கு அத்தாட்சி பாருங்க அங்கிருந்த பறவைகள் பறக்குது…!!!!!!!
பறவைகளைக் கூட்டமாகக் கண்ட போது
மனதில் அப்படி ஒரு ஆனந்தம். அதுவும் அவை அவ்வப்போது கூட்டமாகப் பறந்து கொண்டே இருந்ததைக்
காணக் கண்கொள்ளாக் காட்சி. ஒரு கூட்டம் எழுந்து பறந்தால் ஏற்கனவே பறந்த கூட்டம் வந்து
அமரும். அடுத்து ஒரு கூட்டம் எழும். அப்படிச் சிறகை விரித்து தண்ணீரைத் தேய்த்துக்
கொண்டு தண்ணீர்த் துளிகள் தெளித்திடப் பறக்கும் அழகை என்னவென்று வர்ணிக்க! வார்த்தைகளே
இல்லை.
மெய்மறந்து பார்த்துக் குதூகலித்தேன்.
ஒவ்வொரு முறை அவை பறக்கும் போதும் நான் துள்ளி துள்ளிக் குதித்து மகிழ்ந்தேன். வியப்புடம்,
இயற்கையை நினைத்து சிலிர்த்து இன்னும் என்ன வார்த்தைகள் வேண்டுமானாலும் சேர்த்துக்
கொள்ளலாம். காணக் கண் கோடி வேண்டும்! அதுவும் நிறைய வகை வகையான நாரைகள், நீர்க்காகங்கள்,
நீர்ப்பறவைகள். அருகே சென்று பார்க்க இயலவில்லை.
இதைப் படமெடுக்க ஆகச் சிறந்த கேமரா
வேண்டும். என் கேமராவில் இவ்வளவுதான் முடிந்தது. வெங்கட்ஜி இன்னும் வெகு சிறப்பாக எடுத்திருந்திருப்பார்
அவரது கேமராவில்.
ஒரு பக்கம் இருப்பவற்றை எடுத்துக்
கொண்டிருக்கும் போது மற்றொரு பக்கம் இருப்பவை பறக்கத் தொடங்கும். ஹையோ அதை மிஸ் செய்துவிட்டோமே
என்று அதைப் பார்த்துப் படம் எடுக்கத் தொடங்கும் போது வேறொரு புறம் இருப்பவை உயரே பறக்காமல்
நீரின் மேற்பரப்பிலேயே பறக்கும். இப்படி எல்லாவற்றையும் கேமராவுக்குள் சிறைப்பிடிக்க
அதுவும் என் கேமரா ஒவ்வொரு படத்தையும் சேமிக்க மிகுந்த நேரம் எடுக்கும். – நிக்கான்
கேமரா. இடையில் தகராறு லென்ஸ் எரர் என்று. எப்படியோ முடிந்தவரை ஃபோட்டோ ஷூட் எடுத்துத்
தள்ளிவிட்டேன்!!
மீண்டும் ஷார் சாலையில் பயணம்.
அப்போது எங்கள் வண்டியின் முன்னால் சென்ற ஷேர்ட் ஆட்டோ. (சூளூர்ப்பேட்டையிலிருந்து
ஷார் செல்ல ஷேர் ஆட்டோவில் 10ரூ தான். வட்லமுடியில் இருந்தப்பவும் அப்படித்தான் வட்லமுடிலருந்து
தெனாலி டவுன் செல்ல ஷேர் ஆட்டோ 10ரூ தான்.)
இன்னும் நிறைய படங்கள் இருக்கின்றன.
அடுத்த மூன்று நிமிடத்தில் இதே சாலையில் நாங்கள் அடுத்து இறங்கிய பகுதி மிக அழகான பகுதி. அந்த இடத்திலிருந்து இரு புறமும் நீர்ப்பரப்பு. அங்கிருந்து புறப்படும் போது எங்களில் நாங்கள் நால்வர் என்ன செய்தோம் என்பதையும் சொல்கிறேன் அடுத்த பதிவில். இன்னும் கொஞ்சம் அருகில் இருப்பது போன்ற பறவைகளின் படங்களும் ஒரு சில உண்டு. (ஜூம் செய்து எடுத்தவைதான்!)
--------கீதா
