ஹைகோர்ட்........ஃபகத் ஃபாசிலுக்கும், சுப்ரீம் கோர்ட் சுராஜ் வெஞ்ஞாரமூடுக்கும் நல்ல தீர்ப்பு வழங்கி இருக்கிறது.

பாரதிராஜா

மலையாளத் திரைப்பட விருது ஜூரி சேர்மன் ஆன திரு பாரதிராஜா, சிறந்த நடிகருக்கான தேசிய விருது பெற்ற சுராஜ் வெஞ்ஞாரமூடுக்குச் சிறந்த மாநில நடிகருக்கான விருது கொடுக்காமல், சிறந்த மாநில நகைச்சுவை நடிகருக்கான விருது கொடுத்தது சரியா என்ற கேள்விக்குச் சொன்ன பதில் தான், இப்படித் திரைப்பட விருதுகளையும், நீதிமன்றங்களின் தீர்ப்புக்களையும் இணைத்துப் பேச வைத்திருக்கிறது. 

ஃபகத் ஃபாசில்

“இது (மாநில திரைப்பட விருது வழங்கும் குழு) ஹைகோர்ட்டுன்னு நினைச்சுக்குங்க அது (தேசிய திரைப்பட விருது வழங்கும் குழு) சுப்ரீம் கோர்ட்டுனு நினைச்சுக்குங்க. ஒரே கேசுலயே பல நீதிபதிகள், பலவிதமானத் தீர்ப்புக்கள் வழங்குவது இயல்புதானே? அப்படி எங்கள் கணிப்பில் மாநிலத்தின் சிறந்த நடிகருக்கான திரைப்பட விருது ஃபகத் ஃபாசில்லுக்கு கொடுத்திருக்கிறோம்.

சுராஜ் வெஞ்ஞாரமூடு- பேரரியாத்தவர்

மட்டுமல்ல, சுராஜுக்கு தேசிய விருது பெற்றுத் தந்த, திரு டாக்டர் பிஜுவின் “பேரரியாத்தவர்” எனும் படம், தேசிய விருதுக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட போது அது சுற்றுபுறச் சூழல் பற்றிய திரைப்படங்களின் பிரிவில் சேர்க்கப்பட்டிருந்தது. இங்கு, மாநில விருதுக்குத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட படங்களில் அப்படி ஒரு பிரிவே இல்லை.  போதாததற்கு தேசிய விருது பெற்ற நடிகருக்கு அது கிடைத்த ஒரு காரணத்தை மட்டும் வைத்து விருது வழங்கினால், எங்கள் தீர்ப்பு தனித்தன்மை இல்லாத பலவீனமான ஒன்றாகிப் போகுமே?!.....கமிட்டி மிகவும் நேர்மையான முறையில் செயல்பட்டிருக்கிறது என்பதற்கு இது நல்ல ஒரு அத்தாட்சிதானே?” இப்படி அவர் மிகவும் தெளிவாகப் பேசி வீணான சந்தேகங்களுக்கு இடமில்லாமல் செய்திருக்கிறார்.

CR NO - 89      இயக்குநர் - சுதேவன்

சரிதான்.  கமிட்டி நேர்மையாகச் செயல்பட்டதால்தான், மாநிலத்தின் சிறந்த திரைப்படமாக சுதேவனின் “க்ரைம் நம்பர் 89” எனும் படம் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. இப்படத்தின் இயக்குனரான, பட்டாம்பிக்காரனான சுதேவன் எனும் சாதாரண மனிதனின் உழைப்பும், திறமையும், அதனால் விளைந்த அவரது வித்தியாசமான இந்தப் படமும், ஏராளமான பெரிய முகங்களுக்கும், சத்தங்களுக்கும் இடையே காணாமல் போகாமல், கண்டுபிடிக்கப்பட்டு சிறந்த திடைப்படத்திற்கான விருதையும் பெற்றிருக்கிறது.  இப்படத்தில் நடித்த அசோக்குமார் எனும் சாதாரண மனிதனும் அதனால்தான் சிறந்த இரண்டாவது நடிகருக்கான விருதை வென்றிருக்கிறார்.  இந்த அசோக்குமார் தற்போது பாலக்காடு அருகே உள்ள ஒரு சிவன் கோவிலில் சிற்பங்களைச் செதுக்கிக் கொண்டிருக்கிறார்.  இவர்களுக்குத் துணையாக பெரிங்கோடு எனும் இசையை உயிராகப் போற்றும் கிராமமும் அங்குள்ள மனிதர்களும் துணையாக நின்று அத் திரைப்படத்தை திரை உலகிற்கு வழங்கியிருக்கிறார்கள். பாரதிராஜா போல் கிராமங்களின் உயிர்த் துடிப்பை அறிந்த ஒருவரால்தான், இது போன்ற சிறந்த படங்களுக்காக வாதித்து அவற்றிற்குரிய அங்கீகாரத்தையும் பாராட்டையும் பெற்றுத் தர முடியும்.  இவ்வுலகில் உள்ள ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு நல்ல நாவலோ, கதையோ எழுத முடியும் என்பது போல், ஒவ்வொருவருக்கும் (ஆர்வமும், திறமையும், உழைக்கும் திறனும் உள்ள ஒவ்வொருவருக்கும்) ஒரு நல்ல திரைப்படத்தை உருவாக்கி உலகிற்குத் தரமுடியும் என்பதுதானே,  இதை எல்லாம் பார்க்கும் போது நமக்கு புலப்படும் உண்மை.  ஆனால், இதில் கடினமான வேறு ஒரு விஷயம் என்னவென்றால், சிறந்த திரைப்படங்களைத் தேர்ந்தெடுக்கும் குழு மற்றும் குழு உறுப்பினர்களின் கண்களுக்கு எல்லாவற்றையும் தெளிவாகவும், கூர்மையாகவும் காணும் திறனும் இருக்க வேண்டும்.  மட்டுமல்ல, நல்ல திரைப்படங்கள் அவர்கள் கண்களில் படும்படியாக, இது போன்ற போட்டியின் போது காண்பிக்கப்பட ஏற்பாடுகளும் செய்யப்பட வேண்டும்.  அதற்கு எல்லாம் வல்ல இறைவன் தான் அருள வேண்டும்.