ஒன்று கூடல் நிகழ்வும், ஈஷா பயணமும் பகுதி - 1

 

எப்போதாவது காண நேரும் நம் பள்ளித் தோழர்கள், அந்த இனிமையான நாட்களுக்குக் கொண்டு சென்று கடந்து போன அந்தப் பொன்னான நாட்களை நாம் சுவைத்து மகிழ உதவுவார்கள். அது போல் சமீபத்தில் நான் 23 ஆண்டுகள் பணியாற்றிய CFDVHS - சிஎஃப்டிவிஹெச்எஸ் பள்ளியில் 1998 – 2000 வருடங்களில் பயின்ற மாணவ மாணவியர்கள் ஒரு சந்திப்பு நிகழ்வை ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள். Voice 1

இது போன்ற ஓரிரண்டு சந்திப்புகளுக்குக் கடந்த மூன்று ஆண்டுகளாக எனக்குப் போக முடியாத சூழல். எனவே இதை நழுவ விட மனமில்லை. Voice 2

கடந்த 1-10-23 அன்று காலை எடக்கரா ஊரிலிருந்து முன்பு வழக்கமாகப் போனது போல் இரு சக்கர வாகனத்தில் போய் மகிழ நினைத்த என்னை மனைவியும் மகனும் அனுமதிக்கவில்லை. இளம் கன்று பயமறியாது என்பது மட்டுமல்ல முது காளைகளும் பயமறிவதில்லை  என்பதை எனக்கு உணர்த்தியதால் மூவரும் காரில் போக முடிவு செய்தோம். Voice 3

நீண்ட நாட்களாக கோவை ஈஷா மையத்திற்கும் அங்கு நிகழும் ஒலி ஒளி நிகழ்ச்சியையும் காண ஓர் ஆவல். மனைவியிடமும், மகனிடம் அதைப்பற்றிச் சொன்னதும் அவர்களுக்கும் மகிழ்ச்சி. ஒன்று கூடல் நிகழ்ச்சி முடிந்து ஈஷா மையம் போய், இரவு 11 மணிக்கு எப்படியும் வீட்டை அடையலாம் என்று நினத்து காலை 7 மணிக்கு காரில் பயணமானோம். Voice 4

வழக்கம் போல போகும் வழியிலுள்ள வண்டூர் அப்பனை வழிபட்டு, 23 ஆண்டுகளாக எல்லா திங்கட்கிழமை காலை மற்றும் சனி இரவும் நான் பயணித்த வழிகளை நலம் விசாரித்துக் கொண்டே பயணமானேன். மனதுக்கு இதமாக இருந்தது. நிகழும் நிகழ்காலமெல்லாம் இறந்தகாலமாகி இப்படி நினைவில் சுவைக்கும் போது உண்மையிலேயே நெல்லிக்கனிதான். Voice 5

10 மணிக்கு பாலக்காடு, மாத்தூர் பள்ளியில் துவங்கிய நிகழ்ச்சியில், நான் 3 மணி நேரப் பயணத்திற்குப் பின் 11 மணி அளவில் என்னையும் இணைத்துக் கொண்டேன். Voice 6

பள்ளியின் நிர்வாகி,  முன்னாள் முதல்வர் எனக்குப் பின்னால் ஓய்வு பெற்ற ஆசிரிய ஆசிரியைகள், இப்போதும் பணிபுரியும் ஆசிரியர்கள், சிரிக்கும் போது அதில் ஒளிந்திருக்கும் 18 வயது முகத்தை நினைவுக்குக் கொண்டு வரும் 40 வயதைத் தொட்டிருக்கும் என் அன்பான மாணவ மாணவியர்கள், 25 ஆண்டுகளுக்குப் பின் அவர்களைப் பார்க்கும் போதும் அவர்களுடன் பேசும் போதும் என் மனதில் தோன்றிய மகிழ்ச்சியை வார்த்தைகளால் விவரிப்பது கடினம். Voice 7

பேச அழைத்த போது என் மகிழ்வைப் பகிர்ந்து அவர்களை வாழ்த்தி அமர்ந்தேன்.  Voice 8

என் உருவம் பதித்த ஒரு நினைவுப் பரிசை என் கையில் தந்த போது மட்டற்ற மகிழ்ச்சி. Voice 9

எல்லோரும் ஒன்றாக அமர்ந்து உணவருந்தினோம். அதன் பின் இந்த இனிய நாளை, பார்க்கும் போதெல்லாம் நினைவில் கொண்டுவர கேமரா கண்களில் எல்லோரையும் ஒற்றி எடுத்தோம். அன்றைய மாணவர்கள் எல்லோரும் இப்போது அரசு ஊழியர்கள், வியாபாரிகள் என நல்ல நிலைக்கு வந்திருந்தார்கள். அதையெல்லாம் கேட்கவே இனிமையாக இருந்தது. அன்றைய மாணவிகள் பலரும் தங்களது குழந்தைகளின் கல்வி மற்றும் ஆரோக்கியம் பற்றிப் பேசிக் கேட்கையில் இனம் புரியாத ஒரு சுகம். voice 10

Robert Frost’s – ராபர்ட் ஃப்ராஸ்டின் கவிதை நினைவுக்கு வந்தது.

The woods are lovely, dark and deep,

But I have promises to keep,

And miles to go before I sleep,

And miles to go before I sleep.

சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு எல்லோரிடமும் விடை சொல்லி கோவை ஈஷா மையம் நோக்கி நானும் என் மனைவியும் மகனும் பயணமானோம். Voice 11

https://youtu.be/M5ty3opiCz4

சிறிய கணொளிதான், 5 நிமிடம் சில நொடிகள். முடிந்தால் பாருங்கள். 

பகுதி 2 தொடரும்.....

-----துளசிதரன்