மகன் இங்கு வந்த போது அவனது பயண அனுபவங்கள் - இயந்திரப் பறவையின் பார்வையில் மகனின் மூன்றாவது விழி வழி படங்கள்

 

அமெரிக்காவிலிருந்து மகனின் வருகையை எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்து அவன் வந்த நாளன்று பங்களூர் விமான நிலையத்தில் மகனைக் காணும் பூரிப்போடு காத்திருந்தோம். அறிவிப்பு பலகையில் விமானம் தரையிறங்கிவிட்டது என்று எழுத்துகள் உருண்டன. மகனின் செய்தியும் வந்தது. ஆஹா! வந்தாச்சு இன்னும் சில நிமிடத் துளிகள். அந்தத் தருணங்களை இப்போது நினைத்தாலும் சுகமான இனிய நினைவுகள்.

அவன் வந்த விமானம் Air India. தரை இறங்கி சம்பிரதாயங்களை முடித்துக் கொண்டு பயணிகள் வெளியே வர, மகன் வருவான் வருவான் என்று நாங்கள் காத்திருக்க, மகனின் ஒவ்வொரு செய்தியாக வந்துகொண்டிருந்தது. கால்வாசி பயணிகள் வந்துவிட அவ்வப்போது வாட்சப்பில் தொடர்பு கொண்டும், கூப்பிட்டுப் பேசிக் கொண்டும் நிலமை பற்றி தெரிந்து கொண்டோம். அவன் தன் பெட்டிக்காகக் காத்திருப்பதாகவும் இன்னும் வரவில்லை என்றும் சொன்னான்.

அவன் விமானத்தில் வந்த கூட்டம் எல்லாரும் வெளியில் வந்தாச்சு. இவனைக் காணவில்லை. அவனிடமிருந்து அழைப்பு. தன் பெட்டி வரவில்லை என்றும் தன்னுடன் வேறு ஒரு குடும்பமும் காத்திருக்கிறது என்றும். சிறிது நேரத்தில் அவர்களுடைய பெட்டி வந்துவிட்டது பார்த்தால் அவர்கள் வந்த விமானம் வேறு. மகனின் பெட்டி வரவில்லை.

மகனின் Check in பெட்டி ஒன்றுதான். நாங்களும் அங்கிருந்து எதுவும் வாங்கி வர வேண்டாம் என்று சொல்லியதால், தான் அங்கு அருந்தும் தரமான ஜப்பான் Brand Green Tea - மற்றும் உலர் பருப்புகள், உலர் பழங்கள் கொஞ்சம் இவ்வளவுதான் கொண்டு வந்தான். இந்தப் பெட்டி கொண்டு வந்ததற்குக் காரணமே இங்கிருந்து நான் செய்வதை எடுத்துச் செல்லத்தான்.

அதன் பின் அவனிடம் இருந்து செய்தி எதுவும் இல்லை. அழைத்தாலும் எடுக்கவில்லை. ஒரு மணி நேரம் மேல் ஆகியிருந்தது.  பயணிகள் வெளி வரும் பகுதி வெறிச்.

இவன் அங்கிருந்த அதிகாரியைத் தொடர்பு கொள்ள, அவர்கள் முதலில் சரியாகப் பதில் சொல்லவில்லை. அதன் பின் இவன் தன் பெட்டியை செக்கின் செய்யவில்லை என்று அவர்கள் சொன்னதும் இவனுக்கு அதிர்ச்சி.

அதிகாரியிடம் தன் மின்னஞ்சல்களைக் காட்டியிருக்கிறான். அமெரிக்காவில் இவன் Detroit ல் ஏறிய விமான நிலையத்தில் - United Airlines டெட்ராய்ட் - சிக்காகோ உள்ளூர் விமானம் ஆனால் ஏர் இந்தியாவுக்குக் கை கொடுக்கும் செர்வீஸ் - Check-in செய்தபோது பங்களூர் வரை Check in செய்தாச்சு Tag போட்டாச்சு என்று வந்த மின்னஞ்சல் செய்தி. அதே சமயம் சிக்காகோவிலிருந்து தில்லி - பங்களூர் வரை ஏர் இந்தியா விமானம் என்பதால் மீண்டும் பெட்டியை Check in செய்ய வேண்டும் என்று சொல்லிய செய்தி. மகன் சிக்காகோவில் பங்களூர் வரை Check in செய்து Tag போட்டாச்சு என்ற மின்னஞ்சல்.

தில்லி வந்தாச்சு. அங்கும் இவனுக்கு மின்னஞ்சல் வந்திருக்கிறது, தில்லி விமான நிலையத்திலிருந்து இவன் பெட்டி check in பங்களூர் வரை ஆயிற்று என்று. அப்போ பெட்டி எங்கு மாட்டிக் கொண்டது என்று இவனுக்கு அதிர்ச்சி.

"தில்லியில் Terminal மாறும் போது நீங்கள் பெட்டியை கன்வேயர் பெல்டில் இருந்து எடுத்து வந்து மீண்டும் செக்கின் செய்தீர்களா" என்று கேட்டிருக்கிறார் அதிகாரி. இவன் தன் மின்னஞ்சலைக் காட்டிச் சொல்லியிருக்கிறான் தன் பெட்டி Check in ஆகிவிட்டது என்று செய்தி வந்தது என்று. 

சிக்காகோவில் மீண்டும் Check in செய்ய வேண்டும் என்று சொன்னார்கள், விமானம் மாறியதால், ஆனால் தில்லியில் அப்படிச் செய்தி சொல்லவில்லை. ஆனால் மின்னஞ்சல் வந்தது 'உங்கள் பெட்டி Check in செய்தாகிவிட்டது' என்று. அதே விமானம் தானே என்பதால் நானும் அப்படி எடுத்துக் கொண்டுவிட்டேன்' என்று.  அந்த அதிகாரி இவனைக் காத்திருக்கச் சொல்லிவிட்டார்.

அவனுக்கு, இங்கு வரை வந்தும் வெளியில் காத்திருக்கும் எங்களுடன் சந்தோஷப்பட முடியாமல் மணித்துளிகள் வீணாகிறதே என்று.  ஃபோனில் புலம்பித் தள்ளிவிட்டான்.

அந்த அதிகாரி, தில்லி விமான நிலையத்துடன் தொடர்பு கொண்டு, அவர்கள் அப்படி மின்னஞ்சல் அனுப்பியதைத் தெரிந்து கொண்டு, ஆனால் பெட்டி அங்கு இருப்பதைத் தெரிந்து கொண்டதும், மகனை அழைத்து, அவர்கள் அப்படி செய்தி அனுப்பினாலும் நீங்கள் தான் பெட்டியை எடுத்து மீண்டும் Check in செய்திருக்க வேண்டும், என்று சொல்லி, "நான் Check in செய்யத் தவறிவிட்டேன், என்று குறிப்பிட்டு, அதை அனுப்பித் தருமாறு கேட்டு எழுதிக் கொடுக்கச் சொல்லிட இவனும் விவாதம் செய்யாமல் முகவரி எல்லாம் எழுதிக் கொடுத்திட, 24 மணி நேரத்திற்குள் பெட்டி வந்துவிடும், அப்படி வரவில்லை என்றால் தொடர்பு கொள்ளச் சொல்லிட, ஒரு வழியாக 2 1/2 மணி நேரத்திற்குப் பிறகு வெளியில் வந்தான்.  நான் சொன்னேன் தில்லி Port of Entry இல்லையா அதனால செய்திருக்கணுமா இருக்கும், இனி கவனமா இரு என்று.

மகன் எப்போதுமே தன் முக்கிய உடைமைகளை, கோப்புகளைத் தன் கைப்பையில்தான் வைத்துக் கொள்வான். பெட்டி வந்தால் வரட்டும் போனால் போகட்டும். யாருக்கேனும் அதிலுள்ள பொருட்கள் பயனுள்ளதாக இருந்தால் சரி என்ற எண்ணமும். மறு நாள் மாலை பெட்டி வீட்டிற்கு வந்து சேர்ந்தது! அவர்களது பணியைப் பாராட்டி, நன்றி சொல்லி அவர்களுக்கு மின்னஞ்சல் அனுப்பினான். 

டெட்ராய்ட் லிருந்து, சிக்காகோ வரை, பயணிகளில் அதிகம் பேர் அந்த ஊர்க்காரர்கள்தான். எனவே Gate ல் ஒழுங்காக வரிசையில் நின்று விமானத்தில் ஏறினார்களாம். ஆனால் சிக்காகோவில் விமானப் பயணிகளில் 90% நம் நாட்டவர்கள். தள்ளு முள்ளு, இரு வரிசைகளாம். ஒரு வரிசையில் முன்னால் குழந்தைகளை  நிற்கச் செய்து அந்த வரிசை சீக்கிரம் நகர்ந்தால் தாங்கள் சென்று சேர்ந்து கொள்ளுதல் (திருப்பதி வரிசை போன்று) என்றும், நீ இங்கு எப்படி வந்தாய் நான் முன்னால் போக வேண்டும் என்றும் ஒரே களேபரமாம்.

துண்டு போட்டு இருக்கை பிடிக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை, எப்படியும் நம் இருக்கை பதிவு செய்யப்பட்ட ஒன்று. அப்படி இருந்தும் இப்படி அசிங்கமாக நடந்துக்கறாங்க என்று ஆதங்கப்பட்டான். எல்லாரும் ஒழுங்காக வரிசையில் வர வேண்டும் என்று அறிவிப்பு வந்ததும்தான் கொஞ்சம் ஒழுங்கானார்கள், ஒரு மாதிரி இருந்தது என்றான். 

11 நாட்கள்தான் தங்கியிருந்தான் என்றாலும் ஒவ்வொரு நொடியும் எங்களோடு நேரம் செலவழித்தான் இனிய நினைவுகள். வரும் போது ஒரு பெட்டியுடன் வந்தவனுக்கு கடைசியில் இங்கு வீட்டில் இருந்த இழுத்துச் செல்லும் ஒரு பெரிய Bag ம் சேர்ந்திட 2 Check In ஆனது. ஒவ்வொரு பெட்டியிலும் 23 கிலோ அனுமதிக்கப்படும் - பெட்டி எடை உட்பட. 

அவன் கொண்டு வந்த பெட்டியே 4 கிலோ. வீட்டிலிருந்த இழுக்கும் Bag 3 கிலோ. 4 கிலோ என்றே கணக்கிட்டுக் கொண்டோம். பொருட்கள் வைக்க வேண்டும். எடை கூடிப் போனால் பிரச்சனை ஆகுமே. எனவே எல்லாம் கணக்கிட்டு நான் செய்து கொடுத்தது 37 கிலோ! இரு luggage ம் சேர்ந்து 44 கிலோதான்.

எல்லாம் வீட்டில் செய்த உடனடி தயாரிப்புகள், சில ஊறுகாய் வகைகள். எல்லாமே வீட்டிலேயே Vacuum Packing. இரு பெட்டிகளின் எடையையும் சமாளிப்பது கஷ்டம் என்று என்னைத் திட்டி அங்கலாய்த்தாலும் எடுத்துக் கொண்டுதான் சென்றான்!!!! நான் இங்கு பயன்படுத்திய குழிப்பணியாரச் சட்டியைப் பெட்டியில் போட்டிருந்தேன். மகன் அங்கு சென்றதும் வீட்டில் தயாரித்த சிறுதானிய குழிப்பணியாரப் பொடியைப் பயன்படுத்தி குழிப்பணியாரம் செய்து சாப்பிட்டிருக்கிறான்!

இப்ப திட்டுடா பார்ப்போம்ன்னு சொன்னா, எல்லாம்.....ஓகே ஒகே..அத்த வுடும்மா...என்று சமாளிப்பு!!!

மகனின் புகைப்படம் இது அவன் இப்போது வேலை செய்யும் இடத்தில் முகநூலில் பகிர்ந்த படம். அவனுக்குத் தன்னைப் படங்கள் எடுத்துப் பகிர்வதில் விருப்பம் இல்லை என்பதால் எடுப்பதும் இல்லை.  

 ***********

மகன் விமானத்திலிருந்து எடுத்த படங்கள் இங்கு விமான நிலையத்தில் இருந்து வெளியில் வந்ததும் காட்டி - எனக்கும் அவனுக்கும் கிட்டத்தட்ட ஆர்வங்கள் ஒரே போன்று - வீட்டுக்கு வந்ததும் கணினியில் சேமித்தும் வைத்து விட்டான்.  இதோ உங்கள் பார்வைக்கு...

வடதுருவம் படங்கள்...

************

மகன் விமானத்தின் வலப்புறம் இருக்கைகளில் ஜன்னல் இருக்கை. விமானம் நம் நாட்டிற்குள் வந்ததும் இமயமலைப் பகுதியின் மேலே பறந்த போது எடுத்த படங்கள். அவன் படம் எடுக்கத் தொடங்கிய....

அதே சமயம், விமானியின் குரல். உங்களின்  வலது புறம் கீழே தெரிவது கஞ்சன்ஜங்கா - என்று. அடர்த்தியாகப் பனி இருக்கும் படங்கள். இதில் எது கஞ்சன்ஜங்கா? தெரிவதில் எது கூம்பாக கொஞ்சம் உயரமாகத் தனித்து தெரியுதோ அதுதான் என்று எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்றான் மகன். அதன் பின் அதைக் கடந்ததும் பனி குறைந்து இருப்பதும் தெரிகிறது இல்லையா? 

அடுத்த பதிவு துளசி எழுதுவாரா? இல்லை நான் எழுத வேண்டுமா என்று இன்னும் முடிவாகவில்லை!! சரி பார்ப்போம். முந்தைய பதிவுகளை வாசித்தவர்கள், கருத்து சொன்னவர்கள் எல்லோருக்கும் மிக்க நன்றி.

------கீதா