மனித நேயம் மிக்கவர்கள் மதம் கடந்தும், நூற்றாண்டுகள் கடந்தும் போற்றப்படுவார்கள்!

       புகைப் படித்தல், மது அருந்துதல், போதை மருந்து உபயோகித்தல் போன்ற தீய பழக்கங்களுக்கு அடிமையாகின்றவர்கள் நாளடைவில் அதிலிருந்து மீள முடியாமல், தங்கள் ஆரோக்கியத்தை சீர்குலைத்துத் தங்களையே அழித்துக் கொள்ளுவார்கள்.  அதே சமயம் வேறு சிலர் பலன் எதிர்பாராது பொதுநல சேவை போன்ற நல்ல பழக்கங்களுக்கு அடிமையாமையாகி தங்கள் வாக்கையையே மனித குல நன்மைக்கு தியாகம் செய்து இறைவனுக்குச் சமமாகப் போற்றபடுகின்ற ஒரு நிலைக்குச் சென்று விடுவார்கள்.  இது எல்லோருக்கும் தெரிந்த உண்மைதான் என்றாலும், எவருமே மேலே சொல்லப்பட்டத் தீயப்பழக்கங்களுக்கு அடிமையாகாமல் ஒழுக்கமாக வாழ்ந்தாலும் மேற்சொன்ன நல்ல பழக்கங்களுக்கும் அடிமையாக விரும்புவதோ முயல்வதோ இல்லை.  அப்படி அடிமையாக விரும்புகின்ற சிலரோ அமெச்சூர் ஆர்ட்டிஸ்டுகளைப் போல் இடையிடையே நன்மை செய்து போகத்தான் விரும்புகின்றார்கள்.  அவர்களில் சிலர் தங்கள் வருமானத்தின் ஒரு பகுதியை தங்களது கோவில்கள், தங்கள் மதம் சார்ந்த பொதுநல நிறுவன்ங்களுக்குக் கொடுக்கின்ரார்கள், வேறு சிலரோ மதசார்பற்ற அனாதை இல்லங்கள், முதியோர் விடுதிகள் போன்றவற்றிற்கு கொடுத்து அப்படி பொது நலத் தொண்டு செய்பவர்களுக்கு உதவியாய் இருப்பதோடு திருப்தி அடைகின்றார்கள்.

      ஐஸ்வரியா பச்சன் தனது 20 ஆம் ஆண்டு அகில உலக அழகிப்பட்டத்தை 100 குழந்தைகளுக்கு (1 முதல் 14 வயது வரை உள்ள) பிளவுபட்ட மேல் உதட்டைச் சரிசெய்யும் அறுவைசிகிச்சைக்கானச் செலவை ஏற்றுக் கொண்டது போல் அதுவும் நல்லதுவே.  இங்குதான், மதர் தெரசா போன்றவர்கள் எவ்வளவு உயர்ந்தவர்கள் என்பதை நினைத்து வியந்து போகிறோம். கிறித்துமத பொதுநல சேவை நிலையங்களில் சேவை புரிந்து வந்த அவர், “நிர்மல் ஹ்ருதை ஹோம் ஃபார் டையிங்க் டெஸ்டிட்யூட்ஸ்” Nirmal Hriday Home for dying destitutes போன்றவைகளைத் தொடங்கிய போது மத மதில்களை முழுமையாக இல்லை எனினும் அங்கிங்காக உடைக்க வேண்டி இருந்தது.  ஆம்! உண்மையான பொது நலம், மனித நேயம், மத மதில்களுக்குள் ஒதுங்காது. ஒதுங்கவும் கூடாது.  ஒதுக்கப்படவும் கூடாது. அது அவர்களது மறைவுக்குப் பின்னும் ஒளிவீசிக் கொண்டே இருக்கும்.  சாதி, மதம், இனம் மொழி பாராமல் இறை அருள் போல் எல்லோருக்கும் எப்போதும் கிடைத்துக் கொண்டே இருக்கும். 

      இதை உறுதிப்படுத்தும் வகையில் ஒரு சம்பவம் கடந்த சனியன்று (15.11.2014) எங்கள் பள்ளியில் நடந்தது. திருச்சூரை மையமாகக் கொண்டு செயல்பட்டு வரும் “ஹாப்பி கெஸ்” எனும் பொது நல சேவை மையம் பாலக்காடு ஜில்லா பஞ்சாயத்து மற்றும் மாத்தூர் கிராமப் பஞ்சாயத்தின் அனுமதி பெற்று எங்கள் பள்ளியில் ஒரு எச் ஐ வி /எய்ட்ஸ் விழிப்புணர்வு நிகழ்ச்சி நடத்தினார்கள். ஒரு குறும்படமும், அதைத் தொடர்ந்து எச் ஐ வி பாதிப்பு மற்றும் எய்ட்ஸ் நோய் எப்படித் தொற்றுகிறது என்றும், அதை எப்படித் தடுக்கலாம் என்றும், எச் ஐ வி பாதிப்பு உள்ளவர்களுக்கு வழங்கப்படும் சிகிச்சைகளைப் பற்றி விரிவான ஒரு வகுப்பும் எடுக்கப்பட்டது.

      1500 க்கும் மேற்பட்ட எச் ஐ வி பாதிப்பாளர்களும், எய்ட்ஸ் நோயாளிகளும் பாலக்காடு மாவட்டத்தில் இருக்கின்றார்கள் என்பது அதிர்ச்தி அளித்தது.  அவர்களுக்கெல்லாம் கெஸ் (KESS) தேவையான உதவிகள் செய்துவருகின்றது என்பதை அறிந்ததும் மனதிற்கு இதமாக இருந்தது.  அது 16, மற்றும் 17 வயதுள்ள மாணவ மாணவியர்களுக்கு மிகவும் தேவையான, உபயோகமான வகுப்பு.  ஹாப்பி கெஸ் (HAPPI KESS) ஒரு பொதுநல தொண்டாற்றும் நிறுவனம் என்றதாலும் அதைப் பற்றி நான் கேள்விப்படாததாலும், அதன் நிகழ்ச்சி ஒருங்கிணைப்பாளரிடம் கேட்டேன்.  அது KURIAKOSE ELIAS – குரியக்கோஸ் ஏலியஸ் எனும் பாதிரியார் பேரில் நடத்தப்படும் ஒரு பொது நலச் சேவை இயக்கம் என்றும், இம்மாதம் 23 ஆம் தேதி அவர் வாட்டிகனில் போப் ஆண்டவரால் புனிதராக அறிவிக்கப்பட இருக்கின்றார் என்றும் சொன்னார். 

      நான் குரியாகோஸ் ஏலியாஸ் பாதிரியாரைப் பற்றி தெரிந்து கொள்ள முயன்ற போது அவர் “சாவர அச்சன்” என்று அறியப்படும் இவர், 150 வருடங்களுக்கு முன் கேரளாவில் பொதுக் கல்விக் கூடம் நிறுவி, இலவசமாகக் கல்வி கற்பிக்க வழி வகை செய்தவர் என்பதை அறிந்தேன்.  தமிழகத்தில் பிறந்து 24 வயது வரை தமிழகத்தில் வளர்ந்த எனக்குக் கேரள சமூக வரலாறு என்பது அதன் பின் நான் கண்டும் கேட்டும் வாசித்தும் புரிந்து கொண்ட ஒன்றுதான். கேரள மாநிலம் 100% எழுத்தறிவு பெற்ற மாநிலமாக மாறியதற்கு உதவிகரமாய் அமைந்ததாய்ச் சொல்லப்படும் பல காரணங்களில் முதன்மையானது கிறித்தவ மத பாதிரிமார்கள் ஆரம்பித்த பள்ளிகள் தான் என்பது எல்லோருக்கும் தெரிந்த உண்மை.

      16, 17, 18, 19 ஆம் நூற்றாண்டுகளில், கேரளத்தில் பிராமணர்களும் சம்ஸ்கிருதமும் கொடிகட்டி வாழ்ந்த காலம். பிராமணர்களுக்குத் துதிபாடும் சிறுபான்மையினர் தவிர மற்றவர்களெல்லாம் கோயில்களுக்குள்ளோ, சொந்தமாக விவசாயம் செய்யவோ, கல்வி பயிலவோ, அனுமதிக்கப்படவில்லை. பெண்கள் தங்கள் மார்பகங்களை மறைக்கக் கூட அனுமதிக்கப்படாததால் அதை எதிர்க்கும் மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக கிறித்தவ மற்றும் இஸ்லாம் மதங்களுக்குக் குடியேறிய காலம். **

மார்த்தாண்டவர்மா 18 ஆம் நூற்றாண்டில் பின்பகுதியில் திருவிதாங்கூர், கொச்சி, மலபார் பகுதிகளில் “படையோட்டம்” நடத்தி விலைமதிப்பற்ற ரத்தினங்கள், அணிகலன்களை எல்லாம் நாட்டரசர்கள் மற்றும் கோயில்களில் இருந்து அபகரித்து திருவனந்தபுரம் ஸ்ரீபத்மானாபரின் பாதங்களில் சமர்ப்பித்தக் காலம். (சிலவருடங்களுக்கு முன் பதுக்கி வைத்த அந்த வைர வைடூரியங்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டதால் அதை என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் புதையல் காக்கும் பூதமாக இப்போது கேரள அரசு மாறி இருக்கிறது! ) அதனிடையே, மார்த்தாண்ட வர்மா தான் கைப்பற்றிய, காலம் காலமாய் முன்னோர்கள் பாதுகாத்துவந்த ஓலைகளை எல்லாம் தீக்கிரையாக்கி அவருக்குத் தோன்றிய விதத்தில் கேரள சரித்திரம் ஒன்றை எழுதிய காலம். தீக்கிரையாக்கும் முன் மருத்துவம், கலை, இலக்கியப் படைப்புகளில் தேவையானவைகள் சம்ஸ்க்ருதத்தில் மொழி பெயர்க்கப்பட்டதால், அம்மொழி தெரியாத சாதாரண மனிதர்கள் அவர்களது முன்னோர்களிடமிருந்து கேட்டறிந்தவைகளை மட்டும் அடுத்தத் தலைமுறைக்கு பகிர்ந்து கொடுத்த காலம்.  எவரேனும் இதையெல்லாம் மீறி படிக்கவோ, எழுதவோ கற்கவோ முயன்றால், அவர்கள் ஸ்ம்ஸ்க்ருத மொழியில் எழுதப்பட்டவையை கேட்டும், எழுதியும், பேசியும் அதன் புனிதத் தன்மையை மாசுபடுத்து விட்டார்கள் என்று குற்றம் சுமத்தி அவர்கள் காதில் ஈயத்தை உருக்கி ஊற்றுவது, நாவறுப்பது போன்ற காட்டுமிராண்டித்தனங்களைச் செய்து கொண்டிருந்த காலம்.

 

                அப்படிப்பட்டக் காலத்தில் 1805 ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி 10ஆம் தேதி குரியாகோஸ்-மரியம் தம்பதிகளுக்கு மகனாய் பிறந்த குரியாகோஸ் ஏலியாஸ் மதக் கல்வி பயின்று தன் 24 ஆம் வயதில் சாவரா சர்ச்சின் பாதிரியானார்.  1831 ல் கோட்டயம் மாந்தானம் என்னும் இடத்தில் பிற்காலத்தில் கார்மலேட்  ஆஃப் மேரி இம்மாகுலேட் (சிஎம்ஐ) ஆக மாறிய ஒரு கிறித்தவ ஆஸ்ரமத்தை நிறுவினார்.

      1848 ல் மாந்தானத்தில் மலையாளம் மற்றும் சம்ஸ்க்ருதம் கற்பிக்கும் பள்ளியை நிறுவி அங்கு கிறித்தவக் குழந்தைகளுக்கு மட்டுமன்றி இந்து மதத்தைச் சேர்ந்த பிற்பட்ட மற்றும் தாழ்த்தப்பட்டவர்களது குழந்தைகளுக்கும் கல்வி அறிவு ஊட்டிக் கல்வியை பொதுவுடைமை ஆக்கினார்.  கல்வி கற்கும் மாணவர்களுக்கு மதிய உணவு வழங்கும் நோக்குடன் எல்லா வீடுகளில் இருந்தும் அவர்கள் சமைப்பதற்கு முன் அதிலிருந்து ஒரு பிடி அரிசியைத் தனியே எடுத்து வைக்கச் செய்து அப்படி சேமிக்கப்பட்டதை வாரம் ஒரு முறை ஆஸ்ரமத்தில் ஏற்பிக்கச் செய்து அதைச் சமைத்து மாணவர்களின் பசியைப் போக்கினார் . அப்படி மதிய உணவுத் திட்டத்தை 19 ஆம் நூற்றாண்டிலேயே முதன் முறையாகத் தொடங்கி வைத்த மகான் அவர். அவ்வருடமே கோட்டயத்தில் செயின்ட் ஜோசஃப் ப்ரெஸ்ஸைத் தொடங்கினார். மலையாளம் மட்டுமன்றித் தமிழ், சம்ஸ்க்ருதம், லத்தீன், போர்ச்சுகீஸ் மொழியறிவு பெற்றிருந்த அவர், ஏராளமான டயரிக் குறிப்புகள், கவிதைகள், நாடகங்கள் வாழ்க்கை வரலாறுகள், பிரார்த்தனை கீதங்கள் போன்றவற்றை அச்சடித்து எல்லோருக்கும் அவற்றை எல்லாம் படிக்க வழி வகை செய்தார்.

1871 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி 3 அம் தேதி எர்ணாகுளத்தில் உள்ள கூனம்மாவில் இறையடி சேர்ந்த அவரது சேவை கேரளாவில் உள்ள கிறித்தவர்களுக்கு மட்டுமல்ல எல்லா மதத்தினருக்கும் கிடைக்கப் பெற்றிருக்கிறது.  அந்த உண்மை ஏனோ, எப்படியோ, எல்லோருக்கும் தெரியாமலும், அதிகம் பேசப்படாமலும் போயிருக்கிறது. அதனால் தான் சாவரை அச்சன் புனிதராக அறிவிக்கப்படும் நாள் கேரளத்திலுள்ள கிறித்தவர்களுக்கு மட்டும் மகிழ்ச்சியூட்டும் தினமாக ஆக்கப்பட்டிருக்கிறது. இருப்பினும் 23.11.2014 அன்று வாட்டிகன் சர்ச்சில் - St. Peter's Basilica - புனிதராக அறிவிக்கப்படும் அந்நாள் மனித நேயம் உள்ள எல்லோருக்கும் ஒரு பொன் நாளே!  மனித நேயம் மிக்க அவரைப் போற்றுவதுடன் அவர் தொடங்கி வைத்த நற்பணி வரும் நூற்றாண்டுகளிலும் மனித குலத்திற்கு நன்மை புரிந்து வளர வாழ்த்துவோம்! 

படங்கள் : இணையம்

**http://thillaiakathuchronicles.blogspot.com/2014/01/Hinduism-Saivism-Vaishnavism-Religion-Society.html