“ஆமி” எனும் கமலா சுரய்யா ஆகிவிட்ட மாதவிக்குட்டி

எழுத்தாளர் கமலாதாஸ் பற்றிய சினிமா கதை என்பதால் பதிவு கொஞ்சம் பெரிதாகிவிட்டது. தயவாய் பொறுத்துக் கொள்ளவும்.

கமல் எனும் கமாலுதீன் எனக்குப் பிடித்த தனித்தன்மை வாய்ந்த இயக்குநர்களில் ஒருவர். 2013ல் தேசிய விருது பெற்ற ‘செல்லுலாய்ட்’ எனும் அருமையான படம் எடுத்தவர். "விகதகுமாரன்’ எனும் முதல் மலையாளப் படம் எடுத்த ஏ சி டேனியலை செல்லுலாய்ட் மூலம் எல்லோரும் பார்த்து வியந்து பாராட்ட வைத்தவர் அவர். அப்படத்தில் சில கசப்பான உண்மைகளைச் சொன்ன காரணத்துக்காகப் பலரது தூற்றல்களுக்கும் காரணமானவர். 

எதிர்ப்புகளுக்கும் மிரட்டல்களுக்கும் இடையே புதைந்து கிடக்கும் உண்மைகளை உலகிற்கு உணர்த்தும் போது கிடைத்த பேரின்பத்தை நுகர்ந்ததால் அதற்கு அடிமையாகிப் போனவர். அதனால்தான் மீண்டும் அதே போல் ஒரு படத்தைத் துணிச்சலுடன் எடுத்திருக்கிறார். அச்சமின்றி எல்லாவற்றையும் பச்சையாக எழுதுவதோடு நில்லாமல் பச்சையான பெண்ணாக வாழ்ந்து எல்லோரையும் வியக்க வைத்த கமலாதாஸின் வாழ்க்கைதான் “ஆமி”.

சிறந்த ஓட்டுநரான, கமல் 1939 முதல் 2009 வரையுள்ள மாதவிக்குட்டியின் வாழ்க்கைத் தூரத்தை நம்மை எல்லாம் எளிதாக சிரமமின்றி இரண்டரை மணி நேரத்தில் அவருடன் பயணித்து கடக்கச் செய்கிறார். தனது ஐந்து வயது வரை புன்னையூர் குளத்திலும், நாலப்பாட்டு வீட்டிலும் வாழ்ந்த “ஆமி” என்றழைக்கப்படும் கமலா 1939 ஆம் ஆண்டு பெற்றோருடன் கல்கத்தா செல்கிறார். ஆங்கிலேயர்களின் வால்ஃபோர்ட் (walford) கம்பெனியின் உயர்பதவியிலிருக்கும் வீ எம் நாயர் தன் மகள் கமலாவை ஆங்கிலேயர்களின் குழந்தைகள் பயிலும் பள்ளியில் கல்வி பயில வைக்கிறார். அவருக்கோ, கமலாவின் தாயான பெயர் பெற்ற எழுத்தாளரான பாலாமணி அம்மாவுக்கோ கமலாவுடன் செலவிட நேரம் கிடைப்பதில்லை.

பருவ வயது எய்தும் கமலாவுக்கு ஓவியக் கலை கற்பிக்க வரும் ஹுசைன் அன்ஸாரியிடம் ஏதோ ஒரு இனம் புரியாத ஈர்ப்பு ஏற்படுகிறது. 1947ல் இந்தியாவின் சுதந்திரத்திற்குப் பின் கல்கத்தாவில் ஏற்படும் மதக்கலவரத்தின் காரணமாக திடீரென டாக்கா செல்லும் அன்ஸாரியின் பிரிவு கமலாவை வெகுவாகப் பாதிக்கிறது. இடையிடையே கமலாவின் கனவில் வரும் குழலூதும் கிருஷ்ணன், பால் கறக்கும் மனிதனாகவும், ரிக்ஷாக்காரனாகவும் வந்து கமலாவின் நிஜ உலகிற்கும் கனவுலகிற்கும் வித்தியாசம் இல்லாமல் ஆக்கிக் கொண்டிருக்கும் போது திடீரென கமலா தன் பதினைந்தாவது வயதில் 35 வயதுள்ள ரிசர்வங்கியில் பணியாற்றும் மாதவதாஸை மணக்க வேண்டியதாகிறது.

காதல் மணக்கும் கமலாவுக்கும், காமத்தில் நாட்டமுள்ள தாஸுக்கும் இல்லறம் நல்லறமாக இல்லை. கல்கத்தாவுக்குக் குடி போனதும், 50 ரூபாய் கொடுத்து கொச்சியைச் சேர்ந்த பத்மினி எனும் விலை மாதை கூட்டி வரும் தாஸ், கணவனைத் திருப்திப்படுத்த கமலா கட்டிலில் செய்ய வேண்டியவைகளை பத்மினி மூலம் கமலாவுக்குக் கற்பித்த பின் சந்தோஷமாக வாழ்கிறார்.

அதுவரை வீட்டில் வேலை செய்யும் பெண்கள் பலரும் சொல்லக் கேட்ட, தன் மாமனாரான ஆலப்பாட்டு நாராயண மேனன் எழுதிய “ரதி சாம்ராஜ்யம்” வாசித்தறிந்த, அதுவரை தன் கணவனிடமிருந்து கிடைக்காத ஏதோ ஒரு இன்பத்தை, அது என்னவென்று கூடத் தெளிவாகத் தெரியாத நிலையில் கானல் நீர் போன்ற அந்த சுகத்திற்காக கமலா ஏங்குகிறாள்.

இதனிடையே அந்தப் பதினாறு வயது கமலா தாயாகிறாள். மூன்று வருடங்களுக்குப் பிறகுதான் பிறந்த வீட்டிலிருந்து கணவன் மாற்றலாகிப் பணி புரியும் மும்பைக்குச் செல்கிறார். அங்கு தன் கணவனது ஓரினச் சேர்க்கை நண்பனையும் கணவனையும், அவர்களது அருவருப்பூட்டும் செயல்களையும் கண்டு அதிர்ந்தே போகிறார். குழம்பிப் போன கமலாவின் மனநிலை பிறழ்கிறது.

தன் தவறை உணர்ந்து திருந்திய தாஸ் கமலாவை மீண்டும் பழைய நிலைக்குக் கொண்டு வருகிறார். எழுத்தார்வத்தையும், ஓவியம் வரைதலையும் ஊக்குவிக்கிறார். கமலா எழுதிய “சம்மர் இன் கல்கட்டா” உள்ளிட்ட பல ஆங்கிலக் கவிதைகளும் கதைகளும் கமலாதாஸிற்குப் பேரும் புகழும் சேர்க்கிறது. அவரது கதையாலும் கவிதையாலும் கவரப்பட்ட இத்தாலி நாட்டைச் சேர்ந்த ஒரு கோடீஸ்வரரது மகன் கார்லோன் கமலாவைத் தேடி வந்து கமலாவின் கணவன் குழந்தைகளை விட்டு தன்னை மணந்து தன்னுடன் இத்தாலிக்கு வர வற்புறுத்துகிறார். ஆனால், கமலா மறுத்துவிடுகிறார்.

அதன் பின் குடும்பத்துடன் சந்தோஷமாக வாழ்ந்து ஏராளமாக எழுதுகிறார். “எண்டெ கதா” (என் கதை) எனும் தன் வாழ்க்கை வரலாற்றுத் தொடரை எழுதுகிறார். அது 1976ல் புத்தகமாகவும் வெளிவருகிறது. தன் வாழ்வில் நிகழ்ந்த எல்லாவற்றையும் ஒளிவு மறைவின்றியும், அப்போதெல்லாம் தன் மனதில் தோன்றிய எண்ணங்களை மறைக்காமல், அதே நேரத்தில் அத்துடன் சிறிதளவு கற்பனையும் கலந்து எழுதிய “எண்டெ கதா” (என் கதை) பெரும் பரபரப்பை ஏற்படுத்துகிறது. மட்டுமல்ல அது சமூகத்தை எதிர்பாராதவிதத்தில் பாதிக்கிறது.

பதினெட்டு வயது மாணவன் ஒருவன் “என் கதை”யை வாசிப்பதைப் பார்த்த அவனது தந்தை அவனிடம் “அசிங்கமான அப்புத்தகத்தை வாசிக்கக் கூடாது” என்று சொல்லி எடுத்துச் செல்கிறார். இரவில் அப்புத்தகத்தை ஆர்வத்துடன் வாசித்துக் கொண்டிருந்த அவரை அவரது மகன் பார்த்ததும் அவமானத்தால் அவர் தற்கொலையே செய்து கொள்கிறார்!

ஒரு ஆசிரியர், தன் மனைவி “என் கதை”யை வாசித்து கமலாதாஸைப் போல் முடியை அவிழ்த்துப் போட்டு, நெற்றியில் பெரிய பொட்டு வைத்துக் கைகளில் பலவித வளையல்களையும், கழுத்தில் பலவித மாலைகளையும் அணிந்து கமலாதாஸாக மாறி தன் கணவன் தனக்கு ஏற்றவன் அல்ல என்று சொல்லி விவாகரத்து கேட்கிறார் என்ற குற்றச்சாட்டுடன் வந்து கமலாதாஸைக் காண்கிறார். செய்வதறியாது குழம்பிப் போகிறார் கமலாதாஸ்.

இப்படிக் கலங்கிக் கிடக்கும் நீரில் மீன் பிடிக்க வரும் அரசியல்வாதிகள் கமலாதாஸைத் தேர்தலில் போட்டியிட வைக்கிறார்கள். திருவனந்தபுரம் பாராளுமன்றத் தேர்தலில் சுயேச்சை வேட்பாளராகப் போட்டியிடும் கமலாதாஸ் 1786 வாக்குகள் மட்டும் பெற்று டெப்பாஸிட் இழக்கிறார்.  இதனிடையே நோபல் பரிசுக்காக அவரது பெயரும் பரிந்துரைக்கப்படுகிறது. இப்படிக் கொடுங்காற்றில் தத்தளிக்கும் பாய்மரக்கப்பல் போல் தள்ளாடும் கமலாவின் வாழ்வில் ஒரு நாள் திடீரென ஒரு பேரிடி. கமலாவின் கணவர் கமலாவை விட்டு நிரந்தரமாகப் பிரிந்து இறைவனடி சேர்கிறார்.. நல்ல உயர்பதவிகளில் பல இடங்களில் அவரவர் குடும்பங்களுடன் வாழும் மகன்களுடன் அதன் பின் கமலாதாஸ் மாறி மாறித் தங்குகிறார்.

இதனிடையே புன்னையூர் குளம் வீடு விற்கப்படுகிறது. அங்கிருந்த அவருக்குப் பிடித்த நீர்மாதுள மரமும், காவும் அடங்கிய சிறிது இடத்தை  மட்டும் கமலாதாஸ் ஏனோ விற்காமல் விட்டுவிடுகிறார். அதன் பின் எர்ணாகுளத்தில் தனியே வாழ முடிவும் எடுக்கிறார்.

1999ல் கமலாதாஸ் எர்ணாகுளத்தில் ராயல் ஸ்டேடியம் மேன்ஷனில் மினி எனும் ஒரு உதவியாளருடன் தங்கியிருந்த வேளையில், பாராளுமன்ற உறுப்பினரும், எழுத்தாளரும், சிறந்த மேடைப் பேச்சாளருமான அக்பர் அலி கமலாதாஸைச் சந்திக்கிறார். அச்சந்திப்பு முன்பு மும்பையில் கமலாவை கார்லோன் சந்தித்தது போல் ஒன்றாக மாறுகிறது. இருவரது மனம் திறந்த பேச்சு, காதலாக மலர்கிறது. தனது 65 வது வயதில் தன் முன் கிருஷ்ணன் தோன்றியது போல் கமலா உணர்கிறார். அக்பர் அலி “விடிவெள்ளி” எனும் பொருள் தரும் "சுரய்யா” எனும் பெயரை கமலாவுடன் சேர்ந்து “கமலா சுரய்யா” என்று அழைக்கிறார். கமலாவுக்குள் மீண்டும் ஒரு புதிய பெண் பிறப்பது போல் உணரும் அவர் இரண்டு மனைவிகளுடன் வாழும் அக்பர் அலியின் மூன்றாவது மனைவியாக வாழ இந்துமதத்தைத் துறந்து இஸ்லாம் மதத்தை ஏற்றுக் கொள்கிறார்.

“என் கதை” ஒரு சூறாவளி என்றால் மாதவிக் குட்டியின் மதமாற்றம் ஒரு சுனாமியே ஆகிவிடுகிறது. அதுவரை ச(ம)மாதா(னி)னத்துடன் வாழ்ந்த அக்பர் அலிக்கும் பிரச்சனைகள் ஏற்படத் தொடங்குகிறது, மதக் கலவரமே கூட மலயாள மண்ணில் ஏற்பட வாய்ப்புண்டு எனும் நிலை. அக்பர் அலி, கமலா சுரய்யாவிடம் தன் தவறுக்கு வருந்தி மன்னிப்பு கேட்டு தில்லி போய்விடுகிறார். பாவம் கமலா, கமலா சுரய்யாவாகவே எல்லாவற்றையும் சகித்து பத்தாண்டுகள் அதன் பின் தனியே வாழ்ந்து 2009ல் இவ்வுலக வாழ்வைத் துறந்து இறையடி சேர்ந்தும்விடுகிறார். அவரது உடல் திருவனந்தபுரம் பாளையம் மசூதி கபரிடத்தில் அடக்கப்படுகிறது.

இதில் நாம் அவரை மட்டும் குற்றம் சொல்ல முடியுமா?....குழந்தையுடன் செலவிட நேரம் கிடைக்காத அதே நேரத்தில் பதினைந்து வயதுள்ள பெண்ணை 35 வயதுளுள்ளவருக்குத் திருமணம் செய்வித்த மெத்தப்படித்த பெற்றோரும், வாழ்க்கைத் துணையின் எழுத்துத் திறனை ஊக்குவித்த அதேநேரத்தில் அவரது ஏக்கங்களையும் ஆசைகளையும் நிறைவேற்ற முயலாத அவரை உண்மையிலேயே நேசித்த கணவனும் இவ்வுலகில் எந்த ஒரு பெண் எழுத்தாளரும் எழுதாதை எழுதிய அவரது தைரியத்தைப் பாராட்டாமல் அதில் ஒட்டியிருக்கும் காமப்பசையை மட்டும் எடுத்து அவரை அதில் ஒட்டித் தங்கள் காமப்பசியைத் தீர்த்துக் கொண்ட சுயநலக்காரர்களான வாசகர்களும், எழுத்தாளர்களும், ஏன் அவர் செய்த எல்லா செயலுக்கும் அவரது மனசாட்சியாய் நின்று அனுமதி கொடுத்து இறுதியில் அவரது மனநிலையில் நபிகள் நாயகமாகவே மாறிய கிருஷ்ணபகவானும் குற்றம் புரிந்தவர்களா!

அவரது மனம், கிருஷ்ணன், ராதை, பாமா, பிருந்தாவனம் என்று, தவறான புரிதலுடன் காதல் வாகனமேறி சுற்றாமல் வயதானபோதாவது திசைமாறி ஆன்மீக வாகனமேறி இருந்தால் ஆண்டாளைப் போல, காரைக்காலம்மையைப் போல இறைவனின் புகழைப் பாடி எழுதிப் போற்றுதலுக்குரியவராயிருப்பார். அப்படிப்பட்ட ஒரு மனநிலையைப் பெற்றிருந்தால் 65 வயதான அவரைக் கட்டி அணைக்கவந்த அக்பர் அலியிடம், ஆங்கிலப் பெண்மணியிடம் “என் மூலமாக ஏன் ஒரு குழந்தை உங்களுக்கு?....என்னையே உங்கள் குழந்தையாக ஏற்றுக் கொள்ளுங்கள்!” என்று சொன்ன விவேகானந்தரைப் போல், “வா! குழந்தாய்!, உன் அன்னை நான்!...ஆசைதீரக் கட்டிக் கொள்” என்று அவரால் சொல்லியிருக்க முடியும். இனி இப்படி எல்லாம் பேசிப் பயனில்லைதான். நடந்தவைகளெல்லாம் நடந்தவைகளே. இருந்தாலும் மரணப்படுக்கையில், “என் வாழ்வில் எங்கு தவறு நேர்ந்தது?.......அது ஏன் நேர்ந்தது?” என்று எண்ணி மாதவிக்குட்டி வருந்தும் போது நம் கண்களில் நாம் அறியாமல் நீர் நிறைந்துதான் விடுகிறது.

மஞ்சுவாரியர் மாதவிக்குட்டியாக நடிக்கவில்லை. வாழ்ந்திருக்கிறார் என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். அவரது கணவனாக வரும் முரளி கோபியின் நடிப்பும் அருமை. கிருஷ்ணனாக வரும் டொவினோ தாமஸும், அலி அக்பராக வரும் அனுமேனனும் மனதைத் தொடுகிறார்கள். இயக்குநர் கமலின் வசனமும், காஸ்டிங்கும், லொக்கேஷனும், சொல்லிப் போகும் விதமும் அருமை. மதுநீலகண்டன் தன் காமேரா கண்களில் சிறப்பாக அவற்றை எல்லாம் ஒற்றி எடுத்திருக்கிறார். ஸ்ரீகுமார் பிரஸாத் அதை எல்லாம் நல்ல மாலையாகக் கோர்த்திருக்கிறார். 

ப்ரணயாமயி ராதா பாடல்

ரஃபிக் அஹமத்தின் வரிகளுக்கு ஜெயச்சந்திரனின் இசையில் பிறந்த “நீர் மாதளம்”, “பிரணயமயி ராதா” பாடல்கள் அருமை. குல்சாரும், தௌஃபிக் குரேஷியும் வடிவமைத்த உருதுப்பாடல் வித்தியாசமாக அழகுக்கு அணிகலன் போல் அழகு சேர்க்கிறது. ரீல் அண்ட் ரியல் சினிமாவுக்கு படம் நஷ்டத்தை ஏற்படுத்தாது போல் தான் தோன்றுகிறது.

நீர் மாதளம் பாடல்

இப்போதெல்லாம் காளான்களைப் போல் முளைக்கும் கற்பனைக் கதைகளுக்கும், கதாபாத்திரங்களுக்கும் இடையில் இப்படி அத்திப்பூத்தாற் போல் எப்போதாவது தானே உண்மைச் சம்பவங்களும் கதாபாத்திரங்களும் வருகின்றன. பாராட்டுவோம். 

(கீழே உள்ள இப்படத்தில் உள்ள இரு பாடல்களையும் முடிந்தால் கேட்டுப் பாருங்கள். ஒரு பாடல் ஆண் குரல் மட்டும் கொடுத்துள்ளேன். அதில் பெண் குரலிலும் வீடியோ யுட்யூபில் உள்ளது.) (படம் இணையத்திலிருந்து, காணொளிகள் ய்ட்யூபிலிருந்து - நன்றி)

-----துளசிதரன்