புன்னகையே பொன்நகை - பள்ளி அனுபவம்

பொன்நகை வேண்டாம் புன்னகை ஒன்றே போதும் என்று நாம் சொல்லிக் கொண்டாலும் அந்தப் புன்னகையை நாம் பல நேரங்களில் மறந்துவிடுகிறோம். தொலைத்துவிடுகிறோம்.

குறிப்பாக இப்போதைய நேரத்தில் அதைப் பற்றிய கவலைகளைக் கொஞ்சம் அப்பால் வைத்துவிட்டு புன்சிரிப்போம். எல்லாரும் ஸ்மைல் ப்ளீஸ்!

ஒரு அன்பான புன்னகை என்பது கருணையின் உலகளாவிய மொழி ஆகிறது. – வில்லியம்ஸ் ஆர்தர் வார்ட்.

நான் ரசித்த கதையை இதோ உங்களுடனும் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

நபிகள் நாயகத்தைப் பார்த்து ஒரு வயோதிகர் கேட்கிறார், “ஐயா, தர்மம் செய்தால்தான் மோட்சம் கிடைக்கும் என்று சொல்கிறீர்களே, பணக்காரர்கள்தானே தர்மம் செய்ய முடியும். என்னைப் போன்ற ஏழைகளால் எப்படி முடியும்?”

“தர்மம் செய்யப் பணம்தான் வேண்டும் என்பது இல்லையே. முடியாத ஒருவருக்கு ஒரு வாளித் தண்ணீர் இறைத்துக் கொடுத்தாலே போதுமானது.”

“அது என்னால் முடியாத காரியம். உடலில் தெம்பு இல்லையே”

“வழியில் கிடக்கும் ஒரு முள்ளை எடுத்து அப்புறப்படுத்தினாலும் அதுவும் தர்மமே”

வயோதிகர் விடுவதாக இல்லை. “ஐயா என்னால் குனியக் கூட முடியாது. குனிந்தால் நிமிர முடியாது. தள்ளாடுகிறேன். அப்படி என்றால் எனக்குச் சொர்க்கமே கிடைக்காதா?”

“உன்னால் பிறரைப் பார்த்துப் புன்முறுவல் செய்யக் கூடவா முடியாது? பிறரைப் பார்த்ததும் புன்முறுவல் பூப்பது கூட ஒரு தர்மம்தான். அதைச் செய்தாலும் மோட்சம் கிடைக்கும்!” என்று நபிகள் நாயகம் பதில் அளித்தார்.

நாம், தினமும் ஒருவருக்கு ஏதாவது ஒரு வகையில் உதவுவது என்று தீர்மானித்துக் கொள்ளலாம்.  ஒரு சிறு புன்னகையுடன் கூடிய ஆறுதல் வார்த்தை கூட  உதவிதான்  என்பதைச் சொல்லும் கதைதான் இது. 

வாழ்வு நிலையானது அல்ல. இருக்கும் வரையில், காசு, பணம் செலவில்லாத புன்னகையை எந்தவித எதிர்பார்ப்புமின்றி அணிந்திடுவோம்.

நம் கமலா அக்கா “பசி வந்திட பத்தும் பறக்கும்” http://kamalathuvam.blogspot.com/2020/06/blog-post_18.html பற்றி அந்த பத்து எவை என்று அழகான விளக்கம் கொடுத்திருந்தார். விளக்கத்துடன் கூடவே

“எப்போதுமே ஒரு பக்கத்திற்கு மறுபக்கம்  என்ற ஒன்று இருப்பதைப் போன்று, மேற்சொன்ன  மாதிரி தீய எண்ணங்கள் உருவாகும் வாய்ப்புக்கு எதிரிடையாக பிறப்பிலேயே நல்ல குணங்களோடு பிறந்திருப்பவர்கள் வறுமையையும்  ஏழ்மையையும் பொறுமையாக தாங்கி  கொண்டு போவதுடன்,  பிறரிடம்  அதை வெளிக்காட்டாமலும் இருப்பார்கள். “

இதை வாசித்த போது எனக்கு என் பள்ளி நினைவு வந்தது. எங்கள் தமிழாசிரியை வகுப்புப் பாடங்கள் நடத்திய பிறகு எங்கள் ஆர்வத்தையும், சிந்தனையையும் தூண்டும் விதத்தில் பாடத்திற்கு அப்பாற்பட்ட சில விஷயங்களை ‘ ‘ஆர்வம் இருப்பவர்கள் கவனிக்கலாம்’  என்ற ஒரு முன்னுரையுடன் தொடங்குவார்.  ஏனென்றால் இது பாடதிட்டத்தில் இல்லாத ஒன்று. அப்படியான ஒரு வகுப்பில்,

ஸ்பாஆஆஆஆ இருங்க கொஞ்சம் தொண்டையை நனைத்துக் கொண்டு வரேன்

‘பசி வந்தால் பத்தும் பறக்கும்’ என்பதற்கு எதிரான பழமொழி ஒன்று சொல்லுங்கள் பார்ப்போம் என்றதும், நாங்கள் “புலி பசித்தாலும் புல்லைத் தின்னாது” என்று டக்கென்று சொன்னதும்

“அது நாம் சொல்லும்  பழமொழி. நீங்கள் பொருள் தெரிந்து சொல்கின்றீர்களா இல்லை, கேட்டதை வைத்துச் சொல்கின்றீர்களா? இதைச் சொல்லும் பாடலொன்று 'பழமொழி நானூறில்' உண்டு. அதைச் சொல்லும் முன், உங்களுக்குப் பாடல் தெரியாவிட்டாலும் பரவாயில்லை.  இந்தப் பழமொழியின் அர்த்தம் தெரியுமா?”

நாமதான் முந்திரிக் கொட்டை ஆயிற்றே. அந்த ஆசிரியை மிகவும் நகைச்சுவையுணர்வு உள்ளவர். எங்களுடன் தோழமையுடன் பழகுபவர் என்பதால் பயமில்லாமல் பேசுவோம். அந்த ஒரு தைரியத்தில் அந்த வயதில் எனக்குத் தோன்றியதை சும்மா அடித்துவிட்டேன். புலி நினைக்கும், நல்லா பசிக்கறப்ப போயும் போயும் புல்லை எல்லாம் சாப்பிடுவதா? காட்டெருமையோ, மானோ வராமலா போயிடும்னு.” எல்லாரும் சிரித்தார்கள். ஆசிரியரும்தான்.

“விளையாடாமல் பதில் சொல்லு” 

“பசியால் வாடினாலும், குறிப்பாகச் சுய கௌரவம் உள்ளவர்கள் யாரிடமும் இரக்க மாட்டார்கள் என்று சொல்லலாமா டீச்சர்? அதற்குத்தான் புலியின் குணம் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது என்று தோன்றுகிறது.” என்றதும், டீச்சர் ‘அட!’ என்று சொல்லி உட்கார வைத்துவிட்டார். ஒரு வேளை தப்பாகியிருக்கலாம் என்று நினைத்தேன் ஆசிரியர் பழமொழி நானூறு பாடலைச் சொல்லி விளக்கினார்.

                                                 

இது பள்ளியில் (10 ஆம் வகுப்பு) குறிப்பெடுத்த போது எழுதியது. நிறைய மங்கி விட்டது. அதைக் கொஞ்சம் பென்சிலால் மீண்டும் அதன் மேலேயே எழுத முயன்றேன் இங்கு பகிர்வதற்காக. நான் எம்பூட்டு நல்ல மாணாவின்னு இந்த கேப்லதானே சொல்லிக்க முடியும்!! செய்யுள் மட்டுமே கரும்பலகையில் எழுதுவார். விளக்கமெல்லாம் வேக வேகமாகச் சொல்லிச் சென்று விடுவார் எனவே வேக வேகமாக எழுதியதால் சுருக்கெழுத்து போல இருக்கும். ஹா ஹா. மேலும் இது ஒன்றும் தேர்வுக்கானதும் இல்லையே. 

ஒற்கம்தாம் உற்ற இடத்தும் உயர்ந்தவர்

கிற்பவே கின்ற நிலையின்மேல் - வற்பத்தால்

தன்மேல் கலியும் பசிபெரிது ஆயினும்

புல்மேயாது ஆகும் புலி.

ஒப்பற்ற உயர் பண்புள்ள சான்றோர் தங்களுக்கு வறுமை ஏற்படும் நேரத்திலும் கூட, தாம் கொண்ட நற்பண்புகளின் நிலையிலேயே சற்றும் மாறாது நிற்பர். அதாவது தன் தரம் தாழ்ந்து செல்ல மாட்டார்கள். பசியினைப் போக்க சிறுமை தரும் ஒழுக்கமற்றச் செயல்களைச் செய்ய மாட்டார்கள். இது பஞ்சகாலத்தில் பசியால் வாடினாலும் புல்லை உண்ணாத புலியின் பண்பினைப் போல, என்று விளக்கினார்.

எவ்வளவு பணம் கொடுத்தாலும், எத்தகையச் சூழலிலும் நல்லபண்புகள் உடையவர்கள்` எந்தக் கீழ்த்தரமானச் செயல்களையும் செய்ய மாட்டார்கள். கிட்டத்தட்ட இந்தப் பொருளில் உள்ள ஒரு கேள்வி பதிலை வெங்கட்ஜி தன் தளத்தில் பகிர்ந்திருந்தார். 

அந்த வயதில் புலி புல்லைத் தின்னவே தின்னாது என்றுதான் நினைத்திருந்தேன். அதன் பின்னர் அறிந்தது இது. புலியார் பசியைப் போக்க புல்லை உண்ணமாட்டாரே தவிர அவருக்கு வயிற்றுக் கோளாறு வந்தால் புல்லைத் தின்று சரி செய்து கொள்வார். மற்றும் புலியாருக்குப் புல் இருந்தால்தான் குஷி. புல்லைத் தின்னும் மான்ககள், எருமைகள் வரும் போது அவை இவருக்கு உணவாகுமே. அது போல வளர்ந்து காய்ந்த புற்களின் இடையில் மறைந்து நின்று வேட்டையாடுவார்.  

வகுப்பு அயர்ச்சியாகிடுச்சா? அதுக்குத்தான் இடையில் எல்லாரும் ஜன்னல் வழியா எட்டிப் பாருங்க இவர்களைப் பார்த்து ரசிச்சுக்கோங்க. மனம் மகிழ்ச்சியாகி எனர்ஜி கிடைச்சுரும். சென்னையில் வளரும் எங்கள் செல்லம் க்ளோயி ஈன்றெடுத்த செல்லங்கள். 

அடுத்த பதிவில் சந்திப்போம். 

-----கீதா