கீதையும் கீதாவும்

 

//பொதுவாக நான் எனது என்று தன்னை கர்த்தாவாக எண்ணிக் கொண்டு செயல்களை செய்யாத பொழுது அவனை கர்மவினைகள் பாதிப்பதில்லை என்கிறார்கள் செய்பவன் நான் என்னால் தான் இது நடக்கிறது என்னும் புத்தியை விட்டுவிட்டு கர்மங்களில் பற்றற்று அவற்றின் பலனையும் எதிர்பாராமல் செயலாற்றுபவனை கர்மா பாதிப்பதில்லை என்பது ரமணர் அறிவுரையின் சாரம்.//

நம் ஸ்ரீராமின் இன்றைய (07-08-25) வியாழன் பதிவில் முதல் பகுதியில் அவர் சொல்லி இருந்த ரமணர் அறிவுரையின் சாரத்தை வாசித்ததுண்டு பள்ளி சமயத்திலேயே. கீதையின் சாரம்தான். மிகவும் பிடித்த சாரம். இதை வாசித்ததும் பள்ளியில் படிச்சப்ப நிகழ்ந்த ஒன்று நினைவுக்கு வந்தது.

10 ஆம் வகுப்பு. மாவட்ட அளவில் கட்டுரைப் போட்டிக்கான அறிவிப்பு ஒன்று பள்ளிக்கு வந்தது. தலைப்போ, யார் நடத்துகிறார்கள் என்ற விவரமோ இல்லை. தலைப்பு அங்கு அந்த நிமிடத்தில் கொடுக்கப்படும் என்று தமிழ் ஆசிரியர் சொன்னார். இடம் சித்ரா லைப்ரரி (நாகர்கோவில்). ஸ்டேடியம் எதிரில் இருக்கிறது. இங்குதான் கோபால்ஜி அவர்கள் சத்சங்கம் நடத்துவார், ஆன்மீக உரைகள் ஆற்றுவார்.

அப்போதெல்லாம் போட்டிகள் என்றாலே உற்சாகம் தொற்றிக் கொள்ளும். தலைப்பு தெரியவில்லை என்றால் என்ன? போய் பார்ப்போமே என்று பெயரும் கொடுத்துவிட்டேன்.

போட்டி நடந்த தினம் வார நாள். ஹை ஜாலி என்றிருந்த எனக்கு ஆப்பு. போட்டி முடிந்ததும் பள்ளிக்குத் திரும்பிவிட வேண்டும் என்று ஆசிரியை சொல்லிவிட்டார்.

நிறைய தலைப்புகளை யோசித்தும், வாசித்தும், சமூகப் பிரச்சனைகளையும், செய்திகளையும் பார்த்து வைத்துக் கொண்டேன்.

போட்டிக்கான நாளும் வந்தது. சித்ரா லைப்ரரிக்குப் போயாச்சு. போனதும் ஒரு சின்ன அதிர்ச்சி. போட்டி நடத்தியது, அப்போது எங்க மாவட்டத்தில் ஓங்கி வளர்ந்து வந்துகொண்டிருந்த இயக்கம்.

ஒரு வேளை நாம் கலந்துகொண்டால் சேர வேண்டும் என்றோ அவர்களைச் சார்ந்தவள் என்றோ, சொல்லிடுவார்களோ என்ற பயம் வேறு வந்தது. அப்படியான பயம் பரவியிருந்த நேரம். பரவாயில்லை, வந்தது வரட்டும் என்று அங்கு பெயரைப் பதிந்து மற்ற விவரங்களையும் பதிந்தேன்.

மேடையுடன் கூடிய ஹாலுக்குள் சென்றேன். மேலே கூரை மட்டும் கொண்ட திறந்தவெளி ஹால். சுற்றிலும் உள்ளே நுழைவதற்கு மட்டும் ஆங்காங்கே இடைவெளி கொண்ட சிமென்ட் திண்டு இருக்கும். மரங்கள் நிறைய இருக்கும். நுழைந்து  தரையில் அமர்ந்தாச்சு. வந்திருந்தவர்களைச் சுற்றிப் பார்த்தேன்.

என்னைத் தவிர, மாணவ மாணவியர் எல்லோரும் விபூதி, குங்குமம், சந்தனக் கீற்று என்று பக்திப் பரவசமாக வந்திருந்தார்கள். ஓரிரு மாணவர்கள், கையில் கூட விபூதிப் பட்டை போட்டிருந்தார்கள். அந்த சபைக்குப் பொருத்தமில்லாதவளாக உணர்ந்தேன். சரிதான், நாம அவுட்.

போட்டிக்கான நேரம் வந்தது. தலைப்பு கொடுத்ததும் 10 நிமிடங்கள் யோசிப்பதற்குக் கொடுக்கப்படும் அதன் பின் பெல் அடித்ததும் எழுதத் தொடங்க வேண்டும் என்று சொன்னார்கள்.  

தலைப்பு கொடுத்தார்கள். "பகவத்கீதையில் கிருஷ்ணன் சொல்லும் பக்தி யோகம் சிறந்ததா? கர்மயோகம் சிறந்ததா?" இரண்டாவது தலைப்பு- "கர்மயோகி, பக்தயோகத்தைப் பின்பற்றும் பக்தி யோகி யார் பரம்பொருளுக்கு நெருக்கமானவர்? இரண்டிலும் ஏதேனும் ஒன்று எடுத்தும் எழுதலாம் இல்லை இரண்டையும் இணைத்து அதாவது கர்மயோகம் என்றால் கர்மயோகி, பக்தியோகம் என்றால் அதைப் பின்பற்றுபவர் இணைத்து உதாரணங்களுடன் எழுத வேண்டும். அதிர்ச்சி. பிரமித்து நின்றேன். இப்படியான விஷயங்கள் சுத்தமாகத் தெரியாது.

ஐந்தாறு தாள்கள் சேர்ந்து புத்தகம் போன்று இருக்குமே அப்படி ஷீட்டுகள் கொடுத்தார்கள். குறிப்புகள் எழுத தனியாக ஒரு பேப்பர் கொடுத்தார்கள். நான் பேக்கு மாதிரி முழித்தேன். பகவத்கீதை பற்றி முன்ன பின்ன ஏதாவது தெரிஞ்சாதானே! அவ்வப்போது வரும் நோட்டீஸ்களில் எழுதப்பட்டிருக்கும் "கடமையைச் செய். பலனை எதிர்பாராதே" என்பதைத் தவிர எதுவும் தெரியாது. இப்போது வரை பகவத்கீதையை வாசித்ததில்லை.

கொடுக்கப்பட்ட தலைப்பில் பக்தி என்ற சொல்லைத் தவிர வேறு எந்தச் சொல்லும் என்ன என்று தெரியவில்லை. அசட்டு தைரியத்தில், எதையோ எதிர்பார்த்து வீராப்பாக வந்தது தப்பாகிடுச்சோ? சபையை மீண்டும் ஒரு சுற்று நோக்கினேன். பலரும், கொடுக்கப்பட்ட குறிப்புப் பேப்பரில் குறிப்பு எழுதிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

போட்டி நடத்தியவர்களிடம் சென்று "கர்மயோகம் என்றால் என்ன அர்த்தம் என்றதும் அவர்கள் என்னைப் பார்த்த பார்வை! "பகவத்கீதை வாசித்ததில்லையா" என்ற கேள்வியுடன்! இல்லை என்று சொல்வதில் எனக்கு எந்தவிதத் தயக்கமும் இல்லை வெட்கமும் இல்லை. என் அனுபவங்கள் எனக்குக் கற்றுக் கொடுத்த வாழ்க்கைப்பாடமே புடம் போட்டிருந்தது..

கர்மயோகம் என்றால் "செயல் யோகம்" என்றார்கள். மீண்டும் என் கேள்வி, 'யோகம்' என்றால்? இறைவனோடு, பிரபஞ்ச சக்தியோடு, உண்மையோடு - இதில் நீ எதை வேண்டுமானாலும் எடுத்துக் கொள்ளலாம் உன் விருப்பப்படி - இணைவது அல்லது ஒன்றுபடுவது என்று பொருள்படும் என்று அவர் சொன்னார். பொருள் ஒகே எப்படி எழுதுவது? அதைப் பற்றித் தெரிந்தால்தானே எழுதமுடியும் என்ற யோசனை.

சரி, வந்தாச்சு. நமக்குத் தெரிந்த தத்துவங்களை உதிர்ப்போம். அப்போதே அனுபவங்களினால் விளைந்த தத்துவப் பித்து! கண்ணை மூடிக் கொண்டேன். தாத்தாவும் பாட்டியும் சொல்லிக் கொடுத்திருந்த மஹாபாரதத்தை அசைபோட்டேன். கர்ம/செயல்யோகம் மனதில் பளிச்சிட்டது.

நான் என்ற அகந்தையற்ற நற்சிந்தனைகளும் நற்செயல்களும், யோகமும் தியானமும் நம்முள் நல்ல பிரபஞ்சசக்தியைப் பெருக்கி நம்மை நிச்சலன நிலைக்குக் கொண்டு செல்லும் என்பது என் மனதில் ஆழமாகப் பதிந்த ஒன்று. நன்றி ஸ்டெல்லாமேரி டீச்சர் கணவருக்கு. அவரிடம் தெரிந்து கொண்ட விஷயம். அவர் ரிஷிகேஷில் அமைந்திருக்கும் சுவாமி சிவானந்தா ஆஸ்ரமத்தில் யோகக் கலையும் தியானமும் கற்றவர். தியானத்தில் ஆழ்ந்து தரையிலிருந்து இரண்டடி எழுவார் என்றும் சொல்வார்கள் நான் பார்த்ததில்லை.

கர்மயோகம் தான் சிறந்தது ஆனால் அதில் "நான்" என்பதைச் சேர்க்காமல், எல்லாவற்றையும் பிரபஞ்சசக்திக்கு அற்பணித்து, எந்தவித எதிர்பார்ப்பும் இல்லாமல்...என்றேல்லாம் கொஞ்சம் பூ சுற்றி தெரிந்தவற்றுடன் மஹாபாரதத்தையும் கலந்து கட்டி ஏதோ எழுதினேன்.

பரவாயில்லை இந்தச் சின்னப் பிள்ளை இந்த சின்ன வயசுல!!!!! ஏதோ எழுதியிருக்கிறது என்று தேர்ந்தெடுத்தார்கள் போலும். பரிசு கொடுக்கும் போது சில பகுதிகளைச் சொல்லிப் பாராட்டினார்கள்! தலைக்கேறாத ஆச்சரியம். மாவட்ட அளவில் இரண்டாவது பரிசாக வாரியார் கதைகள் புத்தகம் கிடைத்தது. 

உனக்கு இதெல்லாம் எதுவுமே தெரியாதே, எப்படி எழுதின? யார்க்கிட்டயாவது எழுதி வாங்கி மனப்படாம் பண்ணி எழுதினியா? நம்பமுடியாத உண்மைகள் புத்தகத்தில் இந்த விஷயத்தைச் சேர்த்தே ஆக வேண்டும் என்றார் என் மாமா!

கீதா