சில்லு சில்லாய் – 13 – ஒளிபடைத்த இளையபாரதம்! - பொன்னி நதி பாக்கணுமே - வெள்ளோட்டம்

 

சில்லு – 1 - ஒளிபடைத்த இளையபாரதம்!

ஓரிரு மாதங்களுக்கு முன் நம்மவருக்கு, அருகிலிருக்கும் கல்லூரி ஒன்றில் (தமிழ் நாட்டைச் சேர்ந்த கல்லூரி) கட்டுமானத் துறையில் (Civil Engineering) செயற்கை நுண்ணறிவு எப்படிப் பயன்படுகிறது என்பதைப் பற்றி உரையாற்ற அழைத்திருந்தார் அங்கு அந்தத் துறையின் தலைமைப் பொறுப்பில் பணிபுரிந்த எங்கள் நெருங்கிய நட்பு.

ஒவ்வொரு கல்லூரியிலும் ஒவ்வொரு துறை சம்பந்தப்பட்ட, எதிர்காலத்தில் பயனளிக்கும் சிந்தனைகளை வெளிக் கொணரும் வகையில் உரையாற்ற கல்லூரிக்கு வெளியிலிருந்து அந்தத் துறையில் ஆழ்ந்த அறிவுடைய பெயரறிந்த கல்வியாளர்களை (கல்லூரிக்குக் கூடுதல் சிறப்பு) அல்லது தங்களுக்குப் பரிச்சயமான கல்வியாளர்களை  அழைப்பதுண்டு. அப்படி ஒவ்வொரு துறையும் எவ்வளவு கருத்தரங்குகள், Lectures, நடத்தியிருக்கிறார்கள் என்பதைப் பொருத்து அந்தந்தத் துறைக்குப் பெயரும், அந்தத் தலைமைக்கு ஒரு சிறப்பும் பின்னால் சேர்ந்து கொள்ளும் என்பதோடு அகில இந்திய தொழில்நுட்பக் கல்லூரிகளின் தரப் பட்டியலில் நல்ல தரத்தில் இடம் பிடிக்கவும் உதவும். அதனால் ஒவ்வொரு துறையும் இப்படிச் செய்வதுண்டு.

அதை அவர்கள் தங்கள் வருடாந்திர கல்லூரி இதழ்களில் படங்கள் போட்டுப் பிரஸ்தாபிப்பதும் உண்டு. அதில் அந்த நிகழ்வு பற்றிச் சொல்லப்பட்டிருப்பதும் உண்மையில் நடப்பதும் - மிகைப்படுத்தல் அதிகமான கலவையாகத்தான் இருக்கும். இதெல்லாம் சும்மா தாங்கள் இப்படி எல்லாம் மாணவர்களின் அறிவுத் திறனை வளர்க்கிறோம் என்று புள்ளியியல் கணக்கிற்காகப் பெரும்பான்மையான கல்லூரிகள் பறைசாற்றும் ஒரு விளம்பரம் மட்டுமே. மாணவர் சேர்க்கைக்கு வேண்டுமே! செய்தித் தாள்களில் மிகைப்படுத்தப்பட்டுச் சொல்லப்படும் செய்தி போன்ற ஒன்று.

அப்படி, தோழியின் முயற்சியில் பெயரறிந்த கல்வியாளர்களை ஏற்பாடு செய்ய முடியவில்லை காரணங்கள்: ஒரு மணி நேரத்திற்குக் கொடுக்கப்படும் தொகை; அத்தொகைக்குக் கல்லூரியின் அனுமதி; அப்படியே ஏற்பாடு செய்தாலும் தன் மாணவர்கள் அந்த உரையை உள்வாங்கும் திறன் உடையவர்களா என்ற சந்தேகம். 

தோழிக்கு நம்மவரிடம் கேட்பதில் தயக்கம் இருந்தது. செயற்கை நுண்ணறிவு (Artificial Intelligence) மற்றும் Robotics ல் ஆழ்ந்த அறிவு உடையவர் என்றாலும் பெரிய புள்ளி இல்லை என்பதை விட நட்பு என்பதால் அது ஏதோ ஒருவருக்கொருவர் உதவி என்ற பெயரில் ஆகிவிடுமோ என்ற தயக்கமும். தன் பிரச்சனையை நம்மவரிடம் சொன்னதும் அவரும் தயங்கினார்.  பின்னர் தோழி தன் நிலைமையைச் சொல்ல, நம்மவர் சம்மதித்தார். என்னிடம் குறிப்புகள் படங்கள் கொடுத்து Power Point தயாரிக்கச் சொன்னார்.

தோழி என்னை அழைத்து என்னையும் வரச் சொன்னார் சந்தித்து மாதங்கள் ஆகிவிட்டது என்று. அவர்களின் பணி சம்பந்தப்பட்டதற்கு நான் செல்வது சரியல்ல என்றதும், “நீங்க எதுக்கு யோசிக்கறீங்கன்னு தெரியும், காலேஜ் செலவுல நீங்க வரலை. Uncle கூட அவர் செலவுலதான் வரார். உங்க செலவுதான். தயங்காம வாங்க” என்றதும் சென்றேன்(றோம்).

உரை தொடங்குவதற்குத் தாமதமானது, ஏதோ பிரச்சனைகள். மாணவர்கள் வரவில்லை. நான் ஆச்சரியத்துடன் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். கல்விச்சாலைகள் கோயிலுக்குச் சமம் என்பதுண்டு. ஆனால் இரண்டுமே வியாபாரமாகி, அரசியலாகி வருகிறதே.

ஒரு வழியாக மாணவர்களை Projector இருக்கும் ஒரு பொது அறைக்குள் திரட்டினார்கள். மாணவர்களைப் பார்த்த எனக்கு உண்மையாகவே இவர்கள் மாணவர்களா என்ற சந்தேகம் வந்தது.

பெரும்பாலோர் மிகவும் சாதாரணக் குடும்பத்திலிருந்து, கல்வி அறிவு இல்லாத ஒரு சூழலில், சுற்றுப்பட்டுச் சிறிய கிராமங்களில் இருந்து வருபவர்கள் என்பதை ஏற்கனவே தோழி சொல்லியிருந்தார். ஒரு சிலர் உள்ளூர் பெரும்புள்ளிகளின் பிள்ளைகளாம். அதல்ல என் சந்தேகத்தின் காரணம்.

எந்தச் சூழலில் இருந்து வேண்டுமானாலும் வரட்டும், ஆனால் ஒருவரிடம் கூட ஒளி படைத்த கண்ணையோ, உறுதி கொண்ட நெஞ்சையோ (கற்று முன்னேற வேண்டும் என்ற உறுதி) படிப்பறிவுக் களையோ, எதிர்கால இளைய பாரதத்தையோ காணமுடியவில்லை. ஒருவருக்குக் கூடப் பெயரளவில் கூட கல்வியின் களை இல்லையே என்ற ஆதங்கம் எனக்கு. அதுவும் இப்படியான சூழலில் இருந்து வருபவர்களுக்கு நாம் வாழ்க்கையில் முன்னேற வேண்டும் என்ற அந்தத் துடிப்பு இருக்க வேண்டும் இல்லையா?

நான் இதை எல்லாம் யோசித்துக் கொண்டே வெளியில் நின்றிருக்க, வெளியில் எங்கும் இருக்கக் கூடாதாம், அறைக்குள் வரச் சொன்னார்கள். தயக்கத்துடன் சென்று கடைசி வரிசையில் அமர்ந்து கொண்டதால் மாணவர்களை நன்றாகக் கவனிக்க முடிந்தது.

சம்பிரதாய உரைகளுக்குப் பிறகு நம்மவர் உரையாற்றத் தொடங்கினார். மாணவர்களின் கடைசிவருட Project - செயல்முறைத் திட்டங்களுக்கான பல விஷயங்கள். அந்தச் செயல்முறைத் திட்டங்கள் அவர்களின் வேலைக்கான நேர்முகத் தேர்விற்கும் தெரிந்தடுக்கப்படுவதற்கும் நிச்சயமாக உதவும். ஆனால், ஒருவர் கூட அதைக் கவனிக்கவில்லை என்பது என் அடுத்த வேதனை. 

பலரும் மொபைலை நோண்டிக் கொண்டிருந்தனர். அதை அடுத்தவரிடம் காட்டிப் பேசிக் கொண்டிருந்தனர். மூன்று பேர் தொலைக்காட்சியில் மிகவும் புகழ்பெற்ற ஒருவரின் நகைச்சுவையையும் அவர் ஏதோ ஒரு கல்லூரியில் பேசியதையும் ஒரே அலைபேசியில் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர் சிலர் தூங்கினார்கள். என் அருகில் அமர்ந்திருந்த தோழி எழுதிக் காட்டினார். “பாருங்க மொபைல் நோண்டுறதை. அவங்க வைச்சிருக்கற மொபைல் எல்லாம் 50, 60 ஆயிரம்” I was stunned! சாதாரணக் குடும்பப்பின்னணி! 

உரை முடிந்தது. கேள்விகள், சந்தேகங்கள் இருந்தால் கேளுங்கள் என்றார் நம்மவர். எனக்குச் சிரிப்பு வந்தது. அதே சமயம் என் வேதனை கூடியது. தோழியிடம் கேட்டேன், “ஒண்ணே ஒண்ணு பசங்ககிட்ட சொல்லவா கடைசில”

“என்ன சொல்லப் போறீங்க?”

“சின்ன சின்ன வேலை, கூலி வேலை செஞ்சு தங்களோட உழைப்பை லட்சம் லட்சமா உங்க படிப்புக்காகப் பணமா மாத்துற உங்க அம்மா அப்பாவுக்கு உண்மையா, நேர்மையா இருங்க” தோழி சிரித்துவிட்டார். எனக்குப் புரிந்தது.

வரும் போது நம்மவரிடம் சொன்னேன். “உங்க Lecture was good. But conventional முறைல இருந்ததால பசங்க கவனிக்கலையோ? இப்ப உள்ள தலைமுறைக்கு ஏத்தாப்ல சொல்லிருக்கலாமோ?”

“If the students are studious they will know the value of a teacher, lecture, their parents and have a responsibility to listen, learn and progress”, என்றார். 

“அட நீங்க வேற, அவனுங்க முக்கியமானதை விட்டுட்டு மத்த விஷயம் பத்திதான் பேசி சிரிச்சிட்டிருப்பாங்க….க்ளாஸ்லியே போதைப் பொருள் அடிக்கற கேஸ் வேற.  நாங்க தினம் படற அவஸ்தை” - தோழியின் புலம்பல். இப்படியான பகுதிகளில் இருக்கும் பொறியியல் கல்லூரிகளின் நிலை. கல்வித் தரம் மிக மிக மோசம்.

ஒரு வேளை இயந்திரன் படம், ரஜனி, விஜய் என்று பேசி ஏதேனும் உதாரணம் சொல்லியிருந்தால் கவனிப்பார்களோ? அல்லது சினிமா, தொலைக்காட்சி நட்சத்திர அந்தஸ்து உள்ள நபர்கள் யாரேனும் வந்து பாடங்கள் நடத்தினால்தான் கவனிப்பாங்களோ? வீட்டிற்குத் திரும்பும் போது இந்த இளைய பாரதத்தைப் பற்றி வேதனையுடன் யோசித்துக் கொண்டே இதைப் பற்றி மகனிடம் பேச வேண்டும், அவன் எப்படி அங்கு வகுப்புகள் எடுக்கிறான் அங்கு பசங்க எப்படி என்று கேட்க வேண்டும் என்றும் நினைத்தேன். பேசினேன். அவன் என்ன சொன்னான்? வரும்…..

சில்லு - 2 - பொன்னி நதி பாக்கணுமே...குப்பைக் கரையை

"வான் பொய்ப்பினும் தான் பொய்யா

மலைத் தலைய கடற்காவிரி

புனல் பரந்து பொன்கொழிக்கும்"  

(பட்டினப்பாலை - 17)

புனல் பரந்து குப்பைகொழிக்கும் கரை

மிகச் சிறிய காணொளிதான்

காவிரிக் கரையோரம்

சில்லு - 3 - வெள்ளோட்டம் (Trailer)

இது என்ன வெள்ளோட்டம் என்று உங்களுக்கே புரிந்திருக்கும்....அதேதான்....!!!!! நீங்கள் நினைப்பதேதான்....

------கீதா