தனியொருவன்

எங்கள் பேட்டையின் தலைவன் அவன். வயதானவன்தான். தனியொருவனாய் ஆள்கின்றவன். பல பேட்டைகளில் இரண்டு, மூன்று தலைவர்கள், தலைவிகள் தங்களுக்குள் ஒப்பந்தத்தின் அடிப்படையில் இருப்பதும் உண்டு. ஆனால், எங்கள் பேட்டையின் தலைவன் இவன் மட்டுமே! அதனால் தனியொருவன்.

அவன் உரக்கக் குரல் எழுப்பினால் கூடவே மற்ற அல்லக்கைகளும் கத்திக் கொண்டு வருவார்கள் அன்றி அவன் அமைதியாய் இருந்தால் அல்லக்கைகளும் அமைதி காப்பார்கள். அல்லக்கைகளில் ஏதேனும் ஒருவன், இவன் அனுமதியின்றிக் குரல் கொடுத்தால், இவன், அவனை முறைத்துப் பார்த்துத் தன் குரலால் அடக்கிவிடுவான். பெண்கள் பொதுவாகக் குரல் கொடுப்பதில்லை. பிரசவம் முடிந்தபின் 3 அல்லது 4 மாதங்களுக்குக் குரல் கொடுப்பார்கள். அப்புறம் எப்போதேனும்.

தலைவனுக்கு வலதுகையாய் ஒருவன் உண்டு. என்றாலும் அவனும் இவனது ஆட்சிக்குக் கீழ்தான். எங்கள் பேட்டைத் தலைவனும், அவன் கூட்டமும் எல்லா பேட்டைத் தலைவர்கள் அவர்களின் கூட்டம் போலத் தங்கள் எல்லையை நிர்ணயித்துள்ளார்கள். ஆனால், அதை மீறி இவர்களும் செல்வதில்லை மற்ற பேட்டைக்காரர்களையும் அனுமதிப்பதில்லை. தலைவன் சற்று நேர்மையானவன்!? எனலாம். ஏனென்றால் மற்ற பேட்டைக்காரர்கள் அடிக்கடி நுழைவார்கள், எங்கள் பேட்டையில் பெண்கள் அதிகம் என்பதால்.

சிலசமயங்களில் அடுத்த பேட்டையிலிருந்து அந்தப் பேட்டைத் தலைவனோ, அவனது அல்லகைகளில் ஏதேனும் ஒருவனோ எங்கள் பேட்டையில் பெண் பார்க்க வந்தால் சண்டை தீவிரமாகும். ஆனால், அடுத்த பேட்டைப் பெண்கள் குறிப்பிட்ட காலத்தில் எங்கள் பேட்டைக்குள் நுழையலாம், தலைவனின் அனுமதியுடன்! அந்தப் பேட்டைத் தலைவனுக்குத் தெரிந்தால் சண்டைதான். 

அவனோ, அவளோ கொஞ்சம் அப்பாவியாக இருந்துவிட்டால் அல்லது சிறியவர்களாக இருந்துவிட்டால் கேட்கவே வேண்டாம், அவர்களைக் குரல் எழுப்பித் துரத்துவதிலும், அவர்கள் எழுப்பும் தீனக்குரலிலும் எங்கள் பேட்டையே அல்லோகலப்படும். அவர்களின் உலகமே தனிதான். சுவாரஸ்யமிக்க ஒன்று. பல சமயங்களில் அப்பாவியாகப் படுத்துக் கிடப்பார்கள்.

நான் தினமும் நடைப்பயிற்சி மேற்கொள்ளும் போது எங்கள் பேட்டையின் தனியொருவன் குரல் எழுப்புவான். என்னுடன் கண்ணழகியும் வருவாளே! அவன் குரலெழுப்பியவுடன், எப்பொழுதேனும் அல்லக்கைகளும் இணைந்து கொள்வார்கள். சும்மாவேனும். என் பெண்ணை அவர்களின் கூட்டத்தில் பதிவு செய்யவில்லை என்பது ஒரு புறம், மறுபுறம் அவன் அருகில் விடவில்லை என்ற கோபம்.

இப்படிக் குரலெழுப்பினால் முன்பெல்லாம் தனியொருவனுக்கு லஞ்சம் கொடுத்து அடக்கிவிடுவேன்! போகப் போக, அவன் கத்தினால் அன்று லஞ்சம் கிடையாது. கத்தாமல் இருந்தால் பரிசு உண்டு! இதைத் தெரிந்து கொண்டுவிட்டான். பரிசு வேண்டும் என்றால் கத்தாமல் இருப்பான். இல்லை என்றால் பெருங்குரல்தான்.

அப்படித்தான் இன்றும் கண்ணழகியுடன் சென்ற போது குரல் எழுப்பவில்லை. ஒரு வேளை இன்னும் ஆழ்ந்த துயிலில் இருக்கின்றான் போலும் இல்லை அவனுக்கு இன்று லஞ்சம் வேண்டும் போல என்று நினைத்துக் கொண்டு, வரும் போது கொடுக்கலாம் என்று என் நடையைத் தொடர்ந்தேன். பேட்டையே மிகவும் அமைதியாக இருந்தது போல் தோன்றியது. கண்ணழகி மிகவும் பரபரப்பாக என்னைச் சாலை ஓரம் இழுத்துச் சென்றாள். அப்போதுதான் கவனித்தேன் சாலையின் ஓரத்தில் ஒருவன் அடிபட்டுக் கிடந்ததை.

தேநீர்க்கடைக்காரர், “உங்க ஆளுதான் அவன். இப்பத்தான் நீங்க வரதுக்கு ஒரு 15 நிமிஷம் முன்னாடிதான் நான் கடையத் திறக்கற சமயம், திறக்கறது கூடத் தெரியாம அவன் இங்க ஓரமாத்தான் நல்ல உறக்கம். ஒரு வண்டிக்காரன் வேகமா வந்தவன் அடிச்சுத் தள்ளிட்டுப் போய்ட்டான். நான்தான் அந்தண்டைத் தள்ளிப் போட்டேன். இன்னும் லேசா உசுரு இருக்கு போல. போயிருச்சுனா குப்பைத் தொட்டியில போடணும்” என்றார்.

தனியொருவனுக்கு இன்னும் சுவாசம் இருப்பது தெரிந்தது. ஆனால், நல்ல அடி வாங்கியிருந்தான். உடல் பாகங்கள் வெளியில். இருந்தாலும் மகனை அழைத்தேன்.

மகன் வருவதற்குள், கண்ணழகியைச் சற்று அருகில் கொண்டு சென்றேன். ஒன்றுமில்லை ஒரு நப்பாசைதான். நம் தமிழ்த் திரைப்படங்களில் கதாநாயகன் அடிபட்டுக் கிடக்க, கதாநாயகி அருகில் வரும் போது கதாநாயகனின் அனைத்துச் செல்களும் துடித்திட உயிர்த்தெழுந்துவிடுவானே! அது போல் கண்ணழகியைக் கண்டால் அவன் எழுந்துவிடமாட்டானா என்ற எண்ணத்தில்.

மகனும் வந்தான். பார்த்தான். திரைப்பட மருத்துவர்கள் போல மகன் கண்ணாடி அணிவதில்லையாதலால், தன் ஸ்டெதஸ்கோப்பைக் கழுத்திலிருந்து எடுத்துக் கையில் வைத்துக் கொண்டு, “நோ யூஸ்” என்று சோகத்துடன் சொல்லிவிட்டு, நம்மூர் வண்டிக்காரர்களைத் திட்டி ஆதங்கத்தை வெளியிட, நானும் வேறு வழியின்றி நடையைத் தொடர்ந்தேன்.

மனதில் தனியொருவனின் சேட்டைகள் எல்லாம் நிழலாடி மனதை என்னவோ செய்தது. அவனை நினைத்துக் கொண்டே திரும்பி வருகையில், கண்ணழகி மீண்டும் பரபரத்தாள்.

திரும்பிப் பார்த்தால் பிறந்து ஓராண்டு நிறையும் தருவாயில் இருக்கும் ஒருவன் அடித்தொண்டையில் சப்தம் எழுப்பிக் கொண்டு ஓடி வந்தான். வயதிற்கு வந்தவனாயிற்றே! பெரியவர்கள் எல்லோரும் அமைதியாய் அவனைத் தொடர, கூடவே இளம் குரல்கள். பார்த்தால் மூன்று மாதமே நிறைந்த 6 நண்டு சிண்டுகள் குரல் கொடுத்துக் கொண்டே புதியவனின் அல்லக்கைகளாக நாலாபுறமும் இருந்து பாய்ந்து ஓடி வந்தன. கண்கொள்ளா காட்சி. பெரியவர்கள், இளம் ரத்தம் என்று இவனைத் தலைவனாகத் தேர்ந்தெடுத்துவிட்டார்கள் போலும்!

கண்ணழகியும் பதிலுக்கு அடித் தொண்டையில் குரல் கொடுத்தாள். புதியவன் அருகிலேயே குரல் கொடுத்துக் கொண்டு வந்துவிட்டான். எங்கள் பேட்டையின் அடுத்த தனியொருவன், இளவரசன் தயாராகிவிட்டான்.

“அடுத்து உங்க ஆளு ரெடியாகிட்டான் போல. சரி அப்ப நாளைலருந்து ரஸ்க்/பிஸ்கட் ரெடியா வைச்சுடறேன்” என்றார் தேநீர் கடைக்காரர்.

-----கீதா