வரலாற்றுச் சான்றுகளாக மாறிய பேசும் (புகைப்) படங்கள் - 2

சென்ற இடுகையின் தொடர்ச்சி.....

புகைப்படங்களில் வேதனை தரும் ஒன்றும் கூடவே அவ்வேதனையைச் சிறிதளவு குறைக்கவைக்கும் வேறு ஒன்றும்தான் ஆஃப்கானிஸ்தான் அழகியான பீபி ஆயிஷாவினுடைய புகைப்படங்கள். 

 

ஆயிஷா

தாலிபானை தன் உயிரைப் போல் நேசிக்கும் கணவன் தன் மனைவி பீபி ஆயிஷாவை ஒரு மனித ஜென்மம் என்று கூட நினைக்காமல் தினமும் துன்புறுத்தி இருக்கிறார். அதைத் தாங்க முடியாததால் ஆயிஷா ஒருநாள் வீட்டை விட்டே ஓடிவிட்டார்.  கணவனும் அவர் நண்பர்களும் ஆயிஷாவைத் தேடிக் கண்டுபிடித்து தாலிபான் நீதிமன்றத்தில் நிறுத்த, கணவனுக்கும் அவரதுக் குடும்பத்திற்கும் அவமானம் ஏற்படுத்திய பீபி ஆயிஷாவின் மூக்கு மற்றும் காதுகளை அறுத்தெறிய வேண்டும் என்று தாலிபான் நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்தும்விட்டது. கதறி அழும் ஆயிஷாவை ஓரிரவு அடுத்திருந்த மலைமேல் இழுத்துச் சென்று மூக்கையும், காதுகளையும் அறுத்தெறிந்தே விட்டார்கள் அவரது கணவனும் அவரது நண்பர்களும். [புராணகாலத்தில்(!?) லட்சுமணன் சூர்ப்பனகையின் மூக்கையும் முலைகளையும் அரிந்தது நினைவுக்கு வருகின்றது.  அதற்குப் பழிவாங்கத்தான் இராவணன் சீதையைச் சிறையெடுத்து அதன் தொடர்ச்சியாக ராம ராவண யுத்தமே உண்டானது என்று சொல்லத் தைரியமுள்ள தமிழர்களின் எண்ணிக்கை என்னவோ நாளுக்கு நாள் குறைந்து கொண்டேதான் வருகின்றது.  பலருக்கும் பல நீதி நிலவும் நம் நாட்டில் (தேவர்கள், மனிதர்கள், அசுரர்கள் என்றழைக்கப்படும் ராட்சசர்கள்!-இப்பொய்களை எல்லாம் திராவிடர்களான நாமும் எவ்வளவோ சொல்லியும் பொய்யாக்க முடியவில்லை!-) அசுரப் பெண்ணான சூர்ப்பனையின் மூக்கு அழியப்படவேண்டியதே என்று வாதிட்டு வட இந்திய ராம ஆராதகர்கள் வென்றே விட்டார்கள், அன்றும் இன்றும் மதமும் மத நூல்களும் பெண்களுக்கு எதிரான அநீதியை அனுமதித்தது என்று சொல்வதைவிட ஆண்களின் ஆளுமை மற்றும் சுகத்திற்காக ஆண்கள் அவற்றில் எழுதிச் சேர்த்த மத நிபந்தனைகள்தான் பெண்களுக்கு எதிரான இது போன்ற அநீதிகளையும் அக்ரமங்களையும் செய்யவைக்கின்றது என்பதுதான் உண்மை.] 

“ஆஃப்கானிஸ்தானை விட்டு தப்பிப் போகும் பெண்களுக்கு கிடைக்கும் தண்டனை” என்ற பெயரில் எழுதப்பட்ட செய்தியும், அவரது மூக்கில்லா புகைப்படமும் 2010 ஆம் வருடம் டைம்ஸ் இதழில் வெளிவந்ததைப் பார்க்க நேரிட்ட சில நல்ல உள்ளம் படைத்தவர்கள் ஆயிஷாவை அமெரிக்காவிற்குக் கொண்டு சென்று ப்ளாஸ்டிக் அறுவை சிகிச்சை செய்து அவர் இழந்த மூக்கையும், காதுகளையும் மீண்டும் பெறச் செய்ய உதவினார்கள்.  பெண்கள் தாலிபானில் படும் துயரைப் படம் பிடித்துக் காட்டிய புகைப்படம் இது.  இது போன்ற சம்பவங்கள் கண்டிப்பாக மலாலாவை தாலிபானின் துப்பாக்கிக்கு அஞ்சாமல், “காலியான வகுப்பறைகளும், பயந்து வாழும் குழந்தைப் பருவமும் இனியேனும் இல்லாதாகி, எல்லோரும் குறிப்பாகப் பெண்கள் கல்வி கற்கும் காலம் இனியேனும் வரட்டும்” என்று பேச வைத்திருக்கலாம்.

பீபி ஆயிஷாவுக்கும், கிங்க் ஃபுக்குக்கும் அவர்களைப் படம் பிடித்தவர்கள் செய்த உதவியாலும் அவர்களைப் பற்றி கேட்க நேர்ந்தவர்களும், கண்டவர்களும் செய்த உதவிகளால் அவர்கள் இருவரும் இப்போது சாதாரணப் பெண்களைப் போல் வாழ்கிறார்கள் என்ற நிம்மதி நமக்கு. 

கெவின் கார்ட்டர். )இவரைப் பற்றிவலிப்போக்கன் அவர்களும் தன் வலைத்தளத்தில் பகிர்ந்துள்ளார்

ஆனால் 1993 மார்ச் 23 ஆம் தேதி எடுக்கப்பட்ட ஒரு புகைப்படத்திலுள்ள ஒரு பெண்ணுக்கு(?!) என்ன நேர்ந்தது என்று தெரியாமல் போய்விட்டது. கலவரத்தால் நேர்ந்த பட்டினியைப் போக்க தென்ஆப்பிரிக்காவிலிருந்து உணவுப் பொட்டலங்களுடன் சூடான் நாட்டை நோக்கி கிளம்பிய விமானத்தில் கெவின் கார்ட்டர் எனும் புகைப்பட நிபுணரும் உடன் ஏறினார்.  

அப்போது பல வித தொற்று நோய்கள் படர்ந்து கொண்டிருந்த அவ்விடத்தில் 30 நிமிடம் மட்டுமே விமானம் நிறுத்தப்படும் என்பதால் கெவிந் கார்ட்டர் அயோத்  எனும் அவ்விடத்தில் விமானத்திலிருந்து இறங்கி கொஞ்சதூரம் நடந்ததும் அவர் கண்ணில் பட்ட ஒரு காட்சியைக் கண்டு அதிர்ந்து போனார். 

உணவுப் பொட்டலங்களை வாங்க விமனத்தருகே ஓடும் பெண்கள்! ஓட முடியாத, எலும்பும் தோலுமான, நடக்கக் கூட முடியாத ஒரு பெண் (?!) குப்புறப்படுத்து தன் இயலாமையை எண்ணி கதறி அழக்கூடிய சக்தி கூட இல்லாமல் கண்ணீர் சிந்திக் கொண்டிருக்க, திடீரென அவளருகே பறந்து வந்து அமர்ந்தது ஒரு கழுகு! அவளைக் கொத்தித் தின்றே தன் பசியாற்றக் காத்திருக்கத் தொடங்கியது.  கெவின் கார்ட்டர் சிறகு விரித்து நிற்கும் அந்தக் கழுகையும் பெண்ணையும் சேர்த்து புகைப்படம் எடுக்க சிறிது நேரம் காத்திருந்தார்.  

20நிமிடங்கள் கடந்தன.  பெண் அசையாததால். கழுகும் அசையவில்லை. அதன் சிறகையும் விரிக்கவில்லை.  விமானம் புறப்படும் நேரம் நெருங்கியதால் கெவின் கார்ட்டர் கழுகையும் பெண்ணையும் சேர்த்துப் புகைப்படம் எடுத்து, அக்கழுகை அங்கிருந்து விரட்டிய பின் விமானம் ஏறி தென்னாப்பிரிக்கா வந்து சேர்ந்துவிட்டார்.  1993 மார்ச் 26 ஆம் தேதி நியூயார்க் டைம்சில் வெளியிட்ட அப்படம் உலகை உலுக்கியது.  1994 ஆம் ஆண்டு அப்புகைப்பட்த்திற்குப் புலிட்சர் பரிசும் கிடைத்த்து.  

பலரும் கார்ட்டரைப் பாராட்டினார்.  ஆனால், சிலர் அப்படத்தில் ஒரு கழுகல்ல, வேறு ஒரு கழுகும் இருக்கிறது அதுதான் கெவின் கார்ட்டர் என்று சொல்ல அதைக் கேட்ட கார்ட்டர் மனம் உடைந்து தன்னால் அப்பெண்ணைக் காப்பாற்றி ஒரு பாதுகாப்பான இட்த்தில் சேர்க்க இயலாமல் போயிற்றே என்று வருந்தி 1994 ஜூலை 27 ஆம் தேதி தன் 34 ஆம் வயதில் விஷப் புகையைச் சுவாசித்து தற்கொலையே செய்து கொண்டார்.  அப்படி இந்தப் புகைப்படம் பசியின்றி வாழ்வோருக்கு பசியின் கொடுமையை விளக்கி அதைப் போக்க எல்லோரும் அவரவரால் இயன்ற உதவியைச் செய்ய வேண்டும் எனும் அவசியத்தை உணர்த்துவதோடு நில்லாமல் உயிரும் உணர்வும் இல்லாத கேமரா கண்களுக்கு அப்பாலிருந்துப் படம் பிடிப்பவர்கள் இவ்விரண்டும் மனிதர்கள் ஆதலால், மனிதாபிமானத்தை மறந்துவிடக் கூடாது எனும் உண்மையையும் உணர்த்துகின்றது.

அது போல் தமிழ் ஈழத்திற்காக வாதிட்டு, போரிட்டு உயிர் நீத்த ஈழத் தமிழர்களின் போராட்டம் இப்படி முடிவுற்றது எனச் சொல்லும் இப்படங்கள் மனதில் முள்ளாய் குத்துகிறது.  நம் கண்களில் கண்ணீரைக் க்சிய வைக்கும் 

இப்படங்கள் எதிரிகளைக் கொல்வதோடு நில்லாமல் அவர்களதுக் குழந்தைகளையும் கொன்று குவிக்கத் தூண்டிய இலங்கை அரசின், மனிதாபிமானம் இல்லாமையை எண்ணி நம்மைக் கொந்தளிக்க வைக்கிறது.  இவ் ஈனச் செயலைக் கண்டித்து எதிர்ப்புகள் தேவையான அளவு எங்கிருந்தும் எழவில்லையே என்ற ஏக்கம் மனதை வாட்டுகிறது.  உலகின் பல பாகங்களுக்குச் சிதறி ஓடிப் பிறந்த மண்ணில் வாழ முடியாத வேதனையுடன் அங்கெல்லாம் அந்நியர்களாய் வாழும் நம் தமிழ் உறவுகள் ஒற்றுமையாய் சாதியின்றி ஓரினமாம் தமிழினமாய் நோயற்ற வாழ்வும் குறைவற்ற செல்வமும் பெற்று தமிழையும் தமிழ்பண்பாட்டையும் வளர்த்து அங்கு வாழ எல்லாம் வல்ல இறைவன் அவர்களுக்குத் துணையாகட்டும் என்று வேண்டிக் கொள்ளவும் வைக்கிறது. 

இதன் தொடர்ச்சி அடுத்த பதிவில் முடியும்.

படங்கள் இணையத்திலிருந்து...