எப்படி இருந்த நான் இப்படி ஆனேன்... – பக்கிங்ஹாம் கால்வாய்

எப்படி இருந்த நான்

நான் பக்கிங்ஹாம் கால்வாய். நான் கால்வாய் என்பதையும் சேர்த்துக் கொள்ள வேண்டிய நிலை. இல்லையேல் நீங்கள் பக்கிங்ஹாம் என்றவுடன் இங்கிலாந்து  ராணியின் அரண்மனை என்று நினைத்துவிடுவீர்கள்?! இதுதான் மக்களாகிய உங்கள் மனது. என்னை மறந்திருப்பீர்கள்.  மறந்திருப்பீர்கள் என்பதை விட உங்களில் எத்தனைபேர் என்னைப் பற்றி அறிந்திருப்பீர்கள் என்று தெரியவில்லை. பரவாயில்லை. போகட்டும். இப்போதாவது, நான் முழுவதுமாய் மரணமடைந்து, மறக்கப்பட்டு, உருமாறும்  முன், பதிய விழையும் எனது கதையைப் படித்துவிடுங்கள். உங்களுடன் மனம் விட்டுப் பேசுகின்றேன்.

      ஆங்கிலேயர்களின் ஆட்சியின் போது, 1806 ல், சென்னையின் எண்ணூரிலிருந்து, வங்காளவிரிகுடா கடலிலிருந்து உப்பு நீர்க்கால்வாயாக, ஆங்கிலேயர்களால், சோதனைக் குழாய் குழந்தை போல நான் பிறந்து, சில தூரம் வளர்க்கப்பட்டேன். அப்போது எனக்கு வேறு பெயர்.  அப்பெயரிலேயே நான் புலிக்காட் ஏரி வரை வளர்ந்தேன். அதன் பின் சென்னை மாகாணத்து அரசின் வளர்ப்பினால் நான் என் மேற்பகுதியில் (வடக்கு) கிருஷ்ணா நதியின் ஓரமாக, ஆந்திராவின் விஜயவாடாவரையும், என் கீழ்ப்பகுதியில் (தெற்கு) மரக்காணம் வரையும், வங்காளவிரிகுடாவுடன் இணைக்கப்பட்டு, நன்றாக நீண்டு 315 கிமீ வளர்ந்தேன்.

 

அடையார் ஆறு - நம்ப முடிகின்றதா? - நன்றி: த ஹிந்து

அடையார் ஆறு - பார்த்து மகிழ்ந்து கொள்ளுங்கள். இதனுடன் ஒரு காலத்தில்   பக்கிங்ஹாம் இணைந்திருந்தது.

1877, 78 களில் மிகப் பெரிய அளவில் தென்னிந்தியா வறட்சியிலும், பஞ்சத்திற்கும் உட்பட்டதைக் கண்டேன். சென்னையில் இருந்த மக்கள் பலரும் மடிந்தனர். அவர்களுக்கு உதவ வேண்டி அப்போது சென்னை மாகாணத்தின் கவர்னரின் (பக்கிங்காம்) ஆணையால் எனக்குக் கைகள் 8 கிமீ தூரம் முளைத்தன. இயற்கையாய் பிறந்த எனது மூதாதைய மூத்த சகோதரிகளாகிய அடையார், கூவத்துடன்  மகிழ்வுடன் கை கோர்த்தேன். அப்படித்தான் 1878ல் பக்கிங்ஹாம் எனப் பெயர் மாற்றம் செய்யப்பட்டேன். 8 கிமீ பின்னர் மேலும் பல கிமீட்டராக சென்னைக்குள் மட்டுமே, அடையாருடனும், கூவத்துடனும் கை கோர்த்து நீண்டு வளர்ந்தேன்.

ஒரு வேளை பக்கிங்ஹாம் என்ற ஆங்கிலேயப் பெயருடன் நான் இருப்பதால் ஆங்கிலேயரை விரட்டியதைப் போல் என்னையும் மறந்து விட்டீர்களோ? ஆங்கிலேயப் பெயர்தான் என்றாலும் நானும் உங்களுடன் இந்த மண்ணில் பிறந்தவள்தானே! நான் எவ்வளவு இளமையாகப் புத்துணர்வோடு பிரவாகிக்கித்தேன் என்பதை என் படத்தைப் பார்த்துத் தெரிந்து கொள்ளுங்கள். செழுமையாக வளர்ந்தேன். பலருக்கும் உதவியாக இருந்தேன்.

நான் அவர்களின் சரக்குகளை ஏற்றி வரும் பெரிய படகுகளின் போக்குவரத்திற்கும், பிற   போக்குவரத்திற்கும் உதவினேன் என்றால் நீங்கள் நம்புவீர்களா?  நம்பித்தான் ஆகவேண்டும். நான் வரலாற்றில் இடம் பெற்ற மிகப் பழமை வாய்ந்தவள் என்பதால் சாட்சிகள் உண்டு. வரலாற்றில் இடம் பெற்றவளாக இருந்தாலும் உங்கள் பலரின் மனதிலிருந்து மறைந்து விட்டதால் உங்களுக்கு நம்பிக்கை வராமல் போகலாம்.

ஏனென்றால், நீங்கள் படிக்கும் காலத்தில் பூகோள வரைபடத்தில் பார்த்த எனது மூதாதையர்கள் பலரின் ஆயுளைக் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக முடித்துவிட்டு அவர்களின் மேல்தான் இப்போது வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றீர்கள். அதுபோன்று, நானும் மடியும் நாள் வெகுதூரத்தில் இல்லையோ என்று தோன்றத் தொடங்கியதால்தான் இந்த வருத்தம். இப்போது ஏற்பட்ட வெள்ளத்தினால் அல்லல்படும் உங்களைக் காணும் போது, என்னைப் பாதுகாத்து, பேணி வளர்த்திருந்தீர்கள் என்றால், நான் உங்களை எல்லாம் காப்பாற்றி இருந்திருக்கலாமே என்று மனம் வருந்தித் துடிக்கின்றேன்.

பக்கிங்கஹாம் - விஜயவாடா. நன்றி: விக்கி

ஆந்திராவில் உள்ள பகுதி

உங்களிடம் சொன்னால் ஒருவேளை நான் பழைய புத்துணர்வு பெற்று இளமையைப் பெறுவேனோ என்ற ஏக்கத்தில், எனது மேற்பகுதி, சென்னைக்கு வெளியே இருக்கும் பகுதி நன்றாக இருக்கும் போது, இப்படிச் சென்னையிலும், எனது கீழ்ப்பகுதியிலும், நன்மைகள் பல செய்த நான் எப்படி உருக்குலைந்தேன், என் உயிரைக் காப்பாற்றுகின்றேன் என்று சொல்லி என் உயிரை ஊசலாடவிட்டிருப்பதையும் சொல்ல நினைக்கின்றேன். ஆனால் பாருங்கள், இப்போதைய மழையினால் நான் சிறிது உயிர் பெற்றாலும், என்னால் ஓட முடியாத அளவிற்குக் குப்பையினாலும், அழுக்கினாலும், உங்களின் கழிவுநீரினாலும் அடைந்துள்ளதால் மூச்சுத் திணறுகின்றது இப்போது. எனவே, என்னை ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டு வருகின்றேன். அதுவரை சற்றுப் பொருத்திருங்கள். என் கதையைக் கேட்கப் பொருத்திருப்பீர்கள்தானே...தொடர்கின்றேன்

இப்படியானேன் ....பக்கிங்ஹாம் கால்வாய்

--கீதா

படங்கள் : இணையத்திலிருந்து

பின் குறிப்பு : நீர்வழிச் சாலை- நீர் மேலாண்மை குறித்துச் சகோதரர் செந்தில் அவர்களது சுட்டி http://senthilmsp.blogspot.com/2015/12/1.html